Search results

1

Translation in the Most Reverent Theory of Truth: A Self-Translative Act as an Illusion of Correspondence

100%

Cirillo G.

Roczniki Filozoficzne

|

2023

|

vol. 71

|

issue 3

155-181

PL

Choć niewątpliwie najbardziej intuicyjna, a jednocześnie prawdopodobnie najbardziej sporna teoria korespondencyjna stanowi nadal oś, wokół której toczą się nieustające spory filozoficzne na temat pojęcia prawdy, a ich zasadnicza nierozstrzygalność wydaje się je napędzać. Niniejsza praca stanowi kolejną próbę wyjaśnienia problematycznej relacji korespondencji. Celem autorki jest obrona tezy, iż niemal każde z klasycznych, współczesnych ujęć owej teorii zawiera w sobie element procesu tłumaczenia. Na początku zatem zostało sprecyzowane samo pojęcie przekładu i sposób użycia go w niniejszym artykule. Wymienione są więc główne cechy pozwalające sklasyfikować daną czynność jako translację. Następnie analizie zostały poddane trzy modele zaproponowane przez Russella, Moore’a oraz Austina, w taki sposób, aby wyeksponować rolę przekładu w każdym z nich. Ostatecznie został wskazany element łączący owe interpretacje, jak również podkreślono wagę procesu przekładu w filozoficznej refleksji nad ideą prawdy.

EN

Being the most intuitive and yet perhaps most contestable of all, the correspondence theory remains an axis around which the philosophical debate on truth incessantly spins, with indefiniteness remaining as its main propelling force. The following work presents one more interpretative attempt; it will be argued that each classical contemporary version of the theory incorporates an idea of translation process. For this purpose, initially one was specified what notion of translation should be applied here by enumerating its key features. Next, three classical models were examined-those proposed by Russell, Moore and Austin-in such a way as to expose the place of translation in each analysis. Consequently, the research both provide an element which unifies them and highlight the significance of translation for the philosophical inquiry into the concept of truth.

2

Mnohorelační teorie soudu Bertranda Russella

99%

Soutor M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2013

|

vol. 61

|

issue 1

51-69

EN

The multiple-relation theory of judgement was introduced by Bertrand Russell in 1910 as the upshot of a critique of propositional realism which, in revolt against idealism, he took over from G. E. Moore. The target of the critique is founded on a binary theory of judgement. Russell attacks the binary theory indirectly by a critique of the identity theory of truth which goes hand in hand with this conception of judgement. In the first part I interpret this critique and then, in the part that follows, I present the multiple-relation theory. In the remainder of the piece I will consider the question of which theory of truth adoption of the multiple-relation theory leads us to. I will also address the question of whether this theory avoids the problems of the binary theory of judgement. In answer to the first of these questions I propose, in the third part, the contextual theory of truth. I will defend this proposal against the thesis that it is actually a congruent version of the correspondence theory. As I will argue in the fourth part, those passages where Russell speaks of correspondence should be treated with caution – in fact, these passages should be positively disregarded. In conclusion I return to the multiple-relation theory as such, and I indicate the difficulty which arises when, in the framework of this theory, we seek to make sense of the synthetic unity of judgement.

CS

Mnohorelační teorii soudu Betrand Russell uvedl v roce 1910 jako výsledek kritiky propozičního realismu, který v revoltě proti idealismu přejal od G. E. Moora. Kritizovaná koncepce se zakládá na binární teorii soudu. Binární teorii Russell napadá nepřímo skrze kritiku identitní teorie pravdy, jež jde s tímto pojetím soudu ruku v ruce. V prvním oddílu tuto kritiku vyložím a v tom, který následuje, představím mnohorelační teorii. Ve zbytku práce se budu zamýšlet nad otázkou, k jaké teorii pravdy přijetí mnohorelační teorie vede. Také zodpovím otázku, zda se tato teorie vyhýbá problémům binární teorie soudu. V odpovědi na první z těchto otázek předložím ve třetím oddílu kontextuální teorii pravdy. Tento návrh budu hájit proti tezi, že šlo o korespondenční teorii kongruenčního typu. Jak budu argumentovat ve čtvrtém oddílu, ty pasáže, kde Russell hovoří o korespondenci, je nutno brát s rezervou, ba dokonce je nezbytné tyto pasáže škrtnout. V závěru se vrátím k mnohorelační teorii jako takové a naznačím potíž, která vyvstává tehdy, když máme v této teorii zajistit syntetickou jednotu soudu.

3

Presupozycje w perspektywie logicznej

85%

Kulińska Z.

