Search results

1

Odkryty spod przemalowań obraz Jana van Bronchorsta

100%

Steinborn B., Filipiak S.

Ochrona Zabytków

|

1974

|

issue 2

137-142

EN

The technological examinations of the seventeenthcentury painting which was displayed in 1970 in the National Museum, Wrocław have shown th a t it was overpainted for several times. In the left lower corner of that painting, whose subject is the Vintage Feast, a figure of erot has been revealed. Basing on numerous analogies the authors of the present report a ttr ibute the painting in question to the Dutch painter, named Jan van Bronchorst (ca. 1603—1661). Such a ttribution is, in the first line, suggested by the composition of some figures and also their positioning (positions of their heads, direction of sights and gestures of hands). The most close analogies can be found in the painting titled “The Concert” by Bronchorst that is now kept in the museum at Brunswick.

2

Wystawa „SPITI-LAHUL-LADAKH: Buddyzm Tybetański w Indiach”

100%

Samborska W.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2010

|

vol. 4

266-267

3

KATALOGI GRAFIKI – WŁOSKIEJ Z MUZEUM NARODOWEGO WE WROCŁAWIU I FRANCUSKIEJ Z MUZEUM NARODOWEGO W SZCZECINIE

88%

Guze J.

Muzealnictwo

|

2018

|

vol. 59

93-97

PL

Na przełomie 2017 i 2018 r., ale z datą w stopce wydawniczej – 2017, ukazały się dwa katalogi zbiorów rycin: dawnej grafiki włoskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu i grafiki francuskiej z Muzeum Narodowego w Szczecinie. W zbiorze wrocławskim znajdują się zespoły prac najznakomitszych rytowników włoskich od renesansu po XVIII w., z niewielką prezentacją wieku XIX. We wstępie opisane zostały dzieje i zasoby kolekcji oraz podany zwięzły zarys historii sztuki graficznej na Półwyspie Apenińskim. Sam katalog w glosach odwołuje się do aktualnego stanu badań, które poprzedzono encyklopedyczną notą biograficzną. Starannie opracowany i dobrze ilustrowany katalog grafiki włoskiej, w łatwym do korzystania układzie alfabetycznym, stanowi kompendium przydatne nie tylko historykom sztuki. Publikacja szczecińska nosi taki sam tytuł, jak ekspozycja grafiki francuskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie i łączy cechy katalogu wystawy i zbiorów. Stąd jej specyficzny układ bardziej odpowiadający narracji wystawy, aniżeli kryteriom katalogu. Glosy, jak i poprzedzające je encyklopedyczne biogramy artystów opatrzone zostały skróconą bibliografią, której rozwinięcie znajduje się w rozbudowanym aparacie naukowym na końcu tomu. Zbiór ponad 600 rycin został podzielony nie wg alfabetu czy chronologicznie ale zgodnie z akademicką hierarchią tematów. W zbiorze muzeum szczecińskiego grafika reprodukcyjna przeważa nad autorską, choć obejmuje on także prace artystów znanych. Wydanie drukiem obydwu katalogów poszerza wydatnie wiedzę na temat zasobów grafiki w polskich zbiorach publicznych – muzeach narodowych w Szczecinie i Wrocławiu. Ukazuje zarazem dzieje polskiego kolekcjonerstwa po 1945 r., po wcześniejszych stratach podczas drugiej wojny światowej. Niewątpliwym znakiem czasu i obecności Polski w zjednoczonej Europie jest publikacja kolekcji grafiki włoskiej, która trafiła do Wrocławia z Akademii Sztuki w Berlinie. Oba katalogi wydano bardzo staranie pod względem typograficznym, choć może ilustracje w katalogu grafiki francuskiej zyskałyby na powiększeniu formatu.

4

MARIUSZ HERMANSDORFER (1940–2018)

63%

Ratajczak M.

Muzealnictwo

|

2018

|

vol. 59

219-222

PL

18 sierpnia br. zmarł we Wrocławiu Mariusz Hermansdorfer (1940–2018), dyrektor wrocławskiego Muzeum Narodowego w latach 1983–2013, kustosz działu sztuki współczesnej tegoż muzeum od 1972 r., krytyk, kurator wystaw, jedna z najważniejszych postaci dla polskiej kultury w minionym półwieczu. Urodził się we Lwowie, studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Będąc jeszcze na studiach rozpoczął pracę w Muzeum Śląskim (od 1970 r. – Narodowym). W 1967 r. przeszedł do organizującego się wówczas Muzeum Sztuki Aktualnej – oddziału Muzeum Miasta Wrocław. Współpracował tam z Jerzym Ludwińskim, także przy pamiętnym Sympozjum Plastycznym Wrocław’70 oraz z prowadzoną przez Ludwińskiego Galerią pod Moną Lisą. W roku 1972 powrócił do Muzeum Narodowego i został kustoszem działu sztuki współczesnej, kierując nim aż do przejścia na emeryturę w 2013 roku. Stworzył tam niemal od podstaw jedną z najwybitniejszych kolekcji polskiej sztuki współczesnej w kraju, dysponującą bogatymi zespołami prac takich artystów, jak m.in. Magdalena Abakanowicz, Tadeusz Brzozowski, Edward Dwurnik, Józef Gielniak, Władysław Hasior, Józef Hałas, Maria Jarema, Jerzy Kalina, Tadeusz Kantor, Jan Lebenstein, Natalia LL, Jerzy Nowosielski, Jerzy Rosołowicz, Jonasz Stern, Jan Tarasin i wielu innych. Silną dominantą tej kolekcji byli twórcy spod znaku metafory i ekspresji. Od połowy lat 70. był kuratorem działów polskich na międzynarodowych pokazach sztuki – w Cagnes-sur-Mer, São Paulo i New Delhi. Organizował wystawy prac z muzealnej kolekcji w Niemczech, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych i Holandii. Jako krytyk publikował głównie na łamach miesięcznika „Odra”, był także od 1990 r. członkiem jego Rady Redakcyjnej. Teksty Mariusza Hermansdorfera znajdują się także w katalogach i wydawnictwach naukowych Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Refine search results

2 Muzealnictwo

1 Ochrona Zabytków

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Filipiak S.

1 Guze J.

1 Ratajczak M.

1 Samborska W.

1 Steinborn B.

2 2018

1 2010

1 1974

Odkryty spod przemalowań obraz Jana van Bronchorsta

Wystawa „SPITI-LAHUL-LADAKH: Buddyzm Tybetański w Indiach”

KATALOGI GRAFIKI – WŁOSKIEJ Z MUZEUM NARODOWEGO WE WROCŁAWIU I FRANCUSKIEJ Z MUZEUM NARODOWEGO W SZCZECINIE

MARIUSZ HERMANSDORFER (1940–2018)