Search results

1

Robert Burns’s versed epistles

100%

Modrzewska M.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

|

2011

|

issue 8

95-107

EN

Robert Burns wrote a number of poetic letters, such as Epistle to John Rankie, Epistle to Davie, A Brother Poet, Epistle to John Lapraik, An Old Scottish Bard, To William Simpson, and others. Versed epistles, although practiced by poets of various epochs, is a typically neo-classical genre connected with Horatian tradition, and followed by A. Pope. It was part of aristocratic courtly culture and an elegant way of presenting a didactic or even satirical purpose, but also a powerful tool for manipulating public opinion. This paper examines the ways in which Robert Burns used those conventions and created his own rhetorical style, using parody, grotesque, speaking at times on behalf of the “public” or in a plural sort of voice, but in the end creating a free individual poetic personality similar to that of G. G. Byron in the Romantic way of composing motifs and registers of language.

2

The Poems of Ossian: Between Memory and Imagination

63%

Bugajska A.

Kultura i Polityka

|

2015

|

issue 18

29-41

EN

The Poems of Ossian (1760, 1765) by James Macpherson are considered the most famous literary hoax in history. On the wave of pseudo-historical productions of the first half and – especially – the middle of the eighteenth century the counterfeit songs of a fictional third-century Scottish bard gained popularity that spanned the ocean, exerting a lasting influence on literature and culture (to mention the endurance of such names as Malvina or Oscar). The battle over their authenticity, waged for fifty years, testifies to the eagerness with which the contemporary people embraced the fictional version of history, choosing to preserve the idealized and heroic version of the past. Considering the destruction of the old Highland culture that Scotland was facing at that time, the attitude of the Scots can be understood. However, the rising sensibility movement also expressed its support for Macpherson’s creation, regardless of nationality. In the words of Thomas Gray (1716–71): „I am resolved to believe them genuine, spite of the Devil and the Kirk” (Poems and Letters, 1820, 276). It must be noted that the eighteenth century was the time in which the division between factual history and fictional history was in its nascence. Imagination, traditionally distrusted, was sometimes considered a part of memory. Some thinkers – like seventeenth-century Hobbes – believed the two are essentially the same. Others – like David Hume – saw the difference in the vividness of the images they create. From the attempts to define the mental faculties responsible for perception there arises the image of the „universe of imagination” (Hume): built of ever-changing impressions, hazy and blurry. The Poems of Ossian, a complex and little-studied work, responds to all the questions of the period outlined above. It is a perfect example of imaginative alternate history arrested between the Enlightened reverence for history and Romantic awe for imagination. The main hero, Ossian, a blind bard, the last of his race, tries to retrieve from his crumbling memory the „tales of the times of old”, creating the world of mist and shadow: a liminal, limbo-like space, between the actual memory of the past and imagination filling in for the missing facts.

