Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 1526

first rewind previous Page / 77 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Unia Europejska
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 77 next fast forward last
EN
A Polish minister presents his views on the EU crisis and potential ways of dealing with the current problems.
PL
Dekada polskich doświadczeń członkostwa w Unii Europejskiej pokazuje, że na gruncie krajowej polityki można określić dwa zasadnicze modele integracji, które są prezentowane przez dwie największe partie polityczne. Każda z nich zarówno Prawo i Sprawiedliwość, jak i Platforma Obywatelska RP miały możliwość praktycznej realizacji głoszonych przez liderów partyjnych tez o członkostwie Polski w UE. Różnice programowe między tymi partiami zaczęły się kreować już przy okazji prowadzonej przez nie kampanii referendalnej w sprawie akcesji Polski do Unii Europejskiej. To w tamtym czasie PiS zbudował swój program wokół siły Polski w Unii Europejskiej opartej między innymi na sile głosu w Radzie Unii Europejskiej i twardej polityce wzmacniającej interesy narodowe. Z kolei Platforma Obywatelska realizację swoich priorytetów polityki europejskiej widzi nie tylko w gronie członków Rady Unii Europejskiej, ale równie ż poprzez skuteczny lobbing polskich spraw na etapie prelegislacyjnych konsultacji Komisji Europejskiej, lobbing w Parlamencie Europejskim i szeroką współpracę na niedocenionych przez wielu, forach unijnej polityki. Celem opracowania było wskazanie najważniejszych, zdaniem autora, wydarzeń charakteryzujących członkostwo Polski w Unii Europejskiej. Autor dokona ł ich systematyzacji, opisu, a także podziału na wydarzenia europejskie mające wpływ na bieg spraw krajowych i na te krajowe, które cechowały polską dyplomację europejską w ostatniej dekadzie. Autor wskazuje cechy charakterystyczne dwóch dyskursów o polskiej polityce europejskiej, które już od referendum akcesyjnego, przez kolejne lata członkostwa w UE angażują uwagę Polek i Polaków wokół spraw unijnych. Na tej podstawie zostały nakreślone kierunki polskiej polityki europejskiej w perspektywie kolejnych lat członkostwa w UE.
PL
Zielona gospodarka, definiowana jako gospodarka, która wpływa na wzrost dobrobytu ludzi i równości społecznej jednocześnie zmniejszając zagrożenia środowiskowe i niedobór zasobów naturalnych jest obecnie w Unii Europejskiej podstawą nowej strategii Europa 2020. Tak zwane „zazielenianie gospodarki”  powinno obejmować rozwój czystych technologii, odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej, zrównoważonej konsumpcji i produkcji, zintegrowanej polityki produktowej, zamówień zielonych, zielonych miejsc pracy i środowiska reformy fiskalnej. W UE, rozwój zielonej gospodarki jest dziś prezentowany jako najlepsze rozwiązanie na czas kryzysu. Na pytanie, czy to wystarczy, aby uczynić z UE najbardziej konkurencyjną gospodarką na świecie odpowiedź jest raczej pesymistyczna. Powodem jest to, że wiele innych krajów wybrało tą samą drogę rozwoju, a państwa UE nadal będą borykać się z typowymi dla regionu problemami - w szczególności demograficznymi i instytucjonalnymi.
EN
Marking the 60th anniversary of the Treaties of Rome, which had laid the foundations for the European Union, 2017 was a time of political reflection on the future of the EU after Brexit. A decade earlier, after the crisis related to the Constitutional Treaty fiasco, the EU faced a similar challenge of structural reforms, which resulted in the adoption of the Treaty of Lisbon. The article compares the debate and proposals for EU reform presented on the 50th and 60th anniversaries of the Treaties of Rome. The author argues that while in 2007 EU members states made a step on the road to “ever closer Union,” in 2017 they were headed towards an “ever more differentiated Union.”
