Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Wacław Jabłonowski
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.
Świat i Słowo
|
2021
|
vol. 36
|
issue 1
197-210
EN
In 1841, Wacław Jabłonowski, in a review of Juliusz Słowacki’s Beniowski, depicted in the poet a fiery rain which would cleanse the nation of “disgusting growths of weepy Romanticism”. The paper presents an ironic play with the motif of tears in the poem, which is, above all, a play with literary conventions. An example of farewell love letters flooded with tears is regarded not only in the context of the poet’s distance from sentimental and romantic affects (the issue of authenticity and artificiality) or from literary styles, but also in the context of the imagological constructs of-real or projected-Polish identity as well as reactions to the loss of independence. Juxtaposing Beniowski with Byron’s Don Juan, the paper shows how Słowacki overcomes irony and moves towards mysticism.
PL
W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.