Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Missions
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Rozwój Towarzystwa Salezjańskiego w latach 1875-1888

100%
Niewęgłowski J.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2012
|
vol. 32
165-177
EN
The 19th century in the history of Italy was very difficult and unstable. On the Italian peninsula there were numerous atrocious wars, revolutionary movements and first of all its reunion movement. The above mentioned movements as well as a process of industrialization in the country caused great poverty across the country. That had a negative influence on education of the young and schools. A great number of children and youth were not in education at all. This situation was worsened by the fact of working women in industry. These circumstances led the Italian youth astray. Many people of goodwill and institutions in the country took initiative to the bad tendency on the field of education and school. Saint John Bosco is undoubtedly one of them. He initiated work with the poor and depraved children of Turin. As a young priest, from 1841 to 1844, he took the post of chaplaincy in one of prisons of Turin, where the young offenders were placed. Working as a chaplain he came to conclusion that it is absolutely important to make everything possible to keep children away from prisons where they undergo further moral degradation. Therefore, he started to set up places and youth centres suitable for young boys where free education can be provided for them and they can obtain job qualifications. Thus St. John Bosco founded oratories, schools, educational schools, boarding schools and colleges. In order to have followers of the youth work, he brought a Society of Saint Frances de Sales into being (to work for juvenile boys) and a Society of the Daughters of Mary Help of Christians (to work for juvenile girls). He also created his own system of education called the Preventive System based on mind, religion, love and assistance of the young, as well as family relations among the boys. From 1875 onwards one can notice an ongoing development of the Society of St. Frances de Sales. The Italian society, many European countries and numerous worldwide countries kept asking John Bosco to establish salesian enterprises for youth education in their countries. He had, nevertheless, some real obstacles to implement his ideas in the mentioned countries. Simply, the main problem was the lack of qualified personnel to go ahead with them. This article presents a development of the Society of St. Frances de Sales when the Rector Major was St. John Bosco.
2
Publication available in full text mode
Content available

Meeting the Other in the New World: Jesuit Missionaries from the Bohemian Province in America

100%
Křížová M.
Historie – Otázky – Problémy (History, Issues, Problems)
|
2016
|
vol. 8
|
issue 2
35-46
EN
This paper focuses on the participation of missionaries from the “Bohemian Province“ of the Society of Jesus in the colonization of America in the 17th and 18th century, and the representation of the New World in letters and reports sent to the home province. As a result of the activities of the Jesuits, monitored closely in their home province, and complemented of course by other direct and indirect involvement in the process of overseas colonization, the inhabitants of the Czech Lands found themselves integrated into the newly established Atlantic system and participated in an intense interchange of information and cultural influences.
3
Publication available in full text mode
Content available

Misjologia w świetle Evangelii gaudium

72%
Górski J.
Nurt SVD
|
2018
|
issue 2
30-40
PL
Adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium na nowo ukazuje zadanie misyjne – nie tyle jako obowiązek, wynikający zresztą z samej natury Kościoła, ale jako radosne doświadczenie wiary. Przekaz wiary już jest jej pogłębieniem u samego ewangelizatora, a następnie u tych, do których jest posłany. Jest to zadanie zwłaszcza dla Kościoła partykularnego zaangażowanego w ewangelizację świata. Na nowo odkrywana jest radość głoszenia. Panuje tu atmosfera radości, jaka towarzyszyła misjonarzom od czasów apostolskich. W świetle nauczania papieża Franciszka misjologia znajduje nowe, ciekawe inspiracje. Chodzi nie tylko o nowe tematy i przedstawienie zagadnień już funkcjonujących. Ważny dla papieża jest duch misyjny, który ożywia cały Kościół. Jest tu wyraźny znak teologii latynoamerykańskiej, w tym i teologii wyzwolenia.
EN
The apostolic exhortation of Pope Francis Evangelii Gaudium presents afresh the missionary task – not so much as an obligation, resulting from the very nature of the Church anyway, but as a joyful experience of faith. The message of faith is already deepened within the evangelizer himself, and then within those to whom he is sent. This is especially a task for the particular Church involved in the evangelization of the world. The joy of proclamation is especially rediscovered. We find here an atmosphere of joy that accompanies missionaries since apostolic times. In the light of the teaching of Pope Francis, missiology finds new, interesting inspirations. It’s not just about new topics and presenting issues that already exist. Important for the Pope is the missionary spirit that animates the whole Church. This is a clear sign of Latin American theology, including the theology of liberation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Od czasopism do Web 3.0. Polskie media misyjne po Vaticanum Secundum. Część pierwsza: Rozwój środków społecznego przekazu oraz nauczanie Kościoła na ich temat w polskim czasopiśmiennictwie misyjnym

