Search results

1

Chorałowe śpiewy w "Ordinarium Missae"

100%

Hinz E.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

117-126

PL

W ramach mszalnych obrzędów liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego wykształciły się następujące chorałowe stałe śpiewy Ordinarium Missae: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Agnus Dei, Ite missa est oraz Benedicamus Domino. Śpiewy mszalne, kształtowane już w pierwszych wiekach istnienia Kościoła, stanowią potwierdzenie woli oddania się całego siebie Bogu. Przez zjednoczenie bosko-ludzkie przydają światu coraz wyższej doskonałości, dzięki czemu wierzący już na ziemi mogą kosztować nieba. Boża służba, obejmująca również śpiewy, zasadza się na bezgranicznej miłości, która jest kluczowym elementem chrześcijańskiego piękna.

2

ks. Zdzisław Janiec, Jak godnie celebrować Mszę Świętą? Zasady i nieprawidłowości, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 2020, ss. 208

86%

Golec Ł.

Studia Elbląskie

|

2020

|

vol. 21

517-518

3

Regulacje prawne dotyczące sprawowania Eucharystii przez kapłana uzależnionego od alkoholu

72%

Słowikowska A.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2014

|

vol. 24

|

issue 3

99-122

PL

Artykuł poświęcony został analizie norm prawnych dotyczących sprawowania Eucharystii i przyjmowania Komunii św. przez kapłana uzależnionego od alkoholu. Materiał badawczy stanowią przede wszystkim dokumenty wydane przez Stolicę Apostolską. Kongregacja Nauki Wiary umożliwiła kapłanom obarczonym chorobą alkoholową sprawowanie Mszy św. i zastosowanie w niej, jako ważnej materii eucharystycznej, moszczu winnego. Mogą oni także przyjąć Komunię św. na dwa sposoby: przez zanurzenie (per intinctionem) lub tylko pod postacią chleba. Zezwolenia na użycie moszczu, dla poszczególnego kapłana, wydaje ordynariusz.

EN

This article is devoted to the analysis of legal norms concerning the Eucharistic celebration and the receive communion by the priest addicted to alcohol. The research material constitute primarily documents issued by the Apostolic See. Congregation for the Doctrine of the Faith allowed priests who are saddled with alcoholism to celebrate the Mass and use mustum as an valid Eucharist’s matter. They also can receive Holy Communion in two ways: by immersion (per intinctionem) or only in the species of bread. The ordinary give permission to use of mustum for an individual priest.

4

Liturgia eucharystyczna na 1600 rocznicę chrztu św. Augustyna

58%

Longosz S.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

169-182

EN

BRAK

5

Odkryć Chrystusa przez hebrajskie słowa Psalmu 22 na Golgocie

58%

Stefański J.

Studia Gdańskie

|

2015

|

issue 37

37-49

PL

Coraz częściej można spotkać się z przekonaniem, że Pan Jezus – podobnie jak współcześni mu Żydzi w Palestynie – posługiwał się na co dzień nie tylko językiem aramejskim, ale również hebrajskim. Ewangeliści Mateusz i Marek podają pierwsze słowa Psalmu 22, przypisując je Jezusowi konającemu na krzyżu. Można przypuszczać, że Chrystus wiszący na krzyżu modlił się słowami psalmu, i to nie tylko w języku aramejskim, ale również w języku hebrajskim. W związku z powyższym analiza hebrajskiego tekstu Psalmu odsłania niuanse, które można odnieść do Osoby Syna Bożego podczas Jego męki. Wśród nich należy zauważyć nawiązanie do macierzyństwa, które w zestawieniu z rolą Matki Jezusa w Nowym Testamencie wpisuje się w maryjny wymiar męki Mesjasza. Słowa Psalmu rzucają też światło na mękę Chrystusa nie tylko pod względem fizycznym, ale również duchowym w odniesieniu np. do zdrady Judasza. W końcu hebrajski tekst Psalmu odsłania jego liturgiczny wymiar do tego stopnia, że można dostrzec w nim aluzje do Mszy świętej i jej owoców w życiu Kościoła.

