Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Polish émigré

Sort By:

Limit search:

A New Home Leads to Compositional Evolution: Roman Palester's Preludes for Pian(o1954)

100%

Parham B.

Polski Rocznik Muzykologiczny

2021

vol. 19

209-256

Roman Palester (1907–1989) był jednym z najbardziej obiecujących i znanych kompozytorów w Polsce okresu międzywojennego. Niejednokrotnie porównywano go do ojca polskiej muzyki współczesnej, Karola Szymanowskiego (1882–1937). Jak wspominał jeden z czołowych polskich dyrygentów, Jan Krenz: „Poznaliśmy się podczas pracy nad filmem Zakazane piosenki. Pamiętam, że Palester przyjechał wtedy do Łodzi w aureoli następcy Szymanowskiego. Ludzie mówili: «to jest ten wielki Roman Palester»”. Jednak w 1951 r., będąc u szczytu sławy, Palester zdecydował się opuścić ojczyznę i zamieszkać na „wolnym” Zachodzie, co mimo wcześniejszych sukcesów, w Polsce wiązało się z wyalienowaniem. XX wiek był w Europie czasem wielkich zmian kulturowych, politycznych i artystycznych, w którym istniało wiele rozbieżnych poglądów na to, co stanowi „dobrą” muzykę. W dyskusjach o muzyce i sztuce używano regularnie terminów takich jak modernizm, nacjonalizm, neoklasycyzm, socrealizm, serializm i atonalność. Przestał istnieć wyraźny i jednolity styl muzyczny w Europie, a zamiast tego pojawiła się kulturowa polaryzacja, spowodowana w dużej mierze podziałem świata na Wschód i Zachód w okresie zimnej wojny. W jaki sposób Palester, polski emigrant mieszkający na Zachodzie, a więc kompozytor na wygnaniu, przystosował się do tych okoliczności? Jaki związek miała jego muzyka z tendencjami awangardowymi, nastrojami antykomunistycznymi, estetyką tradycyjną, serializmem itd.? Czy emigracja wpłynęła na twórczość Palestra? W celu określenia, jaki był kompozytorski głos Palestra po decyzji o emigracji i jak mógł on współgrać z zachodzącymi wokół niego wydarzeniami, w niniejszym artykule przeanalizowana zostanie jedna z kluczowych kompozycji Palestra, Preludia na fortepian (1954). Preludia są w dorobku kompozytorskim Palestra dziełem znaczącym, ponieważ widać w nich wyraźny zwrot w kierunku bardziej wszechstronnego wykorzystania technik dwunastotonowych, stosowanych na wiele różnych sposobów i często łączących się z innymi w celu stworzenia stylu unikalnie dostosowanego do kompozytorskich pragnień Palestra.

Roman Palester (1907–1989) was one of the most promising and well-known composers in Poland during the inter-war period. On more than one occasion he was compared to the father of Polish contemporary music, Karol Szymanowski (1882–1937).1 As one of Poland’s leading conductors Jan Krenz noted: “We met while working on the film Zakazane piosenki [Forbidden Songs]. I remember that Palester then came to Łódź in the halo of Szymanowski’s successor. People would say ‘this is the great Roman Palester’.”2 Yet at the height of his fame, in 1951, he chose to leave his homeland and take up residency in the “free” West; subsequently he was cut off from Poland and his previous success. The 20th century was a time of great cultural, political, and artistic change in Europe with a considerable number of divergent views about what constituted ‘good’ music. Terms such as modernism, nationalism, neo-classicism, socialist realism, serialism and atonality were all used regularly when discussing music and art. There ceased to be a clear or uniform musical style in Europe. Instead a cultural polarisation emerged caused in large part by the division of the world into East and West during the Cold War. How did Palester, a Polish émigré, now residing in the West, effectively a composer in exile, adapt to these circumstances? What connection did his music have with avant-garde trends, anti-communist sentiments, traditional aesthetics, serialism, etc.? Was Palester’s compositional voice affected by his defection? In order to determine what Palester’s post-defection compositional voice was and how it may have interreacted with events around him, this paper will examine one of Palester’s pivotal compositions, Preludes for Piano (1954). These Preludes are a significant work in Palester’s compositional output as they show a distinct shift towards a more comprehensive use of twelve-tone techniques. These techniques are employed in a variety of different ways and are often coupled with other techniques in order to create a style which is uniquely suited to Palester’s compositional desires.

Refine search results

1 Polski Rocznik Muzykologiczny

1 Parham B.

1 2022

Search results

A New Home Leads to Compositional Evolution: Roman Palester's Preludes for Pian(o1954)