Linguistica Copernicana

|

2016

|

issue 13

239-250

EN

The main aim of this article is to show the problem of presupposition from the side of the logical analysis of language. Deliberations on the topic derive from the nineteenth century and are connected to Gottlob Frege. In his work titled "On sense and reference", he asks how the expressions with a referring function should be translated into logical language. He also emphasizes "assumptions for the existence of referent (designation)", whose characteristic feature is that their authenticity is a crucial condition to provide a sentence with a logical meaning. Therefore, Frege highlighted the crucial feature of presupposition that is constancy under negation. However, Frege's concept lacks unity when it comes to the level of the language on which the assumptions should be made. An opposing view on presupposition is presented by Russell and his idea of definite descriptions, which solves the problem of sentences with non-existent subject terms, of which Frege's language philosophy does not provide a precise explanation. Russel claims that denoting phrases can be expressed in the form on conjunction of the value of the sentence and thus sentences predicating on something that does not exist happen to be false. However, Russel's view differs from the one presented by a twentieth-century philosopher, Peter Strawson. The latter maintains that the problems mentioned derive from the fact that scholars do not notice the difference between sentences and sentences used to have an assertive meaning and, consequently, that the sentences cannot be true or false since this is a characteristic feature of statements. He also emphasizes a connection between them, in which one statement is a primary condition to give a logical value to another statement. Strawson called the phenomenon a presupposition and claimed that it can be recognized as a specific kind of pragmatic deduction/presupposition. The article focuses on showing the three views on presupposition on the grounds of the philosophies of language presented by scholars mentioned above.

4

The Place of Naïve Realism in Russell’s Changing Accounts of Perception

85%

Stubenberg L.

Roczniki Filozoficzne

|

2024

|

vol. 72

|

issue 1

15-41

PL

W artykule przedstawiam miejsce, jakie naiwny realizm zajmuje w zmiennym stanowisku Russella co do percepcji. Argumentuję za poniższymi tezami. (1) Twierdzę, że we wczesnym okresie (lata 1898–1910) naiwny realizm, początkowo entuzjastycznie przyjęty przez Russella, może nie być realizmem odnośnie do percepcji, ale tezą z zakresu metafizyki lub semantyki. (2) Problemy filozofii (1912): Russell porzuca naiwny realizm (jeżeli w ogóle kiedykolwiek go głosił) i przedstawia wersję realizmu reprezentacyjnego odwołującą się do danych zmysłowych. (3) On Matter (1912): dostrzec tu można najskuteczniejszą próbę obrony przez Russella stanowiska bardzo bliskiego standardowej wersji realizmu naiwnego. Przedmioty percepcji – „zdroworozsądkowe przedmioty materialne, takie jak gąsienice i Cadillaki” – przeszły rzecz jasna poważną rekonstrukcję, finalny pogląd uchwytuje jednak ducha naiwnego realizmu. (4) Okres od 1914 do 1927 roku: choć stanowisko Russella w kwestii percepcji przeszło w tych latach znaczące zmiany – teorię danych zmysłowych zastąpił monizm neutralny – staram się pokazać, że w jego poglądach występuje pewna stałość, mianowicie przywiązanie do odróżnienia materii w fizyce i w rozumieniu potocznym. Jak sugeruję, percepcyjną relację do tej ostatniej (w kształcie zaproponowanym przez Russella) można z korzyścią potraktować jako zawężoną wersję naiwnego realizmu. (5) Okres po roku 1927: w ujęciu Russella przedmioty zdrowego rozsądku stają się percepcyjnie niedostępne. Tym, co postrzegamy, są percepty usytuowane w naszych prywatnych przestrzeniach. Jedyne przedmioty materialne, których owe percepty są częścią, to nasze mózgi, wszystkie inne zaś znajdują się poza zasięgiem naszej percepcji, a dostęp do nich zapewnia wyłącznie wnioskowanie. Jest to zarazem kres czegokolwiek, co mogłoby przypominać tradycyjny naiwny realizm w Russella ujęciu percepcji.

EN

In this paper I describe the place of naive realism in Russell’s changing accounts of perception. I argue for the following conclusions: (1) The early period, 1898-1910: I am inclined to think that the naïve realism that Russell embraced so enthusiastically early on may not have been intended as a naïve realism about perception, but as a metaphysical or semantical thesis. (2) The Problems of Philosophy (1912): Russell abandons naïve realism (if, in fact, he ever held it) and presents a sense-datum version of representative realism. (3) “On Matter” (1912): here we see Russell’s best attempt to defend something very close to the standard doctrine of naïve realism. The objects of perception-the “everyday material objects such as caterpillars and Cadillacs”-have, of course, undergone severe reconstruction. But the resulting picture does capture the spirit of the doctrine. (4) The period from 1914 to 1927: though Russell’s thinking about perception underwent some significant changes during this period-the sense datum theory is replaced by neutral monism-I try to show that the distinction between the matter of physics and the thing of common sense is a constant feature of Russell’s changing views. And I suggest that our perceptual relation the thing of common sense (as logically reconstructed by Russell) can usefully be viewed as a limited sort of naïve realism. (5) The period after 1927: the thing of common sense no longer features in Russell’s account of our perceptual access to the world. The things we perceive are percepts, located in our private spaces. The only material objects of which these percepts are parts are our brains. All other material objects are beyond our perceptual reach and are accessible only via inference. This is the end of anything resembling the traditional view of naïve realism in Russell’s account of perception.

Refine search results

2 Roczniki Filozoficzne

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Linguistica Copernicana

1 Cirillo G.

1 Kulińska Z.

1 Soutor M.

1 Stubenberg L.

1 2024

1 2023

1 2016

1 2013

Translation in the Most Reverent Theory of Truth: A Self-Translative Act as an Illusion of Correspondence

Mnohorelační teorie soudu Bertranda Russella

Presupozycje w perspektywie logicznej

The Place of Naïve Realism in Russell’s Changing Accounts of Perception