Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Second Ecumenical Council

Sort By:

Limit search:

Drugi sobór ekumeniczny. Próba odtworzenia przebiegu obrad

100%

Czerwień J.

Folia Historica Cracoviensia

2007

vol. 13

The Second Ecumenical Council (also known as the First Council of Constantinople), held in Constantinople in 381 AD, is in many ways unique in the history of ecumenical councils. Its uniqueness lies, among other things, in the scarcity of written sources describing this event. No documents from the Council are extant. All that has remained is passing references by fifth century historians and chance remarks on the Council in letters. An important, although rather singular, source on the Second Ecumenical Council is St Gregory of Nazianzus’s autobiographical poem. We can also rely on the documents which were the fruit of the Council: the canons, the Symbol and a letter written to the Emperor Theodosius I at the conclusion of the Council. The information included in these documents is not entirely coherent. This paper aims to reconstruct the proceedings of the Council on the basis of the available evidence.

Drugi Sobór Ekumeniczny ( znany również jako II Sobór Konstantynopolitański ) , który odbył się w Konstantynopolu w roku 381 n.e., jest pod wieloma względami wyjątkowy w historii soborów ekumenicznych . Jego wyjątkowość polega, między innymi, na niedostatku źródeł opisujących to wydarzenie. Z posiedzeń Rady nie pozostały żadne dokumenty. Dlatego też uwaga historyków, poczynając od V wieku, skupiała się na (na ogół przypadkowych) wzmiankach na temat Rady w listach. Ważnym, choć szczególnym źródłem z Soboru Powszechnego, jest autobiograficzny poemat św. Grzegorza z Nazjanzu. Możemy również polegać na dokumentach , które były owocem Soboru: kanonach, Symbolu i listu do cesarza Teodozjusza I na zakończenie Rady. Informacje zawarte w tych dokumentach nie są w pełni spójne . Ten artykuł ma na celu rekonstrukcję obrad Rady na podstawie dostępnych dokumentów.

The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen

67%

Artemi E.

Vox Patrum

2017

vol. 68

179-192

Grzegorz z Nazjanzu musiał zmierzyć się z odwagą heretyckich twierdzeń dotyczących Boskiej natury Ducha Świętego. W swoich dziełach utożsamia on Ducha Świętego z trzecią osobą Trójcy Świętej. Zwraca uwagę, że Biblia wyraźnie naucza, iż Duch jest Bogiem. Duch Święty, tak jak Syn, pochodzi od Ojca, jest współwieczny z Ojcem i oświeca całe stworzenie. Trzecia Osoba Trójcy zasługuje na to, by być czczona jako Bóg i przebóstwia ludzi w momencie chrztu. Grzegorz rozważa: „Jeśli nie należy Mu oddawać czci, to jak może On przebóstwiać mnie przez chrzest? Ale jeśli należy oddawać mu cześć, to rzeczywiście staje się przedmiotem uwielbienia, a jeśli jest przedmiotem uwielbienia, to musi być Bogiem; jedno zależy od drugiego, prawdziwie złoty i zbawczy łańcuch. I rzeczywiście od Ducha pochodzą nasze nowe narodziny, a od nowego narodzenia nasze nowe stworzenie, a od nowego stworzenia nasze głębsze poznanie godności Tego, od którego to pochodzi” (Oratio 31, 28). Grzegorz podkreślał boskość Ducha Świętego, a także wyjaśnił soteriologiczny cel tej nauki: „Jeżeli jest w jednym szeregu ze mną, to jak może uczynić mnie Bogiem, albo jak złączyć z Bóstwem” (Oratio 31, 4).

Gregory of Nazianzus had to confront with courage the heretical teaching about the divine nature of Holy Spirit. Through his works, he identifies The Holy Spirit as the third Person of the Triune God. One can see that the Bible clearly teaches that the Spirit is God. The Holy Spirit just as the Son, originates from the Father, is coeternal with the Father and illuminates the whole creation. The third Person of Trinity deserves to be worshipped as God and deifies people in their baptism. Gregory wonders: “For if He is not to be worshipped, how can He deify me by Baptism? But if He is to be worshipped, surely He is an Object of adoration, and if an Object of adoration He must be God; the one is linked to the other, a truly golden and saving chain. And indeed from the Spirit comes our New Birth, and from the New Birth our new creation, and from the new creation our deeper knowledge of the dignity of Him from Whom it is derived” (Oratio 31, 28). Gregory underlined the divinity of Holy Spirit and also explained the soteriological goal of this teaching, because: “If he has the same rank as I have, how can he make me God, or how can he join me with deity” (Oratio 31, 4).

Refine search results

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Vox Patrum

1 Artemi E.

1 Czerwień J.

1 2017

1 2007

Search results

Drugi sobór ekumeniczny. Próba odtworzenia przebiegu obrad

The divine personhood of the Holy Spirit in the teaching of Gregory Nazianzen