Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Suwerenność

Sort By:

Limit search:

Jean-Jacques Rousseau i James Madison. Dwa modele obywatelstwa w tradycji doktryny suwerenności ludu

100%

Lis d. R.

Horyzonty Polityki

2016

vol. 7

issue 18

73-90

Research objective: The aim of the article is to analyse the thought of J.J. Rousseau and J. Madison (counted among the most prominent theorists of popular or republican government in the Eighteenth century), with a special emphasis on the issue of citizenry. The research problem and methods: The author focuses on the relationship between the accounts of the people and the associated concepts of citizenship. He wonders whether they can provide us with any coherent vision of the citizens’ role in government or – rather – reveal serious discrepancies within a broader doctrinal tradition. To that purpose the author refers to main works of these authors, supporting his conclusions by critical references to secondary sources, dealing especially with their views on popular sovereignty. The process of argumentation: The article begins with the analysis of Rousseau’s thought, turning then to that of Madison. It finishes with a sort of summary, which gives an opportunity to emphasise the main similarities and – above all – differences between their arguments. Research results: The analysis of the both authors’ thought indicates that there were at least two different views on citizenship within the Eighteenth century tradition of popular sovereignty. It points out that Rousseau viewed the common citizenry in a very active role of a sovereign, insisting on frequent assemblies of the people as a necessary means of identifying the general will. In that respect, Madison kept warning against a more direct or locally-oriented citizens’ activity, looking for such electoral and constitutional devices of majority rule that would more appropriately serve the public interest, securing the rights of minorities as well. Conclusions, innovations, recommendations: The far-reaching conclusion is that the two depicted models of citizenship reveal in fact considerably broad possibilities of defining popular sovereignty and – more specifically – the constitutional function of civic activity. The latter will be ultimately determined by assumptions of the public sphere and evaluations of the moral and political capacities of the very citizens.

Cel naukowy: Celem artykułu jest analiza myśli Jean-Jacques’a Rousseau i Jamesa Madisona (zaliczanych do najbardziej znaczących teoretyków powszechnego czy też republikańskiego ustroju w XVIII wieku), ze szczególnym uwzględnieniem tematu obywatelstwa. Problem i metody badawcze: Autor skupia się na powiązaniach między ujęciami ludu i wynikającymi z nich koncepcjami obywatelstwa. Zastanawia się czy składają się one na spójną wizję roli ustrojowej obywateli czy też – przeciwnie – ukazują one poważne rozbieżności w obrębie szerszej tradycji doktrynalnej. W tym celu sięga autor do najważniejszych prac tych pisarzy, wspierając swe wnioski krytycznymi odniesieniami do literatury sekundarnej, dotyczącej zwłaszcza ich poglądów na temat suwerenności ludu. Proces wywodu: Artykuł rozpoczyna się on analizy myśli Rousseau, przechodząc następnie do myśli Madisona. Jest on zakończony rodzajem podsumowania, które daję okazję do uchwycenia zasadniczych powiązań i – przede wszystkim – różnic między ich argumentami. Wyniki analizy naukowej: Analiza myśli obydwu autorów wykazuje, że w obrębie osiemnastowiecznej tradycji doktryny suwerenności ludu. Wykazuje ona, że Rousseau postrzegał zwykłych obywateli w kategoriach bardzo czynnego zwierzchnictwa, domagając się częstych zgromadzeń ludu, uznanych za konieczne narzędzia ujawniania woli powszechnej. W tym względzie Madison ostrzegał stanowczo przed bardziej bezpośrednią czy zorientowaną lokalnie aktywnością obywatelską, poszukując takich mechanizmów wyborczych i ustrojowych tzw. rządów większościowych, które bardziej służyłyby interesowi publicznemu, zabezpieczając jednocześnie prawa mniejszości. Wnioski, innowacje, rekomendcje: Dalej idącym wnioskiem jest ten mianowicie, że dwa opisane modele obywatelstwa odsłaniają w istocie stosunkowo szerokie możliwości definiowania suwerenności ludu i – ściślej biorąc – roli ustrojowej aktywności obywatelskiej. Ta ostatnia będzie zależeć ostatecznie od założeń dotyczących dziedziny publicznej oraz oceny możliwości moralnych i politycznych samych obywateli.

