Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  State Tribunal
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Działalnośc parlamentarna Hermana Liebermana

100%
Czartoryska J.
Rocznik Przemyski
|
2012
|
vol. 48
|
issue 4: Historia
71-84
EN
Herman Lieberman was a Polish attorney, politician, socialist, member of parliament in Vienna-Reichsrat (two terms) and a member of Sejm (Polish parliament) of the Second Republic of Poland (four terms). He was born on on the 3rd of January 1870 in Drohobycz and died on the 21st of October 1941 in London. As he was a member of Reichsrat during First World War he fought for for the independence of Poland as a soldier in Josef Pilsudski’s Legions. Lieberman was four times elected as a parliamentary representative from Przemyśl district and twice from the national list. In the Polish parliament he he would become a member and rapporteur of many committees, including: constitutional, military, regulatory and legal. In 1923 he actively supported the enactment of an act of law considering the responsibility of ministers and the president of Poland in front of the State Tribunal. In 1929 Herman Lieberman was elected as a prosecutor in the only trial in front of the State Tribunal – trial against the Minister of Treasury Gabriel Czechowicz. Lieberman belonged to the opponents of Pilsudski’s policy and because of that in 1930 he was imprisoned in the fortress Brest and then, sentenced to two and a half years for his oppositional activity. While transporting him to Brest he was severely beaten. He suffered for a long time because of the injuries. After the verdict in 1933 Lieberman decided to leave Poland for France, where he was actively involved in the Front Morges organization, which was against policy of Pilsudski’s followers, who took over full power after so called “the Brest elections” in 1930. In exile he remained very active as a publicist and a political activist of the Socialist International. Lieberman was a member of its executive bodies. Since 1940 he lived in London, where he was, at first, vice-chairman of the National Council of Poland – President’s consultative body, and then since September 3. 1941 Minister of Justice in the Sikorski’s government. After Lieberman’s death, President awarded him the highest Polish decoration for his contribution to the Polish state – the Order of the White Eagle. All his life Lieberman was strongly connected with Przemyśl, where his symbolic tomb is located, because he was buried in London’s Highgate Cemetery.
2
Content available remote

Opinia prawna w sprawie potrzeby wprowadzenia zmian w regulacji prawnej dotyczącej odpowiedzialności konstytucyjnej

86%
Gierach E.
Przegląd Sejmowy
|
2021
|
issue 1(162)
169-177
PL
The subject of the opinion is the analysis of the legal regulation on constitutional accountability and the assessment of the need for changes in the scope of this regulation. The opinion presents the shortcomings of the current legislation indicated in the doctrine.
3
Publication available in full text mode
Content available

The State Tribunal as a Special Organization Adjudicating on the Consitutional Responsibility of the President

86%
Grabowska S.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2017
|
issue 6 (40)
219-233
EN
The creation of a special body whose sole purpose is to rule on violations of the constitution or statutes by senior state officials, including the president, is relatively rare. Only Greece and Poland have implemented such a solution and until recently also the French law provided such a possibility but the amendment of the Constitution in 2007 changed the legislation within that scope. The subject of the study is the analysis of Polish regulations concerning the State Tribunal in the context when the National Assembly adopts a resolution to put the President in charge of committing a constitutional delinquency.
PL
Utworzenie specjalnego organu, którego jedynym zadaniem jest orzekanie w sprawach naruszenia konstytucji bądź ustaw przez najwyższych urzędników państwowych, w tym i prezydenta jest spotykane stosunkowo rzadko. Tylko Grecja oraz Polska wprowadziły takie rozwiązanie, a do niedawna również francuskie przepisy przewidywały taką możliwość, ale nowelizacja Konstytucji w 2007 r. zmieniła uregulowania w tym zakresie4. Przedmiotem opracowania jest analiza polskich regulacji dotyczących Trybunału Stanu w sytuacji, gdy Zgromadzenie Narodowe podejmie uchwałę o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia za popełnienie deliktu konstytucyjnego.
4
Publication available in full text mode
Content available

