Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  UCHODŹCY
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
PL
Australijska polityka imigracyjna, szczególnie wobec uchodźców, oraz polityka wielokulturowości były często przywoływane w Europie jako pozytywny model, zwłaszcza przez zwolenników masowej imigracji i integracji nowo przybyłych w społeczeństwach przyjmujących. Jednak w ostatnich latach stanowisko Canberry wobec osób próbujących bez wiz dostać się na terytorium australijskie, by tam uzyskać status uchodźcy, wzbudza krytykę na świecie i w samej Australii. Zarazem, gdy Unia Europejska stanęła w obliczu fali niekontrolowanej migracji z Afryki i Azji, nie brakuje wezwań do przyjęcia australijskich rozwiązań. Trudno nie spostrzec, jak bardzo owe polemiki odzwierciedlają starcie różnych politycznych i ideologicznych perspektyw, a trafiające do polskiego czytelnika wypowiedzi są zwykle wyrwane z kontekstu. Dlatego poniższy tekst ma dwa cele: zarysowanie historii polityki australijskiej wobec uchodźców oraz wykazanie, że wprowadzone na przełomie wieku zmiany są raczej jej ewolucyjną kontynuacją niż radykalną zmianą.
EN
Australian immigration policy, particularly regarding refugees, along with multicultural policies were often hailed in Europe as a positive model, especially by advocates of mass immigration and the integration of newcomers in receiving societies. However, in recent years Canberra’s position on asylum seekers trying to reach the Australian territory without visas has provoked criticism in the world as well as in Australia. At the same time, when the European Union faces uncontrolled migration from Africa and Asia, there is no shortage of calls for an adoption of Australian solutions. On cannot but notice how much these polemics reflect the clash between different political and ideological perspectives, while voices on the topic which reach Polish-language readers are usually taken out of context. Therefore the text has two aims: to outline the history of Australian refugee policy and to show that the changes at the turn of the century are its evolutionary continuation rather than any radical change.
PL
Celem artykułu jest krytyczna analiza dyskursu (KAD) literatury dziecięcej o tematyce uchodźczej, która ukazała się na polskim rynku wydawniczym w latach 2015–2018. Analiza jedenastu publikacji dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym skupia się na głównych toposach, reprezentacjach uchodźców oraz formacjach dyskursywnych, które się w nich pojawiają. Dzięki zastosowaniu metody KAD możliwe było odkrycie niewyartykułowanej wprost w dyskursie prouchodźczym postawy opartej na stereotypizacji uchodźców (figura biednego uchodźcy), asymetryczności relacji czy też neokolonializmie i zakorzenionej w dyskursie „solidarności i współczuciu” czy też dyskursie „bezproblemowej wielokulturowości”. Analiza pozwoliła również na ustalenie relacji pomiędzy dyskursem prouchodźczym a dyskursem antyuchodźczym. Analizowane książki powstały po wybuchu tzw. kryzysu uchodźczego, mają charakter interwencyjny i stanowią odpowiedź na mowę nienawiści i pogardy – kontestują więc dyskurs antyuchodźczy.
EN
The article aims to analyze children’s literature about refugees that has been published in the Polish market between 2015 and 2018 by using critical discourse analysis. The analysis of eleven publications for younger children focuses on the leading topoi, representations of refugees and discursive formations that appear in the books. Thanks to CDA, it was possible to discover an attitude which had not been directly articulated in the pro-refugee discourse based on the stereotypization of refugees (the figure of a poor refugee), asymmetry of relations or neo-colonialism and rooted in the discourse of “solidarity and compassion” or the discourse of “trouble-free multiculturalism”. The analysis also allowed us to establish the relationship between pro-refugee discourse and antirefugee one. The analyzed books were all created after the so-called refugee crisis, and as such are interventionist and refer to hate speech since so they contest the anti-refugee discourse.
PL
Celem artykułu jest próba przedstawienia kształtowania się polityki imigracyjnej Polski pod wpływem kryzysu migracyjnego w UE. Analizie poddane zostały polityka imigracyjna UE oraz działania zmierzające do rozwiązania kryzysu imigracyjnego. W artykule postawiono tezę, że polityka imigracyjna polskiego rządu po październiku 2015 roku skupiła się na zachowaniu przede wszystkim bezpieczeństwa Polaków i kontestacji decyzji w sprawie relokacji uchodźców. W celu jej udowodnienia analizie poddano zmiany prawne, instytucjonalne i aktywność na forum międzynarodowym.
