Search results

1

Ludwik Mroczka Polacy i Ukraińcy między koegzystencją a konforntacją.

100%

Mroczka L.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2003

|

vol. 2

183-199

PL

The Polish-Ukrainian neighbourhood was of great significance to both nations for many reasons:1. Polish-Ukrainian border territory, which included the lands inhabited by both ethnicgroups in 10%, constituted approximately 38% of the area and 30% of the population of Poland. The proportions were comparable for the Ukrainian part;2. National Identification, eąualled with citizenship would often write off ”the culture of little homelands”, which was so characteristic of the border territory;3. There was a considerable diversity in the social and professional structure of both ethnic groups;4. The World War I (1918-1919) had serious anti-integration conseąuences although itdid not manage to eliminate the”culture of little homelands” altogether.The alliance between Piłsudski and Petlura (1920-1921) did not alter the anti-Polish views and reactions of many Ukrainians from the territory of former Galicia. The enclosed reports (Appendix 1-3) contain the data about good living conditions for Ukrainian soldiers in intemment camps that were created after the treaty in Riga, and also about the political crisis among Ukrainian emigration and Bolshevik influences.

2

Rola spuścizny cyrylo-metodiańskiej w zachowaniu tożsamości narodowej Ukraińców w Rumunii

100%

Kramar R.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2014

|

vol. 14

345-360

EN

The subject of reflection in the article is the role of the tradition of Cyril and Methodius in preserving the national identity of the Ukrainians in the northern regions of Romania (Maramures and Bukovina), where the vast majority of the Ukrainian population live. More than 80 percent of the Ukrainians in Romania are believers of the Romanian Orthodox Church. The others belong to the Greek-Catholic Church and the Protestant Churches. Despite the fact that the Ukrainian minority belongs to the same church, that Romanian majority, it has preserved its religious and national identity. An important factor in preserving this identity in the twentieth century was the usage of the Ukrainians in Romania of the Church Slavonic language for the prayers and liturgy. Currently, the faithful and the clergy of the Ukrainian autonomous structures in Romanian churches actively introduce into the liturgy and worship the Ukrainian language. Some Ukrainian priests consider that the usage of the Ukrainian language in church is a continuation of the Slavic mission of Cyril and Methodius.

3

Ukraińcy na Podlasiu – geneza, kontrowersje, współczesność

88%

Barwiński M., UŁ W. N. G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

|

2011

|

issue 11

EN

Ukrainian population is connected with Polish history from the earliest times. Most of its presence is associated with such a historical and geographical regions as Podolia, Volyn, Outer Carpathian or – during the partitions – Galicia. Much less it is said about the Ukrainians in the context of Podlasie, despite the fact that their history in this region reaches Middle Ages. It is caused by many factors, mainly smaller number of people and the total difference of otherness of the Ukrainian population in Podlasie compare to "Galician Ukrainians”, especially during the partitions of Poland and in the 20 th century. In the series of historical studies concerning the history of settlement in Podlasie region, commonly emphasized is the fact that the North-Ukrainian ethnic population settled in the southeastern part of Podlasie in the Middle Ages. Based on the Russian census from 1897, the number of Ukrainian population in the Bialystok district was estimated for more than 60 thousand, mainly in the Bielsko region. Completely different were the results of censuses which took place 20–30 years later, in the independent Poland. According to them, between 1897 and 1931, Podlasie experienced a very rapid increase in the number of Belarusians and even more rapid decline in the number of Ukrainians. Between rivers, Narew and Bug in a very short time, there has been a complete reversal of the Ukrainian-Belarusian ethnic structure. In autumn of 1939 Podlasie was incorporated into the USSR. The Soviet government considered the whole population of Orthodox Church as Belarusians. In the postwar period, adopted the principle of automatic classification of population by religious criteria, considering all the Orthodox in Podlasie as Belarusians. In this simple schematic division of religious and ethnic structure, there was no room for Ukrainians. Only after a few decades later, at the turn of the 80s and 90s, began the process of rebirth of the Ukrainian national identity among the Orthodox community of Podlasie. This process took place mainly on the ground of a distinct ethnicity and language. It also took place in the institutional and organizational level, and in the awareness of the population, what confirm the results of sociological studies and censuses. It is hard to predict now how to continue the process of rerutenization specific parts of the population living between Narew and Bug rivers. One can only hope that in a democratic society it will be determined only by the individual sense of national identity, rather than arbitrary political and administrative guidelines.

4

Pacyfikacja Wierzchowin – „mit wierzchowiński” czy czarna karta w historii Narodowych Sił Zbrojnych

88%

Konieczka B.