EN
Until recently, European integration has been progressing unevenly yet consistently in the direction of deepening the process. Brexit only seemingly opens the door towards faster integration. A number of economic and geopolitical threats combined with a lack of strong leadership in the European Union are responsible for leaving unresolved the dilemmas of setting the directions and pace of integration in the long-term horizon. The “muddling through” scenario remains the most probable.
PL
Klastry stają się stałym i niezbędnym elementem każdej gospodarki. Specyficzne cechy klastrów sprawiły, że są one narzędziem do realizowania podstawowych założeń europejskiej polityki regionalnej. Wyjątkowa rola klastrów w gospodarce rynkowej umożliwiła finansowanie ich rozwoju z funduszy strukturalnych. W artykule przedstawiono możliwości finansowania klastrów z funduszów strukturalnych Unii Europejskiej. Ponadto umiejscowiono ideę klasteringu w założeniach polityki regionalnej Unii Europejskiej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że funkcjonowanie klastrów finansowane jest w Polsce ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego poprzez Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka oraz 16 Regionalnych Programów Operacyjnych.
EN
Clusters have become a permanent element of every economy. The unique role of clusters in a market economy has allowed the financing of their development from structural funds. The article presents possibilities of financing of clusters from EU structural funds. Moreover, the idea of clustering was situated in the assumptions of the EU regional policy. The research concluded that clusters in Poland are financed by the European Regional Development Fund through the Innovative Economy Operational Programme and 16 Regional Operational Programmes.
PL
Spójność społeczna szerzej została poddana analizom w integrującej się po drugiej wojnie światowej Europie. Choć jako zjawisko badane interdyscyplinarnie, ma odmienne definicje oraz strategie osiągania w różnych regionach i kulturach, to jednak model europejski silnie wpływa na inne. Często a priori jest przyjmowany jako jedyny możliwy, a spojrzenie europocentryczne na spójność społeczną jest najbardziej powszechne. Rozpoczynając od analizy europejskiego rozumienia terminu i w porównaniu z nim, w poniższym artykule zostanie przedstawiona specyfika problemu, wpływ koncepcji europejskich, definicje zjawiska, proponowany zestaw wskaźników mierzących stopień jej poprawy i strategie polityczne z perspektywy rejonu Ameryki Łacińskiej.
9
Publication available in full text mode
Content available

Kryzys innowacyjności w Europie

51%
PL
The European Union is gradually losing competitive advantage against the biggest rivals on a global scale, due to the difficulty of creating new technologies and their application in the economy. This process is related to the withdrawal from industrial policy, which has its source in focusing the European integration on neoliberal common market, open to outside competitors. Moreover, the main trajectory of development of the EU was the expansion of the common market, achieved by successive rounds of enlargement of the Community, rather than building competitive advantages on a global scale. Added to this are the problems of the EU innovation policy related to the troubles in the coordination of national policies, bureaucratic obstacles, as well as the deficit of offsetting the differences of innovative economy in the whole Community. Unia Europejska stopniowo traci przewagę konkurencyjną w stosunku do największych rywali w skali globalnej, co wynika z trudności tworzenia nowoczesnych technologii i ich aplikacji w gospodarce. Utrata przewagi wiąże się z zanikiem polityki przemysłowej i ma swoje źródło w ukierunkowaniu integracji europejskiej na rozwój neoliberalnego wspólnego rynku, dodatkowo otwartego na zewnętrznych konkurentów. Główną trajektorią rozwoju w UE była ponadto ekspansja wspólnego rynku, przede wszystkim w wyniku kolejnych rund poszerzania Wspólnoty, a nie budowanie przewag konkurencyjnych w skali globalnej. Nałożyły się na to problemy samej polityki innowacyjnej UE, związane z jej kłopotami w zakresie koordynacji polityk narodowych, utrudnieniami biurokratycznymi i deficytem wyrównywania różnic innowacyjnej gospodarki w skali całej Wspólnoty.
