Search results

1

Review of Administrative Justice in the Republic of Kosovo

100%

Pepaj I.

Academicus. International Scientific Journal

|

2015

|

issue 12

155-168

EN

The present paper aims to provide a real view of adjudication of administrative cases in Kosovo. The issue of adjudication of administrative cases in the Republic of Kosovo remains a challenge following justice reforms which began in 2013 and are still on-going. Kosovo as a new country faces difficulties in professionalization of public administration and this is closely related to large number of case that are subject of judicial review which is not a case with other countries which have longer experience in public administration. In this context, more attention has been paid to review of administrative acts and issues with special focus on judicial review, following with legal remedies, administration silence as cause of judicial review. The paper also contains information about administrative justice in Kosovo before and 2013, and its current state. New court structure brought with New Law on Courts which entered into force in 2013 affected administrative justice substantially. In the previous system, Kosovo Supreme Court was the only instance handling administrative disputes. In this regard, the issue of effective legal remedies was not in place as required by international standards. However, new court structure brought significant changes regarding legal remedies in administrative justice by setting up three court instances; Administrative departments within Prishtina Basic Court and Appellate Court as well as Supreme Court extraordinary legal remedies review.

2

Moc wiążąca decyzji administracyjnej w postępowaniu cywilnym

100%

Wyszomirski Ł.

Przegląd Prawa Publicznego

|

2013

|

issue 11

25-41

EN

The purpose of this article is to clarify the legal nature and extent to which a civil court is bound by an administrative decision and establishing its legal basis. The author advocates for the view, according to which only the operative part of an administrative decision, i.e. the norm of conduct set up in an individual and specific normative act (administrative act), binds the court in civil proceedings. The civil court has no jurisdiction to deal with legal arrangements within the area reserved for administrative competence, i.e. in cases settled by an administrative act. While civil court may make its own establishments of facts, it is not authorized to derive from such facts any legal consequences that may only arise from an administrative act. The court is also not authorized to examine the correctness of an administrative act, even in case of its „absolute nullity”. The court is bound by a decision in matters of fact, or in matters of law. Binding in matters of law takes place if the decision is characterized by so-called „extended efficiency”, i.e. it regulates the legal regime of the property.

3

Status administracyjnoprawny przedsiębiorcy wobec władczej ingerencji organu administracji publicznej – wybrane zagadnienia

84%

Trybka W.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2018

|

vol. 21

|

issue 36

EN

The legal and administrative status of the entrepreneur in the Polish legal order is determined by the provisions of substantive and procedural administrative law. The basic form of operation of the public administration by means of which the administrative and legal status of entrepreneurs is created is the administrative decision. Under the administrative act, entrepreneurs are granted allowances and obligations. Another is the legal effect of non-compliance with the permission and another the obligation. No implementation of the obligation updates the authority’s ability to apply to the addressee of the administrative measure coercive in the enforcement proceedings.

PL

Status administracyjnoprawny przedsiębiorcy w polskim porządku prawnym wyznaczony jest przez przepisy prawa administracyjnego materialnego i procesowego. Podstawową formą działania administracji publicznej, za pomocą której kreowany jest status administracyjnoprawny przedsiębiorcy, jest decyzja administracyjna. Na mocy aktu administracyjnego podmiotom, które prowadzą działalność gospodarczą, są przyznawane uprawnienia oraz nakładane są na nie obowiązki. Inny jest skutek prawny niewykonania przez przedsiębiorcę uprawnienia, a inny – niewykonania obowiązku. Brak realizacji obowiązku aktualizuje po stronie organów państwowych kompetencje do zastosowania wobec adresata aktu administracyjnego środków przymusu w ramach postępowania egzekucyjnego.

4

Środki zaskarżenia w aukcji prowadzonej na podstawie przepisów Prawa telekomunikacyjnego w celu rozdysponowania częstotliwości

84%

Rogalski M.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

issue 10

20-27

EN

The provisions of the telecommunications law regulate the conduct of auctions in order to allocate the frequencies necessary to provide services in 5G technology. For the first time, the regulations provide for security requirements for telecommunications infrastructure. The subject of the analysis is to answer the question what are the legal remedies and which entities are entitled to use them at various stages of the auction, as well as in the period preceding it. In particular, it was examined whether it is possible to bring appeals against acts or actions in the field of public administration undertaken in the period preceding or commencing the auction.

