Search results

1

Interpretacja mesjańska Psalmu 22

100%

Kuc J.

The Biblical Annals

|

1971

|

vol. 18

|

issue 1

5-19

PL

Persona patiens huius poematis ad quaestionem fundamentalem exegeticam Ps 22 pertinet. Cum hac questione interpretatio messianica Ps iungitur. Fautores interpretationis directe messianicae autumnant passiones, de quibus in Ps, solum de Christo intellegi posse. Nulla persona in VT invenitur, cui argumentum Ps adhiberi possit. Haec conclusio tamen non est sine dubio. Ps 22 est enim opus culticum in quo psalmista modo quodam universaliori loquitur, ut ad varias circumstantias, in quibus passio et liberatio a passione adsit, accommodari possit. Rationes ad probandam interpretationem messianicam quae ex NT proveniant, solum primaevae Ecclesiae intellectionem huius Ps ostendunt, sed non dem onstrant exegesim messianicam . Comparatio Ps 22 cum Deuteo Isaia tam philologica quam quoad thema docet affinitatem inter haec opera mere externam esse. Exegesis tipica in hoc consistit, quod auctor Ps aut propriam aut alicuius alii passionem et salutem describit, quae sunt typice de Messia intelligenda. Exegetae moderni hanc interpretationem uti insufficientem vident. Humilitas et exaltatio ut notae actionis salvificae Dei maxime in Ps descpptae sunt. Hoc thema essentialiter in Messia verificatus est, unde ex hac parte Ps 22 ut messianicus videri possit. Messianismus de quo agitur est praenuntiatio salvifica et eschatologica. Auctor Psalmi exinspiratione cognovit et expressit passionem et gloriam tam quam fructus, qui ad historiam salutis necessarii sunt. Intrinseca unio, quae inter passionem et fructum salutis adest, profundissime in Christo ostenditur. Schola, quam dicunt Myth and Ritual arbitratur Psalmum 22 mansionem esse ritualis ceremoniae regis, qui patitur et ad vitam revertitur et in hoc sensu dicunt Psalmum messianicum esse. Messianismus in hoc sensu fere ab omnibus exegetis non accipitur. Fautores sic dictae reinterpretationis sentiunt quatuor ultimos versus Ps 22 additos esse tempore posteriori, ita ut Psalmus tunc sensum messianicum accipegiet. His versibus (Ps 22, 28-32) regnum Dei mirabili modo diffunditur usque ad universale regnum Jahwe. Argumentum huius partis Ps affine est Psalm is regalibus et alterae parti Isaiae. Redactor igitur reinterpretans Ps 22 sensum messianicum in hoc opere relegit. Tamen unio causalis inter passionem patientis et salutem paganorum non clare in Psalmo videtur. A. Gelin arbitratur homines his temporibus non tam logice quam hodie cogitatos esse et spes messianicas ex Is 53 maximum influxum in eorum mentes exercuisse, unde versum 28-32 sufficientes erant, ut totus Psalmus messianice intelligeretur. Si persona in Psalmo acciperetur ut persona corporativa, dici possetrepraesentari populum Dei, qui pro omnium culpis patitur et tunc interpretatio messianica Psalmi 22 clarius evasisset.

2

Odkryć Chrystusa przez hebrajskie słowa Psalmu 22 na Golgocie

67%

Stefański J.

Studia Gdańskie

|

2015

|

issue 37

37-49

PL

Coraz częściej można spotkać się z przekonaniem, że Pan Jezus – podobnie jak współcześni mu Żydzi w Palestynie – posługiwał się na co dzień nie tylko językiem aramejskim, ale również hebrajskim. Ewangeliści Mateusz i Marek podają pierwsze słowa Psalmu 22, przypisując je Jezusowi konającemu na krzyżu. Można przypuszczać, że Chrystus wiszący na krzyżu modlił się słowami psalmu, i to nie tylko w języku aramejskim, ale również w języku hebrajskim. W związku z powyższym analiza hebrajskiego tekstu Psalmu odsłania niuanse, które można odnieść do Osoby Syna Bożego podczas Jego męki. Wśród nich należy zauważyć nawiązanie do macierzyństwa, które w zestawieniu z rolą Matki Jezusa w Nowym Testamencie wpisuje się w maryjny wymiar męki Mesjasza. Słowa Psalmu rzucają też światło na mękę Chrystusa nie tylko pod względem fizycznym, ale również duchowym w odniesieniu np. do zdrady Judasza. W końcu hebrajski tekst Psalmu odsłania jego liturgiczny wymiar do tego stopnia, że można dostrzec w nim aluzje do Mszy świętej i jej owoców w życiu Kościoła.