PL
Artykuł poświęcony jest problematyce dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania terroryzmu z 15 marca 2017 r. i jej transpozycji do polskiego systemu prawnego. Po wyjaśnieniu kwestii formalnych dotyczących zastąpienia przez dyrektywę obowiązującej dotychczas decyzji ramowej Rady w sprawie zwalczania terroryzmu, autor analizuje zakres przedmiotowy dyrektywy i wskazuje na jej miejsce w systemie prawnym Unii Europejskiej w kontekście zwalczania terroryzmu. Na tym tle autor prezentuje elementy polskiego systemu prawnego, wskazując regulacje pozwalające uznać, że Rzeczpospolita Polska dokonała transpozycji omawianej dyrektywy uznając, że kluczowe miejsce zajmują w nim trzy regulacje: kodeks karny, kodeks postepowania karnego i ustawa o działaniach antyterrorystycznych. We wnioskach autor, formułując uwagi de lege ferenda, zgłasza postulat uzupełnienia regulacji dotyczących jurysdykcji o kwestie związane z możliwością karania osób — obywateli RP i cudzoziemców — w związku ze zjawiskiem „turystyki terrorystycznej”.
EN
The policy of Iranian nuclearisation constitutes one of the principal threats to the regional security in the Middle East aff ecting also the global dimension. The European Union became involved in the fi ght against it possessing the possibilities of a peaceful solution to disputable issues, unlike most other international actors at the beginning of the 21st century. The conducted policy, where also the United Nations Security Council got engaged, ended in fiasco, mainly due to the discrepancy of political goals of both European states as well as of world powers. The aim of this study is the presentation of the EU actions regarding the Iranian nuclear programme and the evaluation of its eff ectiveness during the years of 2008-2011.
PL
Polityka nuklearyzacji Iranu stanowi jedno z zasadniczych zagrożeń bezpieczeństwa regionalnego na Bliskim Wschodzie oraz w wymiarze globalnym. W jej zwalczanie zaangażowała się Unia Europejska, która jako jeden z nielicznych na początku XXI wieku aktorów międzynarodowych posiadała możliwości pokojowego rozwiązania spornych kwestii. Prowadzona polityka, w którą zaangażowano także Radę Bezpieczeństwa ONZ poniosła fiasko, głównie w wyniku rozbieżności celów politycznych zarówno państw europejskich, jak i mocarstw światowych. Celem niniejszego opracowania jest prezentacja działań UE w kwestii irańskiego programu jądrowego oraz ocena jego skuteczności w latach 2008 -2011.
PL
Celem artykułu jest krytyczna analiza wybranych aspektów instytucji inicjatywy obywatelskiej wprowadzonej do unijnego porządku prawnego na mocy Traktatu z Lizbony, którego lakoniczne postanowienia rozwija rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. Podana problematyka z uwagi na relatywnie krótki okres obowiązywania drugiego z wymienionych aktów normatywnych nie doczekała się jak dotychczas kompleksowego omówienia w literaturze prawniczej. Autor wskazuje, że z pozoru najbardziej kontrowersyjne elementy obywatelskiej inicjatywy ludowej w UE, tj. minimalna liczba państw, z których muszą pochodzić sygnatariusze oraz minimalna liczba sygnatariuszy z jednego państwa członkowskiego nie powinny koncentrować uwagi krytyków przyjętych norm prawnych. Natomiast na szczególną dezaprobatę jego zdaniem zasługuje natomiast przyjęcie przez unijnych prawodawców formy niesformułowanej inicjatywy obywatelskiej, co niesie za sobą ryzyko deformacji, czy też niewłaściwej interpretacji propozycji ludu przez Komisję Europejską. Jest to tym bardziej istotne w obliczu, również ocenianego negatywnie, pośredniego czy wręcz podwójnie pośredniego charakteru inicjatywy ludowej w UE – co przy użyciu typologii stosowanej w nauce prawa konstytucyjnego uprawniałoby wręcz do stwierdzenia, że nie mamy do czynienia w badanym przypadku z odmianą „inicjatywy ustawodawczej”, lecz raczej jedynie „inspiracji ustawodawczej”. Generalny sceptycyzm co do wpływu badanej instytucji prawnoustrojowej na rozwiązanie problemu tzw. deficytu demokracji w UE oparty jest na fundamentalnej uwadze, zgodnie z którą jedynie zmiana charakteru integracji europejskiej – z obecnie realizowanego modelu liberalnego, na model republikański – może stworzyć szansę na rzeczywisty udział obywateli Unii w życiu publicznym.