PL

Przepisy prawa telekomunikacyjnego regulują przeprowadzenie aukcji w celu rozdysponowania częstotliwości niezbędnych do świadczenia usług w technologii 5G. Po raz pierwszy przewidziano w przepisach wymagania w zakresie bezpieczeństwa infrastruktury telekomunikacyjnej. Przedmiotem analizy jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie środki zaskarżenia przysługują jakim podmiotom na poszczególnych etapach prowadzonej aukcji, a także w okresie ją poprzedzającym. W szczególności zbadano, czy środki zaskarżenia przysługują od aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej podejmowanych w okresie poprzedzającym aukcję lub przypadającym na jej rozpoczęcie.

5

Ústavní zakotvení rakouského modelu soudní kontroly správy a jeho následování

84%

Kopecký M.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2017

|

vol. 156

|

issue 12

1072-1084

EN

The article deals with the importance of the Austrian state’s legal act of 1867 on the judiciary. This law, as part of the so-called December constitution, was the first constitutional document to confirm the individual’s right to go to court to defend their public rights affected by the act of the administration. Although this constitutional law not yet established the general administrative court, it meant the promise of its establishment, which took place later in October 1876. The article analyzes the various models of administrative justice (especially English, French, and Prussian) that were known at the time of the December constitution and points to the originality of the Austrian administrative justice model (which was constituted by a single administrative court as a special court, was focused exclusively on the protection of subjective public rights of the individuals, was exercising justice and not administration, was not determining, what should be public interest). The article discusses how the December constitution was implemented in a subsequent legal act on the establishment of an administrative court in 1875 and how the Austrian administrative justice concept was reflected in the following eras, including the present.

CS

Článek se věnuje významu rakouského státního zákona z roku 1867 o moci soudcovské. Tento zákon, jako součást tzv. prosincové ústavy, byl prvním ústavním dokumentem, který zakotvil právo jednotlivce obrátit se k soudu za účelem obrany svých veřejných práv zasažených aktem správního úřadu. Ačkoli tento ústavní zákon ještě všeobecný správní soud nezřídil, znamenal jeho příslib, který byl pozdějším zákonem z října 1876 realizován. Článek analyzuje jednotlivé modely správního soudnictví (především anglického, francouzského a pruského), které byly v době přípravy prosincové ústavy známy, a ukazuje na originalitu modelu správního soudnictví rakouského (bylo tvořeno jediným správním soudem jako soudem zvláštním, bylo zaměřeno výhradně k ochraně subjektivních veřejných práv, vykonávalo spravedlnost, nikoli správu, neurčovalo, co má být veřejným zájmem). Článek rozebírá, jak byla úprava z prosincové ústavy naplněna v pozdějším zákoně o zřízení správního soudního dvora z roku 1875 a jak se rakouská koncepce správního soudnictví projevila i v dalším období, včetně současnosti.

6

Nieskuteczność aktu administracyjnego (kan. 38 KPK)

84%

DZIERŻON G.

Prawo Kanoniczne

|

2016

|

vol. 59

|

issue 3

19-30

EN

The author of the presented article carried out a thorough interpretation of canon 38 CIC. According to the analyses he carried out, canon 38 CIC specifies the rules concerning the ineffectiveness of a particular administrative act only from one view, namely from the perspective of the contents of an act. The solutions suggested in the regulation remain in close relation with the rule of legality. The author believes that the ecclesial legislator is far form positivistic legalism since he makes it possible to insert a derogative clause concerning a specific case. According to the author, such a solution is necessary because a given law cannot be the sole point of reference in exercising power. This is because in exercising administrative power one often comes across very specific situations. Therefore, including such a clause should be considered as “normae singulares”.

PL

W zaprezentowanym opracowaniu Autor dokonał szczegółowej interpretacji kan. 38 KPK. Z przeprowadzonych analiz wynika, iż w kan. 38 KPK określono zasady dotyczące nieskuteczności poszczególnego aktu administracyjnego tylko z jednej perspektywy, jaką jest zawartość aktu. Przyjęte w tej regulacji rozwiązania pozostają w ścisłym związku z zasadą legalności. Według Autora, ustawodawca kościelny jest daleki od pozytywistycznego legalizmu. Stwarza on bowiem możliwość dołączenia klauzuli derogacyjnej odnoszącej się do konkretnego przypadku. Stoi on na stanowisku, że takie rozwiązania jest konieczne, gdyż ustawa nie może stać się jedynym punktem odniesienia w wykonywaniu władzy. Sytuacje bowiem mające miejsce w przypadku sprawowania władzy administracyjnej niejednokrotnie charakteryzują się szczególnością. Wprowadzenie zatem tego typu klauzul należy uznać za „normae singulares”.