Czasopismo Prawno-Historyczne

|

2019

|

vol. 71

|

issue 2

PL

Artykuł dotyczy historii pacyfikacji Wierzchowin – zbrodni dokonanej na 194 ukraińskich mieszkańcach wsi położonej w powiecie krasnystawskim województwa lubelskiego, w gminie Siennica Różana. Zbrodnia ta, dokonana 6 czerwca 1945 r., wciąż budzi kontrowersje wśród badaczy, stanowiąc podstawę do wysnuwania rozmaitych hipotez dotyczących między innymi rzeczywistych sprawców zdarzenia i liczby ofiar. Autor stara się zanalizować przebieg zdarzenia, zidentyfikować osoby odpowiedzialne za jego dokonanie i określić jego wpływ na współczesną historiografię z zakresu problematyki konfliktu ukraińsko – polskiego z lat 1943–1947.

5

Płock as a city of ‘immigration’ and ‘emigration’ in 2019

75%

White A.

Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2021

|

vol. 13

359-380

PL

Polska jest krajem z długą historią emigracji, ale dzisiaj ma ona także nową tożsamość jako “kraj imigracji”. Artykuł prezentuje wyniki badań przeprowadzonych w 2019 r. wśród 26 Ukraińców i 6 osób z innych krajów, pracujących w Płocku. Analizuje przyczyny ich decyzji o przyjeździe właśnie do Płocka, a nie do innego miasta. Poszukuje także odpowiedzi na pytania, dlaczego zostają albo – w przypadku Ukraińców – kilka razy wracają do Płocka, nie szukając pracy w innych miastach.

EN

Poland is a country with a long history of emigration, but today it has a new identity as a ‘country of immigration’. The article presents findings from my research in 2019 among 26 Ukrainians and six other foreigners working in Płock. It analyses the reasons why they came particularly to Płock rather than to another city, and also why they have remained there, or – in the case of the Ukrainians – return several times to Płock, rather than seeking work in other cities.

6

„Który Rusin, a który Polak…” Ukraińskie straty osobowe w powiecie przemyskim w czasie konfliktu polsko-ukraińskiego w pierwszym półroczu 1945 r. (aspekt statystyczny)

75%

Hałagida I.

Dzieje Najnowsze

|

2023

|

vol. 55

|

issue 1

125-148

EN

The article presents the results of a study of Polish-Ukrainian relations in postwar Poland that historians have not investigated enough so far. This research pertains to atrocities committed against Ukrainian people in Przemyśl Poviat in the spring of 1945. By comparing the archives’ data, published documents, memoirs and subject literature, the author has established a probable number of victims. He also described the general characteristics of events, revealed their dynamics, and sought to name the main perpetrators of the crimes mentioned above.

PL

Artykuł ukazuje mało zbadany fragment relacji polsko-ukraińskich w powojennej Polsce, tj. zabójstwa osób narodowości ukraińskiej, do których doszło w powiecie przemyskim wiosną 1945 r. Zestawiając ze sobą informacje z materiałów archiwalnych, opublikowanych dokumentów, memuarystyki oraz literatury przedmiotu, autor starał się ustalić najbardziej prawdopodobną liczbą ofiar, dokonał ich ogólnej charakterystyki, ukazał dynamikę wydarzeń oraz próbował wskazać głównych sprawców zbrodni.

7

UKRAINIAN COMMUNITY IN POLAND IN THE CONTEXT OF POLISH-UKRAINIAN DIALOGUE

75%

Drozd R.

Ars inter Culturas

|

2018

|

vol. 7

17-34

EN

The Ukrainian community in Poland has actively participated in the process of Polish- Ukrainian dialogue and reconciliation. Tragically experienced due to the Polish-Ukrainian conflict during the Second World War and displacement to the Soviet Ukraine and within the “Vistula” Action, the majority of the community’s members understood that if they want to live in harmony with Polish neighbours, they should join the Polish-Ukrainian historical dialogue. Hence the initiatives and gestures of reconciliation, supporting the actions of the Polish and Ukrainian authorities in this direction and the hierarchies of churches in Poland and Ukraine. This dialogue, however, encountered resistance from Polish and Ukrainian nationalist circles, who blame the other side for the harm they suffered.

8

W pułapce kolonializmu... Ukraińcy w Galicji Wschodniej — kolonizowani czy kolonizatorzy?

75%

Kudela-Świątek W., Świątek A.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2012

|

vol. 42

9

Muzeum kultury łemkowskiej w Zyndranowej

75%

Drozd R.