PL

Pieśni Osjana (1760, 1765) Jamesa Macphersona uważane są za najsłynniejsze oszustwo literackie w historii. Sfabrykowane poematy fikcyjnego szkockiego barda z trzeciego wieku naszej ery zyskały popularność po obu stronach Atlantyku na fali osiemnastowiecznej mody na pseudo-historyczne dzieła. Pieśni wywarły trwały wpływ na literaturę i kulturę (by wspomnieć używane wciąż imiona Malwina czy Oskar). Pięćdziesięcioletni konflikt, dotyczący ich autentyczności dowodzi, jak chętnie ówcześni ludzie zanurzyli się w fikcyjnej wersji historii, która zachowuje wyidealizowany, heroiczny obraz przeszłości. Biorąc pod uwagę zniszczenie starej kultury szkockich Highlands, można zrozumieć entuzjazm Szkotów. Macpherson znalazł jednak również głosy poparcia wśród rodzącego się ruchu sentymentalistów, niezależnie od ich narodowości. W słowach Thomasa Graya (1716–71): “Chcę wierzyć w ich autentyczność, niezależnie od tego, co mówi diabeł czy Kościół” (Poems and Letters, 1820, 276; tłum. własne). Należy zauważyć, iż wiek osiemnasty był czasem, w którym rozdział pomiędzy faktycznością i fikcyjnością historii dopiero powstawał. Wyobraźnia, tradycyjnie traktowana z niedowierzaniem, uważana była za część pamięci. Niektórzy filozofowie – jak siedemnastowieczny Hobbes – sądzili, że wyobraźnia i pamięć są tym samym. Inni – jak David Hume – dostrzegali różnicę w żywości obrazów, tworzonych przez te władze. Próby zdefiniowania władz umysłowych odpowiedzialnych za percepcję przyniosły obraz “uniwersum wyobraźni” (Hume), które zbudowane jest ze zmieniających się impresji, zacierających się i mglistych. Pieśni Osjana, złożone i mało zbadane dzieło, dotyka wszystkich powyżej nakreślonych kwestii. Jest to doskonały przykład fantastycznej historii alternatywnej, zawieszonej pomiędzy oświeceniową rewerencją dla historii i romantycznym zachwytem nad wyobraźnią. Główny bohater, Osjan, niewidomy bard, ostatni ze swojej rasy, próbuje przywołać ze swej słabnącej pamięci „opowieści o dawnych czasach”, tworząc świat mgły i cienia: liminalną przestrzeń limbo, pomiędzy faktyczną pamięcią o przeszłości i wyobraźnią, wypełniającą w niej luki.

3

Intertextual Imprints of Edwin Morgan’s Sonnets from Scotland

51%

Wącior S.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 5: Neofilologia

307-317

EN

The paper postulates that Morgan’s cycle is a particularly appropriate object of intertextual study as his poetry is rich with textual correspondences and cultural inter-relationships. Morgan’s formal method of composition emulates in its intertextual propensity the general theme of the sequence: a multidimensional peregrination through space and time of Scotland’s history and geography in search of its national identity. The intertextual correspondences in Morgan’s Sonnets from Scotland are predominantly language-oriented or aesthetic. Morgan enhances the meaning of his sonnets with linguistic coloring which covers the whole spectrum of languages and their registers from slang and local Glaswegian dialects through modern languages like German, French or Arabic, to ancient Latin, Greek or even extinct Pictish. The second dominant variable which qualifies the senses of the entire cycle is broadly understood art, both in its verbal as well as visual form of representation. Synergic cross-fertilization of these dominant connotative fields of signification allows Morgan to create sonnets of unsurpassed dexterity in modern British poetry.

PL

Artykuł dotyczy złożonej problematyki intertekstualności w cyklu współczesnych sonetów pierwszego szkockiego Makara – poety narodowego Szkocji. Autor stara się ukazać złożoną siatkę relacji intertekstualnych między poszczególnymi utworami cyklu a innymi tekstami wchodzącymi w wyrafinowany sposób w liczne relacje semantyczne. Analizy wybranych wierszy potwierdzają tezę o prymarności estetycznych, a w szczególności językowych dominant intertekstualnych, które wzbogacają strukturę znaczeniową utworów, wprowadzając w jej tkankę kolejne warstwy znaczeń zapożyczanych z innych tekstów. Językowe matryce zaczerpnięte z tak różnorodnych języków jak łacina, piktyjski, szkocki, francuski czy niemiecki, w połączeniu z różnorodnymi rejestrami społecznymi języka stanowią o unikalności poetyki Morgana i jego cyklu sonetów szkockich.

Refine search results

1 Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

1 Kultura i Polityka

1 Roczniki Humanistyczne

1 Bugajska A.

1 Modrzewska M.

1 Wącior S.

1 2015

1 2014

1 2011

Robert Burns’s versed epistles

The Poems of Ossian: Between Memory and Imagination

Intertextual Imprints of Edwin Morgan’s Sonnets from Scotland