7

Význam materiální právní moci a rei iudicatae v právu správním

84%

Kopecký M.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2016

|

vol. 155

|

issue 10

843-862

EN

The term of legal effect (legal force) traditionally breaks down into formal and material (substantive) aspects. While the formal (external, process) legal effect means that decision cannot be appealed by participants of proceeding, the material (internal) legal effect – for which the formal legal effect is the premise – is associated with attributes such as binding and immutability of the decision by the public authorities (neither judicial nor administrative) and creating the impediment of rei iudicatae in the same matter for the same participants of proceeding. At least within the Central European legal system the question of legal effect is not related only with judicial decisions, but also with acts issued by administrative authorities and other public administrators.Public administration has its own procedures to ensure the various interests: on the one hand there is the public interest to be ensured, because the administration should be able to respond to the current public needs, and on the other hand the administration has to ensure the stability of legal relations and protection of acquired rights of individuals. The administrative law admitted the attribute of legal effect to some acts of public administration and its associated rule of rei iudicatae taking inspiration from the historically previously applied and recognized effects of court decisions.Material legal effect was not (and is not even today) possible attribute for all types of administrative acts, while the requirement of ensuring the protection of the public interest tends to the ability of public administration flexibly change the legal situation based by its earlier acts in some cases. The article discusses different approaches to the issue of legal effect in the administrative law mainly from the point of view of the authors who have written about it in the past as well as the contemporary authors, and focuses on the situations where there may be its interference with the binding character and immutability of the administrative decisions.

CS

U vlastnosti právní moci se tradičně rozlišuje mezi její formální a materiální stránkou. Zatímco formální (vnější, procesní) právní moc znamená, že rozhodnutí nemůže být účastníky (stranami) napadeno řádnými opravnými prostředky, s materiální (vnitřní) právní mocí, jejímž předpokladem je právní moc formální, jsou spojeny atributy jako závaznost a nezměnitelnost rozhodnutí ze strany vykonatele veřejné moci (soudu, správního úřadu) a vytvoření překážky rei iudicatae, pro tutéž věc mezi týmiž účastníky. Otázka právní moci se minimálně v rámci středoevropského právního systému netýkala a netýká jen rozhodnutí soudních, ale i aktů vydávaných správními úřady a jinými vykonavateli veřejné správy.Veřejná správa musí svými postupy zajistit různé zájmy: jednak veřejný zájem, neboť správa by měla být schopna reagovat na aktuální veřejné potřeby, jednak i zajistit stabilitu právních vztahů a ochranu nabytých práv osob. Správní právo přiznalo některým jednáním veřejné správy vlastnost materiální právní moci a s ní spojené pravidlo rei iudicatae, přičemž se inspirovalo v historicky dříve uplatňovaných a uznávaných účincích rozhodnutí soudních.Materiální právní moc nebyla (a ani dnes není) možnou vlastností všech druhů správních aktů, když požadavek zajištění ochrany veřejného zájmu tenduje pro potřebu, aby správa mohla v některých případech pružně měnit právní situace založené svými dřívějšími akty. Článek rozebírá různé přístupy k problematice právní moci ve správním právu, a to autorů, kteří o tom psali v minulosti, ale i současníků, a podrobně se věnuje těm situacím, kdy může dojít k zásahům do pravidla o závaznosti a nezměnitelnosti správních rozhodnutí.

8

Legal Protection of Concession Contracts – at the Interface between Public and Private Law and European and National Law