Muzealnictwo

|

2023

|

vol. 64

14-21

PL

W 1947 r. w wyniku akcji „Wisła” Łemków wysiedlono na Ziemie Zachodnie i Północne Polski. Tym samym ich materialny dorobek życia pozostał w dawnym miejscu zamieszkania i był narażony na dewastację. Z takim stanem rzeczy nie godziła się część Łemków, która po 1956 r. powróciła w swe rodzinne strony i postanowiła uratować kulturę materialną i duchową. Zaczęto odradzać amatorski ruch artystyczny oraz postanowiono zaopiekować się materialnymi śladami kultury łemkowskiej. Tym samym zrodził się pomysł utworzenia etnograficznego muzeum łemkowskiego. W 1968 r. na bazie zagrody Teodora Gocza w Zyndranowej stworzono izbę muzealną, która z czasem przyjęła nazwę Muzeum Kultury Łemkowskiej. Placówka ciągle borykała się z wieloma trudnościami. Brakowało środków finansowych oraz merytorycznego zabezpieczenia jej funkcjonowania. Niemniej cały czas powiększano zbiory muzealne oraz pozyskiwano nowe budynki. Twórcom muzeum przyświecał cel nie tylko zabezpieczenia i eksponowania materialnych śladów kultury łemkowskiej, lecz również utrzymania więzi wysiedlonych Łemków z ich dawną ojczyzną. Muzeum zaczęło także pełnić bardzo ważną rolę w zachowaniu tożsamości etnicznej Łemków.

10

Toward the Idea of Polishness: Implications of 1918 for the Former Eastern Galicia, 1918–1939

75%

Wierzejska J.

Przegląd Humanistyczny

|

2018

|

vol. 62(4 (463))

71-94

EN

The paper analyzes the Polish literary discourse on the former Habsburg province of Galicia, developing after the restoration of Poland’s independence (1918) and the Polish victory in the Polish-Ukrainian War of Eastern Galicia (1918–1919). Before WWI, especially before the epoch of Galician autonomy (1867–1914), the prevailing discourse on the province was imbued by the idea of multi- and transnationalism grounded upon the Habsburg political culture. After the war, when Galicia became a part of the reborn Poland, the discourse pertaining to the region underwent a fundamental change. In the interwar Polish literature, the idea of multi- and transnational Galicia was a subject of specific transfers: sometimes in a continuative, usually, however, in a deconstructive version. Namely, it was disassembled and its components, referring to a revised political context, were ideologically used to strengthen the representation of reality from the exclusive, Polish point of view. The paper focuses on literary representations of the Polish-Ukrainian War of Eastern Galicia. It discusses the stages of the aforementioned disassemblement, from the idea of Polish-Ruthenian “brotherhood” to the vision of Polish-Polish brotherhood, i.e. the homogenous Polish nation, from which the Others (Ukrainians, Jews and Austrians), depicted as enemies, were excluded with no exception. Such a vision prevailed in the Polish literature up until 1939; it has also had its continuations nowadays.

11

History and Traditions of the Orthodox Ukrainian Community in Maramureș

71%

Krauciuc I. G.

|

2021

|

vol. 68

|

issue 7

107-127

PL

Historia i tradycja prawosławnych wspólnot ukraińskich w Maramureszu Rejon Maramureszu, umiejscowiony w północnozachodniej części Rumunii, zawsze był jednym z najstarszych ośrodków religijnych Transylwanii. Pierwsza część artykułu ukazuje najważniejsze wydarzenia w historii prawosławnych wspólnot ukraińskich, żyjących w tym regionie, jak i strukturę oraz rozwój lokalnego Kościoła prawosławnego. Druga część opracowania przedstawia kluczową rolę wiary prawosławnej w tworzeniu relacji przyjaźni i współpracy pomiędzy mniejszością ukraińską i rumuńską większością w tym rejonie. Dzięki wspólnej wierze oraz przekonaniom religijnym wspólnoty ukraińskie mają szansę zachować swe zwyczaje, tradycje i kulturę, jak i podtrzymywać swoje dziedzictwo duchowe.

EN

Maramureș County, located in the north-western part of Romania, has always represented one of the oldest religious centres of the ancient province of Transylvania. The first part of the present essay will illustrate the most relevant moments in the history of the Christian community of Orthodox Ukrainian people, who lived within the historical region of Maramureș, and also the structure and the evolution of the local Ukrainian Church. The second part will present and demonstrate the key role played by the Orthodox faith and beliefs in establishing mutual relations of friendship and collaboration between the smaller Ukrainian community and the larger Romanian population, within the boundaries of Maramureș County. These relations of friendship and mutual understanding must endure in order to fight against the newly emerging Antichristian ideology that has shaken the moral and Christian foundations of our society. By sharing the same faith and the same religious beliefs, members of the Ukrainian community have managed to preserve their customs and traditions, their traditional dress codes, music and dance and kept alive their spiritual heritage.

12

Łemkowie i Łemkowszczyzna w międzywojniu

63%

Mazur P.

