Search results

1

Działalność sióstr z anglikańskiego zgromadzenia Sisters of Bethany w Persji w latach 1890–1898 w kontekście relacji między Kościołem Anglii a Asyryjskim Kościołem Wschodu

100%

Rzepka M.

Analecta Cracoviensia

|

2018

|

vol. 50

EN

The activity of the Anglican sisters from the Society of the Sisters of Bethany among the Assyrians in Persia during the years 1890–1898 was a part of the broader missionary project undertaken by the Archbishop of Canterbury – The Archbishop of Canterbury’s Mission to the Assyrian Christians. The purpose of the mission was to support the Assyrian Church of the East by developing educational system and printing liturgical books. The article presenting the circumstances under which the sisters were sent to mission is focused on educational aspect of their work, it portrays the differences and uniqueness of their activity comparing it with missionary initiatives undertaken by the Presbyterians and Roman Catholics among the Assyrian people at that time.

PL

Działalność sióstr należących do Society of the Sisters of Bethany w Persji wśród Asyryjczyków w latach 1890–1898 stanowiła część szerszego przedsięwzięcia misyjnego realizowanego pod auspicjami arcybiskupa Canterbury – The Archbishop of Canterbury’s Mission to the Assyrian Christians. Celem misji było wsparcie Asyryjskiego Kościoła Wschodu poprzez promocję edukacji oraz druk ksiąg liturgicznych. Artykuł, przedstawiając okoliczności wysłania sióstr, skupia się na wymiarze edukacyjnym prowadzonej przez nie działalności, ukazuje przy tym odmienność i unikatowość prowadzonych działań na tle prezbiteriańskich i katolickich inicjatyw misyjnych podejmowanych wśród ludności asyryjskiej w tym czasie.

2

Between ‘the me that leaves and the me that returns’: Gertrude Bell’s Persian Gateways and Walls

100%

Szołtysek J.

Postscriptum Polonistyczne

|

2021

|

vol. 27

|

issue 1

69-85

PL

Persian Pictures, pierwsze opublikowane dzieło Gertrude Bell, znacznie różni się od jej późniejszych prac. Krytycy zarzucali jej, że jest to kolekcja sentymentalnych anegdot, niewspółmiernych z jej dojrzalszą twórczością. W niniejszym artykule podejmę próbę „zrehabilitowania” Gertrude Bell, proponując uznać przywoływane wady tekstu za najmocniejsze strony zbioru, które pozwalają ujrzeć inną – młodszą, mniej doświadczoną – Bell, ale już wtedy oddaną „sprawie wschodniej”. Kładąc nacisk na kwestie przekraczania granic i transgresyjnych pasaży, przyjrzę się wybranym esejom z kolekcji Persian Pictures pod kątem ukazania ewolucji tożsamości Bell i rozwoju jej twórczości w kontekście szczytu brytyjskiej ekspansji kolonialnej na Bliskim Wschodzie. Dzięki porównaniu poszczególnych anegdot Bell z orientalistycznym malarstwem Johna Fredericka Lewisa, pragnę dowieść, że pewne aspekty Persian Pictures, pierwotnie uznawane za ich najsłabsze punkty, stanowią tak naprawdę o sile i świeżości wczesnego pisarstwa Bell i są asumptem do prowadzenia dyskusji na temat reprezentacji Orientu w twórczości zachodnich badaczy i artystów.

EN

Persian Pictures, Gertrude Bell’s first published collection, differs substantially from her later works; critics have accused it of sentimentality, lack of substance – a mere ‘folly’ incommensurable with Bell’s later writings. In the present article, I intend to advocate for Bell, though, proposing to see the supposed faults of Persian Pictures as the work’s greatest strengths which in fact reveal the author’s other, more lyrical and less ‘business-like’, side. With special emphasis placed on the concept of gateways and walls I will attempt to shed light on how, by traversing and/or transgressing borders of various types and putting herself to a series of identity-forming tests, Persian Pictures – to the contemporary reader – offer insight into the broader apparatus of British (and Western) colonialism.By linking each of the selected essays with one of John Frederick Lewis’s orientalist paintings, I hope to further strengthen my argument that aspects of Persian Pictures, originally seen as the work’s weaknesses, have the potential to actually enrich discussions of Western mis/representations of the Orient, without compromising its author, and should thus be approached as instances of powerful and vivid responses to the ‘shock of the new,’ as experienced by Gertrude Bell – and, in fact, many other travellers, male and female alike, who ventured into these realms.

