Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Republika Włoska
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Od momentu ujawnienia się głębokiego kryzysu włoskich instytucji politycznych i rekonfiguracji systemu partyjnego w latach 90. włoska przestrzeń polityczna została zdominowana przez postać Silvio Berlusconiego. W artykule przyjęto założenie, że przywództwo S. Berlusconiego może być postrzegane jako naturalny produkt rozwojowy włoskiego populizmu i kultury antypolitycznej. Berlusconi uosabia „nową politykę”, którą charakteryzuje widoczna me-diatyzacja, personalizacja i prezydencjalizacja systemu instytucjonalnego. We współczesnych demokracjach budowa politycznego przywództwa opiera się na strategiach komunikacji z silnym wyeksponowaniem wizerunku i formy kosz-tem treści oraz osobowości kosztem ideologii. W sposób szczególny możemy obserwować tę tendencję, dokonując analizy przywództwa S. Berlusconiego. Artykuł ma na celu przedstawienie kluczowych cech tego przywództwa. Są w nim analizowane przesłanki pojawienia się na włoskiej scenie politycznej Ber-lusconiego jako nowego aktora politycznego, uwypuklona jest rola jego poli-tycznego „narzędzia” – partii Forza Italia, omówione są elementy koncepcji politycznych, podkreślone znaczenie i specyfika charyzmatycznej osobowości oraz neopopulistycznego stylu przywództwa, a także przywołane ambiwalentne osiągnięcia w roli szefa rządu. W zakończeniu podnosi się, że fenomen ber-lusconismo odzwierciedla specyficzne, generalne tendencje charakteryzujące dzisiejsze demokracje i przewiduje się, że zjawisko to przetrwa swego prekur-sora i w dłuższym okresie będzie determinować włoską politykę, a nawet od-działywać na inne systemy.
EN
Since the deep crisis of Italian political institutions and the collapse of the par-ty system in 1990s., the Italian political space has undoubtedly been dominated by the figure of Silvio Berlusconi. This paper argues that the Berlusconi’s leadership can be seen as a natural product of development of Italian anti-political culture and populism. Berlusconi embodies the “new politics”, charac-terized by remarkable mediatization, personalization and presidentialization of the institutional system. In contemporary democracies, the construction of political leadership is driven by communication strategies with greater empha-sis on image over substance and personality over ideology. We can observe this tendency when we explore Berlusconi’s leadership. The article is aimed at identifying some key features of his leadership. The article analyzes the condi-tions for the emergence of Berlusconi as the main political actor, paying spe-cial attention to the role of his political “tool” Forza Italia. It describes the key elements of his political conceptions, pointes at his charismatic personality and neo-populist style of leadership as well as at the rather ambivalent achieve-ments in the role of the head of government.
EN
The aim of the article is to study the basic terminology and phraseology referring to the institution of the power of attorney. The article gives outline information about the legal institution of power of attorney in Polish and Italian legal systems, as well as definitions of some related concepts, which can constitute a basis for a methodological frame of reference and a repertory of practical guidelines and suggestions regarding the process of translation. Due to the changeability of the term in question and its polysemous character, an attempt has been made to show the basic terminology present in both languages: Polish and Italian and their equivalents. Detailed information concerning the power of attorney in the form of notary deed in the Italian legal order have been compared with the requirements as to construction of the notary deedenvisaged in the Polish act on notaryship. The article presents the results of the analysis carried out on ten selected documents of the power of attorney in Italian, which led to the making of a Polish-Italian glossary of the terminology in question. Presentation and explanation of the importance of linguistic and dogmatic meaning of selected Italian phrases and rules referring to the documents of the power of attorney has been accompanied by reflection on translator training practice.  
PL
Celem artykułu jest przedstawienie podstawowej terminologii i frazeologii dotyczącej instytucji pełnomocnictwa na potrzeby przekładu w polsko-włoskiej parze językowej. Artykuł zapoznaje czytelnika z ogólną charakterystyką instytucji prawnej pełnomocnictwa w polskim i włoskim systemie prawnym, w tym z kwestiami definicyjnymi, które mogą stanowić bazę do wypracowania pewnych ram metodologicznych i zasobu praktycznych wytycznych w zakresie ukierunkowania przekładu dokumentu pełnomocnictwa. Z racji zmienności i polisemicznego charakteru terminu „pełnomocnictwo” podjęto próbę zestawienia podstawowych terminów funkcjonujących w obu językach. Szczegółowe informacje odnoszące się do dokumentu pełnomocnictwa sporządzanego w formie aktu notarialnego przewidziane na gruncie włoskiej ustawy o notariacie skonfrontowane zostały z ustawowymi wymogami dotyczącymi struktury pełnomocnictwa sporządzanego w kwalifikowanej formie aktu notarialnego na gruncie prawa polskiego. W artykule prezentowane są wyniki analiz terminologicznych, opracowanych na podstawie wybranych przykładowych dokumentów pełnomocnictw w języku włoskim, które pozwoliły na stworzenie glosariusza włosko-polskiego. Prezentacji i omówieniu przykładów charakterystycznych terminów oraz zwrotów stosowanych we włoskich pełnomocnictwach towarzyszy refleksja dotycząca dydaktyki przekładu włosko-polskiego. 
