Search results

1

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. II: W POSZUKIWANIU SOJUSZNIKÓW

100%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 1

77-102

PL

Artykuł ten przedstawia zabiegi władz w Rabacie, chcących pozyskać jak największą liczbę państw afrykańskich, którzy poparliby w głosowaniu na XVIII Szczycie Przywódców Afryki ideę powrotu Maroka do UA. Stąd też omawia szczegółowo marokańska rządową ofensywę dyplomatyczną w drugiej połowie 2016 roku, podkreślając zarówno jej wymiar polityczny, ekonomiczny, jak i religijny. Jego treści – wykorzystujące oficjalne marokańskie dokumenty oraz analizy zawarte w przeróżnych czasopismach, głównie afrykańskich – mają przekonać czytelnika o zręczności i skuteczności marokańskiej dyplomacji, ale jedynie w wymiarze taktycznym, jakim stało się członkostwo w Unii Afrykańskiej, jako że cel strategiczny, czyli akceptacja przez czołowe państwa świata, ONZ i UA zaboru Zachodniej Sahary – bez dogadania się z liderami POLISARIO – jest jeszcze odległy i walka o to będzie powodować kolejne podziały nie tylko w rejonie Maghrebu, ale i na całym afrykańskim kontynencie.

EN

This article presents attempt of the Rabat authorities' to win as many African countries as possible, who would vote in favor of the return of Morocco to the UA in the 18th Summit of African Leaders. Therefore, the article discusses in detail the Moroccan government diplomatic offensive in the second half of 2016, underlining both its political, economic and religious dimensions. Its contents – using official Moroccan documents and analysis contained in various magazines, mainly African – are to convince the reader of the skill and effectiveness of Moroccan diplomacy, but only in the tactical dimension of membership in the African Union, as a strategic goal, that is acceptance by leading countries of the world, the UN and the UA of the Western Sahara – without getting along with the leaders of POLISARIO – is still distant and the fight for it will cause further divisions not only in the Maghreb region, but also throughout the African continent.

2

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. I: POSZUKIWANIE DROGI

100%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2018

|

issue 3

25-56

EN

Morocco – one of the main African countries – for 33 years remained outside the most important continental institution, the Organization of African Unity (OAU), and since 2002 outside the African Union (AU). It happened to be detrimental not only for Morocco, but also for regional and continental cooperation. The reason for this was the Western Sahara, which Morocco decided to include in its state as a collective path. The UN, OAA and almost half of the world – and above all Algeria – have opposed this violent act by legally acknowledging the existence of the Sahrawi Arab Democratic Republic (SADR) established by the POLISARIO Front. When this new state was admitted to the OAU in 1984, King Morocco – trying to blackmail this intention – withdrew his country from it. It did not bring the expected results, and another failure of Morocco was also that no country in the world recognized the Western Sahara annexation. However, wanting to have an impact on events in Africa, after more than three decades of absence, he decided to return to AU, seeking a way back that would not only be effective, but also acceptable for most members of the AU. Thus, using the diplomatic skills of King Mohammed VI and the economic resources of the state, the Moroccan authorities – agreed with the presence of the Sahrawi Arab Democratic Republic in AU – asked for re-admission to the continental organization.

