Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Kobiety w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Londynie 1940–1945 – przyczynek do badań

100%
Grabowski W.
Pamięć i Sprawiedliwość
|
2017
|
issue 30
268-295
EN
The issue of women’s work in Polish government institutions in London during World War II has not been a subject of historical research. Additionally, we have not seen the publication of the memoirs written by these women. Current research allows us to state that among about a thousand employees of Polish ministries in London there were about 300 women. Most of them worked in the Ministry of Information and Documentation (116), the Ministry of Internal Affairs (63) and the Ministry of Foreign Affairs (60). On the other hand, the percentage of women was the highest in the Presidium of the Council of Ministers (41.38%), the Ministry of Information and Documentation (38.54%) and the Ministry of Foreign Affairs (28.98%). In the Ministry of Internal Affairs, women were employed in all organisational units, including the ones that carried out secret activities: Department of Social (National) Affairs or the Department of Continental Action. Apart from being secretaries and typists, women performed the very important tasks of radiotelegraph operators, cryptographers, couriers and emissaries during the war. It would be no exaggeration to state that they played a very important role in the tedious everyday functioning of Polish government institutions in London in that difficult time. Another important fact is that a significant portion of these women remain unknown. Their names and surnames are written down in documents, but we know virtually nothing more about their lives during the war. Let us hope that further research will allow us to fill these important gaps in our knowledge.
2
Publication available in full text mode
Content available

Sławomir Petelicki (1946–2012) – pierwszy dowódca Jednostki Wojskowej GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej

100%
Potkański W.
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
|
2021
|
vol. 40
22-49
PL
Celem niniejszej pracy jest przybliżenie postaci gen. Sławomira Petelickiego w kontekście jego działań na rzecz bezpieczeństwa, a zwłaszcza powołania i dowodzenia Jednostką Wojskową GROM. Jednostka Wojskową GROM stała się ważnym ogniwem polskiego modelu bezpieczeństwa wewnętrznego i narodowego oraz przybliżyła starania naszego państwa w dziele unifikacji i standaryzacji ze strukturami NATO. W pracy zostały użyte następujące metody badawcze: zebranie i analiza literatury, a w szczególności obszernej memuarystyki dotyczącej postaci gen. S. Petelickiego oraz Jednostki Wojskowej GROM. Na tej podstawie został skonstruowany wykład naukowy oraz postawiona metoda badawcza oraz robocza hipoteza, która została omówiona i udokumentowana. Wskazana jest dalsza analiza podjętych badań w przyszłości, także o udostępniane dokumenty (krajowe i zagraniczne) na ogół obecnie utajnione ze względu na swoją wrażliwość i znaczenie dla bezpieczeństwa osób i państwa.
3
Publication available in full text mode
Content available

Department of the Internal Military Service of Military Units of the Ministry of the Internal Affairs in Przemyśl. Organizational and personnel structure, and scope of activity

