Search results

1

„Русский” юмор в контексте направлений юмористической коммуникации: причины гелотофобии как социального явления

100%

Troitskiy S.

Studia Rossica Posnaniensia

|

2022

|

vol. 47

|

issue 1

91-110

EN

The article is an attempt to answer the question whether there is a cultural specificity of humour not in form and content, but in the context of pragmatics. Discussing humour from the point of view of its orientation to the addressee, we can distinguish three main options described by the Russian philosopher V. S. Solovyov in connection with humour, these are relations to the highest, to the equal, and to the lowest. Considering that such a simplified scheme exhausts all possible vectors of constructing a message according to the method of interpretation of the addressee (as higher, as lower, as equal), such a seemingly simple classification, however, determines not only the narrative position, but also the content and form of the message, as well as sets other restrictions. The scheme of relations (vectors) rooted in culture and reproduced by it determines not only how a humorous message is constructed, but also in many respects the readiness of the addressee for an adequate reaction in the form of laughter, and whether the author of the humorous message expects this reaction. Thus, one of the tasks of the article is an attempt to explain the specifics of the (unsuccessful) humorous interaction between the carriers of subjects and objects of power. Russian culture is the focus of the article, which is based on Russian sources.

2

Idea powszechności Kościoła według Włodzimierza Sołowjowa

72%

Moskałyk J.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2011

|

vol. 3(58)

89-102

EN

This brief outline of Solovyov’s idea of the universality of the Church is an attempt to validate his individual view on one of the crucial dimensions of the existence of the ecclesial community in the world. The significance of the presented doctrinal vision follows from its focus on the ontological-historical element of the Church, i.e. on its permanent and unchanging component that finds temporal expression as a divine-human event. It is on account of the principle of the universality of the Church that the question of its original and future shape on a strictly human plane remains open. Vladimir Solovyov was not afraid to engage this question, deeming it to be of basic importance for a Christian’s identification with his/her Church. With time, the special point of reference in Solovyov’s theological reflections shifts to the problem of universality in Orthodoxy and Catholicism, seen in the perspective of unifying Christians of the East and the West. Solovyov was the first Orthodox theologian to put forward a far reaching suggestion concerning unity of the two Churches.

3

Idea powszechności Kościoła według Włodzimierza Sołowjowa

72%

Moskałyk J.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2011

|

vol. 3

89-102

EN

This brief outline of Solovyov’s idea of the universality of the Church is an attempt to validate his individual view on one of the crucial dimensions of the existence of the ecclesial community in the world. The significance of the presented doctrinal vision follows from its focus on the ontological-historical element of the Church, i.e. on its permanent and unchanging component that finds temporal expression as a divine-human event. It is on account of the principle of the universality of the Church that the question of its original and future shape on a strictly human plane remains open. Vladimir Solovyov was not afraid to engage this question, deeming it to be of basic importance for a Christian’s identification with his/her Church. With time, the special point of reference in Solovyov’s theological reflections shifts to the problem of universality in Orthodoxy and Catholicism, seen in the perspective of unifying Christians of the East and the West. Solovyov was the first Orthodox theologian to put forward a far reaching suggestion concerning unity of the two Churches.

4

Ekumenizm radykalny: Papież Jan Paweł II i Włodzimierz Sołowjow

72%

Rojek P.

Roczniki Humanistyczne

|

2022

|

vol. 70

|

issue 7

9-27

EN

There is much evidence that John Paul II highly appreciated the thoughts of Vladimir Solovyov. In the year 2000, the Pope famously mentioned him as a “witness of the faith”, one of the “renowned Christian thinkers” and a “figure of extraordinary depth”. In this paper, I attempt to analyse some similarities between these two thinkers. First, as many commentators have noted, they shared the ecumenical vision of uniting the Catholic and Orthodox Churches. Secondly, and which seems to me to be more important, they had the same deep theological understanding of man, the world and history. I think that this common christocentric vision is not only the ultimate basis for ecumenical efforts, but also grounds for the formulation of a truly Christian alternative to secular modernity.

PL

Istnieje wiele świadectw, że Jan Paweł II wysoko cenił myśl Włodzimierza Sołowjowa. W 2000 r. papież wspominał o nim jako o „świadku wiary” , „wybitnym chrześcijańskim myślicielu” i „człowieku niezwykłej głębi”. W tym artykule próbuję przedstawić analizę niektórych podobieństw między tymi dwoma myślicielami. Po pierwsze, jak dostrzegało to wielu komentatorów, podzielali oni wspólną wizję zjednoczenie Kościołów katolickiego i prawosławnego. Po drugie, co wydaje mi się ważniejsze, mieli takie samo teologiczne rozumienie człowieka, świata i historii. Sądzę, że ta wspólna chrystocentryczna wizja jest nie tylko ostateczną podstawą wysiłków ekumenicznych, lecz także gruntem dla sformułowania prawdziwie chrześcijańskiej alternatywy dla świeckiej nowoczesności.

5

Sens miłości erotycznej w filozofii Włodzimierza Sołowjowa

58%

Domagała E.

