Search results

1

Vers une analyse discursive du nom propre. Quelques remarques sur les dérivés des toponymes Rosja et Russie

100%

Rębkowska A.

Orbis Linguarum

|

2018

|

issue 50

145–156

XX

Towards a discursive analysis of proper names. Some remarks on derivatives of the toponyms Rosja and la Russie The purpose of this article is to present our method of analyzing the discursive meaning of the proper names Rosja and Russie, being constructed in the media discourse. The paper also focuses on the lexical meaning of derivatives of proper names, which can hypothetically appear in the paradigms of designation of the proper names. The confrontation of their lexical and discursive meaning could make it possible to formulate hypotheses concerning the relationship between language and discourse.

2

Les relatios turco-russes sur fond de la crise syrienne dans la presse internationale

45%

NDiaye B.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2016

|

vol. Zeszyt

|

issue XXX

441-454

EN

Relations between Russia and Turkey have a long history, including both military operations and long periods of peace and cooperation. Contemporary relations between Moscow and Ankara are characterized by solid bonds, regardless of political regimes. But in the second decade of the twenty-first century Syrian crisis had a negative impact on Turkish-Russian relations. Referring to archives of electronic resources of the world’s leading media, the author made a comprehensive review of the status of relations between Turkey and Russia, since the outbreak of civil war in Syria, until a tragic incident, a Russian aircraft shot down by the Turkish army. It was analyzed historical context to better understand the complexity of relations between Ankara and Moscow on the Syrian issue. The author makes reflections on the causes of the civil war in Syria, a country under a long reign of Alawite clan, from the father Hafez al-Assad to his son Bashar al-Assad. The issues of conflicting interests of external actors to the conflict in Syria are also analysed, especially the variety of Turkish and Russian priorities, which among other things led to the rupture, for a time, of any relationship between the two countries.

PL

Stosunki między Rosją a Turcją mają długą historię, obejmującą zarówno działania wojenne, jak i długie okresy pokoju i współpracy. Współczesne stosunki między Moskwą a Ankarą charakteryzują się solidnymi więzami, niezależnie od reżimów politycznych. Jednak w drugiej dekadzie XXI wieku kryzys syryjski miał negatywny wpływ na relacje turecko-rosyjskie. Odwołując się do archiwalnych zasobów elektronicznych wiodących mediów światowych, autor dokonał kompleksowego przeglądu stanu stosunków turecko-rosyjskich, od wybuchu wojny domowej w Syrii, aż do tragicznego incydentu samolotu rosyjskiego zestrzelonego przez armię turecką. Został zanalizowany kontekst historyczny, co pozwoli lepiej zrozumieć złożoność stosunków między Ankarą i Moskwą w sprawie problemu syryjskiego. Autor podejmuje rozważania nad przyczynami wojny domowej w Syrii, kraju, w którym od dawna panuje klan alawitów, od ojca Hafeza al-Assada do syna Baszara al-Assada. W polu uwagi znalazły się także kwestie sprzecznych interesów zewnętrznych aktorów konfliktu w Syrii, a zwłaszcza różnorodność tureckich i rosyjskich priorytetów, co między innymi doprowadziło do zerwania, przez pewien czas, wszelkich relacji pomiędzy obydwoma państwami.

FR

Les relations entre la Russie et la Turquie ont une longue histoire, et ont traversé des phases de conflits et de longues périodes de paix et de coopération. Les rapports entre Moscou et Ankara sont caractérisés par des liens solides, indépendamment des régimes politiques. Mais dans la deuxième décennie du XXIe siècle la crise syrienne a eu un impact négatif sur les relations turco-russes. Se référant aux archives électroniques des principaux médias du monde entier, l’auteur a fait un examen complet de l’état des relations entre la Turquie et la Russie, depuis le déclenchement de la guerre civile en Syrie, jusqu’à l’incident tragique de l’avion russe abattu par la l’armée turque. Le contexte historique a été analysé afin de mieux comprendre la complexité des relations entre Ankara et Moscou sur la question syrienne. L’auteur s’interroge sur les causes réelles de la guerre civile en Syrie, un pays sous le long règne du clan des Alaouite, du père Hafez al-Assad à son fils Bachar al-Assad. Les questions de conflits d’intérêts des acteurs extérieurs au conflit en Syrie sont également analysés, en particulier les priorités opposées entre les Turques et Russes, qui, entre autres, ont conduit à la rupture diplomatique, pour un temps, entre les deux pays.