EN
The article includes a critical analysis of chosen aspects of the institution of the citizens’ initiative in the European Union. It was introduced to the legal system of the EU by the Treaty of Lisbon and by Regulation No 211/2011 of the European Parliament and the Council of 16 February 2011. The examined issue has not been discussed comprehensively in the legal literature yet. On the one hand, the author gives his assent about such elements of the citizens’ initiative in the EU as the minimum number of countries from which signatories must come and the minimum number of signatories from one Member State, i.e. issues which should be apparently the most controversial. On the other hand, in the main part of the study, the author tries to argue that the form and nature of the initiative should be assessed negatively. Unformulated form of the above-mentioned institution may lead to deformation or misinterpretation of citizens’ proposal by the European sion. Furthermore, the indirect character of the citizens’ initiative entitled to state that we do not deal with a variety of “legislative initiative” but rather with a variety of “legislative inspiration”. To sum up, the author anticipates that the examined political institution will not contribute to solve the problem known as “democratic deficit” in the EU. His opinion is based on a general remark that without changing the actual, liberal model of European integration on the republican one, there are no prospects to ensure effective participation of EU citizens in public life.
PL
WSPÓŁPRACA REGIONALNA W EUROPIE. OD KONWENCJI MADRYCKIEJDO PODEJŚCIA MAKROREGIONALNEGO W Europie współpraca organów regionalnych jest możliwa w oparciu o Konwencje międzynarodowe oraz dokumenty wewnętrzne Unii Europejskiej. Obserwując losy współpracy regionalnej od konwencji madryckiej do stworzenia podejścia makroregionalnego, można zaobserwować znaczny rozwój koncepcji stosunków międzyregionalnych. Stosunki te ewoluowały od popierania i wspierania współpracy transgranicznej przez Państwa do całościowych koncepcji makroregionalnych UE opracowanych z udziałem regionów i organizacji na ich rzecz działających. W ciągu najbliższych lat okaże się, czy całościowe koncepcje spełniły swoją funkcję i usprawniły współpracę wewnętrzną UE.
EN
The cooperation of regional authorities in Europe is made possible via the existing international conventions and internal documents of the European Union. Studying the vicissitudes of the European regional cooperation from the Madrid Convention to the creation of a macro-regional approach, one cannot but notice the significant development of the concept of interregional relations. These relations have been evolving from the promotion and support cross-border cooperation by the Member States to its completion as the EU macro-regional concept elaborated with the participation of the regions and organisations acting on their behalf. Within the next few years it will turn out whether these concepts have in their entirety fulfilled their function and enhanced the internal EU cooperation.  
