Search results

1

Szabat w Łukaszowej narracji o nauczaniu Jezusa w synagodze w Nazarecie (4,16‒30)

100%

Przyborek P.

Studia Gdańskie

|

2012

|

issue 31

47-65

PL

Jezus, czytając i komentując w synagodze w Nazarecie proroctwo Izajasza, wyjaśnia słuchaczom cel swojej działalności. Analiza perykopy Łk 4,16‒30 pokazuje, że powiązanie Izajaszowego proroctwa z dniem szabatu, w którym jego wypełnienie zostało ogłoszone, nie jest przypadkowe. Cotygodniowy szabat bowiem upamiętnia wyzwolenia Izraela i jednocześnie zapowiada erę mesjańską. Słowa Jezusa doskonale wpisują się w powszechnie znaną symbolikę szabatu. Niestety powierzchownie pozytywna reakcja słuchaczy Jezusa zmienia się diametralnie na skutek dalszego ciągu Jego przemówienia. Końcówka perykopy, opisując reakcję mieszkańców Nazaretu, którzy podjęli zamiar zabójstwa Mesjasza, stanowi zapowiedź Jego męki w Jerozolimie.

EN

In the synagogue of Nazareth Jesus presents the purpose of his mission (Luke 4,16‒30) by reading and commenting on the prophecy of Isaiah. The prophet predicted liberation and Jesus says he has come to bring this liberation to people. Analysis of the pericope: Luke 4,16‒30 shows that the connection between Isaiah’s prophecy and the fact that Jesus announces its fulllment on a Sabbath day is not accidental. Sabbath commemorates the liberation of Israel and anticipates the messianic age. What Jesus says perfectly harmonizes with the popular symbols of Sabbath, which makes his teaching understandable to his audience. Unfortunately, the initial positive reaction of the listeners changes dramatically in the second part of the pericope. The Nazareth community ultimately rejects Jesus. The nal part of the pericope contains an account of a hostile reaction of people who decide to kill the Messiah, which is a revelation of what will happen in Jerusalem, where Jesus, through his death and resurrection, accomplishes the ultimate liberation prophesied on a Sabbath day in Nazareth.

2

X͞E MAPIA. Graffito z Groty Zwiastowania w kontekście historyczno–teologicznym

80%

Paczkowski M.

Vox Patrum

|

2021

|

vol. 80

269-302

EN

The article presents the history of the Grotto of the Annunciation from the earliest manifestations of the cult. We then focus on the meaning of the graffito X͞E MAPIA from Nazareth. The documentation concerning the inscription in question was examined. Thanks to the graffiti you can see the peculiar Christian memory concerning the person of the Virgin Mary and the annunciation. The grotto of the Annunciation underwent many changes over the centuries. Numerous architectural elements that are part of these older buildings were discovered out of position, showing religious symbols and graffiti, among which a special value assumes the graffito „Hail Mary”. In reality, it is a sure historical document of the Marian cult before the council of Ephesus of the slightly later context. In the first centuries of the Church, the words of the angelic greeting were reread in different perspectives, revealing a multiplicity of interpretative nuances. They are not just a simple greeting, but an invitation to joy, then they announce the newness of the times and the new saving economy. The same words become prayer addressed to Mary and are connected with the various Marian titles and liturgical expressions.

PL

W artykule zostaje przedstawiona historia kultu miejsca Zwiastowania, począwszy od pierwszych jego przejawów. Kolejna część opracowania skupia się na znaczeniu graffito X͞E MAPIA. Wzięto pod uwagę dokumentację odnoszącą się do analizowanej inskrypcji. Dzięki analizowanemu graffito można przyśledzić pobożność chrześcijańską odnoszącą się do osoby Dziewicy Maryi i tajemnicy Zwiastowania. Analizowany dokument epigraficzny jest pewnym dowodem historycznym na kult maryjny w Nazarecie przed soborem Efeskim lub krótko po nim. W pierwszych wiekach Kościoła słowa Łk 1,28 były odczytywane w różnych perspektywach, ujawniając równorodność odcieni interpretacyjnych. „Witaj, Maryjo” nie było tylko zwykłym pozdrowieniem, lecz zaproszeniem do radości, objawieniem pełni czasów i dzieła zbawienia. Te same słowa stają się modlitwą kierowaną ku Maryi i wiążą się z Jej tytułami oraz praktykami liturgicznymi.

