Search results

1

Retoryka jako narzędzie badania kiczu

100%

Łakota B.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2020

|

vol. 12

|

issue 3

111-129

EN

Contemporary expansion of kitsch calls for the answer to the question concerning conditions in which it is possible to decipher kitsch and see the role it plays nowadays. The work concentrates on the rhetoric of kitsch, at the same time emphasising, how important rhetoric is for the reception of contemporary culture. Using the perspective of new aesthetics, suggested by Adorno, who established the decorum of art after Auschwitz, the paper develops the view on kitsch as a parody of katharsis. Implementing a new combination of research findings into rhetoric of values (by Perelman) with Adorno’s insights concerning this category leads to a bold thesis: kitsch is not innocent. Adorno’s pessimistic and melancholic point of view, whose source was the awareness of standardisation of culture industry products, concerned the fight for a personal contact between an individual and a work of art. An aestehtic reception of art became impossible (in his essay, “The Schema of Mass Culture”, Adorno emphasised the logic behind the reaction to a work of art, inscribed in a work as a product, in which the instruction of reception was included). Adorno’s philosophy was firmly based in the performative perspective, a view about the intangibility of research object, disruption of the balance and exposing it. Mass culture became a culture of exhaustion, but Adorno is not an exclusively Cassandric author. Writing about destruction, he included in his works the foundations for the concept linked with the assumptions of the new rhetoric. The paper concentrates on these similarities in order to capture the purposefulness of the rhetorical expression.

PL

Współczesna ekspansja kiczu domaga się odpowiedzi na pytanie dotyczące warunków, w których można odszyfrować kicz i dostrzec rolę, jaką odgrywa on współcześnie. Praca skupia się na retoryce kiczu, podkreślając tym samym, jak ważne jest znaczenie retoryki w recepcji współczesnej kultury. Wykorzystując ujęcie nowej estetyki dokonane przez Adorna, prawodawcy decorum sztuki po Auschwitz, praca rozwija spojrzenie na kicz jako parodię katharsis. Zastosowane nowe zestawienie badań nad retoryką wartości autorstwa Perelmana z refleksjami autora Minima moralia dotyczącymi tej kategorii prowadzi do śmiałej tezy: kicz nie jest niewinny. Pesymistyczny, pełen melancholii sposób myślenia Adorna, którego źródłem była świadomość standaryzacji produktów przemysłu kulturowego, dotyczył walki o indywidualny kontakt jednostki z dziełem sztuki. Estetyczny odbiór sztuki stał się bowiem niemożliwy (w eseju Schemat kultury masowej Adorno podkreślał logikę reakcji na dzieło sztuki wpisaną w samo dzieło jako produkt, w którym zawarta została instrukcja odbioru). Filozofia frankfurtczyka znalazła trwały grunt w aranżującym w kulturze sytuację kryzysu zwrocie performatywnym, poglądzie o nieuchwytności przedmiotu badań, zakłóceniu stanu równowagi i wyeksponowaniu tego zakłócenia. Kultura masowa stała się kulturą wyczerpania, lecz piszący o niej Adorno nie jest wyłącznie kasandrycznym autorem. Pisząc o zagładzie, zawarł on w swoich pracach podwaliny koncepcji spowinowaconej z założeniami nowej retoryki. Praca skupia się na tych podobieństwach, aby uchwycić celowość zwrotu retorycznego.

2

Jak być polskim Żydem i zwolennikiem syjonizmu rewizjonistycznego po 1939 r? Rzecz o losach Jakuba Perelmana

100%

Flisiak D.

Świat Idei i Polityki

|

2017

|

issue 16

355-373

PL

Jakub Perelman, autor wspomnień urodził się 20 grudnia 1902 r. w Warszawie. Politycznie związany był z syjonistami- rewizjonistami. Ruch ten powstał po I wojnie światowej dzięki działalności Włodzimierza Żabotyńskiego. Był on poetą, żołnierzem oraz politykiem. Wspomnienia J. Perelmana dotyczą jego aktywności politycznej, relacji polsko-żydowskich w okresie II Rzeczypospolitej Polskiej, wydarzeń z II wojny światowej, a także jego zapatrywań za życie w Polsce Ludowej. Ostatni fragment wspomnień jest związany z Izraelem, w którym J. Perelman znalazł się na początku lat 60. XX w.

EN

Jakub Perelman, the author of memoirs, was born on 20 December 1902 in Warsaw. He was politically linked to the Zionist revisionists. This movement was created after the First World War thanks to the activity of Vladimir Jabotinsky. He was a poet, a soldier and a politician. Perelman’s memoirs concern his political activity, Polish-Jewish relations during the Second Polish Republic, events from the Second World War, and his views on life in People’s Poland. The last fragment of the memoir is related to Israel, where Perelman was in the early 1960s.

3

Pour une grammaire des notions et de leurs transformations rhétoriques

99%

Collinet F.

Neophilologica

|

2023

|

vol. 35

1-23

EN

In a 1955 article, Perelman and Olbrechts-Tyteca suggest that their theory of argumentation could provide a foundation for a study that they place under the sign of semantics: the study of notions. In the Treatise on Argumentation, the multiplicity of the examples cited can monopolise the reader’s attention and prevent him from finding the lineaments of this semantic reflection. If a semantic project appears in the Treatise, it is in the manner of a watermark. The analysis that Ducrot proposes of the word But and his commentary on Pascal’s Refutation of the Dominicans could offer a precious means of making the functioning of this study of notions promised by the New Rhetoric more visible. Ducrot’s strictly linguistic approach will allow for a better understanding of the workings of the Perelmanian method, a method that, by contrast, we will call “rhetorico-grammatical”.

FR

Dans un article de 1955, Perelman et Olbrechts-Tyteca suggèrent que leur théorie de l’argumentation pourrait offrir un fondement à une étude placée sous le signe de la sémantique : l’étude des notions. Dans le Traité de l’argumentation, la multiplicité des exemples cités peuvent accaparer l’attention du lecteur et l’empêcher de retrouver les linéaments de cette réflexion sémantique. Si un projet sémantique apparaît dans le Traité, c’est à la manière d’un filigrane. L’analyse que Ducrot propose de mais et son commentaire de la Réfutation des dominicains par Pascal pourraient peut-être offrir à l’observateur un précieux moyen d’observer le fonctionnement de cette étude des notions promise par la Nouvelle Rhétorique. La démarche strictement linguistique de Ducrot permettra de mieux comprendre les rouages de la méthode perelmanienne, une méthode que, par contraste, nous nommerons « rhétorico-grammaticale ».

Refine search results

1 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

1 Neophilologica

1 Świat Idei i Polityki

1 Collinet F.

1 Flisiak D.

1 Łakota B.

1 2023

1 2020

1 2017

Retoryka jako narzędzie badania kiczu

Jak być polskim Żydem i zwolennikiem syjonizmu rewizjonistycznego po 1939 r? Rzecz o losach Jakuba Perelmana

Pour une grammaire des notions et de leurs transformations rhétoriques