Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Spiritual exercises

Sort By:

Limit search:

Ignacjańska formuła contemplativus in actione jako skuteczna pomoc w nowej ewangelizacji

100%

Małysa A. J.

Roczniki Teologii Duchowości

2013

vol. 5

77-89

The present article is an attempt to look at new evangelization paying special attention to efficiency on the side of the subject conducting it. The disposition that is singled out here is the contemplative attitude when acting. Of all the examples in history of spirituality the figure of St Ignatius of Loyola seems to be the most proper one to show such a style of life. As a point of reference his Spiritual Exercises are used that constitute an especially useful tool for preparing apostles, who amidst various evangelizing undertakings never lose sight of what is most important – the very Lord, who, as the only One, may make what is sown grow and obtain the desired fruit.

Modlitwy końcowe w pierwszym tygodniu Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli

88%

Królikowski W.

Studia Bobolanum

2019

vol. 30

issue 2

35-63

Every meditation or contemplation in the Spiritual Exercises of Saint Ignatius of Loyola ends with the so-called final conversation – the colloquium of a participant with God. Final prayers, the colloquia experienced during the Ignatian retreat in their content not only refer to the fruit of a given meditation or contemplation, but are their culmination. In the intention of Saint Ignatius, the colloquia should bring something substantive to the spiritual experience of a participant. They are, in a way, the peak moment of every prayer – the moment to which everything is heading. The aim of the article is not to analyse the content of all colloquia in Spiritual Exercises, but only the conversations at the end of the meditation of the first week of the Ignatian retreat. The final conversations of successive meditations clearly indicate the inner dynamics of spiritual development that Saint Ignatius intended and offered to the participant. It is extraordinary, how one exercise, crowned with the final conversation, somehow prepares the participant for the next exercise and the next colloquium.

Każda medytacja czy kontemplacja w Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego Loyoli kończy się tzw. rozmową końcową – kolokwium rekolektanta z Bogiem. Modlitwy końcowe, kolokwia, przeżywane w trakcie rekolekcji ignacjańskich nawiązują w swojej treści nie tylko do owocu danej medytacji czy kontemplacji, ale wręcz są ich zwieńczeniem. W zamyśle św. Ignacego kolokwia winny wnieść w duchowe przeżycie rekolektanta coś bardzo istotnego. Są bowiem niejako szczytowym momentem każdej modlitwy – momentem, do którego wszystko zmierza. Celem artykułu nie jest analiza treści wszystkich kolokwiów w Ćwiczeniach duchowych, a jedynie rozmów na zakończenie medytacji pierwszego tygodnia rekolekcji ignacjańskich. Rozmowy końcowe kolejnych, następujących po sobie medytacji wskazują wyraźnie na wewnętrzną dynamikę duchowego rozwoju, jaki św. Ignacy zamierzył i jaki proponuje rekolektantowi. Jest wręcz niezwykłe, jak jedno ćwiczenie, zwieńczone rozmową końcową, niejako przygotowuje rekolektanta do następnego ćwiczenia i do kolejnego kolokwium.

Refine search results

1 Roczniki Teologii Duchowości

1 Studia Bobolanum

1 Królikowski W.

1 Małysa A. J.

1 2019

1 2013

Search results

Ignacjańska formuła contemplativus in actione jako skuteczna pomoc w nowej ewangelizacji

Modlitwy końcowe w pierwszym tygodniu Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli