Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Wysiedlenia

Sort By:

Limit search:

Migracje przymusowe jako instrument konsolidacji państwa narodowego w XX wieku. Przypadek wysiedleń Niemców z Polski po II wojnie światowej.

100%

Pazik A.

Kultura i Polityka

2013

issue 13

131-152

W artykule migracje przymusowe zostały zawężone do pojęcia wysiedlenia. Za Krystyną Kersten przyjęto definicję wysiedleń, jako przymusowych i zorganizowanych przemieszczeń określonej zbiorowości – na mocy porozumień lub decyzji międzynarodowych lub też jako jednostronny akt przeprowadzającej ją władzy. O ile migracje przymusowe nie są zjawiskiem, którego geneza sięga XX wieku, to dopiero jednak w ubiegłym stuleciu zaczęto je stosować, jako środek służący konsolidacji państw narodowych. W czasie II wojny światowej doszło do apogeum sprzężenia idei nacjonalistycznych z wysiedleniami ludności, co wiązało się z próbą fizycznej eksterminacji określonych grup etnicznych. Na skutek polityki germanizacyjnej na polskich ziemiach wcielonych do III Rzeszy doszło do masowych wysiedleń mieszkających tam dotychczas Polaków – zgodnie z ideą „czysto niemieckich ziem”. Z drugiej strony, mocarstwa obradujące na konferencji w Londynie i w Waszyngtonie w latach 1942-1943 były zgodne co do tego, że wysiedlenia ludności niemieckiej są jedynym możliwym środkiem mogącym zapobiec kolejnym konfliktom w powojennej Europie. Stanowisko to znalazło oparcie w rozdziale XIII umowy poczdamskiej przewidującym transfer Niemców z Polski, Czechosłowacji i Węgier. To rozwiązanie popierali również polscy komuniści. W artykule wykazano, że nowe władze postrzegały wysiedlenia jako środek konieczny w realizacji ideału państwa homogenicznego pod względem etnicznym, który kształtował się w czasie wojny. W konstruowaniu koncepcji państwa dominowały odwołania do patriotyzmu, jedności narodowej, a paradygmat walki klas odgrywał w tym procesie drugorzędną rolę. Wynikiem tych poglądów były działania władz w kierunku jak najszybszego przeprowadzenia wysiedleń Niemców z tzw. „Ziem Odzyskanych” po wojnie, a następnie integracji tych terytoriów w ramach nowego państwa narodowego zgodnie z założeniami polityki „repolonizacji”.

In this article, the term 'forced migrations' has been narrowed down to mean expulsions. The definition of expulsion proposed by Krystyna Kersten has been adopted according to which an expulsion is a forced and organized displacement of a given group carried out as a result of an international agreement or decision, or of an act imposed by the authorities. Although the phenomenon of forced migrations does not date back to the 20th century, it was only in the last century that they started to be used as an instrument of consolidation of nation-states. During World War II both nationalist ideas and expulsion-oriented activities reached their apogeum, which resulted in the attempt to exterminate certain ethnic groups. The germanisation policy carried out on the Polish territories let to mass expulsions of the Poles living there, in line with the idea of 'purely German lands.' As it has been shown in the article, the new authorities considered expulsions as a necessary part of the fulfillment of the ideal of an ethnically homogenous country. Central to that vision of the state were references to patriotism and national unity, while the paradigm of class warfare was regarded as secondary. In consequence, after the war the aim of the authorities was to carry out, as rapidly as possible, expulsions of Germans from the so-called 'Recovered Territories' and then, carry out the integration of these territories as part of the new nation-state project realised in line with the policy of repolonisation.

Refine search results

1 Kultura i Polityka

1 Pazik A.

1 2013

Search results

Migracje przymusowe jako instrument konsolidacji państwa narodowego w XX wieku. Przypadek wysiedleń Niemców z Polski po II wojnie światowej.