72%
Wrzos M.
Nurt SVD
|
2018
|
issue 2
85-108
PL
W prowadzonych analizach ukazano rozwój technologiczny środków społecznego przekazu, które od samego początku budziły zainteresowanie Kościoła. Analizie poddano ich ewolucję począwszy od petroglifów i piktogramów, przez wynalezienie druku aż po zjawisko nowych mediów. W nauczaniu Kościoła, początkowa nieufność przerodziła się w ograniczone zaufanie do środków społecznego przekazu w zakresie ich wykorzystania w ewangelizacji. Papieże zauważają w nich narzędzie ewangelizacji i formacji chrześcijańskiej, ale jednocześnie przestrzegają przed ich możliwym złym wykorzystaniem. Analizie poddano czasopisma misyjne wydawane po Vaticanum Secundum – 33 tytuły, z których dziewięć zaprzestało działalności w ostatnich latach. Autor przedstawił prawdopodobne przyczyny tego zjawiska. Tematyka nowych mediów misyjnych w Polsce (ich powstanie, rozwój i perspektywy) stanowić będzie drugą część niniejszego pracowania.
EN
The conducted analyzes show the technological development of the means of social communication, which from the very beginning aroused the interest of the Church. The author analyzed their evolution from petroglyphs and pictograms, through the invention of printing to the phenomenon of new media. In the teaching of the Church, initial suspicion turned into limited confidence in using them in evangelization. The Popes see in them a tool of evangelization and Christian formation, but, at the same time, they warn against possible misuse. The missionary magazines issued after the Vaticanum Secundum were analyzed – 33 titles in all, of which nine ceased their activity in recent years. The author presented the probable causes of this phenomenon. Topics of new missionary media in Poland, namely, their emergence, development and perspectives will constitute the second part of this work.
5
Publication available in full text mode
Content available

Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego

72%
Hryszko R.
Nurt SVD
|
2015
|
issue 2
56-85
PL
Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.
EN
The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.
6
Publication available in full text mode
Content available

Przestrzenna katolickość Kościoła a zbawienie w religiach

72%
Królikowski P.
Nurt SVD
|
2018
|
issue 2
109-125
PL
Artykuł podejmuje problem zbawczej wartości religii pozachrześcijańskich w perspektywie eklezjologicznej. Wychodząc od prawd o powszechnej woli zbawczej Boga i niezbędności Kościoła do zbawienia stawia pytanie, czy stosują się one do wyznawców religii pozachrześcijańskich tylko indywidualnie, czy także wspólnotowo. W próbie odpowiedzi na to pytanie wykorzystuje przestrzenny wymiar katolickości Kościoła, uznając, że jeśli wola zbawcza Boga realizuje się także w religiach, to muszą one wchodzić w zakres tego wymiaru Eklezji. Na ten problem autor artykułu spojrzał przez pryzmat nauczania Soboru Watykańskiego II o przyporządkowaniu niechrześcijan do Kościoła oraz działalności misyjnej Kościoła. W ich perspektywie wskazał na możliwość mówienia o przyporządkowaniu religii do Kościoła i implikacje zbawczych wartości religii w perspektywie posoborowej motywacji działalności misyjnej Kościoła. W końcowym punkcie odwołał się do trzech głównych stanowisk dotyczących zbawczej wartości religii poza chrześcijańskich: ekskluzywizmu, pluralizmu i inkluzywizmu.
EN
The article addresses the problem of the salvific value of non-Christian religions in the ecclesiological perspective. Starting from the truths about the universal salvific will of God and the necessity of the Church for salvation, it asks whether they apply to followers of non-Christian religions only individually or also communally. In an attempt to answer this question, it uses the spatial dimension of the Church’s Catholicity, recognizing that if the salvific will of God is also realized in other religions, then they must fall within the scope of this dimension of Ecclesia. The author looked at the problem from the perspective of teaching of the Second Vatican Council about the assignment of non-Christians to the Church and the missionary activity of the Church. He pointed to the possibility of talking about some kind of correspondence of religions to the Church and the implications of the salvific values of religion in the perspective of the post-conciliar motivation refarding the missionary activity of the Church. In the final paragraph, he referred to three main positions regarding the salvific value of non-Christian religions: exclusivism, pluralism and inclusivism.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Odważny dla Ewangelii”. Korespondencja Założyciela Misjonarzy Oblatów MN z Kongregacją Rozkrzewiania Wiary

