Search results

1

(Nie)udany projekt. Vidkun Quisling i paradoks norweskiego faszyzmu lat 30. i 40.

100%

Sobczak P. M.

Przegląd Humanistyczny

|

2018

|

vol. 62(2 (461))

29-34

PL

The article discusses the history of the Nasjonal Samling party (founded in 1933) and its leader Vidkun Quisling – a military, politician and prime minister of the collaborative government of occupied Norway in 1942–1945. Currently, Norwegian fascism of the 1930s and 1940s does not serve as a popular exemplification of fascist ideology, although unlike many other European movements of this type, it managed to gain power in its own country. However, this happened only after Quisling entered into an alliance with Germany and the Third Reich attacked Norway. The history of Quisling and his party seems to prove the bankruptcy of his ideas, which never gained popularity in Norwegian society.

2

„Polak w Afryce” o młodych i najmłodszych uchodźcach polskich z ZSRR w Afryce w latach 1943–1945

72%

Ney-Krwawicz M.

Dzieje Najnowsze

|

2020

|

vol. 52

|

issue 4

25-54

EN

The purpose of the article is to present what and in what form the Polish newspaper Polak w Afryce (Pole in Africa) appearing in Africa in 1943–45 published about the young and youngest Polish refugees from the USSR who reached the African continent. These refugees were located in the countries of British East Africa (i.e. Kenya, Tanganyika, and Uganda), in Norther Rhodesia and Southern Rhodesia as well as in the Union of South Africa. Almost half of the inhabitants of the Polish settlements were young and the youngest children, often orphans or half-orphans, and due to this fact the Polish paper devoted a lot of space to them.

PL

Głównym celem artykułu jest przedstawienie tego, co i w jakiej formie o młodych i najmłodszych uchodźcach polskich z ZSRR, którzy dotarli na kontynent afrykański, pisała ukazująca się w Afryce w latach 1943–1945 polska gazeta, tj. „Polak w Afryce”. Uchodźcy ci rozlokowani byli w krajach Brytyjskiej Afryki Wschodniej (tj. w Kenii, Tanganice i Ugandzie) oraz w Rodezji Północnej i Rodezji Południowej, a także w Unii Południowej Afryki. Blisko połowę mieszkańców polskich osiedli stanowili młodzi i najmłodsi, wielokrotnie sieroty lub półsieroty, co w konsekwencji spowodowało, iż gazeta poświęcała im sporo miejsca.

3

Sitnik OFM: Wspomnienia Bernardynki łowickiej Weroniki Kempy z okresu II wojny światowej

72%

Sitnik A. K.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2014

|

vol. 102

205-236

EN

During World War II, the Bernardine Sisters from Łowicz were involved in intense charitable activities. In the September campaign during the Battle of Bzura, the Bernardine Sisters Convent was transformed into a hospital. Sisters organized beds for patients, underwear, bedding and food. They helped Polish offi cers imprisoned in Blich (the district of Łowicz) and those who waited for the deportation to Germany. They also provided assistance to the Jews from the ghetto of Łowicz. In 1944 they freed 150 children exported from Warsaw to Germany after the Warsaw Uprising and took them to the convent. There, they organized an orphanage for children who lost parents in the war. The person who was especially involved in that kind of activity was Weronika Kempa, the author of the memoirs of that time.

4

Badacz z Polski na Ukrainie: problemy metodologiczne

58%

Wylegała A.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2013

|

vol. 9

|

issue 4

140-151

EN

The aim of the article is to analyze methodological aspects of implementing research project in a culturally different environment, where a language and national identity difference between interviewee and interviewer is present. The analysis is based on the fieldwork done by the Polish researcher in Ukraine. I try to answer whether different nationality influences in such situation the interaction with the interviewees and the results of the research, whether it is a burden or an advantage, and how this possible influence can be controlled. I am interested in issues of contact with the interviewees and interaction during the interview as such, as well as various kinds of the narrative’s modification by the interviewee because of the different nationality of the researcher. I illustrate the following problems with citations of the interviews conducted in the frame of the project.