EN

There is a growing conviction among exegetes that Jesus used the Hebrew language on a daily basis in addition to Aramaic, as did the Jews of His time in Palestine. This can serve as an incentive to a reexamination of the Hebrew masoretic text of Psalm 22 which might have been recited in its entirety by the Lord on the Cross. Most importantly, as Christ was dying, He could have prayed this Psalm not only in Aramaic, but at least partially in Hebrew as well. An analysis of the Hebrew text reveals details which shed light on the Lord’s Passion. One important detail is the subtle reference to motherhood in the Psalm which, in light of the role of the Mother of God in the New Testament, can be seen as the Marian dimension of Christ’s Passion. Other conclusions derived from numerous Hebrew words and expressions in the Psalm point not only to the physical aspect of the Savior’s suffering, but to its spiritual dimension as well. Finally, there are some liturgical allusions in the Psalm, which can parallel various parts of the Mass and even foreshadow the fruits of Christ’s Sacrifice in the life of the Church.

3

Die Bedeutung des Alten Testamentes für den Reformator Martin Luther

67%

Oeming M.

Rocznik Teologiczny

|

2017

|

vol. 04

647-685

DE

Martin Luther war von Beruf Alttestamentler. Er verdiente seinen Lebensunterhalt als Professor für Bibelwissenschaft an der Universität Wittenberg und hat nur 13% seiner 43 Jahre Vorlesungstätigkeit dem Neuen Testament gewidmet (1515-17; 1531: Römerbrief, Galaterbrief, Hebräerbrief), 87% aber dem Alten Testament, v.a. dem Psalter und der Genesis. Schon dass er konsequent am Hebräischen Urtext als der Veritas Hebraica gearbeitet und alle zukünft igen Generationen von Theologen auf diese Methode verpflichtet hat, sichert ihm dauerhaft Geltung. Grundlage für seine Wertschätzung des Alten Testaments war seine konsequente christologische Exegese, die er mit dem Gedanken der „Mitte der Schrift “ verband. Am Beispiel von Ps 22 wird plastisch illustriert, wie Luthers Ansatz in die Textauslegung, ja sogar in die Textkritik hineinwirkt. Die großen Leistungen haben aber auch Schattenseiten: die unhistorische Verabsolutierung nur einer Rezeptionsform, der unerträgliche Antijudaismus und gewalthafte Umdeutungen.

EN

Martin Luther was by profession an Old Testament scholar; he earned his living as a professor of Biblical Science at the University of Wittenberg. He devoted only 13% of his 43 years of lectures to the New Testament (1515-17, 1531: Letter to the Romans, Letter to the Galatians, Letter to the Hebrews), but 87% to the Old Testament, esp. to the Psalms and Genesis. He has consistently worked on the Hebrew “Urtext” as the Veritas Hebraica and has committed all future generations of theologians to this method; already this assures him permanent validity. Th e basis for his appreciation of the OT was his consistent christological exegesis. „What teach Christ“ was the „center“ of the Old Testament. Th e example of Ps. 22 illustrates how Luther‘s approach is applied to the interpretation of the text, and even to the textual criticism. However, the enormous achievements also have shadows: the unhistorical absolutisation of only one form of reception, the intolerable anti-Judaism, and the partly vigorous Christological reinterpretation.

4

Psalm 22 w ewangelicznej interpretacji pasyjnej

59%

Jędrzejewski S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2012

|

vol. 65

|

issue 3

EN

Ps 22 is a piece of artistically high poetry, clear images and metaphors, historical and prophetic references. The conviction of biblical scholars that the New Testament writers has recognized in Ps 22 prophetic witness of passion, accompanies the Church from its beginnings. The words of Jesus on the cross, taken from Ps 22: 2, have a character of lamentable re-symbolization of the prayer of Israel. These words establish a theological answer in the form of suitable credo as well. Dramatic question “why?” is connected with a proclamation and identification “My God”. The personal experience of oppression and death is included by Jesus in the history of his nation and in the experience of God. Ps 22 in the Gospels’ passion context becomes a proclamation form of prayer and a very personal, expressed in such dramatic circumstances confession of the faith.

PL

Ps 22 z uwagi na kunszt poezji, wyrazistość obrazów i metafor oraz historyczne i prorockie referencje jest dziełem niezwykłym. Przekonananie egzegetów o tym, że nowotestamentalni hagiografowie uznali w Ps 22 profetyczne świadectwo pasyjne, towarzyszy Kościołowi od samego początku. Słowa Jezusa na krzyżu, zapożyczone z Ps 22, 2, mają zarówno charakter lamentacyjnej resymbolizacji modlitwy Izraela, jak też stanowią teologiczną wypowiedź w formie swoistego credo. Dramatyczne pytanie „dlaczego?” łączy się z identyfikującym „Boże mój”. Indywidualne doświadczenie opresji Jezus wkomponowuje w dzieje swojego narodu i w doświadczenie Boga. Ps 22 w kontekście pasyjnym Jezusa to forma retoryczna modlitwy, bardzo osobistego, objawiającego wyznania wiary.

Refine search results

1 Rocznik Teologiczny

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Studia Gdańskie

1 The Biblical Annals

1 Jędrzejewski S.

1 Kuc J.

1 Oeming M.

1 Stefański J.

1 2017

1 2015

1 2012

1 1971

Interpretacja mesjańska Psalmu 22

Odkryć Chrystusa przez hebrajskie słowa Psalmu 22 na Golgocie

Die Bedeutung des Alten Testamentes für den Reformator Martin Luther

Psalm 22 w ewangelicznej interpretacji pasyjnej