3

Cieśla i krzyż

80%

Kozłowski J. M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

183-189

EN

A close relationship exists between Jesus’ death on the cross and the fact that Jesus was a carpenter. Wood, from which the tool of Jesus’ execution was fashioned, was also the dominant element of the Son of God’s everyday experience. In the light of this correspondence one can see God’s plan, according to which there is a strong link not only between Nazareth and Golgotha, but also between the „cross” carried by a Christian and the content of his everyday life.

4

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza

51%

Gibek A.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 3

EN

In the infancy narrative, Matthew the evangelist describes specific places associated with the earthly life of Jesus: Bethlehem, Jerusalem, Egypt, Ramah, and Nazareth. These places show Jesus and allow for deeper and more accurate descriptions of the Christology of the Gospel. Bethlehem is the place of the birth and worship of the Messiah. For this reason, the small place is exalted, in opposition to Jerusalem, the place of death of the Messiah, which is deprived of its respect and rank in the Old Testament. The latter town embodies people who are reserved and hostile to Jesus. Meanwhile, Egypt and Ramah act as subjects: Egypt is the point to which Holy Family arrives and later leaves, repeating the journey of Israel, albeit in a perfect way. Ramah refers to the matriarch Rachel and her weeping over the Chosen People, who have rejected the Messiah. The primary city in Matthew’s infancy narrative is Nazareth, which describes Jesus and points to his messianic dignity and dedication to God.

PL

Mateusz, redagując Ewangelię dzieciństwa głoszącą orędzie o narodzeniu Mesjasza, wplótł w nią konkretne miejsca związane z ziemskim życiem Jezusa: Betlejem, Jerozolimę, Egipt, Rama i Nazaret. Te miejsca ukazują Jezusa, pozwalają głębiej i dokładniej oddać chrystologię Ewangelii. Betlejem to miejsce narodzenia i oddania pokłonu zapowiedzianemu Mesjaszowi. Mała miejscowość ze względu na narodziny Syna Boga zostaje wywyższona, w przeciwieństwie do Jerozolimy, która jest miejscem śmierci Zbawiciela i dlatego zostaje pozbawiona przynależnego jej w Starym Testamencie szacunku i rangi. Stolica uosabia ludzi zamkniętych i wrogich Jezusowi. Egipt i Rama pełnią funkcje przedmiotowe. Egipt jest punktem, do którego wędruje Święta Rodzina i z którego wychodzi, powtarzając wędrówkę Izraela, ale w sposób doskonały. Rama odsyła do żony Jakuba Racheli i jej płaczu nad narodem wybranym, który odrzuca posłanego Mesjasza. Pierwszoplanowym miastem w Ewangelii dzieciństwa według Mateusza jest Nazaret, miejscowość określa Jezusa i wskazuje na Jego godność mesjańską i poświęcenie Bogu.

Refine search results

2 Vox Patrum

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Studia Gdańskie

1 Gibek A.

1 Kozłowski J. M.

1 Paczkowski M.

1 Przyborek P.

1 2021

1 2016

1 2013

1 2012

Szabat w Łukaszowej narracji o nauczaniu Jezusa w synagodze w Nazarecie (4,16‒30)

X͞E MAPIA. Graffito z Groty Zwiastowania w kontekście historyczno–teologicznym

Cieśla i krzyż

Chrystologiczne τόποι (miejsca) w Ewangelii dzieciństwa według św. Mateusza