PL
Przedmiotem rozważań podjętych w artykule są najważniejsze uwarunkowania bezpieczeństwa kulturowego Republiki Włoskiej. W pierwszej części tekstu opisano i wyjaśniono zagadnienia z zakresu duchowego i materialnego dziedzictwa kulturowego oraz tożsamości narodowej, najważniejszych elementów bezpieczeństwa kulturowego, które stanowi integralną część bezpieczeństwa narodowego. Następnie został poruszony problem włoskiej tożsamości narodowej. Republika Włoska to młode państwo o silnych tożsamościach regionalnych i wciąż jeszcze słabej tożsamości narodowej. Włochy zamieszkuje grup etnicznych i społecznych o często odmiennych kulturach i obyczajach. Sytuację dodatkowo komplikuje zawiła historia Półwyspu Apenińskiego, która przyczyniła się do konfliktu interesów pomiędzy północą a południem kraju. Autorka analizuje czynniki, które determinują narodowość włoską, takie jak: historia, język, religia, poszukując części wspólnych. Społeczeństwo włoskie, jak wspomniano wcześniej, wciąż poszukuje tożsamości narodowej. Zjednoczenie narodu to proces, który nadal trwa. Stanowi wciąż wyzwanie dla władz państwowych i obywateli. Na koniec scharakteryzowano elementy materialnego dziedzictwa kulturowego Włoch oraz opisano dobra dziedzictwa kulturowego i najważniejsze instytucje odpowiedzialne za ich ochronę.
EN
The research subject discussed in the article is the main conditions of the cultural nationality of The Italian Republic. In the first part of the text, the notions of spiritual and material cultural heritage and the concept of national identity are described and explained. Next, the problem of Italian national identity is discussed. The Italian Republic is a young state with a strong regional identity and still weak national identity. Italy is inhabited by many ethnic groups, often characterized by diverse cultures and customs. The situation is complicated by the Italian Peninsula’s history, which contributed to the conflict of interest between the north and south. The author analyzes history, language, and religion, searching for common elements determining Italian nationality. Italian society, as mentioned above, has still been searching for its national identity. Unification of the nation is a process that is in progress. It is still a challenge for both the authorities and the citizens. Finally, the elements of Italian material cultural heritage are characterized, and the domains of cultural heritage and the institutions responsible for their security are described.
EN
The main goal of the present paper is to assess the 30 years of the functioning of the Italian system of financing the Catholic Church, also utilized at present by other religious organizations. On the basis of the available data, the Author reaches the conclusion that the solutions making up the system – despite some reservations – have contributed significantly not only to the creation of the appropriate conditions for the realization of religious freedom, but also – for example – to the democratization of the tax system. They have allowed the Church to undertake many important initiatives of social, protective or cultural character for the benefit of Italian society and the populations of the Third World. Without doubt, the experiences described can be regarded in terms of sound cooperation (sana cooperatio), which was recommended by the Second Vatican Council and to which both, the Italian Republic and the Holy See, commited themselves in the Agreement of 1984. However, the analysed system of financing requires permanent promotion, taking into consideration the image of the Church as a community whose members – equal in dignity – share the responsability for the common good.
PL
Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny 30 lat funkcjonowania włoskiego systemu finansowania Kościoła Katolickiego, z którego korzystają obecnie również inne związki wyznaniowe. Odwołując się do dostępnych danych Autor dochodzi do wniosku, że składające się na ten system rozwiązania – pomimo różnych szczegółowych zastrzeżeń – znacząco przyczyniły się nie tylko do stworzenia właściwych warunków realizacji wolności religijnej, ale i na przykład do demokratyzacji systemu podatkowego. Pozwoliły też Kościołowi na podjęcie wielu istotnych inicjatyw społecznych, opiekuńczych i kulturalnych z korzyścią dla włoskiego społeczeństwa i ludności państw Trzeciego Świata. Doświadczenia te bez wątpienia mogą być postrzegane w kategoriach zdrowej współpracy (sana cooperatio), której tak bardzo życzył sobie Sobór Watykański II i do której Republika Włoska oraz Stolica Apostolska wzajemnie się zobowiązały w Umowie z 1984 r. Omawiany system finansowania wymaga jednak stałej promocji, która powinna uwzględniać przede wszystkim odwołania do Kościoła jako wspólnoty, której wszyscy członkowie – równi w godności – dzielą odpowiedzialność za dobro wspólne.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.