Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Znaniecki
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Warta ze współczynnikiem humanistycznym. Kulturotwórcze funkcje spożywania alkoholu na terenach nadrzecznych w Poznaniu

100%
Wechta P.
Rocznik Pedagogiczny
|
2021
|
vol. 44
45-60
EN
The aim of the article is to apply the concept of the humanistic coefficient of Florian Znaniecki to the analysis of a specific legal and social situation that enabled the legal consumption of alcohol in the Warta areas in Poznan. They have gained a high spatial value, and this is not due to intentional investments or architectural changes, but thanks to the presence of people who create various types of social systems. Znaniecki’s humanistic coefficient turns out to be not only an important theoretical concept, but also a useful, still valid tool in empirical analysis. It brings a large dose of practical knowledge for different types of decision makers (re)organizing urban areas. The spatial value does not have to be directly proportional to the size of financial outlays.
2
Publication available in full text mode
Content available

Geneza i zarys psychologii kulturowej Floriana Znanieckiego

84%
Chojniak A.
Rocznik Pedagogiczny
|
2021
|
vol. 44
81-94
EN
The aim of this paper is to present the cultural psychology project formulated by Florian Znaniecki. In the first part of the article, the authoress reconstructs the origin of this concept by reviewing the scholar’s early philosophical writings. In the second and third part of this paper, the authoress focuses on presenting the basic categories of Znaniecki’s theory such as culture, culturalism and cultural action and highlights the role of cultural psychology in his scientific system.
3
Content available remote

Florian Znaniecki o nauce. Perspektywa onto-epistemologiczna

84%
Kuszyk-Bytniewska M.
Filozofia i nauka. Studia filozoficzne i interdyscyplinarne
|
2018
|
vol. 6
275-284
PL
Floriana Znanieckiego rozumienie nauk społecznych możemy wpisać w szerszy projekt filozoficzny, który nazywam onto-epistemologią społeczną. Główny cel artykułu to rekonstrukcja filozofii Znanieckiego jako wysiłku badawczego nakierowanego na zbudowanie podstawy nauk społecznych w sensie zakładanym przez XIX-wieczny fundamentalizm, to jest jako poszukiwane podstaw uprawomocnienia nauk. Choć cel ten nie był oryginalny to oryginalne i owocne były środki i sposoby ich stosowania w podejściu Znanieckiego. Onto-epistemologiczne podejście Znanieckiego unika Kartezjańskich i Kantowskich dualizmów, a przede wszystkim unika mono-subiektywnego rozumienia podmiotu. Stopniowanie realności w odniesieniu do przedmiotu nauk społecznych, obiektywność jako przynależność do wielu systemów przedmiotowych to podstawowe wynalazki Znanieckiego dokonane na tej drodze. Główna przesłanka onto-epistemologii może być wyrażona następująco: Ludzkie „poznaję” czy „wiem” jest ufundowane w ludzkim (społecznym) „jestem”, a to z kolei istnienie zawiera niezbywalny moment epistemiczny.
EN
I include Florian Znaniecki’s understanding of cultural sciences into a wider philosophical project which I call social onto-epistemology. The main aim of the paper is to reconstruct Znaniecki’s philosophy as a research effort to set the foundation of social sciences; the “foundation” is meant here as it is meant in 19th philosophical fundamentalism, i.e. as the search for the basis of legitimisation of social sciences. Despite of the non-originality of this aim, the measures and modes of its application in Znaniecki’s approach were fruitful. The onto-epistemological approach avoids Cartesian and Kantian dualisms and, pre-eminently, the monosubjective understanding of the cognitive subject. The graduation of realness with regard to the object of social science, objectivity as belonging to many systems of cultural objects are main invention on this path. The main onto-epistemological premise of Znaniecki’s strategy is as follows: Human knowledge is deeply rooted in human social existence, and the human mode of existence, in turn, contains necessarily and essentially an epistemic component.
4
Publication available in full text mode
Content available

