Search results

1

Manipulation of Vote Choice – Impediment to the Electoral Integrity in Turkey?

100%

Szymański A., Wódka J.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

issue 3

103-116

PL

Od 1946 r., Turcja jest demokracją wielopartyjną – w państwie tym regularnie odbywają się wolne, konkurencyjne wybory. Jednak w ostatnim dziesięcioleciu, wraz z konsolidacją władzy przez Partię Sprawiedliwości i Rozwoju, pojawia się coraz więcej wątpliwości co do uczciwości wyborów. Partia rządząca zaczęła uciekać się do szeregu środków, ograniczających ich konkurencyjność. Celem artykułu jest ukazanie skali nadużyć wyborczych w Turcji, z naciskiem na jeden z trzech głównych obszarów manipulacji wyborczych, to jest manipulowanie “preferencjami wyborców” (vote choice), który wydaje się być najbardziej problematyczny. Ambicją autorów jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wybory w Turcji, mimo obserwowanych nieprawidłowości, nadal spełniają międzynarodowe standardy, czy też Turcja staje się ‘wyborczą autokracją’?

EN

Turkey has had a fairly long tradition of regular, competitive polls and multi-party democracy begun in 1946. However, in the last decade, with the consolidation of Justice and Development Party’s (AKP, Adalet ve Kalkınma Partisi) grip on power, there has been a growing concern about the integrity of elections in this state. In subsequent elections the ruling party resorted to a plethora of means inhibiting their competitiveness. Thus, the article seeks to survey the extent of election malpractices in Turkey with the focus on manipulation of vote choice as most disturbing group of electoral malpractices and, without prejudging, to address the fundamental questions about whether elections in Turkey, notwithstanding the irregularities, still meet democratic, international standards, or whether Turkey is sliding into electoral autocracy.

2

MAIN INDICATORS OF TURKISH ECONOMY UNDER THE RULE OF JUSTICE AND DEVELOPMENT PARTY GOVERNMENTS: AN ASSESSMENT

100%

Aslan D. H.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 2(60)

65-80

EN

Turkey constitutes the world’s 18th largest economy that used to be characterised by stable growth and a remarkable example of a quick recovery after the global economic crisis, particularly during the early stages of Justice and Development Party government rule. This growth combined with Turkey’s strategic geopolitical location makes the country an important figure in the region and a corridor between East and West. Turkey’s neighbours, due to geographical proximity and abundance in energy resources as well as Turkey’s reliance on energy imports, constitute important trading partners for Turkey, accounting for a significant share in the country’s foreign trade. Yet growing instability in the region threatens intense trade cooperation between Turkey and its border countries, particularly following the Arab Spring. On the other hand, the blooming economy of Turkey, particularly during the 2002‑2015 period, had deteriorated dramatically once President Erdogan started to neglect democratic transformation of the country shifting to a one-man rule authoritarian regime, particularly following the failed coup d’état of 2016.

PL

Turcja stanowi XVIII na świecie pod względem wielkości gospodarkę, którą zwykło się charakteryzować poprzez stabilny wzrost i godny uwagi przykład szybkiej poprawy po globalnym kryzysie ekonomicznym, zwłaszcza we wczesnych stadiach rządów Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Ów wzrost, w połączeniu ze strategicznym geopolitycznym położeniem Turcji, czyni z tego kraju znaczącego gracza w regionie oraz ważny korytarz między Wschodem a Zachodem. Sąsiedzi Turcji, ze względu na bliskość geograficzną i bogactwo zasobów energetycznych, jak również zależność Turcji na imporcie energii, są ważnymi partnerami handlowymi dla Turcji, stanowiąc znaczący udział w handlu zagranicznym kraju. Ale rosnąca niestabilność w regionie zagraża intensywnej współpracy handlowej Turcji z jej krajami ościennymi, szczególnie w okresie po Arabskiej Wiośnie. Z drugiej strony, kwitnąca gospodarka Turcji, zwłaszcza w latach 2002-2015, uległa drastycznemu pogorszeniu po tym jak prezydent Erdogan zaczął lekceważyć przemiany demokratyczne kraju, przechodząc do jednoosobowych rządów autorytarnych, szczególnie po udaremnionym zamachu stanu z roku 2016.