PL

Celem artykułu jest analiza metodologicznych aspektów prowadzenia badań w obcym kulturowo środowisku, w sytuacji różnic językowych i różnych identyfikacji narodowych badacza i rozmówcy. Analiza problemu podjęta została na przykładzie badań terenowych zrealizowanych przez polską badaczkę na Ukrainie. Staram się odpowiedzieć na pytanie, czy odmienna narodowość ma w takiej sytuacji wpływ na interakcję z rozmówcami oraz otrzymywany materiał, czy jest ona obciążeniem czy zaletą, a także w jaki sposób można ten wpływ kontrolować. Interesuje mnie kwestia kontaktu z rozmówcami i interakcji podczas samego wywiadu oraz różnego rodzaju przypadki modyfikowania narracji przez rozmówcę ze względu na odmienną identyfikację narodową badacza. Prezentację poszczególnych problemów pojawiających się w toku realizacji badań i analizy materiału ilustruję fragmentami nagranych w ramach badań wywiadów.

5

Deutsche und polnische Lektüren über den Zweiten Weltkrieg und den Holocaust. Eine vergleichende Untersuchung zur schulischen Kanonbildung und zum kulturellen Gedächtnis

51%

Meyer M.

Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

|

2009

213-243

PL

Artykuł jest próbą porównania polskich i niemieckich lektur szkolnych dotyczących tematyki II Wojny Światowej i Holocaustu. Ponieważ po stronie niemieckiej ściśle określony kanon lektur nie istnieje, konieczne okazało się przeprowadzenie ankiety umożliwiającej ustalenie kanonu ‚tajemnego‘. Po stronie polskiej obowiązują nie tylko ustalone lektury, lecz również, aż do egzaminu dojrzałości, podręczniki służące nauczaniu literatury. Celem przeprowadzonego badania jest porównanie opracowań na temat należących do kanonu lektur autorów (Tadeusz Borowski, Czesław Miłosz, Hanna Krall) w trzech polskich podręcznikach szkolnych.

EN

This article tries to compare books read at schools in Germany and in Poland concerning Second World War und Holocaust. As there isn’t a fixed canon of books for German schools, an inquiry became necessary to find out the ‚secret‘ canon. In Poland there are not only established compulsory books but also textbooks are used in preparation to matriculation. An investigation of three Polish textbooks and the canonical authors (Tadeusz Borowski, Czesław Miłosz, Hanna Krall) is in the centre of this article.

DE

Der Aufsatz versucht die polnischen und die deutschen Schullektüren zum Thema Zweiter Weltkrieg und Holocaust miteinander zu vergleichen. Da auf deutscher Seite kein festgelegter Kanon existiert, war eine Umfrage notwendig, um den ‚heimlichen‘ Kanon zu ermitteln. Auf der polnischen Seite gibt es nicht nur festgelegte Lektüren, sondern bis zum Abitur auch Schulbücher im Literaturunterricht. Ein Vergleich dreier polnischer Schulbücher und ihrer Behandlung der kanonischen Autoren (Tadeusz Borowski, Czesław Miłosz, Hanna Krall) steht im Zentrum der Untersuchung.

6

Fiktionalisierung der eigenen Kriegskindheit in den Jugendromanen von Anatolij Pristavkin

51%

Leingang O.