Facta Simonidis

|

2010

|

vol. 3

|

issue 1

167-188

EN

The author presents assumptions of Ukrainian nationalism in interwar period as well as its influence and ways of agitation among Lemkos. He introduces main thesis of the most important ideologist of Ukrainian nationalism Dmytro Doncov. Sprawozdania z życia mniejszości (Reports of minority living) found in the Library of Central Archives Ministry of the Interior are the main source of his analysis. The sources present extensive propagation campaigns led by both Greek-Catholic Church, Proswita, UNDO and other Ukrainian organizations. It seems that after all Lemkos didn’t accept Ukrainian national sense.

PL

Autor przedstawia założenia ukraińskiego nacjonalizmu okresu międzywojennego oraz jego wpływ i sposoby agitacji wśród Łemków, jak również główne tezy najważniejszego ideologa nacjonalizmu ukraińskiego Dmytra Doncowa. Podstawowym źródłem analizy są Sprawozdania z życia mniejszości, odnalezione podczas kwerendy w Bibliotece Centralnego Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Źródła relacjonują zakrojoną na szeroką skalę akcję propagandowo-agitacyjną, prowadzoną zarówno przez Kościół Greko-Katolicki, Proświtę, UNDO i inne organizacje ukraińskie. Z analizy zgromadzonych materiałów wynika, że Łemkowie jednak nie zaakceptowali ukraińskiego poczucia narodowego.

13

„Zdejmij okulary różowe!” – błędy w szyku zdania w polszczyźnie studentów ukraińskojęzycznych

63%

Izdebska-Długosz D.

Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego

|

2022

|

vol. 8

37-48

EN

The article presents a syntax error made by Ukrainian-speaking learners of Polish. Word order errors have been divided into a few smaller categories. From the perspective of effective communication, word order errors do not hinder the mutual understanding of the interlocutors. Therefore, course books and other Polish as a Foreign Language teaching aids marginalise the question of word order in Polish. However, those errors are deeply rooted in language interference, as they are a type of syntactic calques and are prone to become fossilised. Furthermore, they coincide with an unintended stylisation effect, drollery, oddity or abnormality. Thus, including word order exercises in a standard set of grammar exercises seems to be necessary. The article presents a couple of exercises of such type deriving from the author’s latest publication for East Slavs.

PL

W artykule przedstawia się jeden z typów błędów składniowych popełnianych w języku polskim przez studentów ukraińskojęzycznych. Są to błędy szyku wyrazów w zdaniu, w podziale na kilka mniejszych kategorii. Błędy szyku z czysto komunikacyjnego punktu widzenia nie zagrażają wzajemnemu porozumieniu się rozmówców, dlatego zagadnienia szyku w polszczyźnie są marginalizowane w podręcznikach i innych materiałach nauczania języka polskiego jako obcego. Tymczasem błędy te są wybitnie interferencyjne, stanowią typ kalek składniowych i jako takie mogą łatwo ulegać fosylizacji. Ponadto przynoszą one niezamierzony przez nadawcę efekt stylizacyjny, komiczność czy też wrażenie dziwności, nienaturalności. Wydaje się zatem celowe włączenie ćwiczeń doskonalących umiejętność stosowania właściwego szyku wyrazów w zdaniu do stałego zestawu zadań gramatycznych. W artykule zaprezentowano kilka ćwiczeń tego typu z najnowszej autorskiej publikacji dla Słowian wschodnich.

14

„Mała Ukraina” czy polskie Viettown? Społeczno-przestrzenne wzory zamieszkiwania imigrantów w metropolii warszawskiej

63%

Grzymała-Kazłowska A., Piekut A.

Studia Regionalne i Lokalne

|

2007

|

issue 4(30)

77-99

PL

Celem niniejszego tekstu jest analiza wzorów osiedlania się imigrantów w aglomeracji warszawskiej, a zwłaszcza na terenie samego miasta Warszawy. Przedmiotem analizy jest: wyłanianie się potencjalnych skupisk miejsc zamieszkiwania imigrantów i ich związek z innymi typami koncentracji imigrantów; czynniki determinujące miejsce zamieszkania i funkcjonowanie migrantów w miejskim środowisku; a także związek między miejscem zamieszkania migrantów a ich aktywnością ekonomiczną i lokalizacją miejsc pracy, charakterystykami kulturowymi i przyjętymi strategiami akulturacyjnymi. Problemy te badane są na przykładzie populacji Wietnamczyków i Ukraińców posiadających zezwolenie na osiedlenie się w województwie mazowieckim. Artykuł omawia różnice we wzorcach zamieszkiwania w Polsce obu grup oraz ukazuje wyłanianie się zalążków skupisk w przypadku Wietnamczyków.

EN

The text aims to analyse the patterns of immigrants’ settlement in Warsaw agglomeration, especially their settlement in the area of the city of Warsaw. The subject of the study is: the emergence of places where immigrants concentrate and a relation between their places of residence with other types of concentration; factors that determine the places of immigrants’ residence and how migrants operate in the urban environment, as well as a relation between the places of immigrants’ settlement and their economic activity and its localization, cultural characteristics and the adapted acculturation strategies. To study these problems the authors use the example of the population of the Vietnamese and Ukrainians possessing a permission for settlement in the Mazowieckie Province. The article discuses differences in the patterns of settlements of both groups and shows the emergence of small clusters in the case of the Vietnamese.

15

Łemkowie i Łemkowszczyzna w międzywojniu

63%

Mazur P.

Facta Simonidis

|

2010

|

issue 3

167-190

PL

Autor przedstawia założenia ukraińskiego nacjonalizmu okresu międzywojennego oraz jego wpływ i sposoby agitacji wśród Łemków, jak również główne tezy najważniejszego ideologa nacjonalizmu ukraińskiego Dmytra Doncowa. Podstawowym źródłem analizy są Sprawozdania z życia mniejszości, odnalezione podczas kwerendy w Bibliotece Centralnego Archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Źródła relacjonują zakrojoną na szeroką skalę akcję propagandowo- -agitacyjną, prowadzoną zarówno przez Kościół Greko-Katolicki, Proświtę, UNDO i inne organizacje ukraińskie. Z analizy zgromadzonych materiałów wynika, że Łemkowie jednak nie zaakceptowali ukraińskiego poczucia narodowego

EN

The author presents assumptions of Ukrainian nationalism in interwar period as well as its influence and ways of agitation among Lemkos. He introduces main thesis of the most important ideologist of Ukrainian nationalism Dmytro Doncov. Sprawozdania z życia mniejszości (Reports of minority living) found in the Library of Central Archives Ministry of the Interior are the main source of his analysis. The sources present extensive propagation campaigns led by both Greek-Catholic Church, Proswita, UNDO and other Ukrainian organizations. It seems that after all Lemkos didn’t accept Ukrainian national sense.

16

Swojscy inni na portalach regionalnych „Gazety Wyborczej” – analiza nagłówków dotyczących Ukraińców z lat 2015–2019

63%

Skibińska A.

Studia Medioznawcze

|

2021

|

issue 3

1015-1027

PL

Cel: zasadniczym celem badań było sprawdzenie, czy w obrębie serwisów regionalnych jednej grupy medialnej (Agory SA) narracja na temat Ukraińców jest spójna, czy też dostrzec można w niej jakieś odmienności. Metody badań: podstawę metodologiczną stanowiła analiza zawartości, która objęła nagłówki zapowiadające teksty o Ukraińcach w dwóch portalach regionalnych „Gazety Wyborczej” – www.wroclaw.wyborcza.pl oraz www.rzeszow.wyborcza.pl – w latach 2015–2019. Zbadano zarówno aspekty formalne, m.in. długość nagłówków, sposób ich formułowania (relacje między twierdzeniami, pytaniami i wykrzyknieniami), jak i elementy treściowe, m.in. zasadnicze funkcje spełniane przez nagłówki, środki językowe, jakie się w nich pojawiają, oraz występowanie stereotypów. Wyniki i wnioski: uzyskane wyniki wskazują na wielowymiarowy wizerunek Ukraińców kształtowany przez regionalne serwisy „Gazety Wyborczej”. Między serwisami podkarpackim i dolnośląskim dostrzeżono wyraźne różnice, przede wszystkim w samej ekspozycji tematu (wyższej na Podkarpaciu) oraz w waloryzacji Ukraińców i Polaków, wzmacnianej przywoływanymi stereotypami. Podobny był natomiast rozkład funkcji nagłówków (dominacja funkcji ekspresywnej) oraz udział nagłówków, w których wzmiankowano o ważnej osobie lub instytucji. Autorzy tekstów korzystali również ze zbliżonych środków językowych (m.in. kolokwializmów, kontrastowych zestawień, pytań retorycznych). Zakodowane w nagłówkach medialne wizerunki Ukraińców na Dolnym Śląsku i Podkarpaciu, pomimo formalnych cech wspólnych, różnią się pod zasadniczym, treściowym względem, na co wpływa prawdopodobnie specyfika wydarzeń relacjonowanych przez dziennikarzy w każdym z tych regionów. Oryginalność i wartość poznawcza: przeprowadzona analiza wypełnia lukę w badaniach nad wizerunkiem Ukraińców w regionalnych internetowych portalach informacyjnych. Wskazanie podobieństw oraz różnic, występujących w nagłówkach jednej grupy medialnej w dwóch województwach, inspirować może do dalszych, bardziej obszernych badań dotyczących lidów oraz zasadniczej treści przekazów, kształtujących medialny obraz migrantów z Ukrainy w Polsce.

EN

Scientific objective: the main objective of the research was to identify whether the narrative on Ukrainians within the regional web portals of a given media group (Agora SA) is coherent, or whether it contains some differences to be distinguished. Research methods: the methodological basis was a content analysis which covered headlines announcing texts on Ukrainians in two regional web portals of Gazeta Wyborcza: www.wroclaw.wyborcza.pl and www.rzeszow.wyborcza.pl in 2015–2019. The formal aspects, including the length of headlines, the way they were formulated (relationship between statements, questions, and exclamations), as well as content elements, including the main functions fulfilled by the headlines, the linguistic means that appear in them, and the presence of stereotypes, were examined. Results and conclusions: The obtained results indicate the multidimensional image of Ukrainians shaped by the regional services of Gazeta Wyborcza. There were clear differences between the two websites, mainly in the exposure of the topic itself (higher in Subcarpathian Province) and in the valorisation of Ukrainians and Poles, reinforced by the stereotypes. However, the distribution of the function of headlines was similar (dominance of the expressive function), as was the share of headlines mentioning an important person or institution. The authors of the texts also used similar linguistic devices (e.g., colloquialisms, contrastive juxtapositions, rhetorical questions). The media images of Ukrainians in Lower Silesia and Subcarpathian Province encoded in the headlines, despite the formal common features, differ in terms of content, which is probably influenced by the specificity of the events reported by journalists in each of these regions. Cognitive value: the conducted analysis fills a gap in the research on the image of Ukrainians in regional online news portals. Indications of similarities and differences, occurring in the headlines of a single media group in two voivodeships, may inspire further, more extensive research concerning the leaders and basic content of messages, shaping the media image of migrants from Ukraine in Poland.

17

Początek działalności i arcypasterskiej władyki Hilariona Ohijenki w roku 1940

63%

Smyrnov A.

Przegląd Środkowo-Wschodni

|

2016

|

vol. 1

160-170

EN

The metropolitan Ilarion Ohiienko (1882–1972) was prominent Ukrainian Orthodox cleric, linguist, church historian, and cultural figure. In May 1937 the wife of Prof. Ivan Ohiienko died. And soon, in 1940, upon the recommendation of the Ukrainian Church Rada, the Council of the Orthodox Church in the Generalgouvernement, headed by metropolitan Dionisii Valedynskyi, elected Prof. I. Ohienko as Bishop of Kholm and Pidliashia. The Metropolitan of Warsaw Dionisii tonsured Ivan Ohiienko as a monk at St. Onuphrius monastery in Jableczna on October 9, 1940, giving him the name of Ilarion. The next day, Metropolitan Dionisii ordained him a deacon, and on October 11 his ordination as hieromonk took place, as well as his promotion to the rank of archimandrite. The episcopal nomination of archimandrite Ilarion took place in the Kholm Cathedral on October 19, 1940 and his episcopal ordination took place the next day, presided by Metropolitan Dionisii of Warsaw. Ohiienko began to Ukrainianize the Orthodoxy in the Kholm region, by introducing Ukrainian practices in the church rite and the use of Ukrainian in services and ordaining several Ukrainian priests. In August 1951 he was elected metropolitan of Winnipeg and head of the Ukrainian Orthodox Church of Canada.

18

ETNICYZOWANIE PRZEDMIOTÓW I JEGO SKUTKI. O ROLI UKRAIŃSKICH ZBIORÓW ETNOGRAFICZNYCH W POLSCE

63%

Jełowicki A.

Muzealnictwo

|

2017

|

vol. 58

208-213

EN

Categorising and contextualising objects in collections is a natural feature of museum professionals and collectors, which they do both with their own collections and others. Assigning given features to objects is connected with their description (e.g. academic) as well as with inventory and storage requirements. Another reason for such practices may also be mentioned here – the need to classify the world of objects and ideas. One of the categories most frequently used in such operations is the ethnic and cultural (or identity and cultural) category, particularly favoured by ethnologists and ethnographers – hence the non-European, non-Polish, Slavonic, Lithuanian, Ukrainian or even Lemko, Boyko etc. collections in museums (and not only there). Specific comparison of ethnic collections (in this case, Ukrainian) allows at least a few significant questions to be posed regarding the way they function. Firstly, concerning the history of mutual inter-ethnic relations; secondly, concerning their role in Polish ethnographic collecting; thirdly, concerning their impact on the identity of ethnic groups; and concerning the point of ethnicising objects; and finally concerning the impact on the self-reflection of ethnology. The author replies to the questions raised on the basis of his research in 2010–2012 in over ten Polish museums and collections. While presenting the results of his queries, he tries simultaneously to indicate the multidimensional and multi-context way such collections function in Polish culture.

