Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Xi Jinping
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ewolucja relacji chińsko-australijskich w latach 2013-2018

100%
Sówka K.
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
|
2021
|
issue 1(7)
253-262
PL
W początkowym okresie rządów Xi Jinpinga współpraca chińsko-australijska układała się pomyślnie i przynosiła korzyści obu stronom. Nawiązanie „strategicznego partnerstwa” i zawarcie umowy o wolnym handlu umożliwiło wzmocnienie relacji. Państwa aktywnie współudziały także w sferach społecznej i kulturowej. Wzrost potęgi Chińskiej Republiki Ludowej zrodził nowe wyzwania. Rosnące wydatki na zbrojenia oraz modernizacja armii przyczyniły się do zwiększonej obecności militarnej ChRL i zaostrzenia sporów na Morzu Południowochińskim i Morzu Wschodniochińskim, pogłębiając napięcia w regionie. Rosnące wpływy Chin w Australii wzbudziły niepokój rządu, który zaczął podejmować działania umożliwiające ich ograniczenie. Pekin krytycznie odniósł się do australijskiej ustawy mającej na celu redukcję zagranicznych ingerencji. Celem niniejszego opracowania jest analiza relacji chińsko-australijskich w latach 2013‒2018.
EN
In the early days of Xi Jinping's rule, Sino-Australian cooperation was successful and benefiting both sides. Establishing a “strategic partnership” and the conclusion of a free trade agreement made it possible to deepen the relationship. In addition to developing economic relations, states actively collaborated on the social and cultural levels. China's growing power has brought new challenges. The increase in spending on armaments and the modernization of the army contributed to the increased military presence of the PRC in the region and the exacerbation of disputes in the South China Sea and the East China Sea, raising tensions in the region. The growing influence of the People's Republic of China in Australia has caused concern for the government, which has started to limit it. Beijing has been critical of Australian law to reduce foreign interference. The purpose of this study is to analyze the Sino-Australian relations in 2013-2018.
2
Publication available in full text mode
Content available

Współczesna polityka Chin wobec religii

86%
Religa M.
Roczniki Humanistyczne
|
2020
|
vol. 68
|
issue 9
185-206
EN
The last forty years of Reform and Opening Up in China have brought many changes and corrections in the policies of the Chinese state towards religion. Those policies were incorporated into the overall state policy and recognised as an important part of the Party’s work. The theoretical basis for the state religious policy is the so-called “theory of religion with Chinese characteristics”. In 2015, Xi Jinping for the first time stated the need for “persisting in the Sinicisation of religion”. His particular understanding of “Sinicisation” applies not only to the foreign religions such as Islam or Christianity, but to indigenous Daoism as well, which implies that, in the modern official parlance of the PRC, the term “Sinicisation of religion” has a new meaning, different from the more traditional understandings of the word. In fact, it has been translated in English-language publications as the “Chinafication of religion”; an even more appropriate translation, however, would be the “PRC-isation of religion”, as the afore-mentioned “Sinicisation” most of all means obedience to the CCP’s rule and “adaptation to the needs of the socialist society”. This article outlines the evolution of the theory of religion with Chinese characteristics as it is understood and presented in official publications, and attempts to analyse the scope of the prescribed “Sinicisation of religion” in modern China.
PL
Ostatnie czterdzieści lat reform i otwarcia w Chinach przyniosło wiele zmian i poprawek w polityce państwa chińskiego wobec religii. Została ona włączona do ogólnej polityki państwa i uznana za ważną część pracy partii. Podstawą teoretyczną państwowej polityki religijnej jest „Teoria religii o cechach chińskich”. W 2015 r. Xi Jinping po raz pierwszy stwierdził potrzebę „uporczywości w sinizacji religii”. Jego rozumienie „sinizacji” dotyczyło nie tylko religii obcych, takich jak islam czy chrześcijaństwo, ale także rdzennego daoizmu, co oznacza, że we współczesnym oficjalnym języku ChRL termin „sinizacja religii” ma nowe znaczenie, różni się od bardziej tradycyjnego rozumienia tego słowa. W rzeczywistości został przetłumaczony na publikacje w języku angielskim jako „chińskie wyznanie religii”; jeszcze bardziej stosownym tłumaczeniem byłaby jednak „ChRLizacja religii”, ponieważ „sinizacja” oznacza przede wszystkim posłuszeństwo zasadom KPCh i „dostosowanie się do potrzeb społeczeństwa socjalistycznego”. W tym artykule zarysowano ewolucję teorii religii z chińskimi cechami, tak jak jest ona rozumiana i prezentowana w oficjalnych publikacjach, oraz spróbowano przeanalizować zakres założonej „sinizacji religii” we współczesnych Chinach.
3
Publication available in full text mode
Content available

