DOI: 10.19251/sej/2019.10(3)Abstrakt Tomasz Hobbes jest jednym z tych filozofów, których myśl wyprzedzała swój czas i musiała czekać kilka wieków, by zostać docenioną. Uznanie za kluczowe dla europejskiej filozofii politycznej przyszło dla dzieła autora Lewiatana w XX w., na fali rozczarowania idealistyczną filozofią niemiecką. Narodziły się wówczas dwa nurty badań nad Hobbesem. Przedstawiciele pierwszego – z Carlem Schmittem na czele – uważali, iż Hobbesa należy uznać za twórcę absolutystycznego myślenia o polityce. Przedstawiciele drugiego, opisywani w tekście Leo Strauss i Michael Oakeshott – za twórcę myślenia liberalnego. Strauss i Oakeshott inaczej jednak do takiej konkluzji w swoich pracach o Oakeshocie dochodzili. Strauss – poprzez analizę kwestii heroizmu w myśleniu Hobbesa; Oakeshott – poprzez położenie nacisku na hobbesowską filozofię języka. W artykule autor przedstawia zbieżności i różnice pomiędzy podejściami Straussa i Oakeshotta, wskazując na liberalny rdzeń myśli Hobbesa, uwidoczniony w jego interpretacjach autorstwa dwóch filozofów.Słowa kluczowe Thomas Hobbes, Michael Oakeshott, Leo Strauss, indywidualizm, liberalizm
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.