Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Neo-Classicism

Sort By:

Limit search:

Franciszek Smuglewicz, Jan Chrystian Kamsetzer i pamięć synów o Józefie Prozorze

100%

Michalczyk Z.

Biuletyn Historii Sztuki

2014

vol. 76

issue 2

197-217

The name of the Witebsk Voivode Józef Prozor and his relatives has been permeated in history of culture and Polish art of Neo-Classicism by Franciszek Smuglewicz, author of the portrait of the Prozor family, a work that despite formal flaws, ranks among the canon of Polish painting from the late 18 th century. The work features family members grouped around a medallion with the portrait of the late Józef Prozor. Source materials shed some new light on the circumstances how the portrait was created. Commissioned by Karol, the eldest son of Witebsk Voivode, the effigy of Józef Prozor was modeled on his death mask. Moreover, Karol Prozor commissioned from the royal architect Jan Chrystian Kamsetzer a monumental tomb forming an obelisk, intentioned to be placed in Siehniewicze, possibly somewhere in the vicinity of the Parish Church. It was executed at the stonemason’s workshop in Dębnik near Kraków, while the figure of the genius of death (gilded bronze) was commissioned in London (most likely through Franciszek Bukaty). In April 1792, preparations were carried out to dispatch the work to Siehniewicze and assemble it on site, yet most likely the political developments of the subsequent months, related to the Targowica Confederation, the 1792 Polish-Russian War, and Karol Prozor’s emigration prevented the transportation of the monument to Polesie.

Warszawskie dzieło architektury à la française. Dzieje budowy i geneza fasady kościoła karmelitów bosych

80%

Migasiewicz P., Sito J.

Biuletyn Historii Sztuki

2021

vol. 83

issue 4

883-921

The sumptuous exquisite stone façade of the Church of the Discalced Carmelites in Warsaw was raised in 1761/1762–1779 after the design of Ephraim Schröger (1727-1783). Its architecture with columns and pilasters: rational, moderate, albeit rich in detail, is close to the traditional column façades created in France for churches and secular structures from the first half of the 16th century until the first half of the 18th century. The majority of authors discussing it, as if leaving aside its rooting in this tradition, regarded it to be a leading example of the Warsaw variant of Neo-Classicism gaining its shape in the 1760s as a new stylistic proposal. On the other hand, it was admitted that when designing the Carmelite Church façade, Schröger had applied the model from one or several contemporary French prints (mainly by Blondel). Neither of the stands is correct. Neo-Classicism present in the Warsaw façade was a new style only within the Polish architecture, not the French one where it had been present from Serlio’s times. On the other hand, it would be an excessive simplification to reduce the impact of the French tradition in Schröger to the inspiration drawn only from prints. The paper’s Authors demonstrate that the discussed illustrious Warsaw architect was perfectly familiar with that tradition, possibly much better than any other Polish architect of his generation, and almost as well as French architects were. It may be supposed that he visited France already in the 1750s, where he was educated many years before his famous trip to Western Europe financed by King Stanislaus Augustus in 1766.

Nadzwyczaj okazała, wybitnej klasy, kamienna fasada kościoła karmelitów bosych w Warszawie została wzniesiona w latach 1761/1762 – 1779 według projektu Ephraima Schrögera (1727-1783). Jej kolumnowo-pilastrowa architektura – racjonalna, wstrzemięźliwa, choć zarazem bogata w detal – bliska jest tradycji kolumnowych fasad kościelnych i świeckich powstających we Francji od 1. połowy XVI w. po pierwszą połowę wieku XVIII. Większość autorów wypowiadających się na jej temat, abstrahując niejako od jej zakorzenienia w owej tradycji, uznawała ją za czołowy przykład rodzącej się w latach 60. XVIII w. warszawskiej odmiany neoklasycyzmu rozumianego jako nowa propozycja stylowa. Z drugiej strony przyznawano, iż Schröger, projektując fasadę kościoła karmelitów bosych, odwzorował jedną względnie kilka współczesnych rycin francuskich (głównie Blondela). Z oboma stanowiskami nie można się zgodzić. Klasycyzm obecny w warszawskiej fasadzie był stylem nowym jedynie na gruncie polskim, nie zaś francuskim, gdzie obecny był od czasów Serlia. Wielkim uproszczeniem jest także zredukowanie wpływu tradycji francuskiej u Schrögera do inspiracji grafiką. Autorzy tekstu dowodzą, że ten wybitny warszawski twórca doskonale znał i rozumiał ową tradycję, bodaj najlepiej ze wszystkich architektów polskich swojego pokolenia, niemal na równi z architektami francuskimi. Można przypuszczać, iż we Francji przebywał on jeszcze w latach 50. XVIII w., odbierając tam część swej edukacji, na wiele lat przed słynnym wyjazdem do zachodniej Europy sfinansowanym przez króla Stanisława Augusta w 1767 roku.

Refine search results

2 Biuletyn Historii Sztuki

1 Michalczyk Z.

1 Migasiewicz P.

1 Sito J.

1 2021

1 2014

Search results

Franciszek Smuglewicz, Jan Chrystian Kamsetzer i pamięć synów o Józefie Prozorze

Warszawskie dzieło architektury à la française. Dzieje budowy i geneza fasady kościoła karmelitów bosych