Kultura i Wartości

|

2013

|

issue 7

DE

Das Konzept der erotischen Liebe von Wladimir Solowjow bildet eine originelle theosophische Liebesvorstellung. Die Theorie der Liebe von Solowjow ist nämlich eng mit der eschatologischen Problematik verbunden und ist darüber hinaus eine Resultante der materialistischen (stricte biologischen) und der spiritualistischen Auffassung der Thematik. Solowjows philosophische Analysen der Geschlechtsliebe beweisen, dass es weniger ein Akt ist, der über die rein biologische Ebene hinausgeht, als viel mehr einer, der unsere biologische Natur verwandeln lässt. Er beruht auf der Überhöhung oder Vergöttlichung unserer Natur. Der Sinn einer so interpretierten erotischen Liebe liegt in dem Herausbilden einer breitgefassten Einheit, deren Grundlage darin besteht, das geistig-körperliche Ganze zu erreichen und die Teilung aufgrund des Geschlechts zu überwinden, d.h. das weibliche und männliche Prinzip des menschlichen Daseins zu integrieren.

EN

Vladimir Solovyov’s concept of erotic love represents a rather original theosophical vision of this issue for his theory of love is closely connected with eschatological matters and, in addition to that, constitutes the product of materialistic (strictly biological) and spiritualist presentation of the subject in question. Solovyov’s philosophical analyses of sexual love demonstrate that intercourse is not so much an act that exceeds purely biological level as the one that causes transformation of our biological nature and consists in over-spiritualisation and divinisation (deification) of our nature. The meaning of erotic love, as construed by Solovyov, lays in creating a widely understood unity based on attaining a spiritual and bodily integrity as well as overcoming disintegration connected with the existence of gender, that is integrating the female and male principle of human existence.

PL

Włodzimierza Sołowjowa koncepcja miłości erotycznej to dość oryginalna koncepcja teozoficzna. Sołowjowowska teoria miłości wiąże się bowiem ściśle z problematyką eschatologiczną, ponadto stanowi wypadkową materialistycznego (stricte biologicznego) oraz spirytualistycznego ujęcia tej tematyki. Sołowjowa filozoficzne analizy miłości płciowej wykazują, że jest to akt nie tyle wykraczający poza poziom czysto biologiczny, co powodujący transformację naszej biologiczności, polegającą na przeduchowieniu czy przebóstwieniu naszej natury. Sens tak zinterpretowanej miłości erotycznej tkwi w wytworzeniu szeroko pojętej jedności, której podstawę stanowi uzyskanie duchowocielesnej całości oraz pokonanie rozpadu związanego z faktem płci, czyli integracja żeńskiej i męskiej zasady ludzkiego bytu.

6

Идейные истоки литературного движения «Скифов» (от Владимира Соловьева к Александру Блоку)

44%

Kirichenko O.

Roczniki Humanistyczne

|

2022

|

vol. 70

|

issue 7

261-274

PL

Ideologia scytyjska wyrosła z dwóch źródeł: sofiologii Włodzimierza Sołowjowa, dostosowanego przez Aleksandra Błoka do rewolucyjnego standardu «apokalipsy antychrześcijańskiej» i idei Razumnika Iwanowa-Razumnika, który bazował na opiniach okcydentalistów Piotra Czaadajewa i Aleksandra Hercena. Dla Błoka scytyzm stał się formą wyrazu jego antychrześcijańskich, nietzscheańskich idei, które długo dojrzewały pod przykrywką jego sofinizmu. Rewolucja pozwoliła mu wyrazić je otwarcie i przyciągnąć uwagę założyciela scytyjskiego ruchu literackiego. Radykalizm Błoka umożliwił włączenie scytyzmu w życie partyjne lewicowych eserowców, nadając ruchowi nowy charakter i nowe wytyczne związane z rewolucją światową rozumianą na sposób niebolszewicki.

EN

The Scythian ideology grew from two sources: the sophiology of Vladimir Solovyov, adapted by Alexander Blok to the revolutionary standard of the “anti-Christian apocalypse”, and the ideas of Razumnik Ivanov-Razumnik, who relied on the opinions of the Westernisers Pyotr Chaadaev and Alexander Herzen. For Blok, Scythianism became a form of expression of his anti-Christian, Nietzschean ideas, which had matured for a long time under cover of his sophiology. The revolution allowed him to express them openly and attract the attention of the founder of the Scythian literary movement. Blok’s radicalism made it possible to include Scythianism in the party life of the Left Socialist-Revolutionaries, giving the movement a new character and new guidelines associated with the world revolution in a non-Bolshevik manner.

RU

Скифская идеология выросла из двух источников: софиологии Владимира Соловьева, адаптированной Александром Блоком к революционному стандарту «антихристианского апокалипсиса», и идей Разумника Иванова-Разумника, опиравшегося на мнения западников Петра Чаадаева и Александрa Герценa. Для Блока скифство стало формой выражения его антихристианских, ницшеанских идей, долго зревших под прикрытием его софиинизма. Революция позволила ему открыто выразить их и привлечь внимание основателя скифского литературного течения. Радикализм Блока позволил включить скифство в партийную жизнь левых эсеров, придав движению новый характер и новые ориентиры, связанные с мировой революцией на небольшевистский лад.

Refine search results

2 Roczniki Humanistyczne

2 Roczniki Teologii Ekumenicznej

1 Kultura i Wartości

1 Studia Rossica Posnaniensia

2 Moskałyk J.

1 Domagała E.

1 Kirichenko O.

1 Rojek P.

1 Troitskiy S.

3 2022

1 2013

2 2011

„Русский” юмор в контексте направлений юмористической коммуникации: причины гелотофобии как социального явления

Idea powszechności Kościoła według Włodzimierza Sołowjowa

Idea powszechności Kościoła według Włodzimierza Sołowjowa

Ekumenizm radykalny: Papież Jan Paweł II i Włodzimierz Sołowjow

Sens miłości erotycznej w filozofii Włodzimierza Sołowjowa

Идейные истоки литературного движения «Скифов» (от Владимира Соловьева к Александру Блоку)