100%
Machniak A.
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
|
2020
|
vol. 52
|
issue 1(195)
55-68
PL
Geneza powstania Wojskowej Służby Wewnętrznej Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych sięga 1957 r., kiedy to na podstawie zarządzenia nr 021/57 MSW rozformowaniu uległ Zarząd Informacji Wojsk Ochrony Pogranicza i Oddziału Informacji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, przekształcony następnie w WSW KBW i WOP. W 1973 r. przeprowadzona została reorganizacja w wyniku, której powołano Zarząd WSW JW MSW. W dalszej kolejności formowano nowe terenowe struktury w WSW JW MSW: Białystok, Chełm, Przemyśl, Kętrzyn, Krosno Odrzańskie, Kłodzko, Koszalin, Katowice, Warszawa. Formacja ta osłaniała jednostki wojskowe podległe pod struktury MSW tj. WOP, JN MSW oraz BOR w zakresie ochrony kontrwywiadowczej, jak również zapobiegania i wykrywania przestępstw w jednostkach wojskowych MSW oraz ścigania sprawców przestępstw podlegających właściwości sądów wojskowych. Organy operacyjne WSW podległe pod MSW stosowały w realizacji swoich zadań środki, metody i formy pracy operacyjnej, która cechowała specyfika działań i odmienność środowiska.
EN
The origin of the Military Interior Service of the Military Units of the Ministry of Internal Affairs (MSW) goes back to 1957, when pursuant to the Regulation No. 021/57 the Ministry disbanded the Information Division of the Border Guard Troops and the Information Department of the Internal Security Corps, later transformed into the Military Interior Service of the Internal Security Corps (WSW KBW) and the Border Guard Troops (WOP). In 1973, the Service of the Military Units of the Ministry of Internal Affairs (WSW JW MSW) was appointed. Subsequently, new local structures were created in Białystok, Chełm, Przemyśl, Kętrzyn, Krosno Odrzańskie, Kłodzko, Koszalin, Katowice and Warsaw as branches of the WSW JW MSW. This formation shielded military units subordinated to the structures of the Ministry of Internal Affairs, i.e. the Border Guard Troops (WOP), the Vistula Military Units of the Ministry of Internal Affairs (JN MSW) and the Government Protection Bureau (BOR), in the field of counterintelligence protection, as well as prevention and detection of crimes in military units of the Ministry of Internal Affairs and prosecution of offenders subjected to the jurisdiction of military courts. When fulfilling their tasks, the WSW operational bodies subordinated to the Ministry of Internal Affairs applied means, methods and forms of operational work, which were characterized by the specificity of activities and the diversity of the environment.
4
Publication available in full text mode
Content available

Od Służby Bezpieczeństwa do Urzędu Ochrony Państwa

84%
Leśkiewicz R.
Dzieje Najnowsze
|
2016
|
vol. 48
|
issue 1
PL
Formal–legal Aspects of the Establishment of the Office for State ProtectionA statue on the Office for State Protection (Urząd Ochrony Państwa - UOP) was passed on 6 April 1990 upon a tide of transformations commenced by the Round Table debates held a year earlier. The implementation of this legal act is regarded as the date of the inauguration of shaping the special services of an independent Republic of Poland. The article attempts to describe the transformation of the communist state security organs - the Security Service of the Ministry of Internal Affairs - into a state protection service (such as the UOP). The characteristic feature of this process was its considerable dynamics, since in the course of only several months it achieved a formal conversion of the political police, which mainly combated the democratic opposition, into a social service whose domain of activity was totally different from that of its predecessor. The article called for an analysis of a process aiming at the establishment of new special services via a number of key formal–legal documents - the outcome of a sequence of political and organisational events. The sources on which the article is based are composed, first and foremost, of documents in the archives of the Institute of National Remembrance, and in particular material describing the transformation of the SB into the UOP and the verification of the functionaries, conducted in the spring of 1990. Supplementary material originates from the archive of the Chancellery of the Chairman of the Council of Ministers and legal acts pertaining to the described problem, i.a. laws, ordinances, and orders.
5
Publication available in full text mode
Content available

Sprawa archiwów wyodrębnionych w tezach i projekcie ustawy o archiwach i materiałach archiwalnych z lat 1970–1971 – pierwsze starcie kompetencyjne Archiwów Państwowych z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych

