Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Półwysep Arabski

Sort By:

Limit search:

Emigracja polska i Polonia na Półwyspie Arabskim

100%

Knopek J.

Studia Polonijne

2021

vol. 42

75-97

The article discusses the life and activity of Poles in the countries on the Arabian Peninsula. The countries are Saudi Arabia, Bahrain, Yemen (South Yemen and North Yemen after WW2), Qatar, Oman, and the United Arab Emirates. Poles had limited contacts with this part of the world in the past. Only few arrived in the peninsula. This situation changed in the 1970s when Arab states began to develop rapidly owing to funds earned from the sale of natural resources: crude oil and natural gas. As a result, they attracted scientific and technical staff as well as experts in various fields, not to mention musicians and representatives of the tourism industry. Polish women who married Arabs were also moving to the Persian Gulf. At the turn of the 20th century, the Polish communities (including earlier Poles immigrants) on the Arabian Peninsula numbered from a few to several hundred people, depending on the country. Polish individuals and families were found in Yemen and Oman, 30 in Qatar, 100 to 200 in Bahrain and Saudi Arabia, and 600 in the United Arab Emirates. This last of the listed Polish communities was one of the best organised in the Arab world. For over 30 years since the Polish political and economic transformation, the Polish communities on the Arabian Peninsula have grown from several dozen (Yemen, Oman), through several hundred (Saudi Arabia, Bahrain, Qatar) to several thousand people (United Arab Emirates). Abu Dhabi, Dubai, and Sharjah continue to be most popular economic destinations for Poles and members of the Polish diaspora from the Western world.

W artykule wskazuje się na pobyt i działalność Polaków w państwach położonych na terenie Półwyspu Arabskiego. Do państw tych zaliczono Arabię Saudyjską, Bahrajn, Jemen (po II wojnie światowej występował tam Jemen Południowy i Jemen Północny), Katar, Oman oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Kontakty Polaków z tym regionem świata w przeszłości były niewielkie. Na Półwysep Arabski trafiali zatem nieliczni mieszkańcy z ziem polskich. Sytuacja ta zmieniła się od lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy państwa arabskie zaczęły się dynamicznie rozwijać na podstawie uzyskiwanych środków finansowych ze sprzedaży surowców naturalnych – ropy naftowej i gazu ziemnego. Dzięki temu przybywały tam kadry naukowo-techniczne oraz specjaliści z różnych dziedzin, ponadto przedstawiciele branży turystycznej i muzycy. Poprzez polsko-arabskie małżeństwa nad Zatoką Perską zamieszkały także Polki, które wyszły za mąż za Arabów. Występujące na przełomie XX i XXI wieku skupiska polskie i polonijne na Półwyspie Arabskim liczyły od kilku do kilkuset przedstawicieli, w zależności od konkretnego podmiotu międzynarodowego. Pojedyncze osoby i rodziny mieszkały w Jemenie i Omanie, 30 osób w Katarze, od 100 do 200 w Bahrajnie i Arabii Saudyjskiej, a 600 w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. To ostatnie skupisko polonijne należało do najlepiej zorganizowanych w świecie arabskim. W ciągu 30 lat od zmian systemowych podjętych nad Wisłą, społeczności polskie i polonijne na Półwyspie Arabskim rozrosły się od skupisk kilkudziesięcioosobowych (Jemen, Oman) poprzez kilkusetosobowe (Arabia Saudyjska, Bahrajn, Katar) do kilkutysięcznych (Zjednoczone Emiraty Arabskie). Dalej zatem Abu Zabi, Dubaj i Szardża są miastami, w których najchętniej podejmują zatrudnienie Polacy i przedstawiciele Polonii ze świata zachodniego.

Nad wodami Zatoki Perskiej. Brytyjsko-osmańskie stosunki za panowania Abdülhamida II

67%

Malinowski A.

Balcanica Posnaniensia Acta et studia

2014

vol. 21

151-162

The main purpose of the article is an attempt to present the relationship that occurred between London and Constantinople during the reign of Abdülhamid II within in the Persian Gulf region and to show the effects of the British policy, which greatly limited the Ottoman sovereignty in the area. The Ottoman forces conquered Arabia and the Persian Gulf during the era of the Süleyman I. The influence of the Ottomans had loosened to a great extent in the following ages. Britain emerged as the winner of the showdown among the Western Great Powers in the Gulf in the 19th century and subsequently it established its supremacy over the region. The Anglo-Ottoman relations relations greatly deteriorated with the beginning of Abdülhamid II`s rule. The British menace to the Ottoman existence in the Gulf was the consequence of the shift in the British policy aiming at the breakdown and disintegration of the Ottoman Empire. Evidence of the British threat to the Ottoman presence in the region was that Britain, in principle, did not want any challenge to its supremacy in the region, so it thwarted all foreign interventions into the Gulf.

Refine search results

1 Balcanica Posnaniensia Acta et studia

1 Studia Polonijne

1 Knopek J.

1 Malinowski A.

1 2021

1 2014

Search results

Emigracja polska i Polonia na Półwyspie Arabskim

Nad wodami Zatoki Perskiej. Brytyjsko-osmańskie stosunki za panowania Abdülhamida II