Rocznice urodzin weteranów Komunistycznej Partii Chin w polityce wewnętrznej Chińskiej Republiki Ludowej

80%
Brona A.
Świat Idei i Polityki
|
2016
|
issue 15
418-437
PL
W artykule przeanalizowano funkcje, jakie pełnią w Chinach uroczystości upamiętniające urodziny byłych liderów Komunistycznej Partii Chin. Za pomocą analizy treści oficjalnych przemówień oraz studium przypadku przebadano cztery uroczystości – 120. rocznicę urodzin Mao Zedonga oraz 100. rocznice urodzin Xi Zhongxuna, Hu Yaobanga oraz Liu Huaqinga. Podstawę teoretyczną stanowiła koncepcja pamięci kolektywnej, którą opracował Maurice Halbwachs. Wyniki wskazują na pełnienie funkcji legitymizacyjnej tych uroczystości w dwóch aspektach. Legitymizacji władzy partii w Chinach oraz Xi Jinpinga w partii.
EN
This article analyses functions of birthday commemoration of veterans of Communist Party of China. Content analyses of official ceremonial speeches and case study was applied to research ceremonies of 120th anniversary of Mao Zedong birthday and 100th anniversary of Xi Zhongxun, Hu Yaobang and Liu Huaqing birthdays. The study is based on Maurice Halbwachs’s concept of collective memory. The results shows legitimizing function of those events – both of party rule over China and Xi Jinping leadership in the party.
4
Publication available in full text mode
Content available

Bliski Wschód jako region zintensyfikowanego oddziaływania i wpływów Chińskiej Republiki Ludowej w drugiej dekadzie XXI wieku