Suwerenność państwa a członkostwo w strukturach międzynarodowych

71%

Łączkowski W.

Studia Prawnicze KUL

2013

issue 2 (54)

35-43

W celu uproszczenia rozważań można pominąć wątpliwości i zagrożenia związane z podziałem ludzkości na poszczególne narody i państwa oraz przyjąć jednoznacznie pozytywną ocenę pojęcia suwerenności i patriotyzmu. Przy takim założeniu należy stwierdzić, że aktualne członkostwo Polski w strukturach międzynarodowych nie ogranicza jej suwerenności. Nastąpiło bowiem w formie umowy międzynarodowej dobrowolnie i w interesie Narodu Polskiego, chociaż - jak każda umowa - pociąga za sobą ograniczenia i obowiązki. Inną sprawą są zjawiska "dekadencji kulturowej" mającej charakter globalny. Występują one z dużym nasileniem także w państwach nie należących do organizacji, do których przystąpiła Polska i zapewne przenikałyby tu również w sytuacji pozostawania poza tymi strukturami. Członkostwo Polski w Unii Europejskiej stwarza natomiast problemy związane z hierarchią źródeł prawa w przypadku pojawienie się kolizji pomiędzy prawem pochodzącym od prawodawcy polskiego a tzw. prawem unijnym. Dylematy z tego zakresu wymagają uporządkowania legislacji, a zwłaszcza korekty Konstytucji RP. Nie ma to jednak wpływu na problem suwerenności skoro nie zostaje naruszona zasada dobrowolności i interes narodowy.

In order to simplify the discussion we can omit the doubts and dangers connected to the distinction of humanity to specific nation and states and stipulate clear positive evaluation of a definitions of sovereignty and patriotism. With such an approach we can state that present membership of Poland to international institutions does not limit Polish sovereignty. It was indeed gained through the form of international agreement entered freely and in the best interest of Polish Nation, even if we consider that as every agreement, it has also limitations and obligations. The separate issue is occurrences of “cultural decadency” of global character. They occur with high intensity also in those countries that are not part of the organizations that the Poland is and they would probably infiltrate our country if we had not joined the different international organizations anyway. Polish membership in the European Union creates however some problems in regards to the hierarchy of the sources of law in situations of conflicts of Polish statutory law and so called Union law. The troubles with this issue requires a better organization of legislation, especially amendment of the Polish Constitution. This problem however does not influence the issue of sovereignty since the principle of voluntary and state interest have not been violated.

Для упрощения соображений можно выпустить сомнения и угрозы, связанные с разделением человечества на отдельные народы и государства; и окончательно принять положительную оценку концепции суверенитета и патриотизма. При этом допущении следует отметить, что нынешнее членство Польши в международных структурах не ограничивает ее суверенитета. Так как произoшло оно в форме международного соглашения на добровольной основе и в интересах польского народа, хотя – как и любой договор – влечет за собой ограничения и обязанности. Еще одной проблемой является феномен „культурного декaданса”, имеющий глобальный характер. Проиcходит oн также с высокой интенсивностью в странах, которые не принадлежат к организациям, к которым присоединилaсь Польшa и, вероятно, также происходили бы в ситуации не пребывания в этих структурaх. Членство Польши в Европейском Союзе, с другой стороны, создает проблемы с иерархией источников права в случае возникновения конфликта между польским правoм, a так называемым законодательствoм ЕС. Дилеммы в этой области требуют приведение в порядок законодательства, особенно коррекции Конституции ПР. Не имеет то, однако, влияния на проблему суверенитета, так как не нарушается принцип добровольности и национального интересa.

Refine search results

1 Horyzonty Polityki

1 Studia Prawnicze KUL

1 Lis d. R.

1 Łączkowski W.

1 2016

1 2013

Search results

Jean-Jacques Rousseau i James Madison. Dwa modele obywatelstwa w tradycji doktryny suwerenności ludu

Suwerenność państwa a członkostwo w strukturach międzynarodowych