Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Wronki

Sort By:

Limit search:

TRUDNA RZECZYWISTOŚĆ. LISTY WŁADYSŁAWA TARNAWSKIEGO Z WIĘZIENIA DO RODZINY (LATA 1947-1948)

100%

Pudłocki T.

Rocznik Przemyski

2015

vol. 51

issue 2(19): Literatura i Język

111-124

The publication includes several so-far unknown letters sent by Władysław Tarnawski from prison to his family. It is valuable inasmuch as little has remained from the epistolary legacy of the Przemyśl-born Polish expert in Shakespeare. Due to censorship, Tarnawski describes mainly his living conditions, inquires about family matters and asks to be sent books and stationery. Despite health problems and bad working conditions, while in prison, he continued translating English literature into Polish and he wanted to have as intense contact with knowledge as possible through books.

Mowa przy pożegnaniu Wielebnych OO. Reformatów we Wronkach wygłoszona przez księdza Wincentego Kałkowskiego. Reprint źródła i komentarz

72%

Tomczak S. B.

Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski

2017

issue 12

101-131

The monastery in Wronki belongs to the oldest religious foundations in the archdiocese of Poznań. Its long history can be divided into two periods: Dominican and Franciscan. The Dominican period began in 1279 and ended in 1835, when the Prussian authorities canceled religious orders. After the dissolution, it was to be changed into secular purposes and even destructed. In 1854, a Citizens' Committee was established, which decided to save this monument of faith and Polishness. This goal was achieved. In 1868, after purchasing the church and the monastery from private hands, the Citizens’ Committee gave the church to the disposal of Gniezno and Mieczysław Hala Ledóchowski, the Archbishop of Poznań, and he gave it to the Franciscans / reformers. The Franciscans only worked in it for 7 years. In 1875, the Prussian authorities closed the monastery and removed the monks. We publish a speech delivered by Fr. Wincenty Kałkowski, vicar from Ostroroga, because of the content contained in it and the great rarity of this print. In 1924, the Franciscans returned to Wronki and in the recovered monastery they organized a lower seminary and in 1931 a theological study. Since 1991, the monastery has been operating the Higher Franciscan Seminary, which is affiliated to the Faculty of Theology of the University of Adam Mickiewicz in Poznan.

Klasztor we Wronkach należy do najstarszych fundacji zakonnych na terenie archidiecezji poznańskiej. Jego długą historię można podzielić na dwa okresy: dominikański i franciszkański. Okres dominikański rozpoczął się w 1279 a zakończył w 1835 roku, kiedy władze pruskie skasowały na swoim terenie zakony. Po kasacie groziła mu zamiana na cele świeckie a nawet całkowite zniszczenie. W 1854 roku powstał Komitet obywatelski, który postanowił ten pomnik wiary i polskości uratować. Ten cel udało się osiągnąć. W 1868 roku, po wykupieniu kościoła i klasztoru z rąk prywatnych, wspomniany Komitet obywatelski przekazał kościół do dyspozycji arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego Mieczysława Halki Ledóchowskiego, ten zaś oddał go franciszkanom/reformatom. Franciszkanie pracowali przy nim zaledwie 7 lat. W 1875 roku władze pruskie zamknęły klasztor a zakonników usunęły. Publikujemy mowę, którą na pożegnanie franciszkanów wygłosił ks. Wincenty Kałkowski, wikariusz z Ostroroga, ze względu na zawartą w niej treść i wielką rzadkość tego druku. W 1924 roku franciszkanie wrócili do Wronek i w odzyskanym klasztorze urządzili niższe seminarium duchowne a w 1931 roku studium teologiczne. Od 1991 roku w klasztorze działa Wyższe Seminarium Duchowne Franciszkanów, które jest afiliowane do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Refine search results

1 Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski

1 Rocznik Przemyski

1 Pudłocki T.

1 Tomczak S. B.

1 2017

1 2015

Search results

TRUDNA RZECZYWISTOŚĆ. LISTY WŁADYSŁAWA TARNAWSKIEGO Z WIĘZIENIA DO RODZINY (LATA 1947-1948)

Mowa przy pożegnaniu Wielebnych OO. Reformatów we Wronkach wygłoszona przez księdza Wincentego Kałkowskiego. Reprint źródła i komentarz