80%
Czornik K.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2020
|
issue 1
121-146
EN
In the second decade of the 21st century, there was a definite intensification of China’s interest in the Middle East. Since then, the Middle East has become one of the priority areas of Chinese investments, interests and goals represented by Beijing’s foreign policy. This resulted from several determinants. First of all, the beginning of the second decade of the 21st century marks the emergence of the so-called Fifth Generation of China’s Leaders. Xi Jinping abandoned the low profile strategy and gave priority to the implementation of Chinese Dream with its leading goal to reconstruct Greater China and experience the renaissance of the modern state that has already influenced various parts of the world, including the Middle East. Moreover, Beijing’s interest in the Middle East has focused on economic and technological determinants (oil imports), the absorbtion of technological innovations by the region’s countries (including 5G and cooperation with Huawai) as well as the countries’ location along the New Silk Road. Additionally, to achieve its goals in the Middle East, Beijing has to face competition with the United States. Therefore, China has adopted a strategy of non-military engagement in the Middle East without supporting any side of the conflict. Pax Americana versus Pax Sinica in the third decade of the 21st century will become a permanent determinant shaping the Middle East balance of power, with the permanent intensification of China’s influence in the region.
PL
W drugiej dekadzie XXI w. nastąpiła zdecydowana intensyfikacja zainteresowania chińskich władz regionem Bliskiego Wschodu. Stał się on jednym z priorytetowych obszarów lokowania chińskich inwestycji, realizacji interesów i celów w polityce zagranicznej Pekinu. Taki stan rzeczy wynikał z kilku przesłanek. Przede wszystkim na początku drugiej dekady XXI w. do władzy doszła tzw. piąta generacja przywódców z Xi Jinpingiem na czele, który porzucił strategię low profile, a priorytet przyznał realizacji Chinese Dream. Jako wiodący cel wskazał odbudowę Wielkich Chin – zmodernizowanego i przeżywającego renesans nowoczesnego państwa, które posiada wpływy w różnych częściach globu, w tym również na Bliskim Wschodzie. Zainteresowanie Pekinu regionem bliskowschodnim zostało wówczas skoncentrowane wokół kilku determinant, w tym przesłanek gospodarczo-technologicznych (importu ropy naftowej), chłonności nowinek technologicznych (m.in. 5G i kooperacji z Huawai) przez państwa regionu, czy ich położenia na trasie Nowego Jedwabnego Szlaku. Żeby osiągnąć zamierzone cele w regionie Bliskiego Wschodu Pekin musi sprostać jednak konkurencji ze strony Stanów Zjednoczonych, co sprowadza się do kooperacji Pekinu z niemal wszystkimi podmiotami w regionie, w czym deklasuje USA. Co więcej, Chiny przyjęły strategię niezaangażowania militarnego na Bliskim Wschodzie i nieopowiadania się w sposób zdecydowany po żadnej ze stron konfl iktu. Pax Americana vs. Pax Sinica w trzeciej dekadzie XXI w. stanie się zatem stałą determinantą kształtującą bliskowschodni układ sił, przy permanentnej intensyfikacji chińskich wpływów w regionie.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zmiana w polityce zagranicznej Chin w erze Xi Jinpinga

80%
Kwieciński R.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2020
|
issue 1
89-108
EN
The aim of the article is to analyze the changes in China’s foreign policy in 2012–2019. Two research questions were set: How has the normative sphere of Chinese foreign policy changed after 2012? Is the change confirmed by specific actions by China in the international system? The theory of neoclassical realism was adopted as the theoretical framework. The method of qualitative analysis was applied, and the case study was taken on. During Xi Jinping’s rule, China abandoned the keep a low profile concept in favor of a striving of achievement policy (fen fa you wei) that would reach concrete benefits. New concepts of China’s foreign policy have emerged, such as: “a new model of relations between superpowers”, “peripheral diplomacy”, or “a new concept of Asian security”. However, these are rather reinterpretations of earlier ideas. Not all of these assumptions have been realized. China has failed to build relations with the United States on the basis of the concept of a “new model of relations”. And China’s aggressive postures in the East China Sea, South China Sea, or towards Taiwan are increasing concern. The Belt and Road Initiative appears to be not only a manifestation of China’s “peripheral policy” but also a challenge to the United States. Assertive and more determined in using hard power measures China may be considered the threat rather than the responsible power. Maybe, the significant changes in the international system are beginning.
PL
Celem artykułu jest analiza zmiany w polityce zagranicznej Chin w latach 2012–2019. Postawiono dwa pytania badawcze: W jaki sposób zmieniła się sfera normatywna chińskiej polityki zagranicznej po 2012 r.? Czy zmianę potwierdzają konkretne działania Chin w systemie międzynarodowym? Jako perspektywę teoretyczną przyjęto teorię realizmu neoklasycznego. Przyjęto metodę analizy jakościowej, a jako formę – studium przypadku. W czasie rządów Xi Jinpinga Chiny porzuciły strategię keep a low profile na rzecz bardziej aktywnej polityki (fen fa you wei), która miała pomóc osiągnąć konkretne korzyści. Pojawiły się nowe koncepcje polityki zagranicznej Chin, takie jak: „nowy model stosunków między mocarstwami”, „dyplomacja peryferyjna”, czy „nowa koncepcja bezpieczeństwa azjatyckiego”. W dużej mierze są to jednak reinterpretacje wcześniejszych idei. Nie wszystkie te założenia zrealizowano. Chinom nie udało się ułożyć relacji ze Stanami Zjednoczonymi, które opierałyby się na koncepcji „nowego modelu relacji”. Coraz większe obawy budzi agresywna postawa Chin na Morzu Wschodniochińskim, Południowochińskim, czy wobec Tajwanu. Natomiast inicjatywa Pasa i Szlaku wydaje się być nie tylko przejawem chińskiej „polityki peryferyjnej”, ale także wyzwaniem rzuconym Stanom Zjednoczonym. Asertywne Chiny, które śmielej korzystają dzisiaj z środków z zakresu hard power, mogą być raczej uważane za zagrożenie niż odpowiedzialne mocarstwo. Może to oznaczać początek znaczących zmian w systemie międzynarodowym.
6
Publication available in full text mode
Content available