PL

Maroko – jedno z głównych państw Afryki – przez 33 lata pozostawało poza najważniejszą kontynentalną instytucją, Organizacją Jedności Afrykańskiej (OJA), a od 2002 roku poza Unią Afrykańską (UA). Odbywało się to, że szkodą nie tylko dla Maroka, ale i dla współpracy regionalnej i kontynentalnej. Powodem tego stanu rzeczy stała się Zachodnia Sahara, którą Maroko postanowiło na drodze zbrojnej wcielić w skład swego państwa. Sprzeciw wobec tego aktu przemocy zgłosiła ONZ, OJA oraz prawie połowa państw świata – a przede wszystkim Algieria – uznając prawnie istnienie powołanej przez Front POLISARIO Saharyjskiej Arabskiej Demokratycznej Republiki (SADR). Kiedy to nowe państwo zostało w 1984 roku przyjęte do OJA, król Maroka – próbując szantażem udaremnić ten zamiar – wycofał z niej swój kraj. Nie przyniosło to oczekiwanych rezultatów, a dodatkową porażką Maroka było także to, że żadne państwo świata nie uznało formalnie zaboru Sahary Zachodniej. Z tego właśnie powodu kwestia Sahary Zachodniej stała się aktualnym „sercem” marokańskiej polityki oraz głównym problemem niezgody tak w regionie Maghrebu, jak i w całej Afryce oraz w relacjach Rabatu z dużą częścią świata zewnętrznego. Poniższy artykuł – i dwa następne publikowane w kolejnych numerach „Colloquium” – starają się szczegółowo opisać oraz ocenić długi i skomplikowany proces powrotu Maroka do UA, który stał się faktem dopiero w końcu stycznia 2017 roku. Pierwszy analizuje więc poszukiwanie optymalnej dla Rabatu drogi powrotu do Unii Afrykańskiej, drugi zaś metody pozyskiwania sojuszników, a natomiast ostatni omawia konsekwencje tego wydarzenia dla rozwiązania problemu Zachodniej Sahary oraz zapewnienia bezpieczeństwa i współpracy w północnej Afryce.

3

MAROKO W UNII AFRYKAŃSKIEJ,CZ. III: W POSZUKIWANIU MIEJSCA

71%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 3

61-88

PL

Sukces przyjęcia do Unii Afrykańskiej spowodował, iż Maroko zaczęło być jeszcze bardziej aktywne na arenie międzynarodowej i postanowiło otworzyć się szerzej na Czarną Afrykę, a nawet przystąpić do Wspólnoty Gospodarczej Krajów Afryki Zachodniej (ECO-WAS), co zaskoczyło i zaniepokoiło czołowych liderów tego ugrupowania, którzy jednak ociągają się z podjęciem ostatecznej decyzji. Oczekiwanie trwa do dnia dzisiejszego i jest swoistą porażką – jak na razie – marokańskiej dyplomacji. A poza tym wydaje się, że obec-nie polityka międzynarodowa sprzyja Maroku. Wszyscy wielcy tego świata – USA, Chiny, Rosja, UE – wolą utrzymanie status quo w regionie Maghrebu i nie rozważają możliwości jakiegoś nowego otwarcia. Treści tego artykułu przekonują również, iż w omawianym przy-padku geopolityka i regionalne bezpieczeństwo wykazują swoją wyższość nad prawem międzynarodowym. A ponadto udowadniają, że sprawa Sahary Zachodniej jest najważniejszą kwestią politycz-ną dla dzisiejszego Maroka.

EN

The success of admission to the African Union meant that Morocco began to be even more active on the international stage and decided to open more widely to Black Afri-ca, and even join the Economic Community of West African Countries (ECOWAS), which surprised and alarmed the leading leaders of this groupings who are however reluctant to make a final decision. The wait continues to this day and is a kind of failure – so far – of Moroccan diplomacy. And besides, it seems that international politics currently favors Mo-rocco. All the greats of this world – the USA, China, Russia, the EU – prefer to maintain the status quo in the Maghreb region and do not consider the possibility of any new opening. The content of this article also argues that in this case geopolitics and regional security show their superiority over international law. In addition, they prove that the issue of Western Sahara is the most important political issue for today's Morocco.

Refine search results

3 Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

3 Kosidło A.

2 2019

1 2018

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. II: W POSZUKIWANIU SOJUSZNIKÓW

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. I: POSZUKIWANIE DROGI

MAROKO W UNII AFRYKAŃSKIEJ,CZ. III: W POSZUKIWANIU MIEJSCA