Search results

1

Generał brygady Kazimierz Rumsza – z armii carskiej do polskiej

100%

Radziwiłłowicz D.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2020

|

vol. 1

105-121

EN

Since its inception, the 5th Siberian Rifle Division was led by Colonel [płk.] Rumsza who operated under the orders of Colonel [płk.] Czuma, the commander of Polish forces in Siberia. In the light of the examined documents, Colonel Kazimierz Rumsza appears to be a man with two faces. On the one hand, he was an excellent commander, proving his worth in the extreme war conditions. On the other, a violent officer who humiliated his personnel and got involved in shady financial ventures. He was never proven guilty of embezzlement. However, his very presence in the group of suspects stigmatised him among the officers. He won back some favour after the lost September Campaign. During World War II, Rumsza did not play any significant role in the Polish Armed Forces. After demobilisation, he settled down in London. On 1 January 1964, he was promoted to the rank of brigadier general [gen. brygady]. Kazimierz Rumsza died on 28 January 1970.

2

Ke vztahu machnovštiny a bolševismu v roce 1920

86%

Frynta J.

Slovanský přehled: historická revue pro dějiny střední, východní a jihovýchodní Evropy (Slavonic Review: Review for Central, Eastern and Southeastern European history)

|

2023

|

vol. 109

|

issue 2

209-242

EN

This study analyzes the relationship between the Makhnovshchina (Makhno movement) and the Bolsheviks in 1920. It focuses on circumstances and factors that led Makhnovists and the Bolsheviks to sign the Starobilsk Agreement, and asks questions about how both sides perceived this agreement, and what their expectations were. It also discusses the ramifications of concluding the agreement and its significance for the subsequent alliance. The relations between the Makhnovshchina and the Bolsheviks can be characterized as ambivalent and dynamic. The relations were based in common interests that consisted of the defeat of the White Army; however, they had different goals, which gradually led to further military confrontation. Unlike the Bolsheviks, who had clear plans for the Makhnovshchina, the Makhnovists lacked a defined concept for developing their movement after the defeat of Wrangel. For the Makhnovists, the Starobilsk Agreement may have been a means to legitimize their movement; however, for the Bolsheviks, it made a convenient means for their liquidation. Thus, paradoxically, in 1920 the Makhnovshchina became an unintentional “long arm” of the Bolsheviks, which indirectly helped them gain control over southeastern Ukraine.

3

Kwatermistrzowskie zabezpieczenie oraz materiałowo-techniczne zaopatrzenie oddziałów polskich na Syberii (1918–1920)

58%

Radziwiłłowicz D.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2018

|

issue 101

115-133

EN

In summer 1918, when the Czechoslovak Legion and White Russians were fighting the Bolsheviks in the Volga Region and Siberia, Polish military forces were established in the area. Since October, they had been permanently stationed in Novonikolayevsk on the Ob River. At the turn of 1918 and 1919, the Poles managed to form a division. In June 1919, Polish troops fought in defence of the Trans-Siberian Railway. As the situation of allied forces continued to deteriorate, the Polish 5th Siberian Rifle Division became their rearguard. Its largest battle against regular Bolshevik troops took place on 23 December 1919 at the junction station of Taiga. On 10 January 1920, against the protests of some officers, the Polish Command announced the surrender of Polish troops. Some officers and soldiers did not accept surrender and forced their way through to Harbin, where the surviving men formed a battalion. Thanks to the effort of the Polish Military Mission under the command of General Antoni Baranowski, which departed from Poland and reached Far East in February 1920, the battalion would return home on board the “Yaroslavl” steamer. The command of Polish forces in eastern Russia and Siberia faced the huge challenge of providing troops with quartermaster support and supply. Long distances, communication problems and the dispersal of Polish troops complicated the logistics. Despite their hardships, the Poles had the assistance of France and a branch of the Czechoslovak National Council. With their support, Polish forces – particularly those sent to fight against the Red Army – were far better equipped than the White forces commanded by Admiral Alexander Kolchak. The uniforms and arms of the Siberian Division left a lot to be desired. The situation deteriorated significantly after France took over the task of supplying and sustaining the Polish division from the Czechoslovaks. The French failed to provide equipment for the 20,000 soldiers until the spring of 1919. In late 1918, when the Polish troops were still forming, food, fodder and uniforms were provided through a supply unit of the Czechoslovak Legion under an agreement with the branch of the Czechoslovak National Council. To facilitate distribution of supplies transported to the Polish troops, a quartermaster service was established at the Command of the Polish Armed Forces in eastern Russia. The new facilities included warehouses for food and other supplies, tailoring and shoemaking workshops and a leased steam bakery. Healthcare was another problem, since the provision of all medical services had to be organised from scratch.

