Search results

1

Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku

100%

Osiewicz P.

Przegląd Strategiczny

|

2013

|

issue 1

139-152

EN

The process of political changes in the Arab states, which began in Tunisia in 2010, came as a complete surprise not only to international community, but also to all key players in the Middle East and in North Africa. Undoubtedly, Turkey was one of them. The main aim of this article is to analyze influence of the process on the foreign policy of Turkey after 2010. In order to do that, the author analyzes fundamental objectives of the Turkish foreign policy before and after 2010. He argues that two of them, namely zero problems with neighbors policy as well as a role of a mediator in the Middle East, are not valid anymore. Moreover, the internal conflict in Syria became a symbol of a failure of zero problems with neighbors policy. One of the weaknesses of the Turkish foreign policy was its dependence on personal relations between Turkish politicians and authoritarian leaders in the Arab states. Paradoxically, although Turkey supports changes in Egypt, this state can become its biggest regional rival in the nearest future. Last but not least, the author tries to find out whether so-called Turkish political model is attractive to the Arab states. He claims that although we can find some examples how Arab politicians follow the Turkish example in Tunisia, Morocco or Egypt, it is still not enough to assert that these states have already adopted the Turkish model.

PL

Proces zmian w państwach arabskich, którego początek wyznaczyły protesty w Tunezji na przełomie 2010 i 2011 r., stanowił zaskoczenie nie tylko dla szeroko definiowanej społeczności międzynarodowej, ale także dla najważniejszych graczy w regionach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej. Bez wątpienia do tej grupy zaliczyć należy Turcję. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu procesu zmian w państwach arabskich po 2010 r. na politykę zagraniczną Turcji. Szczegółowej analizie zostały poddane przede wszystkim podstawowe założenia polityki zagranicznej Turcji przed 2010 r. oraz ich późniejsza, ewentualna modyfikacja w obliczu zmian politycznych w świecie arabskim. Na podstawie analizy, autor za nieaktualne uznał dwa z regionalnych celów polityki zagranicznej Turcji: eliminację problemów z państwami w regionie oraz niemożność pełnienia funkcji państwa mediatora w regionie. Konflikt wewnętrzny w Syrii stał się bez wątpienia jednym z przykładów niepowodzenia polityki zagranicznej Turcji. Istotną wadą tureckiej polityki zagranicznej po 2002 r. stanowiło oparcie stosunków na bliskich, osobistych relacjach tureckich polityków z niektórymi autorytarnymi przywódcami państw arabskich. Paradoksalnie, wsparcie procesu przemian w Egipcie, może zagrozić regionalnym aspiracjom Turcji. Pytanie dotyczące atrakcyjności tak zwanego modelu tureckiego dla państw arabskich pozostaje pytaniem otwartym. Chociaż można wskazać przykłady nawiązywania do politycznych doświadczeń Turcji w takich państwach jak Tunezja, Maroko czy Egipt, jest to jeszcze zbyt mało, by można mówić o politycznej miękkiej sile Turcji w regionie.

2

Relacje rosyjsko-tureckie w kontekście wojny na Ukrainie

75%

Gardocki S.

Nowa Polityka Wschodnia

|

2024

|

issue 1(40)

9-20

PL

Wybuch wojny między Rosją a Ukrainą postawił Turcję w trudnej sytuacji. Rząd turecki, który przyjął strategię niejednoznaczności wobec tego konfliktu, starał się utrzymać dobre stosunki gospodarcze z Rosją, jednocześnie udzielając Ukrainie wsparcia militarnego. Polityka Turcji wobec wojny rosyjsko-ukraińskiej odnosi się do szerszego kontekstu rywalizacji międzynarodowej, w którą zaangażowane są Stany Zjednoczone i Chiny. W tej sytuacji Turcja musi brać pod uwagę wszystkie okoliczności rywalizacji międzynarodowej. Hipoteza naukowa odnosi się do wymiernych korzyści, jakie Turcja czerpie ze stosowania takiej strategii wobec konfliktu rosyjsko-ukraińskiego.

EN

The outbreak of the war between Russia and Ukraine has put Turkey in a difficult situation. The Turkish government, which adopted a strategy of ambiguity towards this conflict, tried to maintain good economic relations with Russia while providing military support to Ukraine. Turkey’s policy towards the Russia-Ukraine war refers to the broader context of international rivalry that involves the United States and China. In this situation, Turkey must take into account all circumstances of international competition. The scientific hypothesis refers to the measurable benefits that Turkey derives from applying such a strategy towards the Russian-Ukrainian conflict.

3

The Analysis of Turkish Foreign Policy in Syria: A Neoclassical Realist Perspective

63%

Karaca B. B., Köksal B.

Przegląd Strategiczny

|

2022

|

issue 15

43-58

PL

Od 2011 roku syryjska wojna domowa stała się areną międzynarodowej rywalizacji pomiędzy regionalnymi i globalnymi mocarstwami. Jako dominujący aktor regionalny, Turcja ma w tym konflikcie ważne interesy. Jednak, mimo że dużą wagę przywiązuje się do czynników wojny domowej oraz równowagi sił na poziomie międzynarodowym, to oprócz tych zewnętrznych uwarunkowań pewną rolę odgrywają również wewnętrzne uwarunkowania Turcji. Dlatego też potrzebna jest analiza polityki zagranicznej Turcji wobec Syrii z perspektywy lokalnej, aby ujawnić pewne pomijalne dynamiki. W tym kierunku, niniejsze opracowanie ma na celu analizę polityki zagranicznej Turcji wobec Syrii, biorąc pod uwagę interakcję pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną dynamiką Turcji w ramach neoklasycznej teorii realistycznej. W tym zakresie zadajemy pytanie „jak turecka dynamika zewnętrzna i wewnętrzna wyjaśniają jej politykę zagraniczną w Syrii?” jako wiodące pytanie poszukiwawcze i przeprowadzamy naszą analizę przy użyciu metody wyjaśniającego studium przypadku. W oparciu o nasze ustalenia przedstawiamy szeroką perspektywę znaczącego wpływu czterech głównych czynników wewnętrznych na turecką politykę zagraniczną, od początku wojny domowej do najnowszej „operacji Wiosenna Tarcza” prowadzonej przez armię turecką i lokalne syryjskie grupy zbrojne.

EN

Since 2011, the Syrian Civil War has become an arena of international competition between regional and global powers. As a dominant regional actor, Turkey has important interests in this conflict. However, although great importance is given to civil war factors and power balances at the field level, Turkey’s internal conditions play a role as well as these externalities. Therefore, an analysis of Turkey’s foreign policy towards Syria from a local perspective is needed to reveal some negligible dynamics. In this direction, this study aims to analyse Turkey’s foreign policy towards Syria, taking into account the interaction between Turkey’s external and internal dynamics within the framework of neoclassical realist theory. Within this scope, we ask “how do Turkish external and internal dynamics explain its foreign policy in Syria?” as the leading search question and conduct our analysis using the explanatory case study method. Based on our findings, we provide a broad perspective on the significant impacts of four main internal factors on Turkish foreign policy, from the start of the Civil War to the most recent “Operation Spring Shield” by the Turkish Army and local Syrian armed groups.

Refine search results

2 Przegląd Strategiczny

1 Nowa Polityka Wschodnia

1 Gardocki S.

1 Karaca B. B.

1 Köksal B.

1 Osiewicz P.

1 2024

1 2022

1 2013

Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku

Relacje rosyjsko-tureckie w kontekście wojny na Ukrainie

The Analysis of Turkish Foreign Policy in Syria: A Neoclassical Realist Perspective