3

Trebonian Gallus i emisje z legendą ADVENTVS AVG. Dlaczego cesarz nie udał się na wschód?

100%

Suski R.

Wieki Stare i Nowe

|

2022

|

vol. 17

|

issue 22

1-16

EN

During the reign of Trebonianus Gallus the mint in Antioch issued coins with the legend ADVENTVS AVG. This announced the arrival of the emperor to the Roman East. Indeed, the war with Persia was approaching and the Roman forces were dispatched to the East. Notwithstanding this fact, the emperor did not come to Syria. In this article, I ponder the reasons for the emperor’s resignation from this eastward expedition.

PL

W mennicy w Antiochii za panowania Treboniana Gallusa emitowano monety z legendą ADVENTVS AVG. Zapowiadało to przybycie cesarza na wschód. Rzeczywiście zbliżała się wojna z Persją, a na wschód wysyłano siły zbrojne. Mimo to cesarz nie przybył do Syrii. Przedmiotem artykułu są powody, jakie skłoniły go do rezygnacji z udania się na wschód.

4

Punkt przełomu. Hatra i relacje rzymsko-perskie za panowania Aleksandra Sewera i w pierwszych latach rządów Gordiana III

100%

Suski R.

Res Historica

|

2022

|

issue 54

11-31

EN

The Sassanid overthrow of the Parthian Arsacid dynasty in the 3rd century AD opened up new opportunities for the Roman Empire to strengthen power in the east. Although in the 30s of the 3rd century the Roman army was probably stationed in Hatra (a key fortress for the reign of northern Mesopotamia), it was conquered by the Persians around 240–241 AD. Why didn't the Roman Empire take advantage of this opportunity? In this text, I want to look at the circumstances that made it so.

PL

Prawdopodobnie w 240 lub 241 r. Persowie zdobyli Hatrę, twierdzę, która była kluczem do panowania nad Północną Mezopotamią. Prawdopodobnie w latach trzydziestych III w. rzymskie siły stacjonowały w tej twierdzy. Obalenie partyjskiej dynastii Arszakidów przez Sassanidów dało cesarstwu możliwość umocnienia swojej pozycji na wschodzie. Cesarstwo jednak nie umiało wykorzystać okresu zamętu na wschód od swojej granicy dla wzmocnienia własnej pozycji. W tym tekście chcę się przyjrzeć okolicznościom, które sprawiły, że tak się stało.

5

Flavius Areobindus – wódz jednej wojny

80%

Leszka M.

Balcanica Posnaniensia Acta et studia

|

2020

|

vol. 27

5-16

EN

The article is dedicated to Flavius Areobindus, a member of military aristocracy during the turn of the 5th and the 6th centuries; who was a magister militum per Orientem and a consul in the year 506. Areobindus appears more explicitly in the sources only in relation to the Byzantine-Persian war of 503–505. He is also referenced in the context of religious developments in Constantinople that took place in November, 512. At that point, with no contribution of his own, he was named a candidate to the imperial throne by the rebels against the emperor Anastasius. He was a husband of Anicia Juliana, one of the most prominent women of the early Byzantium.

PL

Artykuł poświęcony został Flavius Areobindus, przedstawicielowi wojskowej arystokracji ostatnich dekad V i pierwszych VI w., magistrowi militum per Orientem i konsulowi roku 506. Areobindus pojawia się wyraźniej na kartach źródeł jedynie w kontekście wojny bizantyńsko-perskiej z lat 503–505. Wzmiankowany jest również w związku z wydarzeniami rozgrywającymi się na tle religijnym w Konstantynopolu w listopadzie 512 r. Został wówczas, bez żadnego zresztą własnego udziału, wskazany przez buntujących się przeciw cesarzowi Anastazjuszowi, jako kandydat do cesarskiego tronu. Był mężem Anicji Juliany, jednej z najwybitniejszych kobiet wczesnego Bizancjum.

6

Ambrogio Contarini i jego podróż na Wschód. Okoliczności nawiązania kontaktów dyplomatycznych przez Wenecję i Polskę z Persją w drugiej połowie XV w.

