Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Paweł Włodkowic
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Ius gentium w moralności i polityce. Nauka o państwie i prawie Pawła Włodkowica w ujęciu Antona Hilckmana

100%
Stępień T.
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
|
2008
|
vol. 4
|
issue 1 Prawo
201-218
EN
The author of the paper explores Paweł Włodkowic's outlooks concerning the concept of the middle age international law. The analysis is mainly based on Anton Hilckman’s approach – German philosopher who stated that one of the most intellectual Polish contribution into European culture was Paweł Włodkowic's (1370-1436) political and legal doctrine. Włodkowic along with Stanisław from Skarbimierz (1360-1431) were the authors of Polish middle aged doctrine ius gentium (the law of the nations). The background of the doctrine foundation was the confrontation between Poland and Teutonic Knights in XIV and XV century.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ius gentium w moralności i polityce. Nauka o państwie i prawie Pawła Włodkowica w ujęciu Antona Hilckmana

94%
Stępień T.
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
|
2008
|
vol. 4
|
issue 1
201-218
EN
The author of the paper explores Paweł Włodkowic's outlooks concerning the concept of the middle age international law. The analysis is mainly based on Anton Hilckman’s approach – German philosopher who stated that one of the most intellectual Polish contribution into European culture was Paweł Włodkowic's (1370-1436) political and legal doctrine. Włodkowic along with Stanisław from Skarbimierz (1360-1431) were the authors of Polish middle aged doctrine ius gentium (the law of the nations). The background of the doctrine foundation was the confrontation between Poland and Teutonic Knights in XIV and XV century.
3
Publication available in full text mode
Content available

The Medieval Polish Doctrine of the Law of Nations: Ius Gentium

84%
Wielgus S.
Roczniki Filozoficzne
|
2022
|
vol. 70
|
issue 4
27-60
PL
Przedruk rozdziałów 4–5 książki Średniowieczna polska nauka o prawach narodów: Ius gentium Stanisława Wielgusa (Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998), s. 55–101. Zachowano oryginalną numerację rozdziałów i sekcji, zmianie uległa numeracja przypisów. Przedruk za zgodą Autora. Zbierając w kilku zdaniach osiągnięcia średniowiecznych twórców polskiej szkoły prawa narodów, należy podkreślić, że wykorzystując zastaną tradycję prawniczą i filozoficzno-teologiczną, a także intelektualne zaplecze Krakowskiego Uniwersytetu oraz własny geniusz, potrafili oni stworzyć spójny i wszechstronny system prawa międzynarodowego. System tak nowoczesny, mądry, tolerancyjny i uniwersalny, że nadawał się do zastosowania nie tylko przy rozwiązywaniu bolesnych problemów, zrodzonych wskutek długotrwałego sporu polsko-krzyżackiego, ale także globalnych problemów ówczesnego chrześcijańskiego świata, konfrontowanego ze światem niechrześcijańskim. Co więcej, system ten, bazujący na odwiecznych zasadach prawa Bożego i naturalnego, uwzględniający ewangeliczne prawo miłości, wiążący nierozłącznie prawo z moralnością i sprawiedliwość z prawdą, jest aktualny także dziś, i nadawałby się z pewnością do rozwiązywania ogromnych problemów współczesnego świata.
EN
This is a reprint of chapters 4–5 of The Medieval Polish Doctrine of the Laws of Nations: Ius Gentium by Stanisław Wielgus (Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998), 55–101. The original chapter and section numbering has been retained, but footnote numbers have been adapted. Reprinted with the Author’s permission. In attempting to summarize in a few sentences the achievements of the medieval scholars of the Polish school of ius gentium, we must emphasize that by employing the inherited legal and philosophico-theological tradition and intellectual achievements of the University of Kraków, coupling it with their own genius, they manager to create a coherent and universal system of international law. It was a system so modern, wise, tolerant and universal that it was able to be applied not only in solving the painful problem stemming from the lengthy conflict between Poland and the Teutonic Knights but was also used in resolving global problems of the contemporary Christian’s world conflict with the non-Christian one. That legal system, based upon the eternal principles of Divine and natural law, taking account of the Gospel Law of Love and inseparably connecting law with morality and justice with truth, remains valid even today.
4
Publication available in full text mode
Content available

Od tolerancji do pokojowej koegzystencji. Znaczenie doktryny prawnej Pawła Włodkowica względem innowierców