84%

Štemberger K.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2023

|

vol. 32

|

issue 1

335-355

PL

W artykule omówiono ochronę prawną udzielania koncesji w prawie słoweńskim. Głównym celem jest określenie problemów związanych z obecnym trybem udzielania koncesji i zaproponowanie pewnych rozwiązań. Osiągnięcie tego celu wymagało skorzystania z porównawczej i dogmatycznej metody badawczej. Autorka zwraca uwagę, że ochrona prawna zależy od rodzaju i wartości koncesji. W przypadku koncesji objętych zakresem dyrektywy 2014/23/UE udzielana jest zgodnie z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej w sprawie ochrony prawnej, podczas gdy inne koncesje podlegają przepisom prawa krajowego. Ochrona prawna różni się również w zależności od tego, czy spór wchodzi w zakres prawa administracyjnego czy też prawa cywilnego. Spory na gruncie prawa publicznego są zazwyczaj rozstrzygane przez sądy administracyjne, a spory na gruncie prawa cywilnego – przez sądy powszechne. Taki system może kolidować z prawem do skutecznej ochrony sądowej, ponieważ często nie istnieje wyraźna linia podziału między ochroną na podstawie prawa publicznego i prawa prywatnego. Może to prowadzić do delegowania spraw między różnymi organami oraz do przewlekłości procesu decyzyjnego. Autorka uważa, że wszelkie spory dotyczące udzielania koncesji powinny być rozstrzygane przez jeden sąd – Sąd Administracyjny. Ponadto konieczne jest ustanowienie mechanizmów zapewniających skuteczną ochronę niewybranych ofert, ponieważ obecny system prawny nie przewiduje takiej ochrony. Nowość prezentowanych badań polega na tym, że dotychczas nie ukazała się żadna praca naukowa podejmująca omawianą problematykę. Zdaniema autorki praca ma wartość poznawczą zarówno dla nauki, jak i dla praktyki.

EN

This scientific paper discusses the legal protection of concession contracts in Slovene law. The main objective is to identify the problems caused by the current regime and to propose some solutions. To achieve this aim, it relies in particular on the comparative and dogmatic research method. The author notes that the legal protection depends on the type and value of the concession: for concessions falling within the scope of Directive 2014/23/EU it is provided in accordance with the rules of the EU directives on legal protection, while other concessions are subject to the rules of national law. Legal protection also varies depending on whether the dispute falls under administrative or civil law: public-law disputes are usually decided by administrative courts and civil-law disputes by ordinary courts. Such a regime may interfere with the right to effective judicial protection, as there is often no clear dividing line between public and private law protection. This can lead to delegation of cases between different authorities and a prolonged decision-making process. The author therefore considers that all disputes relating to concession contracts should be decided by one court – the Administrative Court. In addition, it is necessary to establish mechanisms to ensure effective protection of non-selected tenders, as the current regime does not provide for such protection. The novelty of the presented research lies in the fact that no scientific papers deal with the covered issues published so far. The author believes that the paper has a cognitive value for both science and practice.

9

Rekurs hierarchiczny do dykasterii Kurii Rzymskiej

67%

Leszczyński G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2017

|

vol. 80

79-90

EN

The Code of Canon Law of 1983 referring to hierarchical recourse, does not limit it merely to the appeal to the Congregation of Roman Curia, but it refers to each recourse sought in a higher executive administration organ. The subject of interest of the author is the hierarchical recourse sought in the Roman Curia after exhausting the hierarchical path of lower grades. According to can. 1737 § 1 of the Code of Canon Law, anyone who considers himself injured with the decree can seek recourse to the hierarchic superior of the one who delivered the decree. Therefore the author is speaking about the subject of the recourse, the motive as well as the procedure to be undertaken in order to obtain the desired goal, appeal or change of the harmful act.

PL

Kodeks prawa kanonicznego z 1983 r., normując przepisy dotyczące rekursu hierarchicznego, nie odnosi ich wyłącznie do Kongregacji Kurii Rzymskiej, ale każdego wyższego hierarchicznie organu administracji. Przedmiotem zainteresowania autora jest rekurs do Kurii Rzymskiej, następujący po wyczerpaniu niższej drogi hierarchicznej. Zgodnie z kan. 1737 § 1 Kodeksu prawa kanonicznego każdy, kto czuje się poszkodowany jakimś aktem administracyjnym, ma prawo złożenia rekursu do przełożonego hierarchicznego autora aktu administracyjnego. Dlatego też w artykule poruszane są kwestie motywu, przedmiotu, podmiotu rekursu, jak i samej procedury rozpatrzenia rekursu do Kurii Rzymskiej.

Refine search results

2 Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

1 Academicus. International Scientific Journal

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

1 Prawo Kanoniczne

1 Przegląd Prawa Publicznego

1 Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

1 Studenckie Zeszyty Naukowe

1 Studia Iuridica Lublinensia

2 Kopecký M.

1 DZIERŻON G.

1 Leszczyński G.

1 Pepaj I.

1 Rogalski M.

1 Trybka W.

1 Wyszomirski Ł.

1 Štemberger K.

1 2023

1 2021

1 2018

2 2017

2 2016

1 2015

1 2013