Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Roman Bratny

Sort By:

Limit search:

"Źle jest, poezjo moja, że jeszcze nie jesteś prosta jak kij". Elementy samokrytyki w twórczości Romana Bratnego, przedstawiciela pokolenia "pryszczatych"

100%

Piekarska A.

Prace Literaturoznawcze

2016

issue 4

179-199

The article presents self-criticism in the works of one of the main representatives of the "the spotty". The author proves that not only older writers strive to settle the past but also young socialist realist poets try to apologise for their weaknesses. The aim of the article is to show the mechanism of self-criticism in the poetry by Roman Bratny - focusing on what made him create pieces of writing of this type and on which "mistakes" he admitted having made. To reach this aim, the author analyses poems by Bratny which were published in the times of social realism. She shows how the poet tries to adapt to the enslaved society, in which self-criticism is a consistent element of literary life.

„Dopełniacz. Mnie”. Styl egzystencjalny jako problem tekstów biograficznych Artura Daniela Liskowackiego

70%

Mizerkiewicz T.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

2021

vol. 17

19-35

The paper proposes the analysis of biographical texts where the person is described as „an existential style” (M. Foucault’s term). Such a person resembles „the author as a gesture” (G. Agamben) and should be understood as a „possible place”, the space of potentiality of a person. This perspective of research of Artur Daniel Liskowacki’s essays explains his fascination of persons seen as „possible places” disclosed by existential styles. Some essays describe the way some existential styles go into the everyday life practices of an essayist, what M. Macé called „putting chosen forms of life into play”. The analysis of an existential style also explains why even the condemned person’s life is a good opportunity to write the biographical text as evidenced by an essay concerning Roman Bratny.

W artykule zaproponowano analizę tekstów biograficznych, w których opisywana osoba ujawnia się jako styl egzystencjalny (określenie Michela Foucaulta). Postać ta przypomina „autora jako gest”, wedle formuły Giorgia Agambena, czyli rozumiana być powinna jako „miejsce możliwe”, przestrzeń potencjalności danej osoby. Badanie tekstów Artura Daniela Liskowackiego w tym kontekście pozwala wyjaśnić jego upodobanie do zapisów biograficznych fascynacją osobami jako „miejscami możliwymi”, ujawnianymi przez pewne style egzystencjalne. W niektórych esejach zobrazowany został także sposób wnikania stylu portretowanej osoby w praktyki życia pisarza, co Marielle Macé opisała jako „włączanie do gry” wybranych form życia. Analiza stylu egzystencjalnego uprzytamnia także, dlaczego nawet najbardziej „niegodziwy” żywot staje się dogodną okazją do zapisu biograficznego, czego dowodzi szkic pisarza na temat Romana Bratnego.

Refine search results

1 Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

1 Prace Literaturoznawcze

1 Mizerkiewicz T.

1 Piekarska A.

1 2021

1 2016

Search results

"Źle jest, poezjo moja, że jeszcze nie jesteś prosta jak kij". Elementy samokrytyki w twórczości Romana Bratnego, przedstawiciela pokolenia "pryszczatych"

„Dopełniacz. Mnie”. Styl egzystencjalny jako problem tekstów biograficznych Artura Daniela Liskowackiego