Komisyjna faza prac nad wnioskiem o pociągnięcie do odpowiedzialności konstytucyjnej

86%
Kropiwnicki R.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2019
|
issue 4 (50)
145-162
PL
Artykuł dotyczy komisyjnego etapu prac nad wnioskiem o pociągnięcie do odpowie- dzialności konstytucyjnej, które rozpoczyna się przekazaniem wniosku wstępnego przez Marszałka Sejmu do Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, a kończy rozpatrze- niem przez Sejm lub Zgromadzanie Narodowe jej sprawozdania. Zadaniem Komisji jest rozpatrzenie wniosku wstępnego, zgromadzenie dowodów, przesłuchanie świadków i przedłożenie sprawozdania ze swojej pracy. Komisja zobowiązana jest również do re- komendowania oskarżycieli, którzy będą reprezentowali Sejm przed Trybunałem Stanu.
EN
The article is concerned with the commission phase of works on the motion for consti- tutional liability which is initiated by the Marshall of Sejm handing over the preliminary motion to the Constitutional Liability Commission, and finished with Sejm or the National Assembly debating its summary. The task of the Commission is to debate the pre- liminary motion, gather evidence, interrogate witnesses and submit the summary of its work. The Commission is obliged to recommend prosecutors that shall represent Sejm before the State Tribunal.
5
Publication available in full text mode
Content available

Status prawny oskarżyciela w postępowaniu przed Trybunałem Stanu

81%
Radajewski M.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2020
|
vol. 82
|
issue 1
71-84
EN
This article attempts to reconstruct legal regulations concerning the legal status of the prosecutor in proceedings before the State Tribunal. The reconstruction enables the legal nature of this function to be defined, as well as the procedural competences and rules for the appointment and circumstance resulting in the termination of tenure thereof. The analyses carried out concerning the legal nature of the prosecutor’s function lead to the conclusion that in the proceedings before the State Tribunal the prosecutor acts in their own name and thus is not a legal representative of Parliament. However, simultaneously the prosecutor’s function is not independent, as it is supervised by the appointing body. The author states that all the norms included in the Criminal Procedures Code pertaining to the public prosecutor apply thereto. However, the prosecutor must not drop the charges as this remains under the control of Parliament. Analyses on the appointment of the prosecutor allowed for the conclusion that the decision is to be made independently from the charges, whereas the Constitution does not require adopting resolutions with the absolute or qualified majority of votes. In relation to the termination of the prosecutor’s tenure, the author puts forward the thesis that it is possible for the prosecutor to be dismissed by Parliament at any time. The article is rounded off with considerations regarding the evaluation of statutory regulations on the investigated issue.
PL
Celem artykułu jest zrekonstruowanie norm prawnych regulujących status prawny oskarżyciela w postępowaniu przed Trybunałem Stanu, co ma pozwolić na określenie charakteru prawnego tej funkcji, a także jego kompetencji procesowych oraz zasad jego wyboru i okoliczności skutkujących wygaśnięciem jego mandatu. Przeprowadzone analizy dotyczące charakteru prawnego funkcji oskarżyciela prowadzą do sformułowania wniosku, że w postępowaniu przed Trybunałem Stanu działa on we własnym imieniu, a zatem nie jest przedstawicielem procesowym parlamentu. Jednocześnie jednak jego funkcja nie jest samoistna, a organ, który go powołał, sprawuje nad nim ogólną kontrolę. Autor stwierdza, że do oskarżyciela stosuje się co do zasady wszystkie normy Kodeksu postępowania karnego dotyczące oskarżyciela publicznego. Wykluczone jest jednak cofnięcie przez niego oskarżenia, co pozostaje w gestii parlamentu. Analizy dotyczące wyboru oskarżyciela pozwoliły na sformułowanie wniosku, że decyzja w tej sprawie podejmowana jest niezależnie od samego oskarżenia, a Konstytucja nie wymaga podjęcia uchwały w tym zakresie bezwzględną lub kwalifikowaną większością głosów. W odniesieniu do wygaśnięcia funkcji oskarżyciela autor stawia między innymi tezę o możliwości odwołania go w każdym czasie przez parlament. Artykuł wieńczą rozważania dotyczące oceny regulacji ustawowych odnoszących się do badanego zagadnienia.
6
Publication available in full text mode
Content available

