Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Pneumatology
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Science and Spirit: A Critical Examination of Amos Yong’s Pneumatological Theology of Emergence

100%
Leidenhag M., Leidenhag J.
Open Theology
|
2014
|
vol. 1
|
issue 1
EN
This paper is a critical examination of Amos Yong’s pneumatological use of emergence theory. In seeking to bridge the divide between the worldviews of science and Pentecostalism, Yong sees emergence theory as a fruitful mediating discourse. We will argue for the following: 1) the supernaturalism of Yong’s Pentecostal theology renders the concept of emergence obsolete; 2) the ontological independence of various types of spirits in Yong’s theology breaks his commitment to supervenience theory; and 3) Yong’s transference of scientific concepts into the normative discourse of theology is potentially problematic. These criticisms should be seen as a call for Yong to depart from emergence theory (and supervenience) in his admirable ambition to harmonize the spirit-filled imagination of Pentecostalism with the scientific culture of the 21st century.
2

The Word – an Extensive Topography

88%
Dinu A. L., Dinu C. E.
Human and Social Studies
|
2015
|
vol. 4
|
issue 1
111-118
EN
This article intends to analyse crossings between words and the Word. To this purpose, we will present linguistic and spiritual connotations of the terms belonging to the semantic field of the verb “to communicate” and of the idea of communication. We will also deepen the pneumatologic curative issue of the Word. The final section of the article will draw on the description of the extensive references in the relation between words and the Word.
3

Pneumatology and Politics: The role of the Holy Spirit in the articulation of an Orthodox political theology

88%
Asproulis N.
Review of Ecumenical Studies Sibiu
|
2015
|
vol. 7
|
issue 2
184-197
EN
In this paper an attempt is made to discuss the importance of the Holy Spirit in the development of an Orthodox political theology, by bringing into critical dialogue the recent contributions of two of the most known Orthodox theologians of the young generation, namely A. Papanikolaou and P. Kalaitzidis. It is commonly recognized that the Holy Spirit is closely related both to the very “constitution of the whole Church” in virtue of the Eucharistic event, as well as to the everyday charismatic lives of individual Christians due to the various forms or stages of ascetism. In this respect a careful comparative examination of these two important works, would highlight some invaluable elements (Eucharistic perspective, eschatological orientation, historical commitment, ethical action, open and critical dialogue with modernity etc.) toward a formulation of a comprehensive and urgently necessary political theology. This sort of political theology should have inevitable implications for the Christian perception of the communal and the individual ecclesial life. This “theo-political” program proposed by the two thinkers and founded on a robust Pneumatology, could be perfectly included, following the apostolic kerygma and the patristic ethos, into a new way of doing (Orthodox) Christian theology, that takes as its starting point the grammar of the self-Revelation of God in the ongoing history of salvation (“Church and World Dogmatics”).
4
Publication available in full text mode
Content available

Different strategies of the Greek Fathers against the pneumatomachians

75%
Maspero G.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 68
193-215
PL
Różnorodne źródła prezentują teologię duchoburców (macedonian, pneuma­tomachów) w IV wieku, którzy wraz z arianami negowali bóstwo Ducha Świę­tego, ale w przeciwieństwie do nich nie kwestionowali tego odnośnie do Syna. Ojcowie greccy toczyli z nimi różne dysputy, a badanie ich strategii wydaje się być interesujące, by lepiej zrozumieć samą herezję i jej odmiany. Epifaniusz z Sa­laminy, zarówno w Ancoratus 65, 1 - 73, 9, jak i w Panarionie 54 (74), opisuje he­rezję duchoburców, a także przedstawia szereg argumentów przeciw nim. Równie ważny wydaje się być traktat Dialogi duo contra Macedonianos (PG 28, 1291- 1338), przekazany w korpusie pism Atanazego, później przypisywany Dydymowi Aleksandryjskiemu, o którego autorstwo nadal jeszcze toczą się dyskusje. Po­równanie tych różnych dzieł na tle pneumatologii Ojców Kapadockich, zwłasz­cza De Spiritu Sancto Bazylego z Cezarei i Adversus Macedonianos Grzegorza z Nyssy, może przynieść ciekawe wnioski, zarówno z perspektywy historycznej, jak i teologicznej.
EN
Different sources describe the theology of the Pneumatomachians or Macedo­nians in the 4th century. They shared with the Arians the negation of the divinity of the Holy Spirit but were in disagreement with them about the Son. Different Greek Fathers wrote different answers and the study of their strategies seems of interest to better understand the heresy itself and its varieties. Epiphanius of Salamis, both in Ancoratus 65, 1 - 73, 9 and in Panarion 54 (74), presents a description of the Pneumatomachian heresy with a series of arguments to counter it. Equally impor­tant seem the Dialogi duo contra Macedonianos (PG 28, 1291-1338), transmitted in Athanasius’ Corpus, later attributed to Didymus, and still of discussed author­ship. The comparison of these different works on the background of Cappadocian pneumatology, in particular Basil’s De Spiritu Sancto and Gregory of Nyssa’s Adversus Macedonianos, may offer interesting insights from both the historical and theological perspective.
5

