Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Phenomenology of Spirit

Sort By:

Limit search:

Jedinec v běhu světa : Zamyšlení nad Hegelovým pojetím

100%

Parusniková Z.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

2011

vol. 59

issue 3

325-350

The author considers the place of the individual in the course of history which unfolds on the ground of the self-realisation of the absolute. The focus is on Hegel’s Phenomenology of Spirit, particularly on the chapter „Rational self-consciousness which is self-realising“ in which Hegel explores the relation between substantiality and subjectivity in the phase of the emergence of modern society. In this phase of history man shows his self-consciousness and free individuality, but at the same time suffers the loss of his substantial grounding. Hegel’s philosophy presents a grand attempt at uniting these two perspectives according to which the full development of peculiarity and uniqueness is in harmony with and a condition of the fulfillment of an impersonal, dynamically-realising, absolute principle. The author argues that Hegel’s metaphysical framework does not provide sufficient space for the recognition of the authenticity of man, emphasised in modern discussion, since subjectivity itself is, to a certain extent, the manifestation of the absolute. But, if we adopt Hegel’s metaphysical standpoint, another interesting prospect opens up: the individual satisfies his essential need of a sense of belonging to a whole, and gradually understands that he is part of a grand process and that he shares in the common work of mankind.

Stanowisko G.W.F. Hegla wobec teoriopoznawczego dualizmu w Pewności zmysłowej

51%

Bochen M.

Kultura i Wartości

2018

issue 26

Der Artikel widmet sich der Auslegung des Kapitels Die sinnliche Gewißheit oder das Diese und das Meinen aus Phänomenologie des Geistes von G. W. F. Hegel. Das Ziel ist der Nachweis, das der Dualismus im Subjekt-Objekt-Verhältnis laut Hegel selbst auf dem Niveau des Wissens über sinnliche Individuen problematisch und unberechtigt ist. Eine solche Lesart stimmt meiner Ansicht nach mit den metaphilosophischen Absichten der gesamten Phänomenologie des Geistes überein. Sie beschränkt sich nicht allein darauf, die Unmöglichkeit des unbegrifflichen empirischen Wissens vorzuführen, sondern bezieht sich vor allem auf die Natur der Erkenntnisrelation auf dem elementarsten Erkenntnisniveau. Hegel zeigt, dass jedes Problem, dem die sinnliche Gewissheit begegnet, durch eine richtige Umformung des Subjekt-Objekt-Verhältnisses gelöst werden kann. In den Schlussfolgerungen stellt er fest, dass ein qualitativer Unterschied zwischen Subjekt und Objekt unbegründet ist, und dass es folglich keinen Grund dafür gibt, die Meinungen über die realen und völlig äusseren sinnlichen Objekte zu akzeptieren. Im Endergebnis lehnt er naiven Realismus und die Beschränkungen des Kantischen Phänomenalismus ab.

Interpreted in this paper is Sense-Certainty: Or the ‘This’ and ‘Meaning’, a chapter from G.W.F. Hegel’s Phenomenology of Spirit. The author seeks to prove that according to Hegel, the dualistic nature of the subject-object relation is problematic and implausible even with knowledge about sensual beings. The author argues that such interpretation is consistent with the metaphilosophical intentions of the whole Phenomenology of Spirit. It is not confined solely to demonstrating the impossibility of non-conceptual empirical knowledge as it relates above all to the nature of epistemic relation on its most fundamental level. Hegel indicated that every problem encountered by sense certainty, can be solved by proper reformulation of the subject-object relation. The author concludes that the qualitative distinction between subject and object is unjustified, and hence there is no reason to accept the notion of real and entirely external sensual objects. Consequently, he rejects naïve realism and constraints of kantian phenomenalism.

Artykuł stanowi interpretację rozdziału Pewność zmysłowa, czyli To Oto i Mniemanie z Fenomenologii ducha G.W.F. Hegla. Celem jest wykazanie, że według Hegla, nawet na poziomie wiedzy o zmysłowych indywiduach, dualizm w relacji podmiotu i przedmiotu jest problematyczny i nieuzasadniony. Takie odczytanie jest, w moim przekonaniu, zgodne z metafilozoficznymi intencjami stojącymi za całością Fenomenologii ducha. Nie ogranicza się ono do demonstracji niemożliwości niepojęciowej wiedzy empirycznej, lecz odnosi się przede wszystkim do natury relacji poznawczej na najbardziej podstawowym poziomie poznania. Hegel pokazuje, że każdy problem, który napotyka pewność zmysłowa, może być rozwiązany poprzez właściwe przeformułowanie relacji podmiotu i przedmiotu. We wnioskach stwierdza, że jakościowa różnica między podmiotem i przedmiotem jest bezpodstawna, i co za tym idzie, nie ma powodu, aby akceptować mniemania o realnych i całkowicie zewnętrznych zmysłowych przedmiotach. W rezultacie, odrzuca naiwny realizm oraz ograniczenia kantowskiego fenomenalizmu.

Refine search results

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Kultura i Wartości

1 Bochen M.

1 Parusniková Z.

1 2018

1 2011

Search results

Jedinec v běhu světa : Zamyšlení nad Hegelovým pojetím

Stanowisko G.W.F. Hegla wobec teoriopoznawczego dualizmu w Pewności zmysłowej