Search results

1

Reading Picasso in Munich and Prague in 1922

100%

Jozefacka A., Mahler L.

Umění (Art)

|

2022

|

vol. 70

|

issue 2

156-192

EN

Two solo exhibitions of Pablo Picasso facilitated by the artist’s dealer Paul Rosenberg and held first at Heinrich Thannhauser’s Moderne Galerie in Munich in May 9–June 10, 1922, and then at the exhibition hall of the Society of Fine Artists ‘Mánes’ in Prague in September 2–October 15, 1922, were critical to the artist’s post-World War I reception. They belong to the era when Picasso transitioned from vanguard to one of modern art’s principal authorities thanks in large part to a campaign of public self-assertion. Marginalized in the literature, the essay presents the first comprehensive account of both exhibitions inserting them into the scholarly narrative of Picasso’s career. It argues that the exhibitions and their reception indicate that despite a continued engagement with Picasso’s cubism, audiences in Germany and newly independent Czechoslovakia actively sought opportunities to investigate Picasso’s heterogeneous post-fall 1913 artistic practice. It also ascertains that the two exhibitions constituted the first direct exposure and comparative examination of Picasso’s expanded artistic practice by Central Europeans. The extensive critical response they generated factored into the further development of contemporary art in this region. Moreover, the essay explicates the instrumental part these exhibitions played in establishing the permanent presence of Picasso’s work in the region by providing an impetus for the inclusion of his oeuvre in the Czechoslovak national collection, as well as the critical shaping of Gottlieb Friedrich Reber’s soon-to be-foremost private collection. That said, ventures such as the 1922 presentations also proved powerful in unsettling a discourse preoccupied with writing Picasso into the history of art for his invention of cubism. Finally, the essay contributes to the understanding of how the pan-European network of communication revived after the war and taking on even greater significance in terms of international reconciliation and cultural reawakening post-1918.

CS

Pro recepci díla Pabla Picassa po první světové válce měly zásadní význam dvě samostatné výstavy, které zprostředkoval umělcův obchodník s obrazy Paul Rosenberg. První se konala v Mnichově v Moderne Galerie Heinricha Thannhausera od 9. května do 10. června 1922, druhá pak v Praze ve výstavní síni SVU Mánes od 2. září do 15. října 1922. Spadají do období, kdy se Picasso z představitele avantgardy stal jednou z nejdůležitějších autorit moderního umění, a to především díky úsilí prosadit se na veřejnosti. Článek předkládá první podrobné pojednání o obou, v literatuře doposud opomíjených výstavách a začleňuje je do vědecké interpretace Picassovy umělecké kariéry. Výstavy a jejich recepce naznačují, že navzdory přetrvávajícímu zájmu o Picassův kubismus publikum v Německu a samostatném Československu aktivně vyhledávalo příležitosti, při nichž si mohlo prohlédnout Picassovu heterogenní tvorbu rozvíjející se od podzimu roku 1913. Ve střední Evropě obě výstavy představovaly první bezprostřední zkušenost s šíří Picassových tvůrčích postupů a možnost jejich srovnání. Rozsáhlý kritický ohlas, který vyvolaly, ovlivnil další vývoj zdejšího současného umění. Článek také objasňuje, jakou roli výstavy sehrály v upevňování trvalého vlivu Picassova díla v této oblasti, neboť se staly podnětem k získání jeho prací do československé státní sbírky i ke kritickému utváření budoucí význačné soukromé sbírky Gottlieba Friedricha Rebera. Počiny jako prezentace v roce 1922 však také dokázaly narušit diskurz, který se zabýval etablováním Picassa v dějinách umění zejména díky jeho vynálezu kubismu. Článek přispívá rovněž k poznání celoevropské komunikační sítě, která byla po válce znovu obnovena a z hlediska mezinárodního usmíření a oživení kulturního dění po roce 1918 ještě vzrostl její význam.

2

Prostitution and Art. Picasso’s Les Demoiselles d’Avignon and the Vicissitudes of Authenticity

71%

Masłoń S.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2020

|

issue 40

171-184

PL

Artykuł ma na celu zakwestionowanie sensowności tych interpretacji Panien z Awinionu, które poszukają jego znaczenia odwołując się do stanu umysłu Picassa w okresie, w którym obraz powstawał i traktują to dzieło jako wyraz zmagania się artysty z osobistymi demonami. Oferowana tu interpretacja obu wersji obrazu wskazuje, że był on odpowiedzią na Le Bonheur de vivre Matisse’a i zarazem jego krytyką. Co więcej, odwołanie się do teorii Lacana pozwala autorowi nie tylko objaśnić pozorne niekonsekwencje Panien z Awinionu, lecz także pokazać, że ostateczna wersja tego dzieła jest metaobrazem, który ukazuje proces powstawania reprezentacji.

EN

The paper argues against interpretations of Les Demoiselles that look for its meaning in Picasso’s state of mind and treat it as the expression of a struggle with his personal demons. Rather, it interprets both versions of the painting as a response and contrast to Matisse’s Le Bonheur de vivre, which is proposed as the main intertext of Les Demoiselles. Moreover, an excursus into Lacanian theory allows the author not only to explain the supposed inconsistencies of Les Demoiselles, but also to propose that in its final version it is a meta-painting which analyses the way representation comes into being.