84%
Świeboda W.
Perspektywy Kultury
|
2023
|
vol. 41
|
issue 2/2
137-152
EN
The article shows the process of formation of the concept of peaceful coexistence with other religions among Polish doctors of canon law in the first half of the 15th century. The circumstances of taking up this issue were closely related to the conflict of Poland and Lithuania with the Teutonic Order, and the immediate impetus was the accusation from the Teutonic Knights that they had made alliances with infidels in the war. Stanisław of Skarbimierz, Andrzej Łaskarzyc and Paweł Włodkowic are considered the originators of the idea. These scholars drew attention to the inalienable rights of pagans, which derive from natural law and ius gentium, and which include the possibility of self-defense, having their own states, power and property. They thus demonstrated that the Teutonic Knights could not invade the Samogitians and Lithuanians under the pretext of conversion. Łaskarzyc and Włodkowic further stressed that pagans should be respected as a result of their human dignity, and that their religious differences are no obstacle to maintaining peaceful relations with them. The last of the scholars devoted much space to relations between Christians and non-Christians. He argued that religious affiliation alone does not give grounds to consider anyone an enemy of the Church. Nor can the faith be imposed on anyone by force, and Christianization is to be accomplished through patient teaching and personal example. In his view, tolerance that stems directly from natural law builds an atmosphere of trust, making it easier to attract new believers. The idea promoted by Włodkowic, one of peaceful coexistence with non-Christians and concern for the preservation of their rights was, in his eyes, a natural consequence of the pursuit of justice and fairness in relations between communities. Religious tolerance, on the other hand, was a method for maintaining benevolent relations and, consequently, a state of peace between nations.
PL
Artykuł ukazuje proces kształtowania się w środowisku polskich doktorów prawa kanonicznego w pierwszej połowie XV w. koncepcji pokojowego współistnienia z innowiercami. Okoliczności podjęcia tego zagadnienia związane były ściśle z konfliktem Polski i Litwy z zakonem krzyżackim, a bezpośrednim impulsem były oskarżenia ze strony Krzyżaków o zawarcie sojuszy z niewiernymi w wojnie. Za twórców idei uważa się Stanisława ze Skarbimierza, Andrzeja Łaskarzyca oraz Pawła Włodkowica. Uczeni ci zwrócili uwagę na niezbywalne prawa innowierców, które wynikają z prawa naturalnego oraz ius gentium, a które obejmują możliwość samoobrony, posiadania własnych państw, władzy i własności. Wykazali w ten sposób, że Krzyżacy nie mogą napadać na Żmudzinów i Litwinów pod pretekstem nawracania. Łaskarzyc i Włodkowic podkreślali ponadto, że poganom należy się szacunek wynikający z godności ludzkiej, a ich odmienność religijna nie stanowi przeszkody w utrzymywaniu pokojowych relacji z nimi. Ostatni z uczonych dużo miejsca poświęcił relacjom między chrześcijanami a innowiercami. Przekonywał, że sama przynależność religijna nie daje podstaw do uznania kogokolwiek za wroga Kościoła. Nie można też nikomu narzucać wiary siłą, a chrystianizacja ma się dokonywać na drodze cierpliwego nauczania i przykładu osobistego. Jego zdaniem tolerancja wynikająca wprost z prawa naturalnego buduje atmosferę zaufania, dzięki czemu łatwiej jest pozyskać nowych wiernych. Propagowana przez Włodkowica idea pokojowej koegzystencji z różnowiercami oraz troska o zachowanie ich praw była w jego oczach naturalną konsekwencją dążenia do sprawiedliwości i uczciwości w stosunkach między społecznościami. Tolerancja religijna była zaś metodą umożliwiającą zachowanie życzliwych relacji i w konsekwencji stanu pokoju między narodami.
5
Publication available in full text mode
Content available

Just war against infidels? Similar answers from Central and Western Europe

60%
Díaz B.
Studia Philosophiae Christianae
|
2017
|
vol. 53
|
issue 3
55-75
EN
The aim of this paper is to take a closer look at the similitudes between the ideas of Paweł Włodkowic (Paulus Vladimiri) and Francisco de Vitoria concerning the relations between Christians and infidels, especially on the issue of just war, and to advance a hypothesis to explain such similarities. Both scholars come from “frontier States” in the process of expansion and in close contact with non-Christian peoples. They had therefore direct knowledge of these different human groups. The equality between Christians and infidels, the right of all men to property and self-rule as well as their freedom to accept faith, the idea of a community of mankind, are some of the concepts developed by both thinkers. That is why they have been pointed out as beginners of the modern ius gentium. At the end of the paper, I will advance a hypothesis on the influence of Włodkowic on Vitoria.
6
Publication available in full text mode
Content available