PL

Naturalną cechą muzealników i kolekcjonerów jest kategoryzowanie i kontekstualizowanie obiektów w zbiorach. Czynią to zarówno z własnymi kolekcjami, jak i „obcymi”. Nadawanie konkretnych dystynkcji przedmiotom jest związane z samym ich opisem (np. naukowym), ale i z potrzebami inwetaryzacyjnymi, magazynowymi. Można tutaj wymienić jeszcze jeden powód takich praktyk. Jest nim potrzeba uporządkowania świata rzeczy i idei. W tych zabiegach jednym z najczęstszych jest stosowanie kategorii etniczno-kulturowych (lub tożsamościowo-kulturowych), szczególnie ulubionych przez etnologów, etnografów. Stąd w muzeach (i nie tylko) mamy takie typy zbiorów, jak np.: pozaeuropejskie, niepolskie, słowiańskie, litewskie, ukraińskie czy wreszcie łemkowskie, bojkowskie itd. Swoista komparatystyka zbiorów etnicznych (w tym przypadku ukraińskich) pozwala na zadanie co najmniej kilku ważnych pytań dotyczących ich funkcjonowania. Po pierwsze o historię wzajemnych stosunków międzyetnicznych; po drugie o ich rolę w polskim kolekcjonerstwie etnograficznym; po trzecie o wpływ na tożsamość grup etnicznych; także o sens etnicyzowania przedmiotów; wreszcie o wpływ na autorefleksję etnologii. Autor odpowiada na postawione pytania bazując na swoich badaniach prowadzonych w latach 2010–2012 w kilkunastu polskich muzeach i kolekcjach. Przedstawiając wyniki kwerend, stara się przy tym wskazać na wielopłaszczyznowe i wielokontekstowe funkcjonowanie owych zbiorów w kulturze polskiej.

19

Białorutenizacja i ukrainizacja języka liturgicznego w Kościele prawosławnym w II Rzeczypospolitej

63%

Pawluczu U.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2012

|

vol. Język naszej modlitwy- dawniej i dziś

|

issue 3

171-181

EN

The Orthodox Church in the II Republic of Poland, reviving as a continuation of the Russian Church, gradually underwent relatively important changes. Under the influence of a very active national Ukrainian movement as well as of the Byelorussian movement and the Polish authorities, it ceased to be a nationally homogenous whole. The Byelorussian and Ukrainian circles actively strived to introduce the national languages – Byelorussian and Ukrainian – into the liturgy. By doing so they sought to restore the national traditions in the Church in Byelorussian and Ukrainian lands, taken away from Poland after the XVIII century partitions. The aspirations to underline the national traditions in the Church were accompanied by the desire to give the Orthodox Church in Poland the national Byelorussian and Ukrainian character. The gradual introduction of Ukrainian and Byelorussian into the liturgy and church life went with great difficulty due to the reluctance of the Church hierarchy – mostly Russians – as well as the state authorities, aiming decisively at the assimilation of the national minorities into the Polish nation. Polonization, supported by the state authorities, formed the circles of the Orthodox Polish, particularly among the orthodox soldiers of the Polish Army. At the same time the fundamental community of the faithful consisted of Byelorussians and Ukrainians, who, by the means of introduction of the national languages into the liturgy and the church life (among other things), wanted to use the Orthodox Church to develop their own national ideas.

20

Ukraińcy w Piotrkowie Trybunalskim w okresie międzywojennym (1920-1939)

63%

Warzocha D.

Facta Simonidis

|

2022

|

vol. 15

|

issue 1

43-74

EN

There were already a few Ukrainians in Piotrków Trybunalski during the tsarist reign. Most often, they were soldiers of the Russian army. Refugees from Ukraine also appeared in Piotrków during World War I, and a large group arrived there after 1920. The troops of the Ukrainian People’s Republic fought alongside the Polish army against Soviet Russia. However, the Ukrainians did not manage to create an independent state, and the Ukrainian army was interned in Poland. Internment camp No. 11 was located in Piotrków, in the barracks of the Polish army. Established between December 1920 and January 1921, it was dissolved in November 1921. It was the smallest of such camps in Poland: there were between 372 and 576 soldiers and their family members there. Compared to other similar establishments, the internment camp in Piotrków stood out in terms of its good-quality housing. It was in fact a place of permanent residence rather than isolation. During the day, the Ukrainian soldiers were able to leave the camp and move freely around the city and its surroundings. They could also take up paid jobs. In addition, the internees could conduct educational, cultural, religious, sports, and publishing activities, as well as run craft workshops. There was also a cultural-educational club and a school for the illiterate internees. In the camp foreign language courses and classes in the history of Ukrainian writing were organized as well. There was also a choir, and several magazines were published. Finally, some of the young people were members of the Union of Interned Ukrainian Students. However, there was no chapel, and the internees used the Orthodox Church in Piotrków. After the camp was dissolved, some of the soldiers remained in Piotrków. Approximately, 140-170 of them lived in the city at various times. The best educated Ukrainians worked as clerks and others worked in factories and on farms. Some of them married Polish women, and their descendants have lived in Piotrków to this day.