The Problem of the Place of the Person of the Holy Spirit in Orthodox Ecclesiology of the 20th Century (on the example of Eucharistic ecclesiology of Nicholas Afanasiev)

63%
Bobkova K.
Review of Ecumenical Studies Sibiu
|
2015
|
vol. 7
|
issue 2
198-210
EN
The question of the place of the Holy Spirit in the Orthodox Ecclesiology is not a new one, but it still remains open. In this article special attention is devoted to the Eucharistic Ecclesiology of Nicholas Afanasiev, in which he has tried to give to the Person of the Holy Spirit an essential place, and to the ecclesiological ideas of George Florovsky, who in his theological constructions has been extreme Christocentric and has avoided to give a special place to the oikonomia of the Spirit. A particular remark is made also about the possibility of using the neo-patristic synthesis in the discussion (with special reference the texts of St. Basil the Great, St. Athanasius of Alexandria and Didymus the Blind).
6
Publication available in full text mode
Content available

La sintesi di cristologia e pneumatologia in ecclesiologia secondo Ioannis Zizioulas

63%
Pastorczyk A.
Sympozjum
|
2018
|
issue 2(35)
183-197
PL
„Byt eklezjalny” oznacza nic innego jak dokonywanie paschalnego przejścia: od bytu indywidualnego do komunionalnego. „Nowe narodzenie z góry” jest owocem równoczesnego działania Trójcy, które w naszej prezentacji zostanie wyrażone za pomocą twierdzenia: „chrystologia uwarunkowana pneumatologią i odwrotnie”. W tym samym czasie, Duch tworzy ciało Chrystusa, a Chrystus posyła Ducha tym, którzy zostają włączeni do wspólnoty Kościoła. Biorąc pod uwagę to, co właśnie zostało powiedziane, Chrystus nie może być rozumiany jako indywiduum, lecz jako jedyna w swoim rodzaju „osobowość korporacyjna”: „«jeden» w «wielu» i «wielu» w «jednym»”. W ten sposób, eschatologiczna tożsamość Chrystusa, będąc poza historią, właśnie w historii znajduje swą pełną realizację. Usytuowanie historii i eschatologii w Chrystusie, zbliża nas do chrystologiczno-pneumatologicznego equilibrium w eklezjologii, tak bardzo oczekiwanego przez Ioannisa Zizioulasa.
EN
„Ecclesial being” means nothing other than making a paschal transition: from individual being to communal being. „The new birth from above” is a fruit of the simultaneous action of the Trinity, which in our presentation will be expressed by means of the theorem: „christology conditioned by pneumatology and vice versa”. At the same time, the Spirit forms the body of Christ and Christ sends the Spirit to those who are incorporated into the Church. Taking into consideration what was said above, Christ cannot be understood as an individual, but as an unique „corporate personality”: „«one» in «many» and «many» in «one»”. In this way, the eschatological identity of Christ, being beyond history, finds its full realization in history. The location of history and eschatology in Christ brings us closer to the christological-pneumatological equilibrium in ecclesiology, so much awaited by Ioannis Zizioulas.
7
Publication available in full text mode
Content available

Pneumatologiczny wymiar sakramentalogii św. Ambrożego

51%
Macheta K.
Vox Patrum
|
1987
|
vol. 12
261-282
FR
La dimension pneumatologique de la sacrementologie de Saint Ambroise nait de sa comprehension historique et salvatrice de la Sainte Trinite.
8
Publication available in full text mode
Content available

Duch Święty jako Miłość w De Trinitate św. Augustyna

51%
Jaśkiewicz S.
Tarnowskie Studia Teologiczne
|
2018
|
vol. 37
|
issue 1-2
EN
This article traces the role of the Holy Spirit throughout Augustine’s De Trinitate. In God the name “Love” (amor) can be taken both with respect to the essence and with respect to a person. Insofar as it is taken with respect to a person, it is a proper name of the Holy Spirit in the same way that “Word” is a proper name of the Son. The Holy Spirit is, in the Holy Trinity, the love of Both, of the Father and of the Son. Augustinian thinking on the relationship of the Trinity can thus be summed up as Lover, Love and Beloved. Elsewhere he uses these terms to describe the relationship, but if the Father is the Father, the Son is the Word of God and the Holy Spirit is both the Gift of God and the Love of God, then the Father is the Lover, the Spirit is Love itself and the Son is the Beloved. In contrast with the dominant Western and Eastern traditions, for Augustine the Holy Spirit comes to be thought of as God in a privileged sense, that is, as the person of the Trinity who is the most proper bearer of certain privileged names of God, most notably Love.
PL
Potrzeba było wielu lat i związanych z nimi uporczywych poszukiwań, aby św. Augustynowi udało się przejść od „nieznanego” Boga do Boga nie tylko umiłowanego, ale i będącego samą Miłością. Jako „Wielki Nieznany” prezentował się bowiem początkującemu kapłanowi z Hippony Duch Święty, a objawiona prawda, że „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8–16), trudna do pogodzenia z podstawową zasadą wiary o Trójcy Świętej, tj. o Bogu jedynym w swej istocie i troistym w Osobach. Problematyka pochodzenia i imienia „Duch Święty” znajduje obszerne omówienie w De Trinitate, i to tam zwłaszcza, w ostatniej księdze biskup Hippony wyjaśnia, z jakich powodów Ducha Świętego nazywamy zwłaszcza Jednością, Miłością i Darem.
9
Publication available in full text mode
Content available