3

Bellows in Malaga: Thomistic Insights via Pablo Picasso

57%

Fitzpatrick D.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2019

|

vol. 10

|

issue 4

141-160

PL

Artykuł rozpoczyna się od wyjaśnienia nauczania św. Tomasza na temat problemu ‘jedno i wiele’ poprzez udzielenie odpowiedzi na trzy pytania: 1) Co to jest rodzaj? 2) W jaki sposób, na bazie przeciwieństw, zorganizowane są rodzaje i jaką rolę odgrywa w takiej organizacji ilość wirtualna? 3) W jaki sposób poznający i to, co poznawane, stanowią przeciwstawne bieguny danego rodzaju? Bazując na odpowiedziach na te pytania, przechodzimy następnie do analizy sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem Picassa, w celu wyjaśnienia trzech uzupełniających się punktów: 1) W jaki sposób artysta i jego dzieło stanowią rodzaj i w jaki sposób dzieło i odbiorca stanowią rodzaj; 2) W jaki sposób dzieło sztuki potwierdza rodzajową relację zmysłowego przedmiotu i zmysłowego bytu; 3) W jaki sposób artysta podporządkowuje to, co praktyczne, spekulacyjne, swojej pracy i co to oznacza dla roli artysty w epoce coraz bardziej nastawionej na praktyczną stronę życia.

EN

The paper begins by clarifying St. Thomas’s teaching on the problem of the one and the many by answering three questions: 1) What is a genus? 2) How are genera organized according to contrary opposition, and what role does virtual quantity play in such organization? 3) How do a knower and the thing known constitute opposite poles of a genus? With these answers firmly in hand, we then turn to an analysis of art, with particular reference to Picasso, with a view to clarifying three complementary points: 1) How the artist and his work constitute a genus, and how the work of art and the viewer constitute a genus; 2) How the work of art affirms the generic relation of sense object and sensate being; 3) How the artist subordinates the practical to the speculative in his work and what this implies for the role of the artist in an increasingly practical age.

4

Przedstawiać dalej. O Realizmie bez granic Rogera Garaudy’ego

44%

Ronge G.

Forum Poetyki

|

2019

|

issue 15-16

94-109

EN

The article discusses the largely forgotten concept of realism developed by the French Marxist philosopher Roger Garaudy in his book D’un Réalisme Sans Rivages [Realism without borders]. In the first part of the article, I discuss the context in which the book was discussed when it was first published in Poland in 1967. I compare and contrast Garaudy’s observations with Polish critics, who, at the time, were also actively and passionately discussing the question of realism. Specifically, I refer to Julian Kornhauser and Adam Zagajewski’s Świat nie przedstawiony [The unrepresented world] and Janusz Sławiński’s Rzut oka na ewolucję poezji polskiej w latach 1956-1980 [The evolution of Polish poetry from 1956 to 1980]. In the second part of the article, I analyse the selected fragments from Garaudy’s book, demonstrating that D’un Réalisme Sans Rivages may inform contemporary literary criticism and theory. I try to answer the question whether and how the tools proposed by the French thinker may be useful in describing contemporary literary phenomena and how his ideas can be used to formulate a new, not necessarily Marxist, concept of realism.

PL

Artykuł prezentuje, w dużej mierze dzisiaj zapomnianą, koncepcję realizmu autorstwa francuskiego filozofa marksistowskiego Rogera Garaudy’ego, zawartą w jego książce Realizm bez granic. W pierwszej części odtworzono kontekst, w jakim funkcjonował polski przekład eseju, który ukazał się w 1967 roku. Tezy francuskiego myśliciela zestawione zostają z innymi głosami w toczącej się wówczas w Polsce z dużą intensywnością dyskusji o realizmie. Przywołano m.in. postulaty Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego z ich książki Świat nie przedstawiony oraz diagnozy Janusza Sławińskiego ze szkicu Rzut oka na ewolucję poezji polskiej w latach 1956–1980. W części drugiej zaproponowano kilka ujęć książki Garaudy’ego, które być może pozwolą uznawać Realizm bez granic za przydatny również w ramach dzisiejszej dyskusji teoretycznoliterackiej. Postawione zostaje pytanie o to, czy i w jaki sposób zaproponowane przez francuskiego myśliciela narzędzia mogą być przydatne do opisu współczesnych zjawisk literackich i jak poszczególne elementy jego koncepcji można wykorzystywać do formułowania nowych, już niekoniecznie marksistowskich koncepcji realizmu.

Refine search results

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

1 Forum Poetyki

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 Umění (Art)

1 Fitzpatrick D.

1 Jozefacka A.

1 Mahler L.

1 Masłoń S.

1 Ronge G.

1 2022

1 2020

2 2019

Reading Picasso in Munich and Prague in 1922

Prostitution and Art. Picasso’s Les Demoiselles d’Avignon and the Vicissitudes of Authenticity

Bellows in Malaga: Thomistic Insights via Pablo Picasso

Przedstawiać dalej. O Realizmie bez granic Rogera Garaudy’ego