Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Poland under communism

Sort By:

Limit search:

Przeszłość czy przyszłość – dylematy związane z zabytkami w dobie postkolonializmu

100%

Lewicki J.

Porównania

2015

vol. 17

91-104

The article presents a comparison of the attitude towards cultural heritage and mon-uments in Poland under communism (1944-89) and after 1989. Three different ways of handling destroyed monuments prevailed. Firstly, there was professional conservation, which preserved the status quo or reconstructions and rebuilding, which were carried out even tens of years after the destruction of the building. Also, there were historical stylisations the result of which were buildings built based on casual imitations of former architecture. The third tendency was to erect new buildings of modern form in place of the old dilapidated ones or near them. The article includes a detailed analysis of the attitude towards the past on the basis of monuments in Po-land under communism and after 1989 which can be observed in the reconstructions, rebuilding and historical stylisations. It has been assumed that in the years after 1989 the tendency of the former era was continued. All phenomena from the times of communism were maintained in-cluding numerous reconstructions and rebuildings. Many of them were casual historical stylisa-tions whereas the rebuilt buildings were “more beautiful than ever”. In the times of communism it was accompanied by a theoretical reflection with new arguments and observations, whereas the last years did not witness new theses or arguments. The situation was defined as “long-time continuance” of the developed methods and ways of acting in the area of monument mainte-nance which are still used in the new social reality and different political system. A new phe-nomenon which has surfaced in the recent years is the full acceptance of multinational heritage and a number of actions towards its maintenance and conservation. The times after the fall of communism also brought new challenges, the most important of which was the change of the users of many buildings which lead to its abandoning and a necessity to find a new function for them. A great number of old factories, mills, warehouses, industrial and railway buildings were ruined and pulled down. Only some historical buildings were adapted to new functions. Global-isation and adapting to the market were other great challenges which also influenced the mon-uments. It was a wholly new phenomenon which has become the most important factor shaping the attitude towards monuments at present.

W pracy porównano stosunek do dziedzictwa kulturowego i do zabytków w latach PRL (1944-89) i po 1989 roku. Dominowały wówczas trzy odmienne sposoby postępo-wania ze zniszczonymi zabytkami – profesjonalna konserwacja, która utrwalała stan zastany. Inną metodą były rekonstrukcje i odbudowy, które podejmowano nawet mimo upływu kilku-dziesięciu lat od zniszczenia zabytku oraz stylizacje historyczne, w wyniku których wznoszono budynki będące swobodnym naśladownictwem dawnej architektury. Trzecią tendencją było wznoszenie budowli o nowoczesnych formach, które powstawały w miejscu zniszczonych za-bytków lub w ich sąsiedztwie. W pracy szczegółowo przeanalizowano stosunek do przeszłości na przykładzie zabytków w czasach PRL i po 1989 roku, którego przejawem były rekonstrukcje, odbudowy i stylizacje historyczne. Uznano, że lata po 1989 roku stanowiły kontynuację epoki poprzedniej. Nadal kontynuowano wszystkie zjawiska z poprzedniego okresu PRL – liczne swobodne rekonstrukcje i odbudowy zabytków. Wiele z nich było swobodnymi stylizacjami historycznymi, a odtwarzane zabytki były „piękniejsze niż kiedykolwiek”. W czasach PRL to-warzyszyła temu refleksja teoretyczna z wysuwanymi nowymi argumentami i spostrzeżeniami, a ostatnie lata nie posługiwały się nowymi tezami i uzasadnieniami. Obecną sytuację określono jako „długie trwanie” wypracowanych metod i sposobów działania w dziedzinie ochrony za-bytków, które nadal są stosowane w nowej rzeczywistości społecznej i w zmienionych warun-kach ustrojowych. Nowym zjawiskiem z ostatnich lat była pełna akceptacja wielonarodowego dziedzictwa i szereg działań na rzecz jego ochrony i konserwacji. Okres po upadku PRL przyniósł także nowe wyzwania – najważniejszym był zmiana użytkowników wielu budowli, a w konsekwencji ich opuszczenie i konieczność znalezienia nowej funkcji. Duża liczba dawnych fabryk, młynów, magazynów, budowli przemysłowych i kolejowych została zrujnowana i roze-brana, a tylko nieliczne zabytkowe budowle zostały adaptowane. Innym wielkim wyzwaniem była globalizacja i urynkowienie, które objęło także zabytki. Było to zupełnie nowe zjawisko, które dziś stało się najważniejszym czynnikiem kształtującym stosunek do zabytków.

Actors in the social world of public drama theatre in Poland during the communist period and in the 21st century. A comparative analysis

89%

Zimnica-Kuzioła E.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

2020

issue 73

111-126

Celem artykułu jest analiza porównawcza kondycji społecznej aktorów w okresie PRL-u i po transformacji ustrojowej 1989 roku. Materiałem empirycznym, jaki wykorzystuje Autorka, są publikacje popularnonaukowe poświęcone aktorom polskich publicznych teatrów dramatycznych i przeprowadzone przez nią – w latach 2015–2017 – wywiady swobodne z twórcami teatralnymi, reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. Aktorzy, którzy dobrze pamiętają okres PRL-u, z nostalgią wspominają miniony czas w życiu teatralnym, pamiętają familiarne stosunki w zespołach, antyrankizm, włączanie pracowników technicznych i administracyjnych do wspólnoty twórców, bez podkreślania jakiejkolwiek hierarchii. Współcześnie podziały społeczne, ideologiczne i polityczne w zespołach są bardziej widoczne. Młodzi aktorzy częściej kwestionują autorytety, w minionej epoce zasłużeni aktorzy darzeni byli wielkim szacunkiem. Współcześnie multiaktywni aktorzy demitologizują profesję aktorską, zwracają uwagę na upadek zawodowego etosu.

This article aims to provide a comparative analysis of the social condition of actors during the communist era in Poland and after the political transformation of 1989. The empirical material used by the author includes popular science publications devoted to actors of Polish public drama theatres as well as free-flowing interviews conducted by the author in 2015–2017 with theatre artists representing six Polish theatrical centres. Actors who remember the period of the People’s Republic of Poland well are nostalgic about the past theatrical life, they remember being on familiar terms within theatre teams, anti-rankism, and the inclusion of technical and administrative staff in the community of artists without emphasising hierarchies. Today, the social, ideological and political divides in theatre teams are more noticeable. Distinguished actors are being challenged by young colleagues, while they were held in high regard in the past. Nowadays, multi-active actors demythologise the profession of an actor and point to the decline of the professional ethos.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

1 Porównania

1 Lewicki J.

1 Zimnica-Kuzioła E.

1 2020

1 2015

Search results

Przeszłość czy przyszłość – dylematy związane z zabytkami w dobie postkolonializmu

Actors in the social world of public drama theatre in Poland during the communist period and in the 21st century. A comparative analysis