PL

Latem 1918 r. w czasie walk toczonych na Powołżu i Syberii przez oddziały Korpusu Czechosłowackiego i „białych” Rosjan z bolszewikami zostały tam utworzone polskie formacje zbrojne. W październiku 1918 r. miejscem stałej dyslokacji wojsk polskich stał się Nowonikołajewsk nad rzeką Ob. Na przełomie 1918 i 1919 r. zdołano sformować oddział w sile dywizji. Pod koniec 1918 r. w początkowym okresie formowania oddziałów wojska polskiego, zaopatrzenie w prowiant, furaż i umundurowanie zgodnie z zawartym porozumieniem z Filią Czesko-Słowackiej Rady Narodowej (FCz-SRN) odbywało się za pośrednictwem komórki kwatermistrzowskiej Korpusu Czechosłowackiego. W celu usprawnienia rozdziału przekazywanych dla wojsk polskich materiałów zaopatrzeniowych zorganizowano przy Dowództwie Wojsk Polskich we wschodniej Rosji polską służbę kwatermistrzowską. Założono składy żywności i materiałowe, warsztaty krawieckie, szewskie, wydzierżawiono też piekarnię parową. Odrębnym problemem było stworzenie od podstaw służby zdrowia. W czerwcu 1919 r. polskie oddziały wzięły udział w walkach w obronie magistrali transsyberyjskiej. Wobec stale pogarszającej się sytuacji wojska sprzymierzonych rozpoczęły ewakuację na wschód, 5 Dywizja Strzelców Polskich (DSP) otrzymała rolę straży tylnej. Największą bitwę z regularnymi bolszewickimi oddziałami dywizja ta stoczyła 23 grudnia 1919 r. o węzłową stację Tajga. 10 stycznia 1920 r. dowództwo polskie wbrew opinii części oficerów zdecydowało o kapitulacji oddziałów polskich. Część oficerów i żołnierzy, która nie pogodziła się z kapitulacją, przebiła się do Harbinu. Z ocalałych żołnierzy sformowano tu batalion. Dzięki staraniom Polskiej Wojskowej Misji z gen. Antonim Baranowskim na czele, która w lutym 1920 r. przybyła z Polski na Daleki Wschód, zorganizowano powrót batalionu do kraju na statku „Yaroslavl”.

4

Послужные списки офицеров Белой армии как источник информации о жизни и деятельности военнослужащих в период Первой мировой и Гражданской войн в России

58%

Париева Л.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

|

2020

|

vol. XVII (2020)

|

issue 1: Dokument i systemy dokumentacji życia społeczeństwa

119-126

RU

Статья посвящена истории такого вида документа, как послужной список, являющийся одним из главных источников информации о биографических данных, местах службы, наградах, взысканиях, участиях в походах и сражениях военных чиновников и офицеров Российской армии, служивших в ней до 1917 года. Автором статьи на примере послужных списков офицеров Белой армии в период Гражданской войны в России (1918-1920 гг.) показано, что оформление такого учетного документа, как послужной список, являлось обязательным и для офицеров Белой армии. В статье рассмотрены примеры заполнения граф послужного списка. Источниками для написания статьи явились архивные документы, находящиеся на хранении в Российском государственном военном архиве

PL

Artykuł został poświęcony historii takiego typu dokumentów jak spis stanu służby wojskowych, który jest jednym z głównych źródeł informacji o danych biograficznych, stanowiskach służbowych, nagrodach, karach, uczestnictwie w kampaniach i bitwach urzędników wojskowych i oficerów armii rosyjskiej, którzy służyli do 1917 r. Autorka artykułu na przykładzie spisów stanu służby oficerów armii Białych podczas wojny domowej w Rosji (1918–1920) wykazała, że opracowanie takiego dokumentu rejestrującego jak spis stanu służby było obowiązkowe również dla oficerów armii Białych. W artykule omówiono przykłady wypełniania tabeli spisów. Źródłem do napisania artykułu były dokumenty archiwalne przechowywane w Rosyjskim Państwowym Archiwum Wojskowym w Moskwie.

