Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  X-rays
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wstęp: W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki oceny indywidualnych równoważników dawek Hp(0,07) promieniowania jonizującego u personelu medycznego zakładów radiologii interwencyjnej zawodowo narażonego na promieniowanie rentgenowskie w Polsce w 2012 r. według danych Zakładu Ochrony Radiologicznej Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi. Ponadto dane zgromadzone w bazie szczegółowo analizowano w zależności od typu oddziału medycznego oraz personelu medycznego. Materiał i metody: Pomiary dozymetryczne dla pracowników zakładów radiologii interwencyjnej zawodowo narażonych na promieniowanie jonizujące prowadzono na podstawie pomiarów indywidualnego równoważnika dawki Hp(0,07). W 2012 r. Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi objął pomiarami 2044 osoby zatrudnione w 174 placówkach służby zdrowia. Badania wykonano techniką dozymetrii termoluminescencyjnej zgodnie z procedurą badawczą (zakres akredytacji AB 327) akredytowaną przez Polskie Centrum Akredytacyjne. Pomiary indywidualnego równoważnika dawki Hp(0,07) wykonywane są w sposób ciągły w cyklach 1-miesięcznych lub 2-miesięcznych. Wyniki: Średni roczny indywidualny równoważnik dawki Hp(0,07) w 2012 r. wynosił 3,3 mSv (roczny limit dla dawki Hp(0,07) wynosi 500 mSv). Średnia wartość rocznego indywidualnego równoważnika dawki Hp(0,07) zmalała w porównaniu z rokiem poprzednim. W 2012 r. nie odnotowano ani jednego przypadku przekroczenia rocznego limitu dla Hp(0,07). Dane zgromadzone w bazie wskazują, że ponad 96% wszystkich rocznych dawek Hp(0,07) nie przekroczyło poziomu 10 mSv. Wnioski: Analiza zebranych w bazie Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi wyników średnich rocznych dawek Hp(0,07) w 2012 r. potwierdza ustabilizowany poziom narażenia zawodowego powodowanego promieniowaniem X w zakładach radiologii interwencyjnej. Med. Pr. 2014;65(2):167–171
EN
Background: The paper presents the Nofer Institutes of Occupational Medicine in Łódź's results of the assessment of individual dose equivalents Hp(0.07) of medical staff exposed to X-rays in Poland in 2012. In addition, the collected data was analysed in terms of types of medical units performing medical procedures and the categorization of personnel. Material and Methods: Dosimetric service was provided for medical staff of interventional radiology departments occupationally exposed to ionizing radiation in terms of individual dose equivalents Hp(0.07). In 2012, personal dosimetry Hp(0.07) determinations were performed by the Nofer Institute of Occupational Medicine in Łódź and covered 2044 employees from 174 health facilities. The determinations were performed using thermoluminescence dosimetry according to the procedure accredited by the Polish Centre for Accreditation (document number AB 327). The measurements were performed using ring-dosimeters in the periods of 1 or 2 months. Results: Mean annual individual dose equivalent Hp(0.07) in 2012 was equal to 3.3 mSv (annual limit for Hp(0.07) is 500 mSv). The average value of annual individual dose equivalent Hp(0.07) decreased comparing to the previous year. In 2012, no single case of exceeding the annual limit for Hp(0.07) was reported. Data stored in the file indicates that more than 96% of all of the annual doses did not exceed the level of 10 mSv. Conclusions: The analysis of data on occupational exposure to ionizing radiation confirms a stable level of exposure and satisfactory radiological protection in interventional radiology facilities monitored by the Nofer Institute of Occupational Medicine in Łódź in Poland in 2012. Med Pr 2014;65(2):167–171
Medycyna Pracy
|
2021
|
vol. 72
|
issue 1
49-59
EN
Ionizing radiation as a scientific achievement provides a variety of advantages, e.g., in the medical field. However, it also causes a risk of some illnesses, e.g., cataract or cancer. This results in the need to measure radiation doses and to reduce the unnecessary risk. There are 3 main methods of dose reduction, i.e., shortening the time of exposure, working as far as possible from the X-ray source, and using radioprotective shields. Together with the development of science and technology, dose reduction methods and radioprotection methods have also evolved. Besides improved shielding, the ergonomics is also more advanced, e.g., the zero-gravity shielding or light, and non-lead aprons. What is more, the awareness of using radiological protection and conducting the surgery in the safest way for both the staff and the patient is growing up. The goal of this article is to discuss the newest methods of radiation protection against the background of 3 main protection principles.