PL
Wśród aksjologicznych podstaw integracji europejskiej bezpieczeństwo było niewątpliwie najważniejszym z nich. Włączenie powojennych Niemiec w krwiobieg zachodnioeuropejskich powiązań gospodarczych i społecznych z jednej strony, a z drugiej obawy przed rosnącym w siłę Związkiem Sowieckim i wrogim zachodnim wartościom, były przesłankami realizacji projektów zacieśnienia współpracy między państwami położonymi na zachód od Łaby. Zrozumiałe jest, że najszybciej procesy integracyjne postępowały w sferze wymiany gospodarczej i regulowania jej zasad, a wolniej w obszarach związanych z samą tkanką tworzącą suwerenność każdego państwa, czyli bezpieczeństwem i obronnością. Celem artykułu jest przedstawienie kształtowania się wspólnej polityki europejskiej w tej ostatniej kwestii. Na jej potrzeby przyjęto trzy różne wymiary procesów integracyjnych, które wzajemnie się uzupełniały i doprowadziły do obecnego ładu instytucjonalnego Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Pierwsza z nich, którą można nazwać swoistym laboratorium formalnych struktur współpracy państw Europy Zachodniej w dziedzinie bezpieczeństwa i wojskowości, obejmowała powstanie i ewolucję Unii Zachodnioeuropejskiej. Druga perspektywa to rozwój idei integracji politycznej i obronnej poprzez formułowanie różnych inicjatyw, raportów i analiz przez aktorów życia politycznego państw członkowskich, co często nieformalnie stanowiło silny impuls do przyspieszenia procesów integracyjnych. Ostatnim obszarem analizy są postanowienia traktatu, który uporządkował i zreformował mechanizmy funkcjonowania wspólnotowych elementów europejskiej przestrzeni bezpieczeństwa i obrony.
EN
Among the axiological foundations of European integration, security was undoubtedly the most important of them. The inclusion of post-war Germany in the bloodstream of Western European economic and social ties, on the one hand, and, on the other, fears of the Soviet Union growing in strength and hostile to Western values, were the reasons behind the projects to strengthen cooperation between the countries west of the Elbe. Understandably, integration processes progressed fastest in the sphere of economic exchange and regulation of its rules, and slower in areas related to the very tissue that creates the sovereignty of each state, i.e. security and defense. The aim of the article is to present the shaping of a common European policy on this last issue. For its purposes, three different dimensions of the integration processes were adopted, which complemented each other and led to the present institutional order of the Common Security and Defense Policy. The first of them, which can be called a kind of laboratory of formal structures of cooperation of Western European states in the field of security and military, covered the creation and evolution of the Western European Union. The second perspective is the development of the idea of political and defense integration through the formulation of various initiatives, reports and analyzes by actors of the political life of the Member States, which often informally constituted a strong impulse to accelerate the integration processes. The last area of analysis is the provisions of the treaty, which organized and reformed the functioning mechanisms of the community elements of the European security and defense space.
PL
Przedmiotem opracowania jest diagnostyka i ocena przeobrażeń w sektorowej strukturze zatrudnienia w krajach UE w czasie. Na tym tle eksponowane są zmiany w GN Polski w okresie 1997– 2008. Dla zilustrowania i empirycznej weryfikacji teorii trzech sektorów A. Fishera, C. Clarka i J. Fourastie zorientowanej na ocenę procesu modernizacji unijnych gospodarek wykorzystane zostały klasyczne narzędzia analizy statystycznej oraz mało znana w Polsce, a popularna w USA, technika pomiaru sektorowych zmian strukturalnych w czasie, jaką jest technika przesunięć udziałów (shift-share).
PL
Artykuł przedstawia inicjatywy natury prawnej (w obrębie prawa karnego) funkcjonujące w wybranych państwach członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie profilaktyki i penalistyki wobec nieletnich sprawców czynów karalnych. Przybliżone zostały mechanizmy obowiązujących systemów prawnokarnych państw europejskich w tym zakresie. Poza rysem historycznym problematyki osądzania nieletnich, przedstawiono również współcześnie obowiązujące doktryny postępowania w zakresie profilaktyki karnej wobec osób nieletnich i młodocianych.