84%
Magier D.
Res Historica
|
2023
|
issue 55
557-572
EN
In Poland, on the basis of archival law, some of the archives belong to the state network, but at the same time are beyond the supervision and control of the State Archives. These are the so-called separated archives in the Polish archival network. They were created after World War II and their existence is related to the communist system, when some ministries (especially the Ministry of Public Security, and then the Ministry of Internal Affairs) in the realities of the Polish People's Republic constituted a kind of state within the state. After the collapse of the communist rule, these archives not only were not subject to the control of the chief director of state archives, but their number was also expanded. Polish archivists realized the dysfunctionality of this situation. In the years 1970–1971, still in the reality of the Marxist dictatorship, the State Archives made the first attempt to gain control over the documents stored in the separated archives in the Polish archival network during the work on the new Act on National Archive Resources and Archives. This sparked a clash with the Ministry of Internal Affairs, which eventually blocked these activities. Based on the documents of the Ministry of Internal Affairs and scientific literature, the author presents the course of this clash, which took place under the guise of consulting theses and the draft of a new archival law.
PL
W Polsce, w oparciu o prawo archiwalne, funkcjonują archiwa należące co prawda do sieci państwowej, ale jednocześnie pozostające poza nadzorem i kontrolą Archiwów Państwowych. Są to tzw. archiwa wyodrębnione. Stworzono je po II wojnie światowej, a ich istnienie związane jest z systemem komunistycznym, kiedy to niektóre resorty (zwłaszcza Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, a potem Ministerstwo Spraw Wewnętrznych) stanowiły w realiach PRL swoiste państwo w państwie. Po upadku władzy komunistycznej archiwów tych nie tylko nie poddano kontroli naczelnego dyrektora archiwów państwowych, ale jeszcze rozszerzono ich liczbę. Z dysfunkcyjności tej sytuacji zdawali sobie sprawę polscy archiwiści. W latach 1970–1971, jeszcze w realiach dyktatury marksistowskiej, Archiwa Państwowe podjęły pierwszą próbę uzyskania kontroli nad dokumentami przechowywanymi w archiwach wyodrębnionych przy okazji prac nad nową ustawą archiwalną. Wywołało to starcie z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, które ostatecznie zablokowało te działania. Autor, w oparciu o dokumenty MSW oraz literaturę naukową, przedstawia przebieg tego starcia, które odbywało się pod pozorem konsultacji tez i projektu nowego prawa archiwalnego.
6
Publication available in full text mode
Content available

Biuro „C” MSW a Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych w latach 1976–1990. Wzajemne relacje i zależności

84%
Borysiuk P.
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
|
2023
|
issue 21
139-179
EN
The aim of this article is to discuss the most important problems in relations at the central level between the archival division of the Ministry of the Interior and the Supreme Directorate of the State Archives between 1976 and 1990, primarily the transfer of archival materials and the regulation of controversial issues. The transfers of documentation are presented against the background of analogous processes taking place in archives outside the Ministry of the Interior, such as: the Archives of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party; the Central Military Archives; the archives of the Central Commission for the Investigation of Nazi Crimes in Poland – the Institute of National Remembrance; and the Archives of the Border Guard. An important section of the article provides a detailed description of the procedure of the law of 14 July 1983 on national archival resources and archives, together with discussions on this topic that took place inside the Ministry of the Interior. An attempt was made to analyse the contacts of Colonel Kazimierz Piotrowski, director of the Bureau “C” of the Ministry of the Interior, with Professor Marian Wojciechowski, chief director of the state archives, especially the hidden dimension of these relations, and to analyse the activities of the Security Service in the archival field at the time of the 1989–1990 transition. In discussing the latter issue, the hypothesis of concealing the unregulated removal of documentation within the Ministry by means of archival transfers outside the Ministry of the Interior was raised and submitted for consideration.
PL
Celem artykułu jest omówienie najważniejszych problemów w relacjach na szczeblu centralnym między pionem archiwalnym MSW a Naczelną Dyrekcją Archiwów Państwowych w latach 1976–1990, przede wszystkim przekazywania materiałów archiwalnych oraz regulacji kwestii spornych. Transfery dokumentacji zostały zaprezentowane na tle analogicznych procesów w archiwach spoza sfery MSW, takich jak Archiwum Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Centralne Archiwum Wojskowe, archiwa Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce – Instytutu Pamięci Narodowej oraz Archiwum Wojsk Ochrony Pogranicza. Istotną częścią artykułu jest szczegółowe opisanie procedowania ustawy z 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach wraz z dyskusją na ten temat, która odbyła się wewnątrz resortu spraw wewnętrznych. Podjęto próbę przeanalizowania kontaktów płk. Kazimierza Piotrowskiego, dyrektora Biura „C” MSW, z prof. Marianem Wojciechowskim, naczelnym dyrektorem archiwów państwowych, zwłaszcza ukrytego wymiaru tych relacji, oraz działań Służby Bezpieczeństwa na polu archiwalnym w momencie transformacji lat 1989–1990. Przy omawianiu tego ostatniego zagadnienia postawiono i poddano pod rozwagę hipotezę o maskowaniu nieregulaminowego brakowania dokumentacji wewnątrz resortu poprzez transfery archiwalne poza resort spraw wewnętrznych.
7
Publication available in full text mode
Content available