Rosja Władimira Putina a Chiny Xi Jinpinga O wpływie przywódców politycznych na politykę w państwach autorytarnych: przypadki rosyjski i chiński

71%
Lubina M.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2018
|
vol. 3(18)
41-62
EN
In political science an accent on individuals (political leaders) in researching politics is neither popular nor advocated one. In authoritarian countries like Russia or China, however, political leaders and their personalities are a crucial factor in trying to understand the political processes there. Both Vladimir Putin in Russia and Xi Jinping in China have dominated their respective political systems. This, combined with good state of Russia-China relations makes it an interesting case study of the influence of political leaders on authoritarian countries. Both Putin and Xi are new type of leaders: they both follow the main ideas of political realism (though with “national differences”) and they share a 19th century outlook on the global affairs (“concert of powers”) yet they use contemporary means to fulfil these interests. Their personal understanding provides a predictability and stability: both Putin and Xi function in accordance with balance of power and respect for zones of influence concepts. That is why differences in other spheres, like Russia’s and China’s approaches to the USA do not influence the general good mood of Sino-Russian relationship.
RU
В политических науках фокус на политических лидеров не является популярным. Однако, в авторитарных странах, таких как Россия и Китай, это лидеры имеют ключевое значение для понимания политических процессов. Владимир Путин и Си Цзиньпин доминировали российский и китайский политические системы, что, в связи с хорошими российско-китайскими отношениями, является интересным примером в исследовании влияния политических лидеров на политику. Путин и Си Цзиньпин – это лидеры нового типа. Они оба – политические реалисты, хотя с «национальными» отличиями, у них похожее видение мира с перспективы концепции системы концерта держав и одновременно современные средства осуществления государственных интересов. Взаимопонимание между Путиным и Си Цзиньпином, схожая политическая философия, диктовавшая уважение собственных зон интересов и сохранение баланса сил, положительно влияют на российско-китайские отношения. Хотя и существуют отличия между Россией и Китаем (например, в вопросе политики в отношении США), они не влияют на хорошее состояние российско-китайских отношений”.
7
Publication available in full text mode
Content available

Determinants and Implications of Political and Economic Relations between China and South Korea during the Reign of Xi Jinping

