Search results

1

Damnosa tarditas. Ślady lektury Biblii w listach Francesca Petrarki

100%

Gorzkowski A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

|

2020

|

vol. 20

31-42

RU

The following paper is dedicated to the topic of biblical motifs in Francesco Petrarca’s letters, which belong to an ubi leones sphere in historical literary research both in Poland and the whole of Europe. If we are to believe the modest and critical confessions made by Petrarca in his writings, the author of Canzoniere was rather slow in realising the importance of an in‑depth study of the Bible, and he regarded the awareness of this ignorance as gross negligence (damnosa tarditas), which made him blind for the inestimable value of the holy books. References to various biblical passus and pericopes in Familiares and Seniles are rarely used by Petrarca as purely elocutive ornaments or testimonies of his erudition, more frequently playing the role in the area of inventionis of an epistolary structure. From among all the biblical books, Petrarca most frequently and most willingly reached in his letters for The Book of Psalms, which he used (like Saint Augustine) in a very specific argumentation as an authoritative testimony of sapiential character. Biblical characters and motifs, as well as ‘winged words’, derived from prophetic books, the Gospels and Saint Paul’s letters are often found in Petrarca’s letters, which are deeply imbued with thoughts on ultimate matters, painful struggles with one’s own weaknesses, and a dramatical relationship between man and God.

2

Cytaty w listach Piotra Wolframa – między średniowieczem a renesansowym humanizmem

75%

Horeczy A.

Studia Źródłoznawcze. Commentationes

|

2020

|

vol. 58

EN

The article is devoted to the role of quotations as a tool to measure the impact of humanism on the example of letters of Piotr Wolfram – a Polish lawyer educated in Italy, participant of the Council of Constance, and ambitious oﬃcial of the curia. Wolfram’s borrowings from Petrarch, Cicero, Quintilian, and Ovid have been analysed and it has been indicated for the last three that they did not have to be borrowed directly from their authors’ writings but could have been taken from medieval anthologies.

PL

Artykuł poświęcony jest roli cytatów jako miernika wpływów humanistycznych na przykładzie listów Piotra Wolframa – polskiego prawnika wykształconego we Włoszech, uczestnika soboru w Konstancji i ambitnego kurialisty. Zawarte w nich zapożyczenia z Petrarki, Cycerona, Kwintyliana i Owidiusza zostały poddane analizie i dla ostatnich trzech wykazano, że nie musiały zostać zaczerpnięte bezpośrednio z dzieł autorów starożytnych, ale mogły pochodzić ze średniowiecznych antologii.

3

Pomysły na „nowy porządek świata”: podróż Karola IV na koronację cesarską do Rzymu w świetle korespondencji Niccolò Acciaiuoliego i Petrarki

64%

Schlotheuber E.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2020

|

vol. 19

|

issue 1

37-80

EN

The imperial coronation of Charles IV in 1355 has been widely regarded by scholars as of little import and without lasting historical significance. In fact, the opposite is the case. The coronation journey needs to be understood in the wider context of the power struggle between the Holy Roman Empire and papacy in Italy. This article examines the complex situation from the perspectives of Charles and his opponents and supporters in Italy. It demonstrates how the coronation led to a decisive redistribution of power relations in Italy and Europe, resulting in the Golden Bull (1356) and the Aegidian Constitutions (1357). A previously unknown letter by Niccolò Acciaiuoli, who directed the political affairs of the Kingdom of Naples, is discussed here for the first time. It illuminates the political tactics of the opposing Guelphs and the effect of Charles’ presence in Rome on their aims. The article also re-examines the long-disputed question as to why Charles did not accept Petrarch’s invitation to act in Italy as the defender of the res publica, and why the humanist failed to accept the invitation to accompany Charles to Rome.

PL

Koronacja cesarska Karola IV w 1355 r. była dotąd powszechnie uważana przez badaczy za wydarzenie mało istotne i bez większego wpływu na przyszłość. W rzeczywistości było jednak odwrotnie. Podróż koronacyjna Karola IV musi być rozpatrywana w szerszym kontekście walki o władzę we Włoszech między Świętym Cesarstwem Rzymskim a papiestwem. W artykule przeprowadzono analizę skomplikowanej sytuacji z perspektywy Karola oraz jego przeciwników i zwolenników we Włoszech. Ukazano, jak koronacja cesarska Karola IV doprowadziła do zasadniczej zmiany układu sił politycznych we Włoszech i w Europie, co skutkowało w konsekwencji wydaniem Złotej Bulli (1356) i Konstytucji egidiańskich (1357). Autorka po raz pierwszy odwołuje się w swoich rozważaniach do nieznanego wcześniej listu Niccola Acciaiuoliego, który kierował polityką Królestwa Neapolu. List ten rzuca nowe światło na taktykę opozycyjnego stronnictwa gwelfów i wpływu obecności Karola w Rzymie na jego polityczne cele. W artykule postarano się również udzielić odpowiedzi na od dawna przykuwające uwagę uczonych pytanie, dlaczego Karol nie zaakceptował prośby Petrarki, aby podjął we Włoszech działania na rzecz obrony tego, co określano mianem res publica, i dlaczego humanista nie przyjął zaproszenia, aby towarzyszyć Karolowi w jego podróży do Rzymu.

4

« La scuola del rispetto » : Yves Bonnefoy e la traduzione di Petrarca

60%

Guermès S.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 5: Neofilologia

7-21

IT

Yves Bonnefoy, il più grande poeta francese della seconda metà del Novecento, è stato anche traduttore, soprattutto di testi inglesi, tra i quali l’opera intera di Shakespeare. Alla fine della sua vita, dedicata in parte allo studio dell’arte italiana (Rinascimento, Barocco, arte moderna), ha tradotto ventiquattro sonetti di Petrarca. In questo articolo abbiamo lo scopo di mostrare la coerenza dell’opera di Bonnefoy. Ha sviluppato un’etica della poesia che comprendeva anche la traduzione, “scuola del rispetto” (verso l’autore del testo sorgente, nonché verso se stesso e verso i lettori). Ha scelto per la traduzione dei sonetti di Petrarca parole, ritmi, costruzioni di frasi che si trovano nelle sue poesie. La violenza e la teatralità di questi sonetti assomigliano a quelle di Douve o di Nell’ insidia della soglia. Ne consegue che mentre traduce fedelmente, collega i versi di Petrarca ai suoi, nella continuità della sua propria opera.

PL

Yves Bonnefoy, najsłynniejszy poeta francuski drugiej połowy XX wieku, był także tłumaczem. Przeważnie tłumaczył teksty angielskie, m.in. całą spuściznę Szekspira. Opracował, w esejach i wywiadach, swoją własną wizję tłumaczenia, a pod koniec życia poświęcił się po części badaniom sztuki włoskiej (renesans, barok, sztuka nowoczesna), przetłumaczył dwadzieścia jeden sonetów Petrarki. W tym artykule proponujemy ukazanie spójności pracy Yves’a Bonnefoy. Rozwinął on pewną etykę poezji, która obejmowała również przekłady, definiowana zaś była jako „szkoła szacunku” (wobec autora tekstu źródłowego, wobec siebie i wobec czytelników). Do swoich tłumaczeń sonetów Petrarki wybrał słowa, rytmy i frazy, które znalazł we własnych zbiorach wierszy. Przemoc i teatralność tych sonetów przypomina tę z Douve’a lub In the lure of the Threshold. W rezultacie, wiernie tłumacząc, łączy wersety Petrarki z własnymi, w ciągłości własnej pracy.

EN

Yves Bonnefoy, the most famous French poet of the second part of the XXth century, was also a translator. He mainly translated English texts, and among them the whole work of Shakespeare. He has developed, in essays and interviews, his vision of the translation, and at the end of his life partially dedicated to the study of Italian Art (Renaissance, Baroque, Modern Art), he translated twenty one sonnets of Petrarch. In this article we propose to show the coherence of the work of Yves Bonnefoy. He developed an ethics of poetry that also included translation, defined as “the school of the respect” (towards the author of the source text, towards oneself and towards readers). For his translation of Petrarch’s sonnets he chose words, rhythms, and phrases that were found in his collections of poems. The violence and the theatricality of these sonnets resemble those of Douve or In the lure of the Threshold. As a result, while translating faithfully, he links Petrarch’s verses to his own, in the continuity of his own work.

Refine search results

1 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria

1 Przegląd Nauk Historycznych

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia Źródłoznawcze. Commentationes

1 Gorzkowski A.

1 Guermès S.

1 Horeczy A.

1 Schlotheuber E.

3 2020

1 2018

Damnosa tarditas. Ślady lektury Biblii w listach Francesca Petrarki

Cytaty w listach Piotra Wolframa – między średniowieczem a renesansowym humanizmem

Pomysły na „nowy porządek świata”: podróż Karola IV na koronację cesarską do Rzymu w świetle korespondencji Niccolò Acciaiuoliego i Petrarki

« La scuola del rispetto » : Yves Bonnefoy e la traduzione di Petrarca