Relacje Biura Ochrony Rządu ze Służbą Bezpieczeństwa w latach 1975–1990. Zarys problemu

84%
Miedziński P.
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
|
2023
|
issue 21
111-138
EN
This article deals with relations between the various organisational units of the Ministry of the Interior in the field of the personal and political protection of party and state authorities between 1975 and 1990. Each department of the Ministry of the Interior was obliged to cooperate with the Government Protection Bureau (BOR) and, at the same time, made use of the operational capabilities at the disposal of BOR during the protection of state delegations.
PL
Artykuł dotyczy relacji pomiędzy różnymi jednostkami organizacyjnymi MSW na polu ochrony osobistej oraz politycznej władz partyjnych i państwowych w latach 1975–1990. Każdy departament MSW był zobligowany do współpracy z Biurem Ochrony Rządu i korzystał jednocześnie z możliwości operacyjnych, jakie były w dyspozycji BOR podczas ochrony delegacji państwowych.
8
Publication available in full text mode
Content available

Kontakty polskich i niemieckich władz bezpieczeństwa w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku (kwestia zagrożenia komunistycznego)

67%
Przegiętka M.
Kwartalnik Historyczny
|
2019
|
vol. 126
|
issue 4
PL
Podpisanie przez Polskę i Niemcy deklaracji o nieagresji 26 stycznia 1934 r. rozpoczęło nowy rozdział we wzajemnych relacjach, nie oznaczało jednak sojuszu politycznego, ponieważ Warszawa odmawiała udziału w pakcie antykominternowskim. Utrzymywaną w tajemnicy współpracę nawiązały jednak w 1935 r. polskie i niemieckie władze bezpieczeństwa, a jej celem była wymiana informacji o działalności ruchu komunistycznego.
EN
The non-aggression declaration signed by Poland and Germany on 26 January 1934 opened a new chapter in mutual relations. It did not, however, mean a political alliance since Warsaw refused the participation in the Anti-Comintern Pact. Nevertheless, in 1935 the Polish and German security forces entered into secret cooperation to exchange information on the activities of the communist movement.
9
Publication available in full text mode
Content available

Marian Janicki (1927–2020) – funkcjonariusz MO i dyplomata

67%
Budzyńska H.
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
|
2020
|
issue 18
631-646
EN
The article attempts to offer an overview of the career of Marian Janicki within the structures of the Security Service, the Citizens’ Militia, and the diplomatic service. It examines the period from his birth in 1927 (including information on his family background) until 1985, the year he left service. The article presents Marian Janicki’s entire professional career beginning with his joining the Citizens’ Militia in the Voivodeship Headquarters in Wrocław and ending with his mission as the Polish ambassador to Tunisia. The article examines Janicki’s participation in, and impact on, major events such as the strikes of June 1976 or the imposition ofmartial law on 13 December 1981. As a Chief Commandant of the Citizens’ Militia and a deputy minister of internal affairs Janicki worked for a number of years on important cases connected with safeguarding communist interests in Poland. His professional career illustrates the considerable Commitment of Militia officers in the work of the security apparatus and their loyalty to the party
PL
Zaprezentowany artykuł jest próbą podsumowania pracy oraz działalności Mariana Janickiego w strukturach SB i MO, a także pełnienia przez niego funkcji dyplomatycznej. Cezura czasowa obejmuje okres od urodzenia w 1927 r. (z uwzględnieniem rysu rodzinnego) do 1985 r., czyli daty zakończenia służby. Praca prezentuje całokształt kariery zawodowej Mariana Janickiego, począwszy od stanowiska milicjanta w KW MO we Wrocławiu, kończąc na pracy w roli ambasadora PRL w Tunezji. Artykuł uwzględnia udział i wpływ Mariana Janickiego na ważniejsze wydarzenia okresu PRL takie jak: wybuch strajków w czerwcu 1976 r., czy wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. Marian Janicki jako jeden z Komendantów Głównych MO oraz wiceminister spraw wewnętrznych przez szereg lat zajmował się istotnymi sprawami w zakresie zabezpieczenia interesów komunistycznej dyktatury sprawującej władzę w Polsce. Przebieg jego kariery zawodowej obrazuje, a także jest przykładem dużego zaangażowania funkcjonariuszy w pracę dla aparatu bezpieczeństwa, a także lojalność wobec polityki partyjnej podczas wykonywania obowiązków służbowych.
10
Publication available in full text mode
Content available