PL

Nieliczni Ukraińcy przebywali w Piotrkowie Trybunalskim już w okresie panowania carskiego. Najczęściej byli żołnierzami armii rosyjskiej. Także w czasie I wojny światowej pojawili się w Piotrkowie uchodźcy pochodzący z Ukrainy. Większa grupa Ukraińców przybyła do Piotrkowa po 1920 roku. Wojska Ukraińskiej Republiki Ludowej walczyły u boku Wojska Polskiego przeciwko sowieckiej Rosji. Ukraińcy nie zdołali jednak utworzyć niepodległego państwa, zaś wojska ukraińskie zostały internowane w Polsce. Obóz Internowanych nr 11 znajdował się w Piotrkowie, na terenie koszar Wojska Polskiego. Powstał na przełomie grudnia 1920 i stycznia 1921 roku, został zlikwidowany w listopadzie 1921 roku. Był to najmniejszy z podobnych obozów w Polsce. Przebywało w nim od 372 do 576 osób – żołnierzy i członków ich rodzin. Na tle innych podobnych placówek piotrkowski obóz dla internowanych wyróżniał się pod względem dobrej jakości warunków lokalowych. Faktycznie był miejscem stałego zakwaterowania, a nie izolacji. Żołnierze ukraińscy mieli w ciągu dnia możliwość opuszczania obozu i swobodnego poruszania się po mieście i jego okolicy. Mogli podejmować pracę zarobkową. Internowani mogli prowadzić działalność oświatową, kulturalną, religijną, sportową i wydawniczą, mogli tworzyć i prowadzić warsztaty rzemieślnicze. W obozie w Piotrkowie w 1921 roku funkcjonowało kółko kulturalno-oświatowe. Utworzono szkołę dla analfabetów. Organizowano kursy języków obcych oraz historii ukraińskiego piśmiennictwa. W obozie działał chór. Wydawano kilka czasopism. W Piotrkowie działał w 1921 roku Związek Internowanych Ukraińskich Studentów. Nie utworzono natomiast kaplicy, a internowani korzystali z piotrkowskiej cerkwi prawosławnej. Po rozwiązaniu obozu część byłych żołnierzy pozostała w Piotrkowie. W różnych latach przebywało ich w mieście około 140-170. Najlepiej wykształceni pracowali jako urzędnicy, inni jako robotnicy w fabrykach i rolnictwie. Część ożeniła się z Polkami, a ich potomkowie mieszkają w Piotrkowie do dziś.

Refine search results

Ludwik Mroczka Polacy i Ukraińcy między koegzystencją a konforntacją.

Rola spuścizny cyrylo-metodiańskiej w zachowaniu tożsamości narodowej Ukraińców w Rumunii

Ukraińcy na Podlasiu – geneza, kontrowersje, współczesność

Pacyfikacja Wierzchowin – „mit wierzchowiński” czy czarna karta w historii Narodowych Sił Zbrojnych

Płock as a city of ‘immigration’ and ‘emigration’ in 2019

„Który Rusin, a który Polak…” Ukraińskie straty osobowe w powiecie przemyskim w czasie konfliktu polsko-ukraińskiego w pierwszym półroczu 1945 r. (aspekt statystyczny)

UKRAINIAN COMMUNITY IN POLAND IN THE CONTEXT OF POLISH-UKRAINIAN DIALOGUE

W pułapce kolonializmu... Ukraińcy w Galicji Wschodniej — kolonizowani czy kolonizatorzy?

Muzeum kultury łemkowskiej w Zyndranowej

Toward the Idea of Polishness: Implications of 1918 for the Former Eastern Galicia, 1918–1939

History and Traditions of the Orthodox Ukrainian Community in Maramureș

Łemkowie i Łemkowszczyzna w międzywojniu

„Zdejmij okulary różowe!” – błędy w szyku zdania w polszczyźnie studentów ukraińskojęzycznych

„Mała Ukraina” czy polskie Viettown? Społeczno-przestrzenne wzory zamieszkiwania imigrantów w metropolii warszawskiej

Łemkowie i Łemkowszczyzna w międzywojniu

Swojscy inni na portalach regionalnych „Gazety Wyborczej” – analiza nagłówków dotyczących Ukraińców z lat 2015–2019

Początek działalności i arcypasterskiej władyki Hilariona Ohijenki w roku 1940

ETNICYZOWANIE PRZEDMIOTÓW I JEGO SKUTKI. O ROLI UKRAIŃSKICH ZBIORÓW ETNOGRAFICZNYCH W POLSCE

Białorutenizacja i ukrainizacja języka liturgicznego w Kościele prawosławnym w II Rzeczypospolitej

Ukraińcy w Piotrkowie Trybunalskim w okresie międzywojennym (1920-1939)

Białorutenizacja i ukrainizacja języka liturgicznego w Kościele prawosławnym w II Rzeczypospolitej