EN
The purpose of this article is an attempt to present Poland’s immigration policy in the context of the migration crisis in the EU. The author analyses both the EU immigration policy and its efforts aimed at solving the crisis. The main thesis in this article states that the immigration policy realized by the Polish government (after October 2015) has been primarily focused on preserving the safety of the Polish people and on the contestation of the decision to relocate the refugees. In order to prove this thesis, the following issues have been analysed: legal changes, institutional changes, and the activity in the international forum.
PL
Istotną część brytyjskiej mitologii narodowej stanowi idea, według której Wielka Brytania miała być miejscem schronienia dla uciekających przed wojną i prześladowaniami: od francuskich Hugenotów w XVII wieku, przez Polaków w czasie II wojny światowej, po Hindusów z Ugandy w latach 70. Ta idea brytyjskiej gościnności wydaje się jednak sprzeczna z obecnie rozpowszechnioną niechęcią do przyjmowania uchodźców. Dysonans ten możemy tłumaczyć tym, że pamięć zbiorowa nierzadko zaprzecza faktom: w historii każda fala uchodźców spotykała się z niezadowoleniem i wrogością, gdy docierała do brytyjskich brzegów. Taką tendencję dobrze ilustrują zbieżności pomiędzy brytyjskimi reakcjami wobec dwóch grup uchodźców, które przybyły do Wielkiej Brytanii w odstępie stu lat. Pierwsza grupa to Żydzi, którzy docierali na Wyspy Brytyjskie w latach 1880–1940, uciekając przed pogromami w Rosji i prześladowaniami nazistowskimi. Drugą grupą są Muzułmanie, przybywający na Wyspy w ciągu ostatnich dwóch dekad. Pojawienie się obu grup stawało się źródłem tych samych obaw: przed obcością kultury i religii, która miałaby stanowić zagrożenie dla brytyjskich zwyczajów; przed rozprzestrzenianiem się radykalnych, agresywnych ideologii; oraz przed tym, że nowi przybysze będą konkurencją ekonomiczną dla mieszkańców. Niniejsza praca poświęcona będzie podobieństwom i różnicom w brytyjskim dyskursie na temat żydowskich i muzułmańskich uchodźców, a także spróbuje zestawić te zbieżności i kontrasty z mitem gościnności uznawanej przez wielu Brytyjczyków za ich narodową cechę.
EN
A prominent part of Britain’s national mythology is the idea that the country has, throughout its modern history, provided refuge to those fl eeing war and persecution around the globe. Yet this perception of hospitality as an historical British trait sits dissonantly alongside a widespread reluctance to accept today’s refugees. Th is is because, as so oft en, collective memory contradicts historical fact: each wave of refugees has actually faced strong opposition to their arrival, and hostility once they reach Britain. Th is pattern is well illustrated by the parallels between British reactions to two groups of refugees that arrived a century apart from one another: Jews, who migrated in large numbers in the period 1880–1940, fl eeing fi rst Russian pogroms and later Nazi persecution; and Muslims, who have come in the last two decades. Both have aroused many of the same concerns: that their alien culture and religion represents a threat to Britain’s way of life; that they are responsible for spreading radical, violent ideologies which threaten British security; and that they would be an economic burden on the state and compete with the native population for resources. This paper will explore the similarities – and differences – between British discourses regarding Jewish and Muslim refugees, and use these to reflect upon Britain’s self-perceived national trait of hospitality.
PL
Wydarzenia węgierskie 1956 roku (zwane też rewolucją węgierską 1956 roku) oraz związana z nimi emigracja przyciągnęły uwagę rządów i obywateli wielu państw. Jednym z takich krajów była Kanada. Dzięki ułatwieniom ze strony władz prawie 38 tysięcy uchodźców węgierskich podjęło decyzję o osiedleniu się w tym kraju. Zarówno bojownicy o wolność, uciekinierzy i imigranci mogli liczyć na pomoc społeczeństwa kanadyjskiego. Organizowano demonstracje solidarności i zbiórki, zapewniano pomoc nowoprzybyłym imigrantom. Losem Węgrów poruszone były również diaspory pochodzące z krajów pozostających w strefie wpływów Związku Radzieckiego, w tym grupa polska. Celem artykułu jest pokazanie, w jaki sposób na łamach „Związkowca”, ówcześnie najpopularniejszego polskojęzycznego pisma wydawanego w Kanadzie, odnoszono się do węgierskich wydarzeń 1956 roku i ich konsekwencji oraz o jakich przykładach polskiej i polonijnej pomocy dla Węgrów pisali autorzy artykułów. Publikowane teksty miały wydźwięk antykomunistyczny i antysowiecki. Autorzy ukazywali również solidarność grupy polskiej z Węgrami przejawiającą się między innymi poprzez zbieranie i przekazywanie pieniędzy na rzecz Węgrów oraz organizowanie manifestacji solidarności z narodem węgierskim w dużych kanadyjskich miastach.