Eretici ed eresie nel Chronicon di san Girolamo

51%
Degórski B.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 68
371-398
EN
In the translation of the Chronicon of Eusebius of Caesarea, St. Jerome firmly lists all the heretics and the heresies which – with the complicity of struggles for political power – affected Christianity, causing a sort of internal „martyrdom” for those defending faith. Donatists, Arianists, Macedonians, Anomoeans, Aetians, Audians, Photinians: none escapes the translation and judgement of the Great Dal­matian, who sometimes – impelled by the concise writing style of a chronicle – expresses his own judgement on heretics and their supporters with a single harsh qualification, failing to provide wider evaluations. The fights for the truth invested even the Synods of Rimini and Seleucia, but his concise and keen exposition of the events provides to the reader the information on the facts as well as on the political interference of many decisions, which were not prompted by religious motivations. Once again, an overview of the events presented in his Chronicon – through his „translation” and „tradition” – confirms how divisions and problems within the Church in the past centuries were caused by external motives, as well as often spoiled by the political events and took advantage of the frailty of the human nature, rather than aiming at seeking the truth.
IT
Kontynuując Chronicon Euzebiusza z Cezarei, wśród wielu innych postaci św. Hieronim wymienia także błędnowierców i odszczepieńców IV w. Wskazuje przy tym częstokroć na ich związki z walką polityczną i władzą świecką, która w owym czasie nękała prawowiernych chrześcijan, czyniąc z nich swoistych „mę­czenników”. Donatyści, arianie, macedonianie (duchobórcy), eunomianie, aecja­nie, audianie, fotynianie nie uniknęli surowej oceny wielkiego Ojca Kościoła, który niekiedy – ograniczony swoistym, krótkim stylem samej Kroniki – nawet poprzez jeden jedyny przymiotnik wyraża całą swoją krytykę i dezaprobatę wzglę­dem błędnowierców oraz tych, którzy ich wspierali i im schlebiali. Nieustanne walki o czystość wiary nie zawsze kończyły się zwycięstwem, jak to widać np. w postanowieniach synodów z Rimini i Seleucji. Niemniej jednak przekaz fak­tów, dokonany przez Hieronima, pozwala czytelnikowi poznać choćby w zarysie przebieg i cały niesprzyjający kontekst polityczny tych teologicznych sporów. Po raz kolejny lektura faktów i ich kontekstu historyczno-politycznego potwierdza, iż rozłamy i trudności wewnątrz Kościoła pierwszych wieków były spowodowa­ne działaniami zewnętrznymi władz świeckich, wykorzystującymi ludzką słabość spragnioną raczej władzy niż prawdy.
10
Publication available in full text mode
Content available

The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen

51%
Artemi E.
Vox Patrum
|
2017
|
vol. 68
179-192
PL
Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przed­miotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jed­no zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Du­cha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworze­nie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).
EN
Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adora­tion, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gre­gory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).
11
Publication available in full text mode
Content available

Egzegeza teologiczna w świetle opracowań Międzynarodowej Komisji Teologicznej

26%
Zatwardnicki S.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 2
125-151
EN
The Catholic interpretation of the Holy Scripture is characterised by coexistence of theological principles and scientific methods. Theological exegesis so understood itself requires theological justification. In search of the latter the author of the article referred to the International Theological Commission’s documents. A theological basis for both the so-called “great principles of the interpretation” of the Bible and the necessity to apply the historical-critical method are presented in the text. The conclusion deals with suggestions worthy to be considered in the Biblical interpretation. Bipolarism of the exegesis process that is impossible to be defined is first of all to be heeded.
PL
Katolicką interpretację Pisma św. charakteryzuje współistnienie zasad teologicznych i metod naukowych. Tak rozumiana egzegeza teologiczna sama z kolei wymaga uzasadnienia teologicznego. W jego poszukiwaniu autor artykułu sięgnął do dokumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W tekście ukazany został teologiczny fundament zarówno dla tzw. wielkich zasad interpretacji Biblii, jak i konieczności stosowania metody historyczno-krytycznej. W zakończeniu przedstawiono propozycje godne uwagi w interpretacji biblijnej. Spośród nich najbardziej interesująca wydaje się przede wszystkim niemożliwa do zdefiniowania dwubiegunowość procesu egzegezy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.