Koncepcja socjalizmu wieloświatopoglądowego Stowarzyszenia „PAX” w ocenie centralnych organów bezpieczeństwa Polski Ludowej w okresie rządów Władysława Gomułki i Edwarda Gierka (1956–1980)

67%
Orzełek A.
Dzieje Najnowsze
|
2019
|
vol. 51
|
issue 4
EN
The PAX Association under the leadership of Bolesław Piasecki sought to create a party of Catholics on their political bases. These aspirations were based on the concept of “multi-outlook socialism”. These activities, especially in times of Władysław Gomułka and Edward Gierek, met with firm counteractions of the state security organs.
PL
Stowarzyszenie „PAX” pod kierownictwem Bolesława Piaseckiego dążyło do utworzenia na swojej bazie politycznej partii katolików. Głębszą filozoficzną podbudową tych dążeń była koncepcja „socjalizmu wieloświatopoglądowego”. Działania te, zwłaszcza w dobie rządów Władysława Gomułki i Edwarda Gierka, spotykały się ze zdecydowanym przeciwdziałaniem organów bezpieczeństwa państwa.
11
Publication available in full text mode
Content available

„Co jest w tych archiwach...” Podział zasobu archiwalnego i ewidencyjnego komunistycznego resortu spraw wewnętrznych w okresie 1989–1992. Rozpoznanie zagadnienia (Część I)

59%
Borysiuk P.
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
|
2020
|
issue 18
594-627
EN
The article is the first part of a study concerning the allocation of the records and archives of the communist Interior apparatus in 1989–1992. Following some introductory comments the article focuses on the events from June 1989 until April 1990. It primarily describes the decision to move the archival records from the Central Archive of the Ministry of Internal Affairs (Bureau C) to the Central Archives of Modern Records (AAN) in 1989. It also discusses the clash between two institutions at the end of 1989 and early 1990, namely between the Head Directorate of State Archives (NDAP) and the Main Commission for the Investigation of Nazi Crimes in Poland – Institute of National Remembrance (GKBZHwP – IPN) the takeover of the archival records of the Ministry of Internal Affairs held on deposit in various locations in Poland since 1966. The final part of the article describes the mutual contacts between the representatives of state and voivodeship (and Warsaw) archives of internal affairs offices concerning the takeover of any materials held by the Ministry of Internal Affairs but originating from other institutions
PL
Artykuł stanowi pierwszą część studium dotyczącego podziału zasobu archiwalnego i ewidencyjnego komunistycznego resortu spraw wewnętrznych w latach 1989–1992. Oprócz omówienia wstępu do przedmiotowego zagadnienia koncentruje się na wydarzeniach od czerwca 1989 r. do kwietnia 1990 r. Przede wszystkim opisano w nim akcesje materiałów archiwalnych z Centralnego Archiwum MSW (Biura „C” MSW) do zasobu Archiwum Akt Nowych w 1989 r. Przybliżono również spór międzyinstytucjonalny z przełomu lat 1989/1990 pomiędzy Naczelną Dyrekcją Archiwów Państwowych a Główną Komisją Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce – Instytutem Pamięci Narodowej o przejęcie akt sądowych stanowiących od 1966 r. depozyt archiwów MSW na terenie całego kraju. Ostatnią częścią pracy jest opisanie wzajemnych kontaktów pomiędzy przedstawicielami archiwów państwowych i archiwów wojewódzkich (Stołecznego) urzędów spraw wewnętrznych dotyczących przejęcia z MSW materiałów niemających resortowej proweniencji.
12
Publication available in full text mode
Content available