3

Les convergences franco-polonaises de la Mission militaire française en Pologne à la visite de Charles de Gaulle en 1967

38%

Gaymard H.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2022

|

issue 2

139-149

EN

Since the 16th century, France has been looking for a trusted partner in Central Europe. Poland seemed predestined to play this role. The transformation of the Polish-French convergence into a common destiny on the European stage was especially feared by Bismarck when he reorganised Europe for his own benefit. Unfortunately, our deep knowledge of each other has rarely been accompanied by full mutual understanding. The period of Polish independence, during which the French military mission helped Poland to form an army, was exceptional. The Polish experience refined de Gaulle’s geopolitical training. It was his first confrontation with Russia, his first judgment on “strategic invariants”. He also learned the geostrategic culture that he would develop on a European scale, such as a need for mobile armoured weapons. The paths of Poland and France diverged with the German-Polish non-aggression pact and the lack of vision of the French leaders. De Gaulle was a man of living history, a man who knew how to discern the deep continuities on which he relied to anticipate future prospects. This is why Poland was his first commitment outside France, and then his first official trip to a country under the Soviet yoke. A visit during which he met 3 million Poles and in which he felt his last international initiative. It combined emotional dimensions, cultural and intellectual proximity and potential political interests, but the constraints of the Cold War dictated its modest results.

PL

Francja od XVI wieku poszukiwała zaufanego partnera w Europie Środkowej. Polska wydawała się predystynowana do tej roli. Przekucia francusko-polskich zbieżności we wspólne przeznaczenie na scenie europejskiej obawiał się przede wszystkim Bismarck, kiedy reorganizował Europę dla własnych korzyści. Niestety nasza głęboka wzajemna francusko-polska znajomość rzadko współgrała z pełnym wzajemnym zrozumieniem. Wyjątkowy pod tym względem był okres odzyskania przez Polskę niepodległości, kiedy Francuska Misja Wojskowa pomagała w formowaniu polskiej armii, a polskie doświadczenie udoskonaliło geopolityczną edukację de Gaulle’a. To była też pierwsza konfrontacja de Gaulle’a z Rosją, pierwszy osąd „strategicznych niezmiennych”. De Gaulle również w Polsce nauczył się kultury geostrategicznej, którą później rozwinął na skalę europejską jako potrzebę mobilnej broni pancernej. Drogi Polski i Francji rozeszły się wraz z polsko-niemieckim paktem o nieagresji i brakiem wizji przywódców francuskich. De Gaulle był człowiekiem żywej historii, człowiekiem, który umiał rozeznać te głębokie ciągłości, na których opierał się, by widzieć z góry perspektywy przyszłości. Polska była pierwszym angażującym go krajem poza Francją, pierwszym krajem pod jarzmem sowieckim, który odwiedził z oficjalną wizytą, podczas której spotkał się z trzema milionami Polaków i podczas której wyczuwał swoją ostatnią inicjatywę międzynarodową. Wizyta połączyła wymiar emocjonalny, bliskości kulturalnej, intelektualnej i potencjalnych interesów politycznych, ale ograniczenia zimnej wojny zdeterminowały jej skromne rezultaty.

FR

Depuis le XVIe siècle, la France cherchait un partenaire de confiance en Europe centrale. La Pologne semblait prédestinée à jouer ce rôle. La transformation de la convergence franco-polonaise en un destin commun sur la scène européenne était surtout redoutée par Bismarck lorsqu’il réorganisait l’Europe à son profit. Malheureusement, notre profonde connaissance mutuelle n’a que rarement été accompagnée d’une pleine compréhension mutuelle. Le retour de l’indépendance de la Pologne, au cours de laquelle la mission militaire française l’a aidée à former une armée, a été exceptionnelle. L’expérience polonaise a affiné la formation géopolitique de de Gaulle. C’est sa première confrontation avec la Russie, son premier jugement sur les «immuables stratégiques». Il y apprend aussi la culture géostratégique qu’il développera à l’échelle européenne comme un besoin d’armes blindées mobiles. Les chemins de la Pologne et de la France divergent avec le pacte de non-agression germano-polonais et le manque de vision des dirigeants français. De Gaulle est un homme d’histoire vivante, un homme qui sait discerner les continuités profondes sur lesquelles il s’appuie pour anticiper les perspectives d’avenir. C’est pourquoi la Pologne a été son premier engagement hors de France, puis son premier voyage officiel dans un pays sous le joug soviétique. Une visite au cours de laquelle il a rencontré 3 millions de Polonais et dans laquelle il a senti sa dernière initiative internationale. Elle combine des dimensions affectives, une proximité culturelle et intellectuelle et des intérêts politiques potentiels, mais les contraintes de la guerre froide ont dicté ses résultats modestes.

Refine search results

1 Krakowskie Studia Międzynarodowe

1 Orbis Linguarum

1 Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

1 Gaymard H.

1 NDiaye B.

1 Rębkowska A.

1 2022

1 2018

1 2016

Vers une analyse discursive du nom propre. Quelques remarques sur les dérivés des toponymes Rosja et Russie

Les relatios turco-russes sur fond de la crise syrienne dans la presse internationale

Les convergences franco-polonaises de la Mission militaire française en Pologne à la visite de Charles de Gaulle en 1967