PL
W pracy podjęto próbę oceny wpływu wsparcia finansowego w ramach WPR na sytuację dochodową rolników indywidualnych w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, co stanowi cel główny tej publikacji (z uwagi na brak wyczerpujących danych pominięto w analizie Bułgarię i Rumunię). Kolejnym celem artykułu jest przybliżenie zasad finansowania rolnictwa i obszarów wiejskich w UE oraz przedstawienie skali wsparcia przyznanego krajom Europy Środkowej i Wschodniej w bieżącym okresie planowania budżetowego, tj. w latach 2007–2013. W pracy wykorzystano informacje takich instytucji, jak IERiGŻ, FAPA, a także statystyki FADN. Analiza empiryczna przeprowadzona została z wykorzystaniem modeli panelowych, a także podstawowych mierników struktury, korelacji i dynamiki.
PL
Wzrost efektywności i kokurencyjności polskiego sektora bankowego wynika głównie z wejścia Polski do Unii Europejskiej. Obency poziom konkurencji i efektywności w polskim sektorze bankowym jest zbliżony do tego, jaki występuje w krajach strefy euro. Jednakże rynek kredytowy w Polsce w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej jest słabiej rozwinięty. Jaki jest stan tego rynku na tle innych krajów europejskich oraz jakie stoją przed nim szanse i zagrożenia zaprezentuje ten artykuł.
PL
Celem opracowania jest ocena poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego krajów Unii Europejskiej. Badania dotyczą 23 krajów będących członkami UE w 2005 roku (z analiz wyłączono Maltę i Cypr). Rozważania oparto na danych pochodzących z okresu 1990–2006, na podstawie których oszacowano syntetyczne mierniki taksonomiczne uwzględniające w swej konstrukcji 21 cech społeczno-ekonomicznych. Na podstawie wyznaczonych wskaźników oraz Human Development Index dokonano klasyfikacji krajów do grup typologicznych. Przeprowadzono dyna miczną analizę sytuacji poszczególnych krajów, wykorzystując w tym celu szeregi czasowe utworzone z wyznaczonych mierników agregatowych.
PL
Jednym z najważniejszych celów polityki strukturalnej Unii Europejskiej jest redukcja dysproporcji rozwojowych pomiędzy krajami członkowskimi i ich regionami. Głównymi beneficjentami tej polityki są kraje o niższym poziomie rozwoju społeczno-gospodarczego, w tym Polska. Wyniki badań skuteczności tej polityki dostarczają jednak niejednoznacznych wniosków co do realnej konwergencji, zwłaszcza na poziomie regionów unijnych. W związku z powyższym w artykule podejmuje się próbę oceny znaczenia konwergencji w polityce strukturalnej Unii Europejskiej na poziome definiowanych przez nią celów, jak i w rzeczywistości, analizując współczynniki β – beta i σ – sigma konwergencji dla krajów członkowskich i regionów NUTS2. Badanie potwierdza proces konwergencji na poziomie narodowym i dywergencji na poziomie regionalnym. Ostatecznie w artykule podejmuje się próbę oceny, jakie znaczenie kwestia konwergencji będzie miała w kolejnej perspektywie finansowej 2014–2020. Podstawą do wnioskowania na przyszłość są zalecenia wynikające z Piątego Raportu Spójności Strategii Europa 2020 oraz stanowiska poszczególnych państw.
EN
One of the principal aim of EU structural policy is development’s disproportion reduction between member states and their regions. The main recipients of this policy, including Poland, are countries which are on the lower socio – economic development level. In spite of these facts, the investigation doesn’t support unequivocal results on the real convergence, particularly on regional level. According to theabove the article attempts to evaluate the meaning of convergence in European Union’s structural policy indefinitegoalsas well as in reality by using β -beta and σ – sigma coefficients for national and regional scrutiny. The analysis confirms convergence process on national level and divergence on regional one. Finally, the article tries to asset how important the convergence will be in the next programming period. The basis for concluding are: recommendation from Fifth Cohesion Report, Strategy Europe2020 and positions of the EU’s member states.
first rewind previous Page / 77 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.