Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Polish school of radio play

Sort By:

Limit search:

W schronie słuchowiska. Dramaturgia Idy Fink

100%

Kopciński J.

Pamiętnik Literacki

2023

vol. 114

issue 3

137-153

Tematem artykułu jest dramaturgia radiowa Idy Fink – jednoaktówki „Stół”, „Ślad” i „Opis poranka”. Odwołując się do kategorii pamięci jako fundamentu literatury holocaustowej, badacz przekonuje, że pisarka eksplorowała pamięć wypartą, zindywidualizowaną i esencjalistyczną. Za najważniejszą cechę twórczości Fink uznaje ironię położenia, wyrażającą sytuacją autorki podczas niemieckiej okupacji. Podkreśla także głosowy wymiar jej dramaturgii, a analizowane sztuki traktuje jak partytury muzyczne. Kluczowy głos należy w nich do kobiet, zwłaszcza w partiach retrospektywnych. Autor artykułu przekonuje, że podstawową strategią pisarską Fink było odsłanianie indywidualnych dramatów ofiar masowej Zagłady w przeświadczeniu, że tylko tak można ocalić człowieczeństwo ludzi poddanych nieludzkiej eksterminacji.

Ida Fink’s dramatic one-act radio plays—“Stół” (“Table”), “Ślad” (“Trace”), and “Opis poranka” (“Morning Description”)—are made subject of the article. Referring to the category of memory seen as a fundament of Holocaust literature, the researcher formulates the argument that the writer explored denied, individualised and essentialistic memory. He also recognises the irony of placement that expresses the authoress’s situation during the German occupation as the most crucial feature of Fink’s writing. Additionally, he emphasises the vocalic dimension of the dramas, and sees the pieces under analysis as musical scores where the key voice belongs to women, especially in retrospective parts. The author is likewise convinced that Fink’s fundamental writing strategy is disclosing individual tragedies of mass destruction victims in the belief that the approach she adopted proves to be the only one that might save humanity exposed to inhuman extermination.

Maski Aleksandry Śląskiej

100%

Cebera M.

Pamiętnik Teatralny

2020

issue 3(275)

105-132

This article covers the artistic achievements of Aleksandra Śląska (1925–1989), a Polish theatre and film actress remembered mainly for her portrayals of German women and aristocrats.The author focuses on the emergence of this typecasting of Śląska and counters it with a discussion of her less known professional image. The article offers an analysis of a wide array of Śląska’s diverse roles, from a part in Leon Kruczkowski’s drama Niemcy (Germans), through the title role in Henry de Montherlant’s La Reine morte and Blanche in A Streetcar Named Desire, to successful appearances in comedies, such as Elwira in Aleksander Fredro’s Mąż i żona (Man and Wife). The author shows that Śląska’s generation shaped Polish culture under the People’s Republic and contributed to the development of new media. Śląska co-created the Polish school of radio play, Polish school of dubbing, and Television Theatre. The article juxtaposes the myth of a cold, unapproachable actress with the image of a multi-talented interpreter exploring the complexity of human nature, a woman of the theatre active in a number of different areas.

Refine search results

1 Pamiętnik Literacki

1 Pamiętnik Teatralny

1 Cebera M.

1 Kopciński J.

1 2023

1 2020

Search results

W schronie słuchowiska. Dramaturgia Idy Fink

Maski Aleksandry Śląskiej