Florian Znaniecki o nauce. Perspektywa onto-epistemologiczna

84%
Kuszyk-Bytniewska M.
Filozofia i Nauka
|
2018
|
vol. 6
275-284
EN
I include Florian Znaniecki’s understanding of cultural sciences into a wider philosophical project which I call social onto-epistemology. The main aim of the paper is to reconstruct Znaniecki’s philosophy as a research effort to set the foundation of social sciences; the “foundation” is meant here as it is meant in 19th philosophical fundamentalism, i.e. as the search for the basis of legitimisation of social sciences. Despite of the non-originality of this aim, the measures and modes of its application in Znaniecki’s approach were fruitful. The onto-epistemological approach avoids Cartesian and Kantian dualisms and, pre-eminently, the monosubjective understanding of the cognitive subject. The graduation of realness with regard to the object of social science, objectivity as belonging to many systems of cultural objects are main invention on this path. The main onto-epistemological premise of Znaniecki’s strategy is as follows: Human knowledge is deeply rooted in human social existence, and the human mode of existence, in turn, contains necessarily and essentially an epistemic component.
PL
Floriana Znanieckiego rozumienie nauk społecznych możemy wpisać w szerszy projekt filozoficzny, który nazywam onto-epistemologią społeczną. Główny cel artykułu to rekonstrukcja filozofii Znanieckiego jako wysiłku badawczego nakierowanego na zbudowanie podstawy nauk społecznych w sensie zakładanym przez XIX-wieczny fundamentalizm, to jest jako poszukiwane podstaw uprawomocnienia nauk. Choć cel ten nie był oryginalny to oryginalne i owocne były środki i sposoby ich stosowania w podejściu Znanieckiego. Onto-epistemologiczne podejście Znanieckiego unika Kartezjańskich i Kantowskich dualizmów, a przede wszystkim unika mono-subiektywnego rozumienia podmiotu. Stopniowanie realności w odniesieniu do przedmiotu nauk społecznych, obiektywność jako przynależność do wielu systemów przedmiotowych to podstawowe wynalazki Znanieckiego dokonane na tej drodze. Główna przesłanka onto-epistemologii może być wyrażona następująco: Ludzkie „poznaję” czy „wiem” jest ufundowane w ludzkim (społecznym) „jestem”, a to z kolei istnienie zawiera niezbywalny moment epistemiczny.
5
Publication available in full text mode
Content available

Florian Znaniecki i Janusz Ziółkowski. O tradycji i kontynuacjach badań nad wartościowaniem przestrzeni miasta

82%
Lisiecki S.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2015
|
vol. 77
|
issue 1
13-26
EN
This article presents the specifics of a sociological understanding of space, focusing on the concepts of two Polish researchers in urban sociology – Florian Znaniecki and Janusz Ziółkowski. It discusses the evaluation of space by  different social groups and communities which determine the manner and extent of its use. The most important studies of Znaniecki and Ziółkowski arepresented and placed in the context of European urban sociology and the Ecological School of Chicago. In the final section, it is shown how sociologists today may refer to the concept of the evaluation of space, especially in contemporary discussions on the identity of cities, the disappearance of city centers and urban renewal.
PL
Artykuł omawia specyfikę socjologicznego rozumienia przestrzeni, skupiając się na koncepcjach dwóch reprezentantów poznańskiej socjologii miasta: Floriana Znanieckiego i Janusza Ziółkowskiego. Centralne miejsce w ich rozważaniach o mieście zajmowało wartościowanie przestrzeni przez różne grupy i zbiorowości, determinujące, ich zdaniem, sposób i zasięg użytkowania tej przestrzeni. Tekst przedstawia najważniejsze w tej kwestii badania Znanieckiego i Ziółkowskiego, wpisując jej w kontekst socjologii europejskiej i ekologicznej szkoły z Chicago. Ostatnia część artykułu poświęcona jest nawiązaniom do koncepcji wartościowania przestrzeni we współczesnych badaniach socjologicznych i możliwościom odwoływania się do tej koncepcji w dzisiejszych dyskusjach na temat tożsamości miast, zanikania ich centrum oraz rewitalizacji zdegradowanych obszarów miejskich.
6
Publication available in full text mode
Content available

Znaniecki’s Analytic Induction as a Method of Sociological Research

71%
Tacq J.
Polish Sociological Review
|
2007
|
vol. 158
|
issue 2
187-208
EN
The Polish sociologist and philosopher Florian Znaniecki, well-known by his research together with W. I. Thomas on Polish immigrants in the United States, explicated the principles of his “analytic induction” in a later publication The Method of Sociology. This is a method in which research units are examined one by one and in which theoretical insights are adjusted to each observation. This process of continuous re-formulation of the research hypotheses completes when new observations do no longer offer new insights, i.e., when theoretical saturation takes place. In this paper a treatment of the original view of Znaniecki is offered. His starting-points-inductive approach, respect for the facts, dynamical fundamental attitude, special treatment of exceptions, attention for validity and intensional approach-are explained, as well as his formulation of analytic induction in four steps and the principle of structural dependence and the principle of causality. Starting from this original view, the advantages and disadvantages of analytic induction are balanced against each other and this method is examined with the aim of application. Critiques of the approach in the period around 1950, by Robinson, Lindesmith and Cressey and, later in time, by Peter Manning, are discussed and additional research examples from Belgium and the Netherlands serve as illustration of the arguments.
7
Publication available in full text mode
Content available