PL
Odkrycie promieniowania jonizującego przyniosło wiele korzyści również w medycynie. Związane z nim ryzyko wywoływania chorób, takich jak nowotwory popromienne czy zaćma, skutkuje koniecznością monitorowania narażenia osób pracujących w ekspozycji na promieniowanie jonizujące za pomocą dozymetrii indywidualnej lub optymalizacji procedur medycznych. Istnieją 3 główne sposoby optymalizacji procedur medycznych – redukcja czasu, zwiększenie odległości oraz stosowanie osłon osobistych i stałych. Wraz z rozwojem nauki i techniki ewoluują sposoby zmniejszania dawki. Poza lepszą osłonnością wzrasta także ergonomia, jak w przypadku osłony Zero-Gravity i lekkich fartuchów bezołowiowych. Rośnie także świadomość konieczności stosowania osłon i prowadzenia zabiegu tak, aby zmniejszyć narażenie zarówno personelu, jak i pacjenta. Celem artykułu jest przedstawienie nowych metod ochrony przed promieniowaniem jonizującym w kontekście powyższych 3 pryncypiów ochrony radiologicznej.
EN
Background One of the numerous sub-areas of interventional radiology is the use of X-rays in gastroenterology. X-ray fluoroscopy is applied in therapeutic procedures, including endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) that is frequently performed. The ERCP procedure is aimed at imaging the pancreatic duct and biliary tracts. Material and Methods In this paper radiation risk to the gastrenterologist performing ERCP procedures was investigated. The procedures were performed by a single gastroenterologist in the ERCP Laboratory, University Clinical Hospital Military Memorial Medical Academy – Central Veterans’ Hospital in Łódź, Poland. The study comprised 2 series of measurements, one taken during the procedures with continuous fluoroscopy mode, the other during procedures with fluoroscopy in pulsed mode at a frequency of 3 pulses/s. Exposure parameters, anatomical data of patient and dose equivalents for the eyes, skin of the hand and the effective dose for whole body of the gastroenterologist were recorded during each procedure. Results The collected data cover 70 ERCP procedures – 40 procedures were controlled by continuous fluoroscopy and 30 by pulsed fluoroscopy. The results reveal that pulsed fluoroscopy makes it possible to reduce doses received by the gastroeneterologist from 45% to 60% compared to continuous fluoroscopy. Conclusions Endoscopic retrograde cholangiopancreatography procedures can cause radiation risk to the gastroenterologist performing them. The use of continuous fluoroscopy can result in achieving an equivalent dose to eye lens nearly 20 mSv per year, i.e., the decreased annual limit recommended by the International Commission on Radiological Protection (ICRP). Med Pr 2017;68(6):735–741
PL
Wstęp Wykorzystanie promieniowania rentgenowskiego (rtg.) w gastroenterologii stanowi jeden z licznych podobszarów radiologii interwencyjnej. W gastroenterologii fluoroskopia rtg. jest używana w procedurach terapeutycznych, z których częsta jest endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (ECPW). Procedura ECPW pokazuje radiologiczny obraz dróg żółciowych i przewodu trzustkowego. Materiał i metody W ramach niniejszej pracy przeprowadzono ocenę narażenia na promieniowanie rtg. gastroenterologa wykonującego zabiegi ECPW pod kontrolą fluoroskopii. Badania przeprowadzono w Pracowni ECPW Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi, gdzie gastroenterolog wykonuje je samodzielnie. Realizując cel pracy, wykonano 2 serie pomiarów – pierwsza składała się z zabiegów wykonanych w trybie fluoroskopii ciągłej, druga – z zabiegów, które wykonano w trybie fluoroskopii impulsowej (o częstotliwości 3 pulsy/s). Podczas każdej procedury rejestrowano parametry ekspozycji, dane anatomiczne pacjenta, a także otrzymywane przez gastroenterologa równoważniki dawek dla soczewek oczu i skóry dłoni oraz dawkę efektywną dla całego ciała. Wyniki Zebrano dane dotyczące ogółem 70 zabiegów ECPW, w tym 40 zabiegów wykonanych w trybie fluoroskopii ciągłej i 30 – w trybie fluoroskopii impulsowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że gastroenterolog wykonujący procedury ECPW w trybie fluoroskopii impulsowej otrzymuje dawki promieniowania niższe o 45–60% niż podczas pracy w trybie fluoroskopii ciągłej. Wnioski Procedury ECPW mogą być źródłem narażenia na promieniowanie rtg. dla wykonującego je gastroenterologa. Używanie trybu fluoroskopii ciągłej może pozwolić na osiągnięcie obniżonej wartości rocznego limitu dawki równoważnej dla soczewek oczu (tj. 20 mSv), rekomendowanej przez Międzynarodową Komisję Ochrony Radiologicznej (International Commission on Radiological Protection – ICRP). Med. Pr. 2017;68(6):735–741
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.