Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  aikido
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Brutalisation of Aikido: The Case of Real Aikido

100%
Mijatov N., Radenovic S. S.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2023
|
vol. 23
|
issue 4
79-85
EN
Background. In Yugoslavia, after World War II, a new form of martial arts emerged from the aikido master Ljubomir Ljuba Vracarevic, known as real aikido. Problem and Aim. For Vracarevic, aikido was not enough, he wanted a martial art that was more realistic and unconcerned with the complex ethics of aikido. Thus, real aikido emerged as a new martial art and it gained numerous practitioners all over the world. Its masters spread real aikido with its highly applicable techniques combined with a questionable philosophy, resulting in them having a prominent role as security instructors for some of the top politicians around the world, such as Muammar al-Gaddafi and Robert Mugabe. However, even though real aikido emerged from aikido, it heavily vulgarised and brutalised its original techniques and ethics. Method. With a critical analysis of the works of the founder of real aikido and its comparison with the works of aikido founder Morihei Ueshiba, the ethical imbalance between real aikido and aikido is perceived. Furthermore, with analysis of the individual techniques (Irimi Nage) that are used in both martial arts the technical, and most importantly ethical difference, is distinguished within the individual techniques. Results and Conclusions. The differences between aikido and real aikido are extensive. In essence, real aikido invoked the dangerous techniques that Morihei Ueshiba forbid long ago. Thus, real aikido is a brutalised, vulgarised, and ethically ruined version of aikido. With the name aikido but without the ethical principles of aikido, real aikido produced a crisis in martial arts ethics, where the martial art and the philosophy of the founder, in this case aikido and Morihei Ueshiba, are misused and abused.
PL
Tło. W Jugosławii po II wojnie światowej powstała nowa forma sztuk walki, stworzona przez mistrza aikido Ljubomira Ljubę Vracarevicia, znana jako real aikido. Problem i Cel. Dla Vracarevicia aikido było niewystarczające, pragnął stworzyć sztukę walki bardziej realistyczną i niezwiązaną z złożoną etyką aikido. W ten sposób powstało real aikido jako nowa sztuka walki, zdobywając wielu praktyków na całym świecie. Jego mistrzowie rozpowszechnili real aikido z jego wysoce stosownymi technikami połączonymi z wątpliwą filozofią, w wyniku czego odegrali znaczącą rolę jako instruktorzy ds. bezpieczeństwa dla niektórych czołowych polityków na całym świecie, takich jak Muammar al-Kaddafi i Robert Mugabe Jednak mimo, że real aikido wywodzi się z aikido, w dużym stopniu uproszcza i brutalizuje jego pierwotne techniki i etykę. Metoda. Dzięki krytycznej analizie dzieł założyciela real aikido i porównaniu ich z dziełami założyciela aikido Morihei Ueshiby, dostrzegana jest etyczna nierównowaga między real aikido a aikido. Ponadto, poprzez analizę poszczególnych technik (Irimi Nage), które są stosowane w obu sztukach walki, wyróżnia się różnice techniczne, a przede wszystkim etyczne, między tymi technikami. Wyniki i wnioski. Różnice między aikido a real aikido są rozległe. W istocie, real aikido stosuje niebezpieczne techniki, których Morihei Ueshiba zakazał już dawno temu. Real aikido jest zatem brutalizowaną, uproszczoną i etycznie zniszczoną wersją aikido. Posiadając nazwę aikido, ale nie przestrzegając zasad etycznych aikido, real aikido wywołało kryzys w etyce sztuk walki, gdzie sztuka walki i filozofia twórcy, w tym przypadku aikido i Morihei Ueshiba, są nadużywane i wykorzystywane.
2
Publication available in full text mode
Content available