From Vladimiri's just war to Kelsen's lawful war: the universality of the "bellum justum" doctrine

60%
Widłak T.
Studia Philosophiae Christianae
|
2017
|
vol. 53
|
issue 3
77-96
EN
The article explores Hans Kelsen’s theory of just war (bellum justum). It addresses the question of how and why the leading modern positivist thinker in fact embraced a key natural law theory, the concept of just war. In exploring this question, it collates the Viennese philosopher’s views with those of Polish late Middle Ages philosopher and lawyer, Paulus Vladimiri, who developed his own version of the bellum justum doctrine. In the first step, an outline of Paulus Vladimiri’s views on just war is presented. Secondly, the article offers an overview of two key theses of Kelsen’s theory of international law in order to provide the necessary context for his use of the term bellum justum. Next, the analysis moves to answering the question of whether Kelsen’s position might in fact be described as naturalist. In the last part, the article adds to some criticism of Kelsen’s use of the term “just war”. The conclusion underlines the points of intersection between the two doctrines. Although Kelsen’s attempt to harness the just war tradition within the confines of his own pure theory of law seems to have largely failed, it exemplifies a degree of universalism of the just war tradition and its potential for transcending divisions among schools of legal and philosophical thinking.
7
Publication available in full text mode
Content available

Servants of the devil or protectors of Christianity and apostles among pagans? Shaping the image of Poland and Poles in the context of steps taken by Wladyslaw II Jagiello’s diplomacy against ‘Satira’ by John Falkenberg

60%
Graff T.
Folia Historica Cracoviensia
|
2017
|
vol. 23/1
143-176
EN
The author analyses the legal action of the Polish delegation against the Satira by Dominican friar John Falkenberg, which appeared at the Council of Constance (1414–1418). In his work, Falkenberg called for the extermination of the Polish nation as well as the king Wladyslaw Jagiello. He announced that those who would achieve this aim would attain salvation. The Polish delegation, especially Paul Włodkowic and archbishop Nicolas Trąba, made efforts aimed at the recognition of the Dominican’s work as heretical. Falkenberg was arrested and his work was condemned by the Commission of Faith, however it was not recognized as heretical. The new pope Martin V, in turn, did not want the verdict of the commission to become a resolution of the Council. In response, Poles, despite the threat of anathema, at the last session of the Council, appealed against the Satira to the next council, which undermined the authority of the pope. In the article, the author shows the factors which prevented Poles from achieving complete success in the Falkenberg case. He addresses the question whether the determination of the Polish envoys in the defence of honour of their ruler and state in the final days of the council brought positive results in the years after the council. The author gives consideration to the question whether the actions of Polish diplomacy against ‘Satira’ combined with other steps on the international forum contributed to a certain extent to creating Jagiello’s image as the last apostle of the barbarian Europe.
PL
W trakcie obrad soboru w Konstancji (1414–1418) Władysław Jagiełło był oczerniany przez krzyżacką propagandę i jej sprzymierzeńców, co skutkowało tym, że wielu poddawało w wątpliwość autentyczność jego nawrócenia. Z drugiej strony wśród niektórych ojców soborowych władca ten był postrzegany jako król arcychrześcijański, apostoł Litwy i Żmudzi. W tym kontekście autor analizuje prawne działania polskiej delegacji przeciw „Satyrze” dominikanina Jana Falkenberga, która pojawiła się na soborze. Falkenberg wzywał w niej do eksterminacji narodu polskiego i króla Władysława Jagiełły. Ci, którzy to uczynią, mieli mieć zapewnione zbawienie. Polska delegacja, a szczególnie Paweł Włodkowic i arcybiskup Nicolas Trąba próbowali doprowadzić do uznania pisma dominikanina za heretyckie. Falkenberga co prawda aresztowano, a komisja wiary potępiła jego dzieło, ale nie uznała go za heretyckie. Natomiast nowy papież Marcin V nie chciał, aby ten wyrok komisji stał się uchwałą soborową. Dlatego Polacy, mimo groźby klątwy papieskiej, na ostatniej sesji soboru złożyli apelację w sprawie „Satyry” do kolejnego soboru, co godziło w autorytet władzy papieża. Autor w artykule pokazuje czynniki, które przeszkodziły Polakom w odniesieniu pełnego sukcesu w sprawie Falkenberga. Stara się także odpowiedzieć na pytanie, czy determinacja polskich posłów w ostatnich dniach soboru w obronie honoru swojego władcy i państwa przyniosła pozytywne efekty, również w kolejnych latach po zakończeniu concilium. Autor zastanawia się także, czy działania polskiej dyplomacji przeciw „Satyrze” w połączeniu z innymi akcjami na forum międzynarodowym przyczyniły się do budowania wizerunku Jagiełły jako ostatniego apostoła barbarzyńskiej Europy.
8
Publication available in full text mode
Content available