O pedagogicznej strategii Floriana Znanieckiego likwidowania antagonizmów międzykulturowych dla cywilizacji przyszłości

67%
Witkowski L.
Edukacja Międzykulturowa
|
2022
|
vol. 18
|
issue 3
19-32
PL
Autor przybliża rozpoznaną przez siebie strategię pedagogiczną F. Znanieckiego, ważną dla pedagogiki międzykulturowej, wysłowioną przez filozoficznie myślącego socjologa dopiero w roku 1929. Chodzi o kontrowersyjną ideę pedagogiczną, traktowaną jako warunek przezwyciężania antagonizmów międzykulturowych w trybie nowej jakości wspomagania podmiotowego rozwoju dzieci i innego niż zwykle w wychowaniu. Wiąże się to z jednoczesnym wskazaniem na wagę krytycznego wychowawczo odnoszenia się kondycji kulturowej ludzi dorosłych, wymagającej naprawiania przez ludzi mądrych. W tekście wykorzystano nowe lektury pism klasyka socjologii, choć inaczej czytanego, niż to ukazują jego obiegowe wykładnie filozoficzne, pedagogiczne i socjologiczne. Pełniej wątek ten jest omawiany i udokumentowany w książce autora pt. Uroszczenia i transaktualność w humanistyce. Florian Znaniecki: dziedzictwo idei i jego pęknięcia (2022, Kraków: Impuls). Kluczowym pedagogicznie postulatem Znanieckiego – ważnym międzykulturowo – jest sugestia konieczności przejścia od wychowania dzieci w trybie socjalizacji wewnątrzgrupowej do wspomagania ich samokształcenia otwartego na rozpoznawanie własnych pasji, na różnorodność kulturową i stymulującego zdolność do korzystania ze spotkania z innością, w uznaniu naturalności zróżnicowania, choć bez antagonizmów. Zarazem wychowanie ma w tym podejściu paradoksalnie dotyczyć głównie ludzi dorosłych, z korektą ich uroszczeń, w tym przeciw absolutyzacji ich własnych agresywnych przesądzeń, przejmowanych pod wpływem socjalizacyjnych dychotomizacji. Zostaje podjęta próba oceny tak zarysowanej międzykulturowej strategii pedagogicznej, która od samego początku nie spotkała się z uznaniem pedagogów, ani nie doczekała się należytej oceny. Strategia Znanieckiego zostaje zderzona głównie z podejściem R. Rorty’ego, J. Habermasa, a także M. Bubera, H. Gadamera, A. Maslowa oraz M. Kundery. Autor wskazuje na tropy zasadności wpisywania postawy T. Lewowickiego w nie dość dobrze rozpoznane dążenia samego F. Znanieckiego, w ślad za rozważaniami w Księdze Jubileuszowej dedykowanej temu pierwszemu na jego 80-lecie.
EN
The author presents the pedagogical strategy of F. Znaniecki, discovered by himself, which ramains important for intercultural pedagogy, and which was expressed by the philosophically thinking sociologist only in 1929. It is a controversial pedagogical idea, treated as a condition for overcoming intercultural antagonisms in the mode of a new quality of support for subjective development of children and different than usual in upbringing. This is connected with the simultaneous indication of the importance of educationally critical attitude towards the cultural condition of adults, which requires correction by wise people. The text uses new readings of the writings of the classic sociology, although read differently than shown by its common philosophical, pedagogical and sociological interpretations. This thread is more fully discussed and documented in the author’s book, entitled “Claims and transactuality in the humanities. Florian Znaniecki: the legacy of ideas and its cracks”. Znaniecki’s key pedagogical postulate, important interculturally, is the suggestion of the need to move from raising children in the mode of intra-group socialization to supporting their self-education open to recognizing their own passions, to cultural diversity and stimulating the ability to use the encounter with otherness, in recognition of the naturalness of diversity, in recognition of the naturalness of differentiation, albeit without antagonisms. At the same time, education (bringing-up) in this approach is paradoxically to concern mainly adults, with the correction of their claims, including against the absolutization of their own aggressive prejudices, taken over under the influence of socialization dichotomizations. An attempt is made to evaluate the intercultural pedagogical strategy outlined in this way, which from the very beginning has not met with the sufficient recognition of pedagogy, nor has it been properly evaluated. Znaniecki’s strategy is confronted mainly with the approach of R. Rorty, J. Habermas, as well as M. Buber, H. Gadamer, A. Maslow and M. Kundera. The author points to the traces of the legitimacy of inscribed the attitude of T. Lewowicki in the not sufficiently well recognized aspirations of F. Znaniecki himself, following the reflections in the Jubilee Book dedicated to the former for his 80th anniversary.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.