Delimitacja odpowiedzialności Prezydenta RP a jej konstytucjonalizacja – wybrane problemy

72%
Abramski O.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2021
|
vol. 2
|
issue XXI
15-26
EN
The legal foundations of the responsibility of the head of state are significant from the point of view of determining its political position and exercising administrative social control over the institution of the state. The mechanisms of institutionalizing the President’s responsibility established in Poland generally fulfill a protective role, but do not fully achieve the control and guarantee function for a democratic state of law. The structure of the constitutional and criminal liability of the Speaker of the Sejm or Senate, performing, pro tempore, the duties of the head of state, and the scope of the President’s responsibility partially have not been regulated at the constitutional level. These are controversial solutions from the standpoint of the hierarchy of norms and social practice
PL
Podstawy prawne odpowiedzialności głowy państwa są istotne z punktu widzenia określenia jej pozycji ustrojowej i sprawowania instytucjonalnej kontroli społecznej nad organem państwa. Ukształtowane w III RP mechanizmy instytucjonalizacji odpowiedzialności Prezydenta zasadniczo spełniają rolę ochronną, ale nie w pełni realizują funkcję kontrolną i gwarancyjną dla demokratycznego państwa prawa. Konstrukcja odpowiedzialności konstytucyjnej i karnej Marszałka Sejmu albo Senatu, pro tempore wykonujących obowiązki głowy państwa oraz częściowo zakres przedmiotowy odpowiedzialności Prezydenta nie, zostały unormowane na szczeblu konstytucyjnym. Są to rozwiązania kontrowersyjne ze stanowiska hierarchii norm oraz praktyki społecznej.
7
Publication available in full text mode
Content available

Between the Politicisation and Juridisation of Constitutional Accountability in Poland

72%
Kropiwnicki R.
Przegląd Politologiczny
|
2023
|
issue 2
39-49
PL
W artykule omówiono modele odpowiedzialności konstytucyjnej oraz jej zakres przedmiotowy i podmiotowy. Polski model odpowiedzialności jest znacznie bliżej polityzacji niż jurydyzacji. Konstytucja określa zamknięty krąg podmiotów, które mogą odpowiadać przed Trybunałem Stanu, który orzeka co do trzech rodzajów odpowiedzialności: 1) za delikt konstytucyjny, czyli naruszenie konstytucji lub ustawy jednakże bez znamion przestępstwa kryminalnego; 2) karnej bez związku z deliktem konstytucyjnym, to dotyczy wyłącznie osoby sprawującej urząd prezydenta RP; 3) karnej za delikt konstytucyjny wypełniający znamiona przestępstwa kryminalnego, dotyczącej czynu popełnionego w związku z pełnioną funkcją.
EN
The article discusses the models of constitutional accountability as well as the personal and material scope. The Polish model of accountability is much closer to politicization than to juridization. The Constitution defines a closed circle of entities that may be held accountable before the State Tribunal, which adjudicates on three types of liability: 1. For a constitutional tort, i.e. a violation of the Constitution or a statute, however, without the characteristics of a criminal offence. 2. Criminal law unrelated to a constitutional tort, this applies only to the person holding the office of the President of the Republic of Poland. 3. Criminal for a constitutional delict meeting the criteria of a criminal offence, concerning an act committed in connection with the function performed.
8
Publication available in full text mode
Content available

Członek czy sędzia Trybunału Stanu? Uwagi na temat statusu prawnego osób zasiadających w Trybunale Stanu