Paulus Vladimiri and His Forgotten Concept of the Just War

60%
Tulejski T.
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
|
2019
|
vol. 2(20)
39-50
EN
The theoretical reflection formulated in the neo-scholastic School of Salamanca has been regarded as the source of the contemporary concept of international relations: going beyond the paradigm of the time – determined, on the one hand, by the idea of the holy war and, on the other, by the doctrine of the just war – the Salamanca scholars laid down foundations for the edifice of modern international law. In this article the author argues that similar ideas preceding the reflection of the school of Salamanca, and often going even further, had appeared a hundred years earlier in the Cracow Academia in the context of a dispute between the Kingdom of Poland and the Teutonic Order. The culmination of this dispute was the Council of Constance. The Polish argument after the battle of Grunwald was based on law, and its unique feature was the return to the universalistic (Augustinian) nature of the just war. What is the most important element in Augustinian theology of war is Christianity’s universalism and recognition of moral equality of those engaged in military operations.
PL
Za początki współczesnej koncepcji relacji międzynarodowych uważa się dzisiaj refleksję teoretyczną sformułowaną przez neoscholastyków ze szkoły w Salamance. Wychodząc poza dotychczasowy paradygmat zakreślony z jednej strony przez ideę wojny świętej, z drugiej zaś przez chrześcijańską doktrynę wojny sprawiedliwej stworzyli oni fundament, na którym wspiera się do dziś gmach prawa międzynarodowego. W niniejszym artykule autor dowodzi, że analogiczne idee, wyprzedzające refleksję szkoły z Salamanki i często idące jeszcze dalej, pojawiły się sto lat wcześniej na Akademii Krakowskiej wśród polskich prawników zaangażowanych w polityczny spór pomiędzy Królestwem Polskim, a Zakonem Krzyżackim, którego kulminacja miała miejsce na Soborze w Konstancji. Argument strony polskiej po bitwie grunwaldzkiej miał jurydyczny charakter, a jego unikalną cechą był powrót do uniwersalistycznego charakteru wojny sprawiedliwej, jaki ta koncepcja posiadała w swej Augustyńskiej wersji. To, co najistotniejsze bowiem w Augustyńskiej teologii wojny, to zachowanie właściwego chrześcijaństwu uniwersalizmu i przekonanie o moralnej równości walczących podmiotów.
9
Content available remote

Écrire l’histoire de la conquête: l’utilisation de l’histoire dans la polémique contre l’Ordre Teutonique au sujet des droits des infidèles (1386–1418)

59%
Chollet L.
Hereditas Monasteriorium
|
2014
|
vol. 4
17-47
EN
The aim of the article is to describe a research project devoted to the use of history in the debate on the rights of unbelievers, from the Christianisation of Lithuania to the Council of Constance. The geopolitical rivalry between the Order of the Teutonic Knights, King Jagiełło’s Poland and Witold’s Lithuania was accompanied by an intense “war of words” centred around the question of the rights of unbelievers and the legitimacy of the crusade against Lithuania. The use of historical topics during this “battle of idea” may have influenced the European elite with regard to the relations between Christian powers and non-Christian peoples as well as the issue of the activities of Teutonic Order. In the first part of the article, I ask how history was used by Polish and Lithuanian delegates in Constance to defend the idea of the unbelievers’ freedom. In addition to using legal arguments based mainly on medieval law, the disputants referred to historical facts, which was supposed to prove that the Teutonic Order had no legitimacy in fighting against the Baltic pagans. The second part of the article deals with the sources available for shaping a “Polish-Lithuanian” way of describing the history of the Baltic conquest by the Teutonic Knights. The third part of the article presents two prospective research projects concerning the use of history in the debates on the rights of unbelievers. The first is dedicated to the “long term” history of the Baltic conquest by the military orders; the idea is to demonstrate that similar problems regarding the rights of the pagans or converts appeared already in the 13th or 14th centuries. The second research idea focuses on pagan Samogitia. As Lithuania was trying to take over the province, local history was used by Polish and Lithuanian diplomats to prove that by their evil behaviour the Teutonic Knights failed to bring baptism to Samogitian pagans.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.