EN

There is a growing conviction among exegetes that Jesus used the Hebrew language on a daily basis in addition to Aramaic, as did the Jews of His time in Palestine. This can serve as an incentive to a reexamination of the Hebrew masoretic text of Psalm 22 which might have been recited in its entirety by the Lord on the Cross. Most importantly, as Christ was dying, He could have prayed this Psalm not only in Aramaic, but at least partially in Hebrew as well. An analysis of the Hebrew text reveals details which shed light on the Lord’s Passion. One important detail is the subtle reference to motherhood in the Psalm which, in light of the role of the Mother of God in the New Testament, can be seen as the Marian dimension of Christ’s Passion. Other conclusions derived from numerous Hebrew words and expressions in the Psalm point not only to the physical aspect of the Savior’s suffering, but to its spiritual dimension as well. Finally, there are some liturgical allusions in the Psalm, which can parallel various parts of the Mass and even foreshadow the fruits of Christ’s Sacrifice in the life of the Church.

6

Eucharystia celebrowana w dobie pandemii. Studium teologiczno-socjologiczne

58%

Gajdecka-Majka M.

Studia Elbląskie

|

2020

|

vol. 21

323-334

EN

In the era of the pandemic the Catholic Church faced the challenge of the digital revolution. This is particularly evident in the example of the transmission of Masses which have become a requirement of the time and are a consequence of a very rapid social media development. The virtual world has penetrated into areas that were previously reserved for (a certainkind of) Sacrum. The article deals with the transmission of Masses and problems emergingfrom the use of modern internet and television technologies. The believers’ perspective, whoare the recipients of the Mass broadcast, has been also presented.

PL

Kościół katolicki w dobie pandemii stanął przed wyzwaniem związanym z rewolucją cyfrową. Szczególnie mocno widać to na przykładzie transmisji Mszy świętych, które stały się wymogiem czasu oraz są konsekwencją bardzo gwałtowanego rozwoju social mediów. Świat wirtualny przenikną do przestrzeni, która dotąd zarezerwowana była (dla pewnego rodzaju) Sacrum. Artykuł dotyczy transmisji Mszy świętych i problemów wynikających z użytkowania nowoczesnych technologii internetowych i telewizyjnych. Zaprezentowano również stanowisko wiernych, którzy stanowią odbiorców Mszy świętych transmitowanych.

7

Wybrane aspekty z przepowiadania św. Cezarego z Arles. Czy św. Cezary z Arles będzie nowym doktorem Kościoła?

58%

Pochwat J.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 4(58)

139-158

PL

Święty Cezary z Arles (470–543) wielki kaznodzieja, duszpasterz, organizator życia kościelnego i monastycznego w Galii, pozostawił po sobie dzieła, których aktualność nie straciła swych walorów do dnia dzisiejszego. Znany jest na 5 kontynentach świata w 38 krajach, bardziej w ośrodkach naukowych niż wśród „zwykłych wiernych. Jego spuścizna literacka doczekała się wielu opracowań, gdzie środowisko polskich patrologów, może poszczycić się bogatą literaturą. Osoba biskupa Arles, jak i jego nauczanie jest godne uwagi, a praktyczne wskazania Cezarego mogą pomóc w rozwiązywaniu trudnych kwestii życia współczesnych chrześcijan.

EN

St. Caesarius of Arles (470–543) a great preacher, pastor, organizer of church and monastic life in Gaul, left behind works, which are still of importance to us today. He is known on 5 continents of the world in 38 countries, more in research centers than among “ordinary” faithful. His literary heritage has been elaborated and studied much, where the Polish patrologists, have contributed greatly to it. The Bishop of Arles and his teaching is remarkable, and his practical suggestions can help in solving difficult life problems of modern Christians.

8

Liturgia błogosławieństwa obrazów Jezusa Chrystusa i Najświętszej Maryi Panny

58%

Krakowiak C.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 8: Liturgika

31-41

EN

Piety of the faithful is not restricted only to participation in the Sunday Mass, Sacraments and Liturgy of the Hours. An important role for communal and individual piety is fulfilled by the images of Jesus Christ and His Mother, Blessed Virgin Mary. Before they become cult objects, these holy likenesses are blessed in accordance with a ritual formula prescribed by the Church. Through a blessing, such pictures do not receive a special power from God, but they become a sign which directs our thoughts and hearts towards God. Paintings depicting Jesus and Mother of God are blessed outside Mass or during Vespers. A presbyter or bishop can administer the blessing of paintings. The blessing prayer is preceded by the Liturgy of the Word, which includes a reading from the Bible, homily and the Universal Prayer. When pictures of Jesus Christ and Blessed Virgin Mary are being blessed, the Church asks God that a prayers before the pictures lead the faithful to follow in “Lord’s footsteps,” that is imitate Christ, and that by looking at the example set by Blessed Virgin Mary the faithful aspire to perfection thanks to Her intercession.

XX

Pobożność wiernych nie ogranicza się jedynie do uczestnictwa w liturgii Mszy Świętej, sakramentów i Liturgii godzin. Ważną rolę w pobożności wspólnotowej i indywidualnej, odrywają także obrazy Jezusa Chrystusa i Jego Matki, Najświętszej Maryi Panny. Zanim staną się przedmiotem kultu, owe święte wizerunki błogosławi się według określonej przez Kościół formy obrzędowej. Przez błogosławieństwo obrazy nie otrzymują od Boga specjalnej mocy, ale stają się znakiem, który kieruje myśli i serca ku Bogu. Obrazy Pana Jezusa i Matki Bożej błogosławi się poza Mszą świętą lub w czasie Nieszporów. Szafarzem błogosławieństwa obrazów jest prezbiter lub biskup. Modlitwę błogosławieństwa poprzedza liturgia słowa, która zawiera czytanie Pisma Świętego, homilię i modlitwę powszechną. W modlitwach błogosławieństwa obrazów Jezusa Chrystusa i Najświętszej Maryi Panny Kościół prosi Boga, aby modlitwa przed nimi prowadził do postępowania „śladami Pana”, czyli naśladowali Chrystusa, a wpatrując się w przykład Najświętszej Maryi Panny dzięki Jej wstawiennictwu dążyli do doskonałości.

9

The Memory of Baptism in the Introductory Rites of the Holy Mass

58%

Kulbacki P.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 8: Liturgika

57-70

EN

Sprinkling with water as a sign of covenant and purification is rooted in the Old Testament. Although Christians accepted the biblical symbolism of water, sprinkling with it in the liturgy encountered resistance. In ancient times that reluctance resulted from the similarity of sprinkling to pagan rites, in the Middle Ages and during the Reformation from the danger of treating this rite in the liturgy as a repetition of baptism. The rite of sprinkling initially had no connection with the liturgy of the Mass, later it became the rite preceding the Mass (Asperges) and it was of purifying and penitential character. The development of the introductory rites in the Mass led to the formation of the penitential act among them, which in the post-Tridentine Missal took the form of the Confiteor. The post-conciliar Missal of Paul VI included Asperges in the introductory rites of the Mass providing for the possibility of replacing the penitential act on Sunday with Asperges, and at the same time treating it as the memory of baptism. The analyses of the subsequent editions of the post-conciliar Missal indicate, among others, the connection of Asperges with the liturgy of baptism during the Easter Vigil. The prayers of Asperges also highlight the baptismal character of the common priesthood of the faithful. The service which completes the rite of Missal Asperges is Vespers of Resurrection Sunday connected with the sprinkling of baptismal water.

PL

Pokropienie wodą jako znak przymierza i oczyszczenia sięga korzeniami do Starego Testamentu. Chociaż chrześcijanie akceptowali biblijną symbolikę wody, to pokropienie nią w liturgii napotykało na opory. W starożytności wynikały one z podobieństwa do rytów pogańskich, w średniowieczu i okresie reformacji – z niebezpieczeństwa traktowania tego obrzędu w liturgii jako powtórzenia chrztu. Ryt pokropienia początkowo nie miał związku z liturgią Mszy św., później miał miejsce jako poprzedzający Mszę św. obrzęd (aspersja) o charakterze oczyszczającym i pokutnym. Rozwój obrzędów wstępnych we Mszy św. doprowadził do ukształtowania się wśród nich aktu pokuty, który w mszale potrydenckim przybrał postać spowiedzi powszechnej. Posoborowy Mszał Pawła VI włączył aspersję do obrzędów wstępnych Mszy św., przewidując możliwość zastąpienia aktu pokuty w niedzielę aspersją, zarazem nadając jej charakter wspomnienia chrztu. Analiza kolejnych edycji mszału posoborowego wskazuje m.in. na łączność aspersji z liturgią chrzcielną w Wigilię Paschalną. Modlitwy aspersji podkreślają także chrzcielny charakter kapłaństwa wspólnego wiernych. Dopełnieniem obrzędu aspersji mszalnej są nieszpory niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego, połączone z pokropieniem wodą chrzcielną.