Libri & Liberi

|

2013

|

vol. Vol 2

|

issue No. 1

65-82

DE

„Mich erschuf der Krieg“, notierte Anatolij Pristavkin in seinem autobiographischen Werk Der erste Tag – der letzte Tag der Schöpfung, worin der Krieg für ihn tatsächlich zu einer Sozialisierungsinstanz wurde. Pristavkins Mutter starb 1941 an Tuberkulose, als er zehn Jahre alt war; der Vater kämpfte an der Front. Im Jahre 1944 wurde er zusammen mit mehreren hundert Moskauer Waisen in den Nordkaukasus evakuiert, wo er als einer von wenigen einem Massaker entgehen konnte. Aus Trauer um die eigene Kriegskindheit schrieb Pristavkin ein literarisches Großprojekt nieder. In sechs autobiographisch gefärbten, detailreichen Kurzromanen sowie in unzähligen Kurzgeschichten näherte sich der Autor dem Trauma seiner Kriegskindheit an. Da er dabei keine Autobiographiesignale im Sinne des „autobiographischen Paktes“ setzte und die Möglichkeit des „moderaten Fiktionalisierungsschubs“ nutzte, überführte er das biographisch Unartikulierte durch nachträglich imaginierte Entlastungsmomente in „Wunschbiographien“. Im Folgenden wird untersucht, wie Anatolij Pristavkin die eigenen traumatischen Erinnerungen an den Zweiten Weltkrieg in seinen jugendliterarischen Werken inszenierte.

EN

“I was created by war”, writes Anatolij Pristavkin in his last autobiographical povest – a Russian term denoting a medium length prose narrative – characteristically entitled The First Day – the Last Day of Creation (Pervyj den’ – poslednij den’ tvorenija). As he lost his mother to tuberculosis at the age of ten, and knew his father to be fighting at the front, the war became the context of his socialisation: Pristavkin spent his childhood in various orphanages, and was in 1944 evacuated to North Caucasus, where he was one of the few of Muscovite orphans to escape massacre. Pristavkin’s large-scale literary project is focused on this traumatic biography. He approaches his childhood with increasing introspection in six short novels and countless short stories. The gaps in his inconsistent traumatic memories are bridged with repetitions which disguise the construction of an intrafictional reality and guarantee narrative coherence. But at the same time they obscure the constructed nature of such memories, which are conditioned by context and an individual perspective. Thus breaking the ‘autobiographical pact’, Pristavkin transforms what he does not want to express about his own life into imaginative moments of relief, into so-called “ideal autobiographies”. The paper demonstrates how Pristavkin depicts and elaborates his traumatic war memories in his young adult novels.

HR

„Stvorio me rat“, bilježi Anatolij Pristavkin u autobiografskom djelu Prvi dan – posljednji dan postanka (Pervyj den’ – poslednij den’ tvorenija) u kojemu je rat uistinu postao njegov socijalizacijski kontekst. Pristavkinova je majka umrla od tuberkuloze 1941., kada je autor imao deset godina, a otac se borio na fronti. Djetinjstvo i mladost proveo je u različitim dječjim domovima. Zajedno sa stotinama djece evakuiran je 1944. godine na Sjeverni Kavkaz gdje se s tek nekolicinom moskovske siročadi uspio spasiti od masakra. Žalostan zbog svojega djetinjstva, autor započinje veliki književni projekt. U šest autobiografskih, vrlo detaljnih kratkih romana, ali i u mnogobrojnim kratkim pričama, približava se traumi svojega ratnoga djetinjstva. Budući da u tekst ne ugrađuje autobiografske signale uvriježene za ‘autobiografski ugovor’ te se koristi mogućnošću „pomicanja u smjeru odmjerene fikcionalizacije“, Pristavkin dijelove svoje biografije, koje ne želi posredovati, preoblikuje u imaginativne trenutke olakšanja, u „željene biografije“. U radu se, na temelju Pristavkinovih autobiografskih djela Rjazanka i Prvi dan – posljednji dan postanka te s osnoncem na njegova osobna svjedočanstva, istražuje način na koji Anatolij Pristavkin u djelima za mladež uprizoruje svoja osobna traumatska prisjećanja na Drugi svjetski rat.

Refine search results

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen

1 Dzieje Najnowsze

1 Libri & Liberi

1 Przegląd Humanistyczny

1 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 Leingang O.

1 Meyer M.

1 Ney-Krwawicz M.

1 Sitnik A. K.

1 Sobczak P. M.

1 Wylegała A.

1 2020

1 2018

1 2014