Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Sephardic literature

Sort By:

Limit search:

The Post-sephardic Belgrade Narrative: The Case of David Albahari

100%

Todorić G.

Colloquia Humanistica

2019

issue 8

The Post-sephardic Belgrade Narrative: The Case of David AlbahariThe paper attempts to establish a literary and historical continuity between the literary works of David Albahari and the pre-WWII Sephardic cultural context of Belgrade. The war and the Holocaust interrupted the natural development of this culture. The interruption in development caused by the Holocaust did not result in an effort to build bridges to the past, but rather to redefine basic identity codes, as is evident in Albahari’s oeuvre. This indicates the appearance of a new and qualitatively different status of cultural patterns, into which events preceding the catastrophe were integrated after the fact. Postsefardski narativ Beograda – slučaj Davida Albaharija U radu ćemo nastojati da uspostavimo književni i istorijski kontinuitet između sefardskog kulturnog konteksta koji je u Beogradu postojao pre Drugog svetskog rata i književnog dela Davida Albaharija. Prirodni razvoj sefardske kulture prekinuli su rat i Holokaust. Taj prekid u posleratnom periodu, u slučaju teritorije bivše Jugoslavije, nije rezultirao naporom da se kontinuitet reuspostavi, nego je doveo do procesa redefinisanja temeljnih identitetskih postavki, što je očigledno upravo u Albaharijevom delu. Ovo ukazuje na pojavu novog i kvalitativno različitog statusa kulturnih obrazaca, u odnosu na koje su se one pojave koje su prethodile katastrofi, post festum, saobražavale. Postsefardyjska narracja Belgradu – przypadek Davida AlbahariW artykule postaramy się ustanowić literacką i historyczną ciągłość między sefardyjskim kontekstem kulturowym, który istniał w Belgradzie przed II wojną światową, a literacką twórczością Davida Albahari. Naturalny rozwój kultury sefardyjskiej został przerwany przez wojnę i Holokaust. Przerwa w okresie powojennym, w przypadku terytorium byłej Jugosławii, nie zaowocowała próbami przywrócenia ciągłości rozwoju tej kultury, lecz uruchomiła proces redefiniowania podstawowych założeń tożsamościowych, co odzwierciedla właśnie twórczość Davida Albahari. Wskazuje ona na pojawienie się nowego, jakościowo odmiennego statusu wzorców kulturowych, w odniesieniu do których post festum wyrażano zjawiska poprzedzające katastrofę.

“La ermoza istorya de Robinzon o la mizerya”: Sephardi Versions of “Robinson Crusoe”

67%

Kacprzak M.

Colloquia Humanistica

2020

issue 9

223-232

Haskala, zwana także Żydowskim Oświeceniem, to ruch intelektualny, którego celem było odrodzenie kulturowe i społeczne Żydów z EuropyWschodniej oraz ich integracja ze środowiskiem lokalnym. W drugiej połowie XIX wieku Haskala objęła także społeczność Żydów sefardyjskich zamieszkujących tereny należące do Imperium Osmańskiego, w wyniku czego powstała współczesna, świecka literatura sefardyjska reprezentowana głównie przez prozę, sztuki teatralne oraz prasę. Warto dodać, że współczesna literatura sefardyjska oparta jest przede wszystkim na przekładach lub adaptacjach powieści uważanych za klasykę literatury europejskiej, takich jak Romeo i Julia Williama Szekspira, Robinson Crusoe Daniela Defoe czy Podróże Guliwera Jonathana Swifta. W trakcie prowadzonych przeze mnie badań natrafiłam na cztery różne judeo-hiszpańskie wersje Robinsona Crusoe, które zapisane zostały alfabetem hebrajskim, tzw. pismem Rasziego. Dwie z nich ukazały się w prasie sefardyjskiej, jako powieść w odcinkach, pierwsza w Salonikach w 1881 r., a druga w Konstantynopolu w 1900 r. Pozostałe dwie, autorstwa Ben Tsiyona Taragana, zostały wydane w całości, pierwsza w Jerozolimie w 1897 r., druga zaś w Konstantynopolu w 1924 r. Celem tego artykułu jest prezentacja oraz krótka analiza sefardyjskich adaptacji Robinsona Crusoe autorstwa B. T. Taragana.

In the second half of the 19th century the Haskalah, an intellectual movement whose objective was to educate and westernize Eastern European Jews, also reached the Sephardic communities in the Ottoman Empire. As a result, there emerged Sephardic modern secular literature, represented mainly by narrative fiction, theatre plays and press. It should be added that modern Sephardic literature is primarily based on translations or adaptations of Western novels. Among these texts we find Sephardic editions of classics of European literature, such as Romeo and Juliet by William Shakespeare, Robinson Crusoe by Daniel Defoe and Gulliver’s Travels by Jonathan Swift. I have found four different versions of Robinson Crusoe that were written in Judeo-Spanish and edited in aljamía. Two of them were published serially in Sephardi press, one in Salonica in 1881 and the other in Constantinople in 1900. The other two editions were prepared by Ben Tsiyon Taragan and published as complete versions, the first one in Jerusalem in 1897 and the second one in Constantinople in 1924. The aim of this paper is to provide a brief analysis of the Sephardic adaptations of Robinson Crusoe by Taragan.

Refine search results

2 Colloquia Humanistica

1 Kacprzak M.

1 Todorić G.

1 2020

1 2019

Search results

The Post-sephardic Belgrade Narrative: The Case of David Albahari

“La ermoza istorya de Robinzon o la mizerya”: Sephardi Versions of “Robinson Crusoe”