3

Cutting the Gordian Knot: Turkish Foreign Policy Towards Cyprus During AK Party Era (2002-2020)

100%

Örmeci O., Kisacik S.

Studia i Analizy Nauk o Polityce

|

2020

|

issue 1

21-64

PL

Spór Cypryjski jest jednym z najważniejszych zagadnień w tureckiej polityce zagranicznej od lat pięćdziesiątych. Jest on przeważnie postrzegany jako sprawa ponad podziałami politycznymi, i prawie wszystkie tureckie partie polityczne popierają zaangażowanie państwa tureckiego na Cyprze od lat sześćdziesiątych i od Cypryjskiej Operacji Pokojowej w 1974 roku. Jednakże, po tym jak Partia AK (Partia Sprawiedliwości i Rozwoju) doszła do władzy w 2002 roku, z głównym motywem zapobieżenia świeckiego narodowego zamachu stanu, jak również mając na celu osiągnięcie pełnego członkostwa w Unii Europejskiej, partia ta przyjęła pro-aktywną politykę zagraniczną sprzyjającą rozładowaniu sytuacji na tej wyspie. Właśnie dlatego Turcja i tureccy Cypryjczycy aktywnie poparli referendum w ramach planu Annana w 2004 roku. Jednakże, po odrzuceniu planu ugody przez greckich Cypryjczyków, i po decyzji Unii Europejskiej o zaakceptowaniu rządu grecko-cypryjskiego jako członka UE i jedynego reprezentanta Republiki Cypru w tej wspólnocie, Spór Cypryjski stał się problemem, psującym stosunki nie tylko turecko-cypryjskie i grecko-cypryjskie, ale również te pomiędzy Turcją a Unią Europejską. W 2010 roku, wraz z odkryciem złóż gazu ziemnego i porozumieniami zawartymi przez administrację grecko-cypryjską, Spór Cypryjski nabrał nowego wymiaru. Jak dotąd polityka energetyczna nie mogła być użyta jako instrument w promowaniu rozwiązania na wyspie, tymczasem spór przekształcił się w o wiele bardziej skomplikowany problem, z wieloma wymiarami.

EN

Cyprus Dispute is one of the fundamental foreign policy issues in Turkish foreign policy since the 1950s. Cyprus Dispute has often been perceived as an issue above petty politics in Turkey, and almost all Turkish political parties supported the Turkish State’s involvement in Cyprus since the 1960s and Cyprus Peace Operation in 1974. However, after AK Party came to power in 2002, with the main motive of preventing a secular nationalist military coup, as well as with the aim of becoming a full member of the European Union (EU), the party adopted a proactive foreign policy favoring the solution in the island. That is why Turkey and Turkish Cypriots actively supported the Annan Plan referendum in 2004. However, upon the rejection of the settlement plan by Greek Cypriots and EU’s decision to accept Greek Cypriot government as an EU member and the only representative of the Cyprus Republic, Cyprus Dispute has transformed into a problem spoiling not only Turkish-Greek and Turkish-Cypriot relations but also Turkish-EU relations. In the 2010s, the Cyprus Dispute gained a new dimension with the gas discoveries and agreements made by the Greek Cypriot administration. So far, energy politics could not be used as a leverage to promote the solution on the island, and the dispute has transformed into a more complex problem with many layers.

Refine search results

1 Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

1 Przegląd Politologiczny

1 Studia i Analizy Nauk o Polityce

1 Aslan D. H.

1 Kisacik S.

1 Szymański A.

1 Wódka J.

1 Örmeci O.

1 2020

1 2019

1 2017

Manipulation of Vote Choice – Impediment to the Electoral Integrity in Turkey?

MAIN INDICATORS OF TURKISH ECONOMY UNDER THE RULE OF JUSTICE AND DEVELOPMENT PARTY GOVERNMENTS: AN ASSESSMENT

Cutting the Gordian Knot: Turkish Foreign Policy Towards Cyprus During AK Party Era (2002-2020)