Search results

1

Przestrzeń, wojna i pamięć w dokumentalno-artystycznej prozie Swietłany Aleksijewicz

100%

Pavlenko S.

Przegląd Rusycystyczny

|

2020

|

issue 3 (171)

RU

Анализ литературных свидетельств о Великой Отечественной войне теснейшим образом связан с рассмотрением категории пространства. Военный пейзаж репрезентирует не только модель географического пространства, но и обладает символическим статусом, выступая как место памяти. Целью данной статьи является исследование мемориальных пейзажей, представленных в двух первых книгах лаурета Нобелевской премии Светланы Алексиевич. В произведениях белорусской писательницы пространство, война и память выступают в различных конфигурациях, образуя сложную и многоуровневую систему, в которой можно выделить ряд повторяющихся мотивов и образов. Особенности функционирования женской и детской памяти определяют способы конструирования пространства и идентичности человека, пребывающего в нем. В статье анализируются разные типы пространств: свое и чужое, пространство инициации, пространства-табу, акустическое пространство, гетеротопии и др., которые составляют мир Великой Отечественной войны, увиденный глазами героев Алексиевич.

EN

The analysis of literature evidences of the Great Patriotic War is closely connected with the consideration of the category of space. The war scenery represents not only the model of geographical space but has the symbolic status acting as the place of memory. The aim of the present article is the research of memory sceneries presented in the first two books of the Nobel prize winner Svetlana Alexievich. In the works of Belarusian writer the space, war and memory act in different configurations, creating complicated and multi-level system where the number of repeating motives and images can be found. The peculiarities of women and children memory functioning determine the ways of constructing space and identity of a person in it. The article analyzes various types of the space: the own and the others one, the space of initiation, the taboo spaces, acoustic space, heterotopias, etc. composing the world of the Great Patriotic war seen by the eyes of Alexievich characters.

PL

W analizie świadectw literackich okresu wielkiej wojny ojczyźnianej istotną rolę odgrywa kategoria przestrzeni. Pejzaż militarny reprezentuje nie tylko model przestrzeni geograficznej, ale posiada również status symboliczny występując jako miejsce pamięci. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie krajobrazów pamięci przedstawionych w dwóch pierwszych książkach Swietłany Aleksijewicz. W utworach białoruskiej pisarki przestrzeń, wojna i pamięć występują w różnych konfiguracjach tworząc złożony i wielopoziomowy system, w którym można wyodrębnić szereg powtarzających się obrazów i motywów. Specyfika funkcjonowania dziecięcej i kobiecej pamięci determinuje sposoby kreowania przestrzeni oraz związanej z nią tożsamości jednostki. W artykule zostały przeanalizowane różne typy przestrzeni: swoja i obca, przestrzeń inicjacji i przestrzenie zakazane, przestrzeń akustyczna, heterotopie i in., z których składa się świat wielkiej wojny ojczyźnianej oglądany oczami bohaterów Aleksijewicz.

2

Małe i kruche: "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz jako historia II wojny światowej z perspektywy dziecka

84%

Karonta A.

Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

|

2022

|

issue 1 (5)

1-15

EN

The article offers an analysis of Svetlana Alexievich’s Last Witnesses: An Oral History of the Children of World War II as a history of war from a child’s perspective. Giving the voice to those whose childhood fell on wartime and occupation is a step towards discovering children’s wartime experience as well as a gesture against its ideologisation and politicisation. The protagonists’ memories assembled in the reportage allow us to recreate the children’s point of view about the aforementioned events, which usually remains omitted from the official historical discourse shaped in the USSR.

PL

Artykuł stanowi propozycję analizy reportażu Swietłany Aleksijewicz Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy jako zapisu historii II wojny światowej z perspektywy dziecka. Udzielenie głosu osobom, których dzieciństwo przypadło na czas wojny i okupacji, jest krokiem do odkrywania wojennych doświadczeń dzieci oraz gestem przeciwko ideologizacji i upolitycznieniu ich przeżyć. Wspomnienia bohaterów reportażu pozwalają odtworzyć dziecięcy punkt widzenia opisywanych wydarzeń, zwykle pomijany w oficjalnym dyskursie historycznym kształtowanym w ZSRR.

3

O MITACH I OBRAZACH KOBIECOŚCI W PROZIE SWIETŁANY ALEKSIJEWICZ

59%

Waligórska-Olejniczak B.

Porównania

|

2017

|

vol. 20

|

issue 1

97-105

EN

The aim of the article is the interpretation of Svetlana Alexievich’s prose focused, first of all, on women’s characters. They are discussed, among other things, from the point of view of the feminine myth which constitutes the basis of the Russian culture. The examination of the collections of reportages War does not have a woman’s face, Chernobyl prayer and Second-hand time. The last of the Soviets allowed us to turn the attention to the motivation and images of female characters of the aforementioned texts. On the one hand, the stories of contemporary women, recorded by the Nobel prize winner, confirm the stereotypical perception of Soviet women in the society, on the other, however, they help us to discover the features which are common for those images and very often enrooted in Slavic mythology and Christianity. The text also gives insight into the poetics of Alexievich’s works and constitutes an attempt at looking at the documentary character of her prose through the problem of the myth.

PL

Celem artykułu jest interpretacja prozy Swietłany Aleksijewicz ukierunkowana przede wszystkim na ogląd postaci kobiecych, dokonywany między innymi przez pryzmat mitu matki, leżącego u podstaw kultury rosyjskiej. Na podstawie zbiorów reportaży Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości oraz Czasy second-hand. Koniec czerwonego człowieka zwrócono uwagę na motywację przedstawianych przez autorkę postaw i wizerunków bohaterek wspomnianych utworów. Historie współczesnych kobiet, utrwalone przez laureatkę Nagrody Nobla, z jednej strony stanowią materiał egzemplifikujący stereotypowe widzenie kobiety radzieckiej w społeczeństwie, z drugiej zaś służą wykryciu cech spajających te obrazy, nierzadko zakorzenionych w mitologii słowiańskiej i chrześcijaństwie. Tekst prezentuje również analizę poetyki pisarstwa Aleksijewicz, stanowi próbę wskazania na dokumentacyjny charakter tej prozy jako nośnika mitu.

Refine search results

1 Porównania

1 Przegląd Rusycystyczny

1 Rana. Literatura - Doświadczenie - Tożsamość

1 Karonta A.

1 Pavlenko S.

1 Waligórska-Olejniczak B.

1 2022

1 2020

1 2017

Przestrzeń, wojna i pamięć w dokumentalno-artystycznej prozie Swietłany Aleksijewicz

Małe i kruche: "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy" Swietłany Aleksijewicz jako historia II wojny światowej z perspektywy dziecka

O MITACH I OBRAZACH KOBIECOŚCI W PROZIE SWIETŁANY ALEKSIJEWICZ