10

Liturgia „zmediatyzowana” w świetle Dyrektorium Konferencji Episkopatu Polski w sprawie celebracji Mszy świętej transmitowanej przez telewizję

58%

Bartocha W.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 28

|

issue 4

55-69

EN

The aim of the article is to discuss the main assumptions of the Directory of the Polish Bishops’ Conference on the Celebration of the Holy Mass Broadcast on Television published on 14 March 2017 and to answer the question about the difference between watching the Holy Mass on television and direct participation in the Eucharist. The liturgy is the work of the Holy Trinity, a constant “sacred exchange” of blessings, a dialogue in which the people of God participate. The dialogical (relational) structure of the liturgy demands, therefore, an authentic relationship between man and God. God “needs,” as it were, the human “you” to whom He speaks and who responds to Him. The recipient of the broadcast liturgy, unlike the members of the liturgical congregation, who form a real community, does not participate directly in the anamnestic narration of the events of the Cenacle and Golgotha, because ritual anamnesis demands the unity of place and time, that is, the current, physical presence in the place of remembrance. There is, therefore, a fundamental difference on the ontological-sacramental level between the Holy Mass in which we participate and the transmitted image of it. The “mediatized” Eucharist is not and never will be the Holy Mass. Listening to and watching the Mass is not tantamount to direct participation in it, and therefore does not allow one to fulfill the obligation to participate in the Mass on Sundays and the prescribed feasts. Nevertheless, the broadcasts of the Mass have pastoral value, since they enable the sick and elderly who are unable to go to the place where the Eucharist is celebrated to establish a spiritual bond with the faithful who participate in the Eucharist in a particular church. They are, therefore, an integral part of the pastoral care of the sick. The broadcasts of liturgy in media also have evangelistic and formative dimensions since they are a carrier of evangelical content and can also serve as a bridge for people who do not know the Church or who have lost contact with it, enabling them to have contact with the Word of God and with the liturgy. The preparation of a Mass broadcast on television requires multifaceted, harmonious and creative collaboration of both those involved in the liturgy itself and the media team so that it can fulfill its pastoral purpose.

11

Niedzielna Eucharystia, jej znaczenie w historii i we wspólnocie Kościoła

58%

Wasielewski R.

|

2022

|

vol. 31

|

issue 3

269-284

EN

The article presents the sacrament of the Eucharist in the perspective of Sunday, because this sacrament is the source of the whole Christian life, and the Church lives thanks to the Eucharist (Ecclesia de Eucharistia vivit). It presents an overview of the major changes in the liturgy and the theology of the Holy Mass on Sunday, as well as the value of Sunday for the People of God. The liturgy, especially the Sunday liturgy, is not a theological treatise or a scientific lecture, but a celebration of the mystery of Christ, that is, the action of God himself together with the gathered People of God. It is an authentic confession of faith and a sign of belonging to the Church of God and union with him. The faithful, when they do not understand the spirit and meaning of the rites, withdraw, sometimes looking for other forms of religiosity. Therefore, there is a need to encourage, educate and prepare them for a fuller participation in the Sunday liturgy, which is, after all, of fundamental importance for the life of the Church and its individual members. It is the liturgy that effectively creates communion and educates to communion. The liturgy, especially the Sunday liturgy, lived in the full communion of the Church, reveals the entire mystery of Christ, from the Incarnation and Nativity to the Ascension and Pentecost, and the expectation of the blessed hope and coming of Christ. It is the realization of God’s plan of salvation and the continuation of the history of salvation to which all are called.

12

Msza święta w życiu chrześcijańskim w nauczaniu Kościoła od Soboru Trydenckiego do Jana Pawła II

58%

Migut B.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne

|

2011

|

vol. 2

71-85

EN

Analysis of the Church’s documents shows a continuity of the Church’s teaching, and at the same time its development. The constant element of the Church’s teaching from the Council of Trent on the issue of the aim of celebrating the Eucharist has been pointing to the sacramental actualization of Christ’s only sacrifice for the lives of the faithful, who include their spiritual offerings into this actualization. Owing to this the Holy Mass is both Christ’s and the Church’s sacrifice. The Eucharist is fulfilled in heavenly liturgy. Since Pius XII’s encyclical Mediator Dei the Church has been putting more stress to the Eucharist’s ecclesiogenic aim. This teaching reaches its peak in John Paul II’s encyclical Ecclesia de Eucharistia. Since Pius XII’s encyclical the Church’s ever greater care has been seen for the participation of the faithful in the Eucharist.

Refine search results