W artykule omówiono kilka amerykańskich tekstów traktujących o wojnie w Wietnamie, ze szczególnym uwzględnieniem wspomnień Michaela Herra Dispatches i The Short-Timers Gustava Hasforda. Posługując się modelem ironicznego wzorca doświadczeń wojennych Paula Fussella, artykuł dowodzi, że ścisły związek poetyki strachu z Fussellowska ironią jest widoczny w tych i innych przedstawieniach wojny wietnamskiej. W artykule podjęto również próbę krótkiej kategoryzacji sposobów ukazania strachu w kilku narracjach wojennych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.