EN

The article is devoted to the history of this type of document as a track record, which is one of the main sources of information on biographical data, duty stations, awards, penalties, participation in campaigns and battles of military officials and officers of the Russian army who served in it until 1917. The author of the article, using the example of the track records of White Army officers during the Civil War in Russia (1918-1920), showed that the design of such an accounting document as a track record was also mandatory for White Army officers. The article discusses examples of filling the track record column. Sources for writing the article were archival documents stored in the Russian State Military Archive.

5

Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)

51%

Kozubel M. B.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2021

|

vol. XXII (LXXIII)

|

issue 1 (275)

172-205

EN

The article concerns Oleksandr Kozyr-Zirka, who was one of the most famous Ukrainian warlords associated with the 1917–1921 Ukrainian War of Independence. Kozyr-Zirka served as a military unit commander for the Directorate of the Ukrainian People’s Republic from November 1918 to December 1919. During this period, he challenged the authority of the recently installed Hetman of Ukraine Paweł Skoropadski and fought against both the Red Army and military factions from the South of Russia. He was famous mainly for conducting robberies in the areas behind the advancing Ukrainian troops and participating in the 1918 and 1919 pogroms carried out in Owrucz. His fate inspired Mikhail Bulgakov to create the bloody warlord Kozyr-Laszka, who appeared as a character in his novel „The White Guard”.

RU

Статья посвящена Олесю Козырь-Зирке, одному из самых известных украинских атаманов периода украинской национальной революции 1917–1921 годов. Его карьера командира подразделения пришлась на период с ноября 1918 г. по декабрь 1919 г. В это время он воевал на стороне Директории Украинской Народной Республики против власти гетмана Павла Скоропадского, Красной Армии и Вооруженных Сил Юга России. Он прославился в основном грабежами в тылу украинских войск и погромами, совершенными в Овруче на рубеже 1918–1919 годов. Его судьба вдохновила Михаила Булгакова на создание персонажа кровавого атамана Козыря-Лешко, одного из второстепенных героев романа „Белая гвардия”.

PL

Artykuł jest poświęcony Ołeksandrowi Kozyrowi-Zirce, jednemu z najsłynniejszych ukraińskich atamanów okresu ukraińskiej rewolucji narodowej 1917–1921. Jego kariera jako dowódcy oddziału obejmowała okres od listopada 1918 r. do grudnia 1919 r. W tym czasie walczył po stronie Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej przeciwko władzy hetmana Pawła Skoropadskiego, Armii Czerwonej i Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Zasłynął głównie z rozbojów na tyłach wojsk ukraińskich oraz pogromów dokonanych w Owruczu na przełomie 1918 i 1919 r. Jego losy zainspirowały Michaiła Bułhakowa do stworzenia postaci krwawego atamana Kozyra-Laszki, jednego z pobocznych bohaterów powieści Biała gwardia.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Przegląd Wschodnioeuropejski

1 Slovanský přehled: historická revue pro dějiny střední, východní a jihovýchodní Evropy (Slavonic Review: Review for Central, Eastern and Southeastern European history)

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

2 Radziwiłłowicz D.

1 Frynta J.

1 Kozubel M. B.

1 Париева Л.

1 2023

1 2021

2 2020

1 2018

Generał brygady Kazimierz Rumsza – z armii carskiej do polskiej

Ke vztahu machnovštiny a bolševismu v roce 1920

Kwatermistrzowskie zabezpieczenie oraz materiałowo-techniczne zaopatrzenie oddziałów polskich na Syberii (1918–1920)

Послужные списки офицеров Белой армии как источник информации о жизни и деятельности военнослужащих в период Первой мировой и Гражданской войн в России

Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)