71%

Smołucha J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2017

|

vol. 23/2

353-366

PL

Artykuł poświęcony jest mało znanemu w historiografii wątkowi dyplomatycznych kontaktów pomiędzy Europą chrześcijańską a Uzun Hassanem (1423-1478), władcą Persji. Stolicą jego państwa było, leżące obecnie w północno-zachodnim Iranie miasto Tabriz. Uzun Hassan wspierał militarnie przeciwników Turcji osmańskiej i dążył do nawiązania kontaktów dyplomatycznych z państwami chrześcijańskimi. Autor krótko przedstawił dzieje tych poselstw, których celem była zazwyczaj Wenecja i Rzym. W 1472 r. jedno z nich zawitało również do stolicy Królestwa Polskiego Krakowa. Poza krótkimi wzmiankami we współczesnych kronikach i dokumentach dyplomatycznych niewiele wiemy o szczegółach tych pierwszych politycznych kontaktów z Persją. Zasadnicza część artykułu odnosi się natomiast do niezwykle dobrze udokumentowanej źródłowo podróży na dwór Uzun Hassana w Tabriz weneckiego posła Ambrogio Contariniego. W dyplomatyczną podróż wyprawił się on z Wenecji w lutym 1474 r. Ponieważ Turcy w owym czasie blokowali przeprawę z Cypru do Azji Mniejszej wenecki poseł zdecydował się na podróż lądem poprzez Niemcy, Królestwo Polskie i Ruś. Niezwykle cenne są jego opisy mało znanych regionów leżących nad Dnieprem, w tym samego Kijowa. Szczegółowo opisał swoją pełną przygód podróż kierując się do Kaffy nad Morzem Czarnym. Stamtąd omijając posiadłości tureckie i góry Kaukazu, uniknąwszy wielu niebezpieczeństw Contarini przedostał się do Persji.

EN

The article discusses the little-known (in historiography) history ofdiplo- matic relations between Christian Europe and Uzun Hassan (1423—1478), the ruler of Persia. The capital of the country was located in Tabriz, cur- rently in north-western Iran. Uzun Hassan provided military support to Ottoman Turkey's enemies and sought to establish diplomatic relations with Christian states. The author briefly describes the history of Persia's diplomatic missions, which were usually aimed at Venice and Rome. In 1472, one of them also visited Krakow, the capital of the Kingdom of Poland. Aside from brief references in contemporary chronicles and diplomatic and diplomatic documents, we know little about details of those first political contacts with Persia. The main part of the article refers to an exceptionally well-documented, in terms of sources, journey of Venetian envoy Ambrogio Contarini to Uzun Hassan's court in Tabriz. He embarked on the diplomatic mission from Venice in February 1474. As Turks at that time were blocking the crossing from Cyprus to Asia Minor, the Venetian envoy de- cided to travel by land across Germany, the Kingdom of Poland and Ruthe- nia. His descriptions of obscure regions at Dnieper, including in Kiev itself, are extremely valuable. He also gave a detailed account of his adventurous journey to Caffa on the shore of the Dead Sea. From there, bypassing the Turkish territory and the mountains of the Caucasus, avoiding many dan- gers, Contarini made it to Persia.

Refine search results

1 Analecta Cracoviensia

1 Balcanica Posnaniensia Acta et studia

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Postscriptum Polonistyczne

1 Res Historica

1 Wieki Stare i Nowe

2 Suski R.

1 Leszka M.

1 Rzepka M.

1 Smołucha J.

1 Szołtysek J.

2 2022

1 2021

1 2020

1 2018

1 2017

Działalność sióstr z anglikańskiego zgromadzenia Sisters of Bethany w Persji w latach 1890–1898 w kontekście relacji między Kościołem Anglii a Asyryjskim Kościołem Wschodu

Between ‘the me that leaves and the me that returns’: Gertrude Bell’s Persian Gateways and Walls

Trebonian Gallus i emisje z legendą ADVENTVS AVG. Dlaczego cesarz nie udał się na wschód?

Punkt przełomu. Hatra i relacje rzymsko-perskie za panowania Aleksandra Sewera i w pierwszych latach rządów Gordiana III

Flavius Areobindus – wódz jednej wojny

Ambrogio Contarini i jego podróż na Wschód. Okoliczności nawiązania kontaktów dyplomatycznych przez Wenecję i Polskę z Persją w drugiej połowie XV w.