Ostatnia dekada wieku XX to czas, w którym mieszkańcy Starego Kontynentu zaczęli dostrzegać, jak ważnym problemem społecznym jest kwestia starości. Ciekawą koncepcją radzenia sobie z tym zagadnieniem jest idea aktywnego starzenia się. Autor przyjmuje założenie, iż w głównej mierze efektywność tego procesu jest zależna od stopnia zaangażowania osób starszych i starzejących się w rozwój personalny. Najważniejszym celem tego artykułu jest wykazanie, iż dzięki warsztatom i szkoleniom poświęconym kompetencjom komunikacyjnym osoby starsze są w stanie realnie wpływać na poprawę relacji rodzinnych, wewnątrzpokoleniowych czy społecznych. Stają się bardziej komunikatywne, przez co w sposób świadomy i czynny mogą zadbać o swój bio-psycho-społeczny dobrostan w imię wartości nadrzędnej, którą jest pomyślne starzenie się.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.