EN
The Hungarian events of 1956 (also known as the Hungarian Revolution of 1956), and subsequent emigration caught the attention of governments and inhabitants of many countries. One of these countries was Canada. Thanks to the facilitation of procedures, which was introduced by Canadian authorities, about 38,000 Hungarian refugees decided to settle there. Freedom fighters, immigrants, and refugees could count on help coming from the Canadian society. Canadians demonstrated their solidarity with the Hungarians raised money, and provided help to newly arrived immigrants. Diasporas originating from countries under Soviet influence, like the Polish diaspora, were also moved by the Hungarian situation. The aim of this paper is to analyze how the Hungarian events and their consequences were presented in “Związkowiec”, at that time the most popular Polish-Canadian newspaper. In addition, this article presents several examples of Polish-Canadian help described by the authors of “Związkowiec”. Articles published in this newspaper had anti-communist and anti-Soviet undertone. Their authors also showed several examples of Polish-Canadian solidarity with Hungarians, which included, among others, fund-raising, and organizing demonstrations of solidarity in important Canadian cities.
PL
Artykuł ukazuje funkcjonującą w przestrzeni społecznej konfrontację dwóch imigranckich grup – repatriantów i uchodźców, które wraz z kryzysem uchodźczym w Europie oraz polityzacją problemów dotyczących zarówno jednej jak i drugiej grupy, ulegają społecznej polaryzacji. Do analizy zjawiska wykorzystywane są dwie antropologiczne kategorie: opozycyjna – Swoich i Obcych, oraz „jednocząca” – wspólnoty. Druga z nich traktowana jest jako objawiająca się na dwóch płaszczyznach – opartej na przynależności narodowej oraz opartej na dzieleniu wspólnego losu. Proces przypisywania obydwu grupom cech swojskości bądź obcości, włączania do wspólnoty bądź wykluczania z niej, ulega relatywizacji pod wpływem bieżących wydarzeń światowych i ich społecznego odbioru współkształtowanego w niemałym stopniu przez dyskurs oficjalny. Główną tezą wynikającą z analizy przedstawionej sytuacji jest, iż próby powoływania się na wspólnotę losu wszystkich migrantów dokonywane przez środowiska pro- imigranckie i pro-uchodźcze, w obliczu strachu wywołanego kryzysem związanym z napływem uchodźców, zderzają się w nierównej walce ze wspólnotą tożsamości mającą niejako pierwszeństwo w sytuacji zagrożenia. W tekście wykorzystuję wyniki dwuletnich badań prowadzonych w środowisku repatriantów oraz spostrzeżenia jako uczestnika i obserwatora debaty publicznej na temat uchodźców w Polsce.
EN
The article shows the confrontation of two immigrant groups – repatriates and refugees – operating in the social space. This confrontation, together with the refugee crisis in Europe and the politicization of problems affecting both groups, becomes subject to social polarization. Two anthropological categories are used for the analysis of the phenomenon: the opposition of Us and Them (Swoi and Obcy), and the “unifying” notion of community. The second is treated as being manifested on two levels – on nationality and on sharing a common fate. The process of assigning the characteristics of homeliness or strangeness to both groups, of joining or excluding from the community, is relativized under the influence of current world events and their social reception has been coshaped to a large extent by the official discourse. The main thesis resulting from the analysis of the presented situation is that attempts to invoke the community of the fate of all migrants made by pro-immigrant and pro-refugee activists, in the face of fear caused by the crisis related to the influx of refugees, collide in an unequal struggle with the identity-community as a priority in an emergency situation. In the text, I use the results of two-year research conducted in the repatriate community and impressions as a participant and observer of the public debate on refugees in Poland.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.