72%
Lubowicki K.
Nurt SVD
|
2023
|
issue 1
106-123
PL
Korespondencja św. Eugeniusza de Mazenoda z Kongregacją Rozkrzewienia Wiary jest szczególnie interesująca. To rzeczywisty mąż apostolski, który posłał misjonarzy na wszystkie kontynenty. Równocześnie jest jedynym biskupem francuskim kanonizowanym od chwili powstania Kongregacji ds. Świętych, św. Jan Paweł wybrał go na osobistego patrona w dziele nowej ewangelizacji. Artykuł najpierw ukazuje kontekst tej korespondencji, zarysowując wizję życia duchowego misjonarzy oraz świat wewnętrznych wartości i przekonań św. Eugeniusza. Potem nastepuje analiza korespondencji z Kongregacją, korespondencji dotyczącej misji w Oregonie i na Cejlonie. W obu wypadkach św. Eugeniusz wyraża zdecydowane niezadowolenie z miejscowych biskupów, a bierze w obronę misjonarzy. Odnośnie do Oregonu, św. Eugeniusz ubolewa nad niedojrzałością ludzką tamtejszych biskupów, braci Blanchet oraz nad ich ignorancją podstawowej zasady życia zakonnego, jaką jest życie i posługiwanie we wspólnocie. Główną problematyką listów w sprawie misji na Cejlonie jest natomiast tubylcze duchowieństwo z Goa. Pozbawieni są gorliwości oraz hamują gorliwość Misjonarzy Oblatów MN. Sytuację pogarszają wewnętrzne tarcia między tamtejszymi biskupami, którzy się wzajemnie lekceważą i walczą między sobą o wpływy.
EN
The correspondence of St. Eugene de Mazenod with the Congregation for the Promotion of Faith is particularly interesting. He is a real apostolic man. He sent missionaries to all continents. At the same time, he is the only French bishop canonized since the founding of the Congregation for Saints and St. John Paul II chose him as his personal patron in the work of the new evangelization. First, the article presents the context of this correspondence outlining the vision of the spiritual life of the missionaries and the world of inner values and beliefs of St. Eugene. The article then analyzes the correspondence with the Congregation regarding the missions in Oregon and Ceylon (Sri Lanka). In both cases St. Eugene expresses a strong dissatisfaction with the local bishops and he defends the missionaries. Regarding Oregon, St. Eugene deplores the human immaturity of the local bishops, the Blanchet brothers and their ignorance of the fundamental principle of religious life, which is life and service in the community. The main problem of the letters regarding the mission in Ceylon is the indigenous clergy from Goa. They lack zeal and inhibit the zeal of the Missionary Oblates. The situation is worsened by the relations between the local bishops, who disregard each other and fight for influence.
8
Publication available in full text mode
Content available

Poznanie języka jako fundament pracy misyjnej. Prace ojców białych nad gramatyką języka bemba

58%
Madej M.
Annales Missiologici Posnanienses
|
2021
|
vol. 26
61-75
EN
It was always important for the Church, that a communication between the preacher and the listener was the best; the former must be understood in such a way that the latter is moved by the words of the Gospel. Before the arrival of Europeans in Central Africa (in late nineteenth century), the Bemba people did not know any written form, and their language only had a spoken form. It was with the arrival of Europeans on the Bemba lands that the era of learning, writing, studying and classifying the language of this ethnic group began. The first Europeans to reach the Bemba area were the missionaries, the White Fathers, and it was they who, after beginning their missionary activity, began to study the Bemba language. This article presents the achievements of the White Fathers in this field and tries to explain how the process of learning the Bemba language by the White Fathers was carried out.
9
Publication available in full text mode
Content available

Wiara, kult i kultura jako istotne elementy w misyjnej działalności świętych Cyryla i Metodego

58%
Leśniewski K.
ELPIS
|
2013
|
vol. 15
33-42
EN
Sts. Cyril and Methodius, the Apostles of the Slavs, for many centuries have been in the interest of the whole Christian world. This article is an attempt of presenting the vital connection between Christian faith, liturgical cult, and culture on the basis of the Byzantine mission addressed to the Slavs, which was led in the second half of 9th century. Starting from the comparison of the missionary methods used by the Christian East and West in the Middle Ages, then we will turn our attention to Sts. Cyril’s and Methodius’ unique contribution to the proclamation of Christ among the Slavs. In this missionary work, of the great importance was the creation of a new alphabet, and the use of the Slavic language in the proclamation of the Good News, as well as translations of the Bible and liturgical books into Slavonic. The rootedness in the Byzantine liturgical tradition, and drawing from the treasury of the Eastern Roman Empire contributed in a creative and very original way to the formation of the native Slavic culture. In the final part of article there is posed the problem of the effective proclamation of the Good News in the contemporary world in relation to the Cyrillo-Methodian model of mission.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.