71%
Kuczma P.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2020
|
vol. 82
|
issue 3
51-60
EN
The article analyses the legal status of persons sitting on the State Tribunal in order to determine the legal nature of the function of a member of the State Tribunal. The State Tribunal in Poland is basically a dead institution and it is reasonable to examine the reasons for this phenomenon. In connection with this, research was conducted on how to create the personal composition of this body, and on the independence of its members and their apoliticality. It turns out that the legal formula on which the State Tribunal bases its existence in Poland is seriously flawed. Members of the State Tribunal were not assured all guarantees of judicial independence. Consequently, those sitting on the State Tribunal – with the exception of the chairman of this body – are not judges and should be identified as members of the State Tribunal. The work also formulates de lege ferenda comments.
PL
W artykule dokonano analizy statusu prawnego osób zasiadających w Trybunale Stanu celem ustalenia charakteru prawnego funkcji członka tej instytucji. Trybunał Stanu jest w Polsce w zasadzie instytucją martwą i zasadne było zbadanie przyczyn tego zjawiska. W związku z tym przeprowadzono badania dotyczące sposobu kreacji składu personalnego tego organu, niezawisłości zasiadającym w nim członków i ich apolityczności. Okazało się, że formuła prawna, na której opiera swe istnienie w Polsce Trybunał Stanu, jest mocno wadliwa; jego członkom nie zagwarantowano wszystkich gwarancji niezawisłości sędziowskiej. W konsekwencji osoby nim zasiadające – z wyjątkiem przewodniczącego tego organu – nie są sędziami i należy ich określać jako członków Trybunału Stanu. W pracy sformułowano również uwagi de lege ferenda.
9
Publication available in full text mode
Content available

Gwarancje zasady nadrzędności Konstytucji

61%
Płowiec W.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2018
|
vol. 80
|
issue 1
81-91
EN
The principle of the supremacy of the Constitution requires implementation of constitutional norms (positive aspect) and prohibits behaviours that are inconsistent with constitutional norms (the negative aspect). The legislator is therefore obliged to create sub-constitutional norms in such a way that they comply with constitutional norms and ensure that they are implemented as fully as possible. Similarly, with regard to the application of the law, decisions taken on the basis of the Constitution must comply with its norms and implement these norms as effectively as possible. The actual assurance of the principle of the supremacy of the Constitution is important for the protection of the citizen from the state, because the Constitution as a social contract sets out absolute limits for the authorities that must not be trespassed. The Constitution contains numerous guarantees of its supremacy. They include in particular: the procedure for amending the Constitution, liability to the Tribunal of State, control of the constitutionality of the law by the Constitutional Tribunal, direct application of the Constitution by courts and swearing an oath by members of parliament, the President and members of the Council of Ministers. However, there are no legal guarantees which would effectively and permanently guarantee the supremacy of the Constitution. In an effort to ensure that the Constitution takes precedence, an appropriate level of legal culture must be ensured.
PL
Zasada nadrzędności Konstytucji nakazuje realizowanie norm konstytucyjnych (aspekt pozytywny) i zakazuje zachowań niezgodnych z normami konstytucyjnymi (aspekt negatywny). Prawodawca ma zatem obowiązek tworzyć normy podkonstytucyjne, w taki sposób by były one zgodne z normami konstytucyjnymi i urzeczywistniały je w możliwie najpełniejszy sposób. Podobnie w odniesieniu do stosowania prawa: rozstrzygnięcia podjęte na podstawie Konstytucji muszą być zgodne z jej normami i w możliwe najwyższym stopniu urzeczywistniać je. Faktyczne zapewnienie zasady nadrzędności Konstytucji jest istotne dla ochrony obywatela przed państwem, ponieważ Konstytucja jako umowa społeczna wyznacza nieprzekraczalne granice dla władzy. Konstytucja zawiera liczne gwarancje swojej nadrzędności. Zaliczyć do nich można w szczególności: procedurę zmiany Konstytucji, odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu, kontrolę konstytucyjności prawa przez Trybunał Konstytucyjny, bezpośrednie stosowanie Konstytucji przez sądy oraz ślubowania składane przez parlamentarzystów, Prezydenta RP i członków Rady Ministrów. Nie istnieją jednak prawne gwarancje, które skutecznie i trwale zapewnią nadrzędność Konstytucji. W staraniach o zapewnienie Konstytucji nadrzędności należy zadbać o odpowiedni poziom kultury prawnej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.