Hapkido research trends: a review

100%
Johnson J. A., Jung Kang H.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2018
|
vol. 18
|
issue 3
42-50
EN
Background. The plethora of martial arts research allows for numerous cross-disciplinary studies. One such martial art is Hapkido, a Korean martial art that focuses on self-defense techniques. Problem and Aim. Few academic studies on Hapkido have been conducted in English. This meta-review examined Hapkido academic literature to identify the various subdisciplines and trends in their respective literatures. The findings will guide future studies and inform Hapkido organizations and instructors of the research most pertinent to their understanding and practice of Hapkido. Methods. The keyword “Hapkido” was entered in both English and Korean text into four online databases: the Korean Studies Information Service System (KISS), the Korea Education and Research Information Service (RISS), Google Scholar, and World- Cat. Only articles published in academic journals were used in this review. The articles were then divided into subdisciplines and research trends were identified and analyzed. Results. A total of 1,288 articles were found in the databases: KISS (n = 79), RISS (n = 157), Google Scholar (n = 933), and World-Cat (n = 119). The search found articles published in English, Korean, Spanish, and Portuguese. Hapkido articles in the humanities outnumber those in the natural sciences. The most common subdiscipline of Hapkido research was biomechanics (n = 19, 17.59%), where the majority of papers were comparative studies between Hapkido and Taekwondo. Conclusions. While the breadth of Hapkido research is indeed wide, the amount and depth of research on it is low. More research in the humanities is being produced than in the natural sciences. Hapkido studies contain a wealth of information that could expand the general understanding of Korean martial arts, Korean culture, and by extension all other martial traditions worldwide.
PL
Tło. Ogrom badań dotyczących sztuk walki pozwala na liczne studia interdyscyplinarne. Jedną z takich sztuk walki jest hapkido, koreańska sztuka walki koncentrująca się na technikach samoobrony. Problem i cel. Niewiele badań akademickich nad hapkido przeprowadzono w języku angielskim. W niniejszej meta-recenzji dokonano więc analizy literatury akademickiej dotyczącej hapkido, w celu identyfikacji różnych subdyscyplin i trendów w literaturze. Odkrycia te będą zawierać wskazówki do przyszłych badań, poinformują organizacje i instruktorów hapkido o badaniach, które są najbardziej odpowiednie dla zrozumienia i treningu hapkido. Metody. Słowo kluczowe „hapkido” zostało wprowadzone w tekście zarówno angielskim, jak i koreańskim do czterech baz danych online: koreańskiego systemu informacyjnego (KISS), koreańskiego serwisu edukacyjnego i badawczego (RISS), Google Scholar i WorldCat. W recenzji wykorzystano wyłącznie artykuły opublikowane w czasopismach naukowych. Artykuły zostały następnie podzielone na subdyscypliny, a trendy badawcze zostały zidentyfikowane i przeanalizowane. Wyniki. W bazach danych znaleziono 1 288 artykułów: KISS (n = 79), RISS (n = 157), Google Scholar (n = 933) i WorldCat (n = 119). Wyszukane artykuły zostały opublikowane w języku angielskim, koreańskim, hiszpańskim i portugalskim. Artykuły dotyczące hapkido w naukach humanistycznych przeważają nad tymi z nauk przyrodniczych. Najczęstszą subdyscypliną badań nad hapkido była biomechanika (n = 19, 17,5%), gdzie większość prac stanowiły studia porównawcze pomiędzy hapkido i taekwondo. Wnioski. Podczas gdy zakres badań dotyczących hapkido jest rzeczywiście szeroki, ilość i głębia badań nad nim jest niska. Prowadzi się więcej badań w dziedzinie nauk humanistycznych niż w naukach przyrodniczych. Badania nad hapkido zawierają wiele informacji, które mogłyby poszerzyć ogólne zrozumienie koreańskich sztuk walki, kultury koreańskiej, a co za tym idzie, wszystkich innych tradycji walki na całym świecie.
3
Publication available in full text mode
Content available

The estimation of health-related behaviours of men practising aikido and capoeira

100%
Boguszewski D., Adamczyk J. G., Suchcicka B., Słyk E., Białoszewski D.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2014
|
vol. 14
|
issue 2
41-46
EN
The aim of this work was the estimation of level of health-related behaviours among young men practising aikido and capoeira, with the comparison to non-sports persons. The research was carried out on 92 men aged 18-40 years, divided into two groups. Group 1 consisted of persons practising capoeira and aikido. While non-sports people were classified into Group 2. The investigative tool was the Inventory of Health-Related Behaviours by Juczyński (where health-related behaviours were rated in four categories: proper nutrition habits, prophylaxis behaviours, and positive attitude and health practices). The level of declared health-related behaviours and practices expressed with HRB indicator was statistically higher (p=0.002) for persons training martial arts (81.76) than for non-sports persons (74.61). Essential differences (p<0.05) were noted besides in the category of nutritional habits and health practices. A regular training of martial arts had an influence on general health- related behaviours. Active persons were more often aware, among other things, of proper nutrition habits. This proved the intellectualisation of the process of health training and the transfer of desirable behaviours into everyday life.
PL
Celem pracy było ocena poziomu zachowań zdrowotnych wśród młodych mężczyzn uprawiających aikido i capoeirę, na tle osób nieaktywnych. Badania przeprowadzono na 92 mężczyznach w wieku 18-40 lat, podzielonych na dwie grupy. Grupa 1 to osoby uprawiające capoeirę i aikido. Do Grupy 2 zakwalifikowano natomiast osoby nietrenujące. Narzędziem badawczym był Inwentarz Zachowań Zdrowotnych Juczyńskiego (gdzie zachowania zdrowotne oceniane są w czterech kategoriach: nawyki żywieniowe, zachowania profilaktyczne, nastawienie psychiczne i praktyki zdrowotne). Poziom deklarowanych zachowań i czynności związanych ze zdrowiem wyrażonych wskaźnikiem ZZ był istotnie wyższy (p=0,002) wśród osób uprawiających sztuki walki (81,76) niż u osób nieaktywnych fizycznie (74,61). Istotne różnice (p<0,05) odnotowano ponadto w kategorii nawyków żywieniowych i praktyk zdrowotnych. Regularny trening sztuk walki miał wpływ na ogólne zachowania zdrowotne. Osoby aktywne częściej zwracały uwagę m.in. na prawidłowe nawyki żywieniowe. Świadczy to o intelektualizacji procesu treningu zdrowotnego i przenoszeniu pożądanych zachowań na życie codzienne.
4
Publication available in full text mode
Content available

