Search results

1

'Oikoumene' as an Instrument of Peace: the Catholic-Orthodox Dialogue in light of the Ravenna Document

100%

Ferdek B.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2013

|

issue 27

61-68

PL

Międzynarodowa Komisja Wspólna ds. Dialogu między Kościołem Rzymskokatolickim a Cerkwią Prawosławną prowadzi dialog poświęcony prymatowi papieskiemu. Aktualny stan dialogu na temat prymatu oddaje dokument z Rawenny: Ecclesiological and Canonical Consequences of the Sacramental Nature of the Church. Ecclesial Communion, Conciliarity and Authority. Soborowość i prymat w Kościele znajdują najgłębsze uzasadnienie w najważniejszym chrześcijańskim dogmacie o Trójcy Świętej. Dla teologii wschodniej i zachodniej Kościół jest bowiem ikoną Trójcy Świętej. Dlatego też refleksja nad nim musi wychodzić od dogmatu o Trójcy Świętej. Na dokument z Rawenny trzeba spojrzeć w świetle wschodniego modelu Trójcy Świętej. Według niego wśród równych sobie osób boskich osoba Ojca jest protos. Dwie pozostałe osoby są określane w kontekście ich związku z Ojcem: Syn został zrodzony przez Ojca, Duch od Ojca pochodzi. Skoro Kościół jest obrazem boskich osób, z których pierwsza jest protos, to musi w nim być miejsce na owo protos. Jednak w Trójcy Świętej wszystkie trzy osoby działają razem i jest w Nim coś, co koresponduje z pojęciem „soborowość". Skoro więc Kościół jest obrazem konsyliarnego Boga, to do jego istoty należy również soborowość. Kościół będący ikoną Trójcy Świętej musi być równocześnie Kościołem soborowym i Kościołem mającym protos. Soborowość i protos muszą być widoczne na wszystkich płaszczyznach Kościoła: lokalnej, regionalnej i uniwersalnej. Na płaszczyźnie uniwersalnej jest zatem miejsce na prymat Biskupa Rzymu, który powinien być jednak zreinterpretowany w duchu starożytnego Kościoła. Reinterpretacja prymatu biskupa Rzymu mogłaby się dokonać analogicznie do korekty materii sakramentu święceń dokonanej przez Piusa XII w Sacra- mentum ordinis z 1947 roku. Sobór we Florencji w Dekrecie dla Ormian z 1439 roku określił, że istotnym elementem udzielania święceń jest podanie kielicha z winem i pateny z chlebem. Natomiast Pius XII uznał za materię sakramentu święceń włożenie rąk. Równało się to świadomemu powrotowi do tradycji Kościoła starożytnego, a tym samym i Kościoła Wschodu. W ten sposób forma, która w Kościele rzymskim - ale nie w Kościele powszechnym - obowiązywała przez całe wieki, została zniesiona jako partykularna forma Zachodu. Analogicznie można by dokonać korekty zachodniej tradycji prymatu biskupa Rzymu w świetle tradycji Kościoła starożytnego.

2

Contacts, exchange and marble supply in Late Antique Ravenna and the port of Classe

67%

Tůmová H., Cirelli E.

Studia Hercynia

|

2022

|

vol. 26

|

issue 2

55-88

EN

The article focuses on the commercial mechanism in Late Antiquity with special regard paid to the Late Antique sedes imperii, Ravenna, and its maritime port of Classe from the point of view of qualitative and quantitative analyses of marble and poery importation through long-distance trade within the Mediterranean. In the 5th and 6th centuries, Ravenna represented an important political, commercial, and cultural centre, involved in interregional sea trade through its port of Classe, and represented a significant production and redistributive centre. e research is based on archaeological material evidence: the provenance and quantity of imported stone artefacts from the Late Antique complex of S. Severo in Classe, and the provenance of poery finds from the harbour area of Podere Chiavichea in Classe. e mechanism of commercial exchange of Late Antique Ravenna and Classe with various regions of the Mediterranean is based on the quantitative and qualitative comparison of imported marble and poery. e question of the statio marmorum in the port area of Classe is also discussed on the basis of both the archaeological evidence and a comparison with the stone supply from Rome.

3

Historia metropolii i antycznego rytu raweńskiego (IV-IX wiek)

67%

Kasprzak D. A.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 1

425-437

EN

This paper focuses on the social environment of the ancient Church of Ravenna, which developed its own local liturgy. The paper also characterizes the most impor- tant components of the liturgy up to mid 5th century. The Catholic see of Ravenna developed an original liturgy, which flourished during the incumbency of Bishop Peter Chrysologus (380-450). The ancient liturgy of the 5th century Ravenna church appears to have been a bridge, which United the Catholic liturgy of the Christian Orient with the West. The pregregorian Roman liturgy constituted its most prominent component. The pregregorian liturgical rite of Ravenna was conspicuous for its Roman Character, although it had always preserved its original local elements in the 5th as well as in the 6th-9th centuries. In the 9th century the liturgy of Ravenna was Romanized in accordance with the unifying tendencies of the Gregorian reform.

Refine search results

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Studia Hercynia

1 Vox Patrum

1 Cirelli E.

1 Ferdek B.

1 Kasprzak D. A.

1 Tůmová H.

1 2022

1 2013

1 2008

'Oikoumene' as an Instrument of Peace: the Catholic-Orthodox Dialogue in light of the Ravenna Document

Contacts, exchange and marble supply in Late Antique Ravenna and the port of Classe

Historia metropolii i antycznego rytu raweńskiego (IV-IX wiek)