57%
Bielicki P.
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
|
2021
|
vol. 71
129-150
EN
The subject of my interest is the presentation of the most important determinants and implications that characterize Sino-South Korean relations under Xi Jinping. The aim of my considerations will be to describe the current state of affairs in mutual relations and an attempt to analyse how the relations of both entities will affect the international configuration of the security system in East Asia. At the beginning of this study, I follow the history of mutual relations during the Cold War and the process of normalization of relations. Then I analyse the contacts between China and the Republic of Korea since 2013 and the assumption of power by Xi Jinping and Park Geun-hye in their respective countries, focusing on the problem of the North Korean nuclear program, which was most important at that time for bilateral unions. An extremely important issue mentioned in this text mention is the installation of the United States system THAAD in July 2016, which caused deterioration of relations between China and the Republic of Korea, because the Chinese government treated this step as a threat to the security of the PRC. An important point in my considerations will also be the problem of USChinese rivalry in contacts between the governments of the two Asian countries discussed in the text. Later, I describe the contacts between Beijing and Seoul after the outbreak of the coronavirus epidemic at the turn 2020. In addition, I also mention the problem of economic ties between the two countries. In conclusion, I would like to answer the question of whether Beijing-Seoul relations should be intensified in the future. I am going to conclude how the escalating US-China rivalry could contribute to modifying the priorities of South Korean diplomacy.
PL
Przedmiotem mojego zainteresowania jest przedstawienie najważniejszych uwarunkowań i implikacji charakteryzujących relacje chińsko- -południowokoreańskie za rządów Xi Jinpinga na płaszczyźnie politycznej i ekonomicznej. Celem moich rozważań będzie opisanie aktualnego stanu rzeczy we wzajemnych stosunkach oraz próba przeanalizowania, jak relacje obu podmiotów będą wpływać na konfigurację międzynarodową systemu bezpieczeństwa na terenie Azji Wschodniej. Na wstępie niniejszego studium prześledzę historię wzajemnych relacji za czasów zimnej wojny i proces normalizacji stosunków. Następnie przeanalizuję kontakty na linii Chiny–Republika Korei od 2013 r. i objęcia przez Xi Jinpinga oraz Parka Geun-hye sterów władzy w swoich krajach, skupiając się na najistotniejszym wówczas dla obustronnych związków problemie programu nuklearnego Korei Północnej. Niezwykle ważnym zagadnieniem w niniejszym tekście jest poruszenie kwestii zainstalowania na terenie Korei Południowej amerykańskiego systemu przeciwrakietowego THAAD w lipcu 2016 r., co doprowadziło do pogorszenia się relacji między Chinami a Republiką Korei, gdyż chiński rząd potraktował ten krok jako zagrożenia dla bezpieczeństwa ChRL. Istotnym punktem moich rozważań będzie także znaczenie rywalizacji amerykańsko-chińskiej dla kontaktów między rządami obu omawianych w tekście krajów azjatyckich. W dalszej części opisuję kontakty Pekin–Seul po wybuchu epidemii koronawirusa na przełomie 2019 i 2020 r. Dodatkowo poruszam także problem powiązań ekonomicznych obu państw. W podsumowaniu chciałbym odpowiedzieć na pytanie, czy w przyszłości należy spodziewać się intensyfikacji stosunków Pekin–Seul. Zamierzam stwierdzić, jak przybierająca na sile rywalizacja na linii Stany Zjednoczone–Chiny może przyczynić się do modyfikacji priorytetów dyplomacji południowokoreańskiej.
8
Publication available in full text mode
Content available

A New Alliance against the US? Sino-Russian Relations in Response to Trump’s Redefined Foreign Policy Priorities

57%
Ciborek P.
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
|
2019
|
vol. 23
|
issue 1
149-159
EN
The current state of bilateral relations between the Russian Federation and the People’s Republic of China is described by many international relations experts as the best in history. After taking the president office by Donald Trump, the bilateral relations between America and abovementioned powers are cooling down. Current foreign policy of the People’s Republic of China and the Russian Federation focuses on holding a common position in the international political arena, which is in fact an attempt to counterweight political influence of the US administration and their allies. The dimension of the strategic partnership between China and Russia is also determining the mutual economic dependence, which is now crucial for both powers to build a strong position on the international forum. In addition, Russia is one of the crucial partners for the Chinese-led Belt and Road Initiative (BRI) – by many recognized as the Chinese attempt to break the American economic domination. The collisional course of the American foreign policy towards Russia and China forces the latter to look for Central and Eastern European allies as well as to gain influence in the region of Central Asia which is leading to a constant increase in tensions between China and Russia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.