Comparison of sense of wrist joint position between aikidokas and healthy people

100%
Sanati E., Kordi Y. A., asghar A. A., Parandavarfard S., Yazdani F.
Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology
|
2021
|
vol. 21
|
issue 1
38-46
EN
Background. Aikido is a Japanese martial art developed by Morihei Ueshiba. Aikido techniques include throwing, falls and joint locks. The wrist joint usually undergoes extreme ranges of flexion and extension in aikido. There is scant evidence about the correlation between proprioception and muscle strength in wrist joints. Problem and aim. The objective of this study was to compare wrist joint position sense (JPS) between aikidokas and healthy people and to evaluate the correlation between JPS and isokinetic strength of wrist muscles. Methods. Thirty one aikidokas and 31 healthy people participated in this cross-sectional study. Active and passive JPS were assessed at 35˚ and 60˚ of wrist flexion and extension in both hands. The isokinetic strength of wrist flexors and extensors was assessed at an angular velocity of 90˚/sec. Results. No significant difference was observed in wrist JPS between the groups. Average peak torque of wrist extension was significantly higher in aikidokas than the control group on the dominant side (P=0.03). Angle to peak torque was achieved sooner in aikidokas (P=0.01). Total work in extension (P=0.03) and average power of flexion (P=0.02) and extension (P=0.03) were significantly higher on the non-dominant side in aikidokas. No acceptable correlation was detected between JPS and isokinetic strength in aikidokas. Conclusions. Despite the overstraining applied to the wrist, JPS was not impaired in aikidokas. Although we did not observe an acceptable correlation between JPS and muscle strength in aikidokas, some factors like higher peak torque, total work, and power might have supported wrist complex and prevented proprioception impairment in aikidokas.
PL
Tło. Aikido to japońska sztuka walki stworzona przez Morihei Ueshibę. Techniki aikido obejmują rzuty, upadki i blokady stawów. W aikido staw nadgarstkowy zwykle ulega ekstremalnym zakresom zgięcia i wydłużenia. Nie ma wielu opracowań naukowych dostarczających dowodów na związek między proprioceptem a siłą mięśni w stawie nadgarstkowym. Problem i cel. Celem pracy było porównanie czucia pozycji stawu nadgarstka (JPS) u zawodników aikido i zdrowych osób oraz ocena korelacji między JPS a siłą izokinetyczną mięśni nadgarstka. Metody. W badaniu przekrojowym wzięło udział trzydzieści jeden aikidoków i 31 osób zdrowych. Aktywne i bierne JPS oceniano przy 35 ̊ i 60 ̊ zgięcia i rozciągnięciu nadgarstka po obu stronach. Wytrzymałość izokinetyczną zginaczy i ekstensorów nadgarstka oceniono przy prędkości kątowej 90 ̊/sec. Wyniki. Nie zaobserwowano istotnej różnicy w JPS nadgarstka między grupami. Średni szczytowy moment obrotowy rozciągnięcia nadgarstka był istotnie większy u zawodników aikido niż w grupie kontrolnej po stronie dominującej (P=0,03). U zawodników aikido kąt do punktu szczytowego momentu obrotowego osiągnięto wcześniej (P=0,01) niż w grupie kontrolnej (P=0,03). Całkowita praca w rozciągnięciu (P=0,03) oraz średnia siła zgięcia (P=0,02) i rozciągnięcia (P=0,03) były istotnie większe po stronie niedominującej u zawodników aikido. Nie stwierdzono dopuszczalnej korelacji pomiędzy JPS a siłą izokinetyczną u zawodników aikido. Wnioski. Pomimo nadmiernego obciążenia nadgarstka, JPS u zawodników aikido nie był zaburzony. Chociaż nie zaobserwowano akceptowalnej korelacji pomiędzy JPS a siłą mięśni u zawodników aikido, niektóre czynniki, takie jak większy szczytowy moment obrotowy, praca całkowita i siła mogły wspierać kompleks nadgarstka i zapobiegać zaburzeniom propriocepcji u zawodników aikido
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.