Administrative Politics of Polish Minister of the Internal Affairs Bronisław Wilhelm Pieracki from 1931 to 1934

59%
Kozyra W.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2016
|
vol. 25
|
issue 3
EN
Bronisław Wilhelm Pieracki was an active member of political group developed around Marshal Józef Piłsudski. He succeeded in the Polish Army and got promoted to the rank of colonel in 1924. He took part in the coup d’état in May 1926 and became one of the most important members of the colonels’ group that ruled Poland on behalf of Piłsudski since 1930. Bronisław W. Pieracki held an office of the deputy prime minister from 1930 to 1931. On 23 June 1931, he became a minister of the internal affairs of the Republic of Poland and held that post until his tragic death on 15 June 1934. Bronisław W. Pieracki’s administrative politics was focused on maintaining peace and internal security. His main aim was to extinguish strike actions and mass demonstrations inspired by political opposition and caused mainly by a very difficult economic situation of Poland (the Great Depression from 1929 to 1935). He performed very well, gaining a reputation as an effective politician. Stanisław “Cat” Mackiewicz stated that ‘Pieracki would handle even the most overwhelming revolution’. Minister Pieracki improved organization and functioning of the department of the interior by simplifying its structure and making staff reductions. Moreover, he carried out reforms of municipal associations introduced by the local government act from 1933. On 15 June 1934, Bronisław W. Pieracki was shot by a Ukrainian assassin Grzegorz Maciejko, a member of the Organization of Ukrainian Nationalists. Severely wounded, minister Pieracki died the same day. He was posthumously promoted to the rank of brigadier general and his funeral became a great patriotic event. He was buried in the family grave in Nowy Sącz.
PL
Bronisław Wilhelm Pieracki był aktywnym działaczem środowiska politycznego skupionego wokół marszałka Józefa Piłsudskiego. Szybko awansował w Wojsku Polskim, uzyskując w 1924 r. stopień pułkownika dyplomowanego. Po zamachu majowym 1926 r., w którym wziął aktywny udział, stał się jedną z głównych person grupy pułkowników rządzącej Polską w imieniu J. Piłsudskiego od 1930 r. W latach 1930–1931, będąc ministrem bez teki, pełnił funkcję wicepremiera. Od dnia 23 czerwca 1931 r. do swojej tragicznej śmierci w dniu 15 czerwca 1934 r. sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych RP. W tym czasie jego polityka administracyjna koncentrowała się na utrzymaniu spokoju i bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie, w szczególności na uśmierzaniu fali strajków i niepokojów społecznych podsycanych przez opozycję antysanacyjną, a pogłębianych wyjątkowo trudną sytuacją gospodarczą kraju (Wielki Kryzys Gospodarczy z lat 1929–1935). Z nałożonych zadań wywiązywał się bardzo dobrze, zyskując renomę skutecznego polityka. Stanisław Cat-Mackiewicz pisał, że „Pieracki dałby sobie radę z najbardziej rozbujaną rewolucją”. W znaczącym zakresie usprawnił organizację i funkcjonowanie resortu spraw wewnętrznych (uproszczenie struktury i redukcje personelu administracyjnego) oraz wcielał w życie ustawę samorządową z 1933 r. ujednolicającą organizację i działalność związków komunalnych. W dniu 15 czerwca 1934 r. B.W. Pieracki został postrzelony przez zamachowca Grzegorza Maciejko, Ukraińca i członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Ciężko ranny minister Pieracki zmarł tego samego dnia. Pośmiertnie został mianowany generałem brygady, a jego pogrzeb stał się wielką manifestacją patriotyczną